Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

A Beautiful Mind, นางสาวธนพร พูนประสิทธิ์ เลขที่ 28 ห้อง 3A รหัสนักศึกษา…

- - - - หลงผิดคิดว่าคนอื่นปองร้าย
      - คิดว่ามีคนสะกดรอยตาม
    - - เดินหลังค่อม มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา
    - - พูดตะกุกตะกักในบางครั้ง แต่เมื่อพูดถึงสายลับ การถูกสะกดรอยตามจะพูดรัว เร็ว
    - - แยกตัวออกจากสังคม ชอบเก็บตัว
    - - เห็นภาพหลอน
      - มีอาการหูเเว่ว
  - - - จอห์นมีสีหน้าเรียบเฉย
      - จอห์นมีเหม่อลอยบ้างเล็กน้อย
    - - จอห์นไม่เข้าสังคม
  - - - อายุ
        
        อายุมากขึ้น มักมีการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาที่เสื่อมลง สภาพจิตใจแปรปรวนง่าย
    - - กลุ่มอาการทางบวก ทางลบ
        
        ทำให้วงจรการนอนหลับสั้นลง
      - กลุ่มยาที่ได้รับ
        
        กลไกการออกฤทธิ์และผลข้างเคียง
    - - การปฏิบัติตนด้านสุขอนามัย
      - การนอนหลับ
        
        การตื่นนอนไม่เป็นเวลา
        
        ความเคลียด
    - - 1.ตื่นหรือลุกขึ้นให้เป็นเวลา แม้ว่าจะนอนไม่หลับ
      - 2.เข้านอนให้เป็นเวลาไม่ว่าจะหลับหรือไม่
      - 3.อย่าคาดหมายว่าจะไม่หลับเหมือนคืนก่อน เพราะจะเกิดความกังวล
      - 4.ตื่นมาแล้วให้อยู่ในที่มีแสงสว่างจะได้ไม่ง่วง
      - 5.อย่างนอนงีบตอนกลางวัน
      - 6.อย่ากินสิ่งที่กระตุ้นสมอง เช่น ชา กาแฟ ยา เหล้า ฯลฯ
      - 7.ออกกำลังกายพอสมควร แต่ไม่ควรออกกำลังกายตอนค่ำก่อนจะเข้านอน
      - 8.หลีกเลี่ยงสิ่งเร้าอารมณ์ก่อนเข้านอน เช่น ภาพยนตร์ โทรทัศน์
      - 9.อย่าดื่มน้ำหรือเครื่องดื่มก่อนนอน เพราะจะทำให้ต้องตื่นมาปัสสาวะกลางดึกบ่อย ๆ
      - 10.การจัดห้องนอนและบรรยากาศในห้องนอนให้เหมาะสม
      - 11.กรณีที่อาการนอนไม่หลับรุนแรงหรือเรื้อรัง ควรปรึกษาแพทย์ ไม่ควรซื้อยานอนหลับมากินเอง
- - - - อาการประสาทหลอน (Hallucination)
        
        Auditory hallucination
        
        จอห์น หูแว่ว ได้ยินเสียงวิลเลียมสั่งให้ทำตาม
        
        Visual hallucination
        
        จอห์นเห็นชาร์ลส์ Parcher และ marcee ซึ่งบุคคลเหล่านี้ไม่มีตัวตนอยู่จริง
      - การแสดงอารมณ์น้อยกว่าปกติ (Blunted affect)
        
        สีหน้าเรียบเฉย แต่จะแสดงสีหน้า แววตา และท่าทีหวาดกลัวเมื่อพบจิตแพทย์
        
        เหม่อลอย
      - ความรู้สึกไม่เป็นมิตร (Hostility)
        
        ไม่มีเพื่อนสนิทและมักมีปัญหา ในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน ผู้ป่วยชอบอยู่คนเดียว
      - ความรู้สึกหวาดระแวง (Suspiciousness)
        
        คิดว่ามีคนมาทำร้าย
        
        มีท่าทีหวาดระแวงเกือบตลอดเวลา
      - คิดว่าตนเองมีความสารถเกินจริง (Grandiosity)
        
        เชื่อว่าตนเองเป็นสายลับของกระทรวงกลาโหมถูกเรียกตัวให้ไปทำงานอย่างลับๆ
      - การไม่ร่วมมือ (Uncooperativeness)
        
        จอห์นบอกว่าจิตแพทย์ที่รักษาเขาเป็นสายลับรัสเซีย ผู้ป่วยจึงไม่ให้ความร่วมมือในการรักษา
      - ท่าทางและการเคลื่อนไหวผิดปกติ (Mannerism and posturing)
        
        ผู้ป่วยเดินหลังค่อม มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา
  - - - มีความคิดจะทำร้ายตนเอง/ผู้อื่นให้ถึงแก่ชีวิตหรือมุ่งร้ายตนเองผู้อื่นหวังให้บาดเจ็บ
        
        จอห์นคิดว่าตนเองมีชิปฝังอยู่ในร่างกาย พยายามใช้มือควักเพื่อนำ Chip ออกมา จนทำให้ตนเองได้รับบาดเจ็บ
      - หวาดระแวงมีคนจะมาทำร้าย และพกอาวุธไว้กับตัว
        
        จอห์นคิดว่าตนเองกำลังถูกปองร้ายอยู่ตลอดเวลา
        
        จอห์นเห็นสายลับเข้ามาในบ้าน จึงพยายามพยายามปกป้องภรรยา
  - - - ประเมินอาการประสาทหลอน
        
        คุณเคยได้ยินเสียงพูดหรือเสียงอะไรในขณะที่ไม่มีใครเลยบ้างไหม
      - ประเมินอาการประสาทหลอนทางหูหรือหูแว่ว
        
        คุณเคยได้ยินเสียงอะไร
      - ประเมินอาการประสาทหลอนทางตาหรือภาพหลอน
        
        คุณเห็นอะไรที่คนอื่นไม่เห็นบ้างไหม
      - ประเมินอาการประสาทหลอนทางจมูก
        
        คุณคิดว่าตัวคุณเองมีกลิ่นซึ่งคนอื่นก็ได้กลิ่นนั้นด้วยหรือเปล่า
      - คำถามประเมินอาการหลงผิดอาการหลงผิด
        
        อาการหลงผิดว่าถูกกลั่นแกล้งปองร้าย (Delusions of persecution)
        
        “ มีใครกำลังพยายามอันตรายคุณบ้างหรือ”
        
        เช่นจะวางยาพิษจะทำร้ายจะฆ่า “ เขาทำอย่างไร”
        
        ถูกบังคับควบคุม (Delusions of control)
        
        “คุณรู้สึกว่ามีพลังหรืออำนาจบางอย่างมาควบคุมหรือเปล่า” (มันเป็นอย่างไรหรือ)
        
        อาการหลงผิดว่าถูกพาดพิงถึง (Delusions of reference)
        
        ความรู้สึกว่าผู้ป่วยเป็นคนน่าวิจารณ์น่าตำหนิ
        
        “ ดูเหมือนว่าอะไร ๆ จะถูกจัดแจงไว้อย่างพิเศษบ้างหรือเปล่า”
        
        “ คุณเห็นอะไรที่พาดพิงถึงตัวคุณในโทรทัศน์หรือในหนังสือพิมพ์บ้างหรือเปล่า”
- - - - Thorazine 30 mg IM q 6 hrs
        
        อาการข้างเคียง
        
        กล้ามเนื้อเกร็ง
        
        รู้สึกสับสน ความรู้สึกตัวลดลง
        
        กระสับกระส่าย ผุดลุกผุดนั่ง อยู่ไม่นิ่ง
        
        วิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง
      - Diazepam 10 mg IM q 4 hrs prn
        
        อาการข้างเคียง
        
        มึนงง, สับสบ, ง่วงซึม
        
        วิงเวียนศีรษะ
        
        ตาพร่า
  - - - ควบคุมตนเองไม่ได้
      - ทำร้ายตนเอง
      - ทำร้ายบุคคลรอบข้าง
- - - - จอห์นเริ่มมีอาการที่แตกต่างจากคนอื่นอย่างเห็นได้ชัดเจน ตั้งแต่เริ่มเข้ามาศึกษาระดับปริญญาเอก
    - - เมื่อเริ่มทำงานวีลเลอร์แลปส์ จอห์นคิดว่าตนเองทำงานเป็นสายลับควบคู่ไปด้วย
      - จอห์นยังคงพบชาร์ลส์ และมีหลานสาวตามมาด้วย
      - จอห์นเริ่มสร้างห้องทำงานลับ เพื่อถอดรหัสจากนิตยสารต่างๆ
      - จอห์นคิดว่ามีคนสะกดรอยตาม จากการที่เขาทำงานเป็นสายลับ
      - เมื่อจอห์นได้รับการรักษาและกลับไปอยู่บ้าน ไม่ได้รับประทานยาตามแผนการรักษา จนทำให้จอห์นกลับมาเห็นชาร์ลส์อีกครั้ง
    - - จอห์นเริ่มมีอาการหูแว่ว เห็นภาพหลอน ขณะศึกษาปริญญาเอกและกำลังหมกมุ่นคิดค้นทฤษฎีด้านคณิตศาสตร์
      - จอห์นเห็นภาพหลอนและมีอาการหูแว่วตลอดเวลาขณะทำงาน
  - - - ญาติจะต้องไม่ทำให้ผู้ป่วยเกิดความกลัววิตกกังวล
      - คอยรับฟังความคิดเห็น ความรู้สึกของผู้ป่วยด้วยความเข้าใจและเห็นใจ
      - แนะนำให้รับฟังความคิดเห็น ญาติผู้ป่วยเป็นผู้ที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยมากที่สุด
      - ให้ความรักความอบอุ่นแก่ผู้ป่วยตามสมควร
      - พยายามหลีกเลี่ยงการแสดงอารมณ์ต่อผู้ป่วย เช่น ไม่สนใจ ไม่พูดคุยกับผู้ป่วย
      - แนะนำให้ดูแลผู้ป่วยได้รับยาอย่างต่อเนื่องและได้รับยาตามคำแนะนำของแพทย์อย่างสม่ำเสมอ ไม่หยุดยาเอง หรือหาแนวทางที่จะให้ผู้ป่วยได้รับยาอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ รวมทั้งมาพบแพทย์ตามนัดหมายด้วย
      - คอยจับผิด ตำหนิติเตียนโดยไม่มีเหตุผล พูดบ่นซ้ำ ๆ ถึงความผิดพลาดในอดีตของผู้ป่วย
      - ไม่แสดงความห่วงใย หรือคาดหวังผู้ป่วยจนเกินไป
    - - พูดหลายเรื่องผสมกันจนคนฟังไม่เข้าใจ
      - หรือไม่พูดเพราะอาการทางจิตต่างๆ
    - - กรณีที่พูดหลายเรื่อง ควรให้ผู้ป่วยหยุดพูดเป็นครั้งคราว และกระตุ้นให้ผู้ป่วยได้อธิบายสิ่งที่เขาได้พูดไป
      - กรณีผู้ป่วยไม่พูดหรือไม่โต้ตอบ ควรใช้การตีความหรือการคาดเดาจากภาษาท่าทาง (non-verbal) ของผู้ป่วย และกระตุ้นผู้ป่วย โดยการวิเคราะห์ความรู้สึกของผู้ป่วย(verbalizing the implied)
    - - จัดเวลาเข้าไปพบและพูดคุยกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอ เพื่อจะช่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าตนเองได้รับการยอมรับและยังเป็นที่ต้องการของผู้อื่น
    - - สร้างสัมพันธภาพ เพื่อให้ผู้ป่วยเชื่อมั่นและไว้วางใจ
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้สงบเงียบ เพื่อลดสิ่งกระตุ้นที่จะไปเพิ่มความวิตกกังวล
      - เพื่อให้ผู้ป่วยทำความเข้าใจและทราบถึงปัญหาของตนเอง
      - ช่วยกระตุ้นให้ผู้ป่วยค้นหาว่าตนเองมีความรู้สึกอะไรอยู่ และรู้สึกอย่างไร
      - ส่งเสริมให้ผู้ป่วยพูดหรือระบายความรู้สึก เพื่อลดความวิตกกังวล
      - ส่งเสริมให้ผู้ป่วยวางแผนเลือกพฤติกรรม หรือกิจกรรมที่เหมาะสม
      - เพื่อจะช่วยผ่อนคลายและทำให้เกิดความสบายใจ