Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

โรคจิตเภท(Schizophrenia) - Coggle Diagram

- - - - 1.มีบคุลิกภาพเก็บตัว (Schizoidpersonality) และขาดความมั่นคงทางจิตใจ
      - ลักษณะของการเลี้ยงดูจากครอบครัว เช่น บิดามารดามีความขัดแย้งกัน บิดามารดาปกป้องมากเกินไป บิดามารดามีลักษณะแยกตนเอง
    - - 1.การสร้างสัมพันธภาพการยอมรับและไว้วางใจการเป็นแบบอย่างที่ดีในการสร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่น
        
        ให้คำชมเชยและให้กำลังใจเมื่อผู้ป่วยทำได้ดีและถูกต้อง
        
        จะทำให้ผ้ป่วยเกิดความภูมิใจและความกล้าแสดงออกเป็นการดึงเข้าสู่สังคมทางหนึ่งและลดพฤตกิรรมแยกตนเอง
        
        ไม่ตำหนิ
        
        จริงใจ เห็นใจ
      - การให้ความจริงแก่ผู้ป่วยเมื่อผู้ป่วยมีอาการหลงผิดหรือประสาทหลอน เพื่อดึงผู้ป่วยให้กลับมาสู่โลกของความเป็นจริง
        
        ประเมินอาการหลงผิดประสาทหลอนว่ามีมากน้อยเพียงใด
        
        รับฟังอย่างเป็นกลางไม่โต้เถียง ขัดแย้งหรือเห็นด้วย ไม่ขบขันในเรื่องราวหลงผิด
        
        ไม่ใช้คำถามที่ก่อให้เกิดความวิตกกังวลหรือคุกคามผู้ป่วย
        
        ให้โอกาสผู้ป่วยได้ทดสอบความหลงผิดด้วยตนเอง ได้ทำกิจกรรมกลุ่มบำบัดเพื่อให้มีความคิดอยู่กับงาน
        
        ผู้ป่วยมีโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับบุคคลอื่น
- - - - ร้องตะโกนโดยที่ไม่มีสิ่งใดมากระตุ้น
      - จะมีพฤติกรรมวุ่นวาย พลุ่กพล่าน กระวนกระวาย
      - ไม่ใส่ใจตนเอง มีการแต่งกายที่ไม่เหมาะสม สกปรก
    - - การเคลื่อนไหวที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไป
      - ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่าใดท่าหนึ่งของการเคลื่อนไหวที่กำลังกระทำอยู่โดยที่การกระทำนั้นยังไม่สิ้นสุด
    - - ปัจจัยทางชีวภาพ ซึ่งในด้านหนึ่งเป็นผลมาจากปัจจัยทางพันธุกรรมที่ทำให้คนที่สมาชิกครอบครัวมีประวัติเกี่ยวข้องนั้นมีแนวโน้มที่จะมีความผิดปกติทางบุคลิกภาพได้มากกว่า
      - ปัจจัยสภาพแวดล้อม โดยเฉพาะพื้นฐานทางครอบครัวและวิธีการเลี้ยงดูถือเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกำหนดบุคลิกภาพเป็นอย่างมากการถูกทอดทิ้ง ไม่ได้รับความรัก ความเอาใจใส่ ตลอดจนถูกทำร้ายหรือถูกล่วงละเมิดทางเพศ จนจมอยู่กับความเครียดมายาวนานนั้นมีความเสี่ยงที่จะมีความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่งได้มากกว่า
      - ปัจจัยอื่น ๆ Delusion Disorder อาจเกิดจากการดื่มแอลกอฮอล์และการใช้สารเสพติดต่าง ๆ
    - - การรักษาด้วยยา*
        
        ยากล่อมประสาท ใช้ในกรณีที่ผู้ป่วยมีความวิตกกังวลมาก หรือมีปัญหาเรื่องการนอนหลับ
        
        ยาระงับอาการทางจิต เป็นยาที่มีส่วนช่วยปิดกั้นการทำงานของตัวรับสารโดปามีนซึ่งแพทย์มักใช้ยากลุ่มนี้เพื่อรักษาอาการของโรคนี้เป็นกลุ่มแรก
      - จิตบำบัด*
        
        การบำบัดส่วนบุคคล เป็นการบำบัดเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยยอมรับหรือทำความเข้าใจเกี่ยวกับการเข้าใจผิด
        
        การบำบัดเพื่อช่วยปรับทัศนคติต่อสิ่งแวดล้อมและการมีปฏิสัมพันธ์ (Cognitive Behavioral Therapy: CBT) เป็นการบำบัดโดยให้ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะตระหนักและเปลี่ยนแปลงวิธีคิดหรือพฤติกรรมของตัวเองที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกต่าง ๆ รวมถึงการเกิดภาวะซึมเศร้า
  - - - ร้องตะโกนโดยที่ไม่มีสิ่งใดมากระตุ้น
      - จะมีพฤติกรรมวุ่นวาย พลุ่กพล่าน กระวนกระวาย
      - ไม่ใส่ใจตนเอง มีการแต่งกายที่ไม่เหมาะสม สกปรก
    - - การเคลื่อนไหวที่มากเกินไปหรือน้อยเกินไป
      - ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่าใดท่าหนึ่งของการเคลื่อนไหวที่กำลังกระทำอยู่โดยที่การกระทำนั้นยังไม่สิ้นสุด
    - - ปัจจัยทางชีวภาพ ซึ่งในด้านหนึ่งเป็นผลมาจากปัจจัยทางพันธุกรรมที่ทำให้คนที่สมาชิกครอบครัวมีประวัติเกี่ยวข้องนั้นมีแนวโน้มที่จะมีความผิดปกติทางบุคลิกภาพได้มากกว่า
      - ปัจจัยสภาพแวดล้อม โดยเฉพาะพื้นฐานทางครอบครัวและวิธีการเลี้ยงดูถือเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกำหนดบุคลิกภาพเป็นอย่างมากการถูกทอดทิ้ง ไม่ได้รับความรัก ความเอาใจใส่ ตลอดจนถูกทำร้ายหรือถูกล่วงละเมิดทางเพศ จนจมอยู่กับความเครียดมายาวนานนั้นมีความเสี่ยงที่จะมีความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่งได้มากกว่า
    - - จิตบำบัด เป็นวิธีรักษาผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมความผิดปกติในระดับไม่รุนแรง ซึ่งช่วยให้ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะยอมรับข้อบกพร่องของตน เพิ่มความเชื่อมั่นในตนเองและความเชื่อใจต่อผู้อื่น รวมทั้งรู้จักรับมือกับอารมณ์และแสดงออกอย่างเหมาะสม
      - การสร้างสัมพันธภาพเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐาน การยอมรับและการไว้วางใจเป็นแบบอย่างที่ดีในการสร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่น เช่นการแสดงความจริงใจ เห็นใจ ไม่ตำหนิ ให้คำชมเชยและให้กำลังใจเมื่อผู้ป่วยทำได้ดีและถูกต้อง จะทำให้ผู้ป่วยเกิดความมั้นใจในการแสดงพฤติกรรมนั้นๆ
  - - - ปัญหาสุขภาพกาย ผู้ที่ประสบปัญหาสุขภาพบางอย่างอาจมีอาการหวาดระแวงร่วมด้วย เช่น โรคสมองเสื่อม พาร์กินสัน อัลไซเมอร์ โรคฮันติงตัน (Huntington's Disease) เป็นต้น
      - ผลข้างเคียงจากการใช้ยาและสารเสพติด เช่น กัญชา แอมเฟตามีน โคเคน แอลเอสดี เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เป็นต้น รวมไปถึงการใช้สารอื่น ๆ เช่น สารเฟนไซคลิดีน (Phencyclidine) และสเตียรอยด์ ที่นักกีฬาใช้สำหรับฉีดกล้ามเนื้อ หรือยาฆ่าแมลง
      - ปัญหาสุขภาพจิต ผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิต เช่น รู้สึกวิตกกังวล ซึมเศร้า หรือมีความเชื่อมั่นในตัวเองต่ำ เสี่ยงที่จะไม่ไว้ใจหรือหวาดระแวงผู้อื่น
    - - การใช้ยา จำเป็นต้องได้รับการรักษาด้วยยาต้านโรคจิตเพื่อบรรเทาอาการหวาดระแวง นอกจากนี้ แพทย์อาจให้ยาต้านเศร้าหรือยาคลายเครียดที่มีฤทธิ์อ่อน ๆ เพื่อระงับอาการไม่ให้กำเริบ
      - ฝึกทักษะในการเผชิญความเครียด เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรู้จักผ่อนคลายจากความเครียด รู้วิธีรับมือกับอาการวิตกกังวล รวมทั้งปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตนเองให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้
      - จิตบำบัด เป็นวิธีรักษาผู้ป่วยที่มีอาการหวาดระแวงในระดับไม่รุนแรงหรือโรคบุคลิกภาพผิดปกติแบบหวาดระแวง ซึ่งช่วยให้ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะยอมรับข้อบกพร่องของตน เพิ่มความเชื่อมั่นในตนเองและความเชื่อใจต่อผู้อื่น รวมทั้งรู้จักรับมือกับอารมณ์และแสดงออกอย่างเหมาะสม
    - - ภาวะผิดปกติทางความคิดที่ทำให้เคลือบแคลงสงสัยหรือระแวงผู้อื่นอย่างไม่มีเหตุผล ผู้ป่วยอาจรู้สึกว่ามีคนจ้องทำร้ายอยู่ตลอดเวลา
  - - - การใช้ยา เกิดจากการใช้ยาที่เรียกว่า ยาหลอนประสาททำให้เกิดภาพหลอนขึ้น โดยจะเปลี่ยนแปลงกระบวนการทำงานของสมองและทำให้เกิดการประมวลผลเกิดความคิดที่ผิดปกติ
      - โรคจิตเภท เกิดจากความผิดปกติทางจิตที่ทำให้คนไม่อยู่ในโลกของความเป็นจริง
      - ภาวะกังวลใจและอาการซึมเศร้า อาจเคยมีอาการภาพหลอนเกิดขึ้นโดยปกติจะเกิดขึ้นในระยะสั้นๆ หรือระยะเวลาที่เกิดขึ้นของอาการมีความเกี่ยวข้องกับภาวะอารมณ์เเละความรู้สึกผู้ป่วยในช่วงเวลาหนึ่ง
      - ภาวะถอนพิษสุรา เป็นสาเหตุทำให้เกิดภาพหลอนเกิดขึ้นได้โดยเฉพาะในคนผู้ที่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับภาวะถอนพิษสุราขั้นรุนเเรงที่ทำให้เกิดอาการเพ้อได้
      - โรคเกี่ยวกับระบบประสาทสัมผัส ผู้ที่เคยมีอาการหูเเว่วหรือเห็นภาพผิดปกติอาจเป็นผู้ที่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับภาวะหลอนประสาทซึ่งอาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในสมองและระบบประสาทสัมผัสที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการมองเห็นหรือการได้ยินเสียงที่ส่งข้อมูลไปประมวลผลที่สมอง
      - สาเหตุอื่นๆ ในบางกรณีอาการเห็นภาพหลอนอาจเกี่ยวข้องกับโรคหรือการใช้ยาที่เข้าไปกระตุ้นทำให้เกิดภาวะประสาทหลอนได้
    - - การรับคำปรึกษาจากจิตแพทย์ วิธีนี้จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่มีอาการประสาทหลอนมาจากสภาวะทางจิตใจการได้พูดคุยกับจิตแพทย์หรือผู้เชี่ยวชาญ สามารถช่วยให้ผู้ป่วยเข้าใจสิ่งที่ตนเองกำลังเผชิญได้ดี ผู้เชี่ยวชาญสามารถช่วยผู้ป่วยพัฒนากลยุทธ์การรับมือกับอาการประสาทหลอนได้
      - การใช้ยารักษา การรักษาอาการประสาทหลอนขึ้นอยู่กับสาเหตุทั้งหมดของผู้ป่วย เช่น หากผู้ป่วยมีอาการประสาทหลอนจากการดื่มแอลกอฮอล์อย่างหนัก แพทย์จะให้ยาที่ลดอาการประสาทหลอนลง
- - - - การวางแผนการพยาบาลเพื่อป้องกันการทำร้ายตนเองและผู้อื่น
        
        สร้างสัมพันธภาพเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจตามหลักการพยาบาลจิตเวช
        
        รับฟังความคิดของผู้ป่วยโดยไม่ตัดสินหรือตำหนิผู้ป่วย
        
        ไม่ได้เถียงกับผู้ป่วยหรือให้เหตุผลว่าความเชื่อของผู้ป่วยนั้นผิด
        
        จัดให้เข้าร่วมกลุ่มกิจกรรมบำบัดเพื่อให้ผู้ป่วยได้ติดต่อกับสิ่งที่เป็นจริง
        
        การสนทนากับผู้ป่วยที่มีความหลงผิดควรนำเทคนิคการสนทนาการให้คำปรึกษาต่าง ๆ มาใช้ดังตัวอย่างดังนี้
      - จอร์นเชื่อว่าเจ้าหน้าที่จากกระทรวงกลา-
        โหมมาติดต่อให้เขาทำงานเป็นสายลับคอยถอดรหัสทางการทหาร
        จากหนังสือพิมพ์และนิตยาสาร
    - - การวางแผนการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้
        
        การพยาบาลผู้ป่วยที่มีความผิดปกติด้านการรับรู้
        
        การพยาบาลมีเป้าหมายเพื่อป้องกันการเกิดอันตรายและผู้ป่วยอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นจริงการปฏิบัติการพยาบาลที่สำคัญ
        
        การประเมินความเสี่ยงต่อความปลอดภัยของผู้ป่วยและผู้อื่นป้องกันการเกิดอันตรายที่จะเกิดขึ้น โดยการจัดสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมปลอดภัยสะอาดและเรียบร้อยแสงเพียงพอโดย
        
        hallucinations สิ่งแวดล้อมสงบ ปลอดภัย แต่เสียงไม่เงียบจนเกินไปสิ่งแวดล้อมมีเสียงรบกวน
        
        Illusion สิ่งแวดล้อมสงบปลอดภัยไม่ควรมีเสียงรบกวนควรมีประเมินการรับรู้ความจริงเป็นระยะ
        
        การประเมินการรับรู้ความจริงเป็นระยะโดยรับฟังแบบไม่โต้แย้งไม่ตลกขบขันหรือคล้อยตามและควรมีการให้ความเป็นจริง (Present reality) แก่ผู้ป่วยเมื่อมีอาการกระตุ้นให้ผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มบำบัดเพื่อลดการคิดหมกมุ่นหรือจินตนาการ
      - จอห์นเกือบทำร้ายลูกและภรรยาเนื่องจากเห็นคนในกองทัพตามมาที่บ้าน และคนในกองทัพพูดว่า คุณต้องหยุดเธอ เธอจะเปิดเผยความลับของเรา ซึ่งคำพูดนี้พูดตอนที่ภรรยาของเขาโทรคุยกับจิตแพทย์
    - - การวางแผนการพยาบาลเพื่อควบคุมอาการหวาดระแวง
        
        สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (one to one relationship) โดยเน้นการสร้างความไว้วางใจและความเชื่อถือ ทุกครั้งที่พบกับผู้ป่วย
        
        ยอมรับผู้ป่วยโดยการเรียกชื่อให้ถูกต้องรับฟังเรื่องราวอย่างสนใจเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจ
        
        การสื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผยรักษาคาพูดให้ข้อ มูลอย่างชัดเจนตรงไปตรงมาหลีกเลี่ยงการจ้องมอง
        
        แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอน หรือหวาดระแวงของผู้ป่วยโดยไม่โต้แย้ง หรือ ท้าทายว่าที่ผู้ ป่วยเล่าไม่เป็นความจริง แต่แสดงความคิดเห็นที่ขัดแย้งได้โดยใช้เทคนิคการให้ความจริง (presenting reality) ในขณะการสนทนา เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยเกิดความเข้าใจว่าความคิดที่เกิดขึ้นนั้นมาจากการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นและหวาดระแวงน้อยลง
        
        ไม่แสดงกิริยาที่อาจทำให้ผู้ป่วยเกิดความสงสัยหรือไม่มั่นใจ ระมัดระวังการกระซิบต่อหน้าผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยอาจเข้าใจว่าพยาบาลนินทา หรือระแวง
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาตามแผนการรักษาของ
        แพทย์เพื่อช่วยลดอาการหวาดระแวง
        
        ประเมินอาการหวาดระแวงทุกครั้งที่มารับบริการ โดยสอบถามทั้งจากผู้ป่วยและญาติ เพื่อประเมินอาการและให้การพยาบาลได้เหมาะสม
        
        ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วยการร่วมมือในการรักษาด้วยยา และพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วยโดย
        
        ให้ความรู้กับผู้ป่วยและญาติถึงพยาธิสภาพของโรค แผนการรักษาพยาบาล และ การดูแลช่วยเหลือผู้ป่วย
        
        สอนให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการเตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ เช่น เริ่ม หงุดหงิดง่าย ไม่นอน/นอนไม่หลับ อาจเริ่มมีอาการประสาทหลอน รวมถึงมีพฤติกรรมไม่ร่วมมือ เช่นทิ้งยา/ ไม่กินยา พูดห้วน ตาขวาง การดื่มสุรา
      - 1 วันก่อนมาโรงพยาบาล จอห์นมีอาการหวาดระแวงมาก เห็นจิตแพทย์แล้วคิดว่าเป็นสายลับรัฐเซียจะมาจับตัวถึงที่ทำงาน เขาวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวออกจากที่ทำงาน