เป็นความหลงผิดที่แปลกประหลาด เช่น เชื่อว่าตนสามารถติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวได้

เป็นความหลงผิดว่ามีคนมาหลงรักตนและมักเป็นคนที่มีสถานภาพสูงกว่า

เป็นความหลงผิดคิดว่าตนเองมีความสำคัญ

มีหูแว่วได้ยินเสียงจากภายนอก อาจเป็นเสียงรูปแบบต่างๆหรือเสียงคนคุยกัน

มีภาพหลอนโดยอาจเห็นเป็นคน สัตว์ สิ่งของ หรืออย่างอื่น

มีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาไต่ตามตัว หรือรู้สึกแปลกๆตามผิวหนัง

ไม่มีความสนใจโต้ตอบสิ่งกระตุ้นหรือสิ่งแวดล้อม ผู้ป่วยจะมีสีหน้าเรียบเฉย

เป็นพฤติกรรมที่หลีกเลี่ยงจากเหตุการณ์ บุคคล ที่ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย

มักใช้ความคิดของตนเองฝ่ายเดียว ขาดเหตุผลที่เหมาะสมตามความเป็นจริง ในความคิดมีแต่เรื่องราวที่สมมติขึ้นจนทำให้หลงผิด

ไม่สามารถควบคุมพลังผลักดันของความต้องการพื้นฐานเป็นพฤติกรรมที่ขาดเหตุผล ไม่เหมาะสมกับวัย ตามใจตนเองเหมือนเด็ก

1.มีบคุลิกภาพเก็บตัว (Schizoidpersonality) และขาดความมั่นคงทางจิตใจ

2. ลักษณะของการเลี้ยงดูจากครอบครัว เช่น บิดามารดามีความขัดแย้งกัน บิดามารดาปกป้องมากเกินไป บิดามารดามีลักษณะแยกตนเอง

ไม่ใช้คำถามที่ก่อให้เกิดความวิตกกังวลหรือคุกคามผู้ป่วย

ให้คำชมเชยและให้กำลังใจเมื่อผู้ป่วยทำได้ดีและถูกต้อง

ให้โอกาสผู้ป่วยได้ทดสอบความหลงผิดด้วยตนเอง ได้ทำกิจกรรมกลุ่มบำบัดเพื่อให้มีความคิดอยู่กับงาน

รับฟังอย่างเป็นกลางไม่โต้เถียง ขัดแย้งหรือเห็นด้วย ไม่ขบขันในเรื่องราวหลงผิด

ประเมินอาการหลงผิดประสาทหลอนว่ามีมากน้อยเพียงใด

จะทำให้ผ้ป่วยเกิดความภูมิใจและความกล้าแสดงออกเป็นการดึงเข้าสู่สังคมทางหนึ่งและลดพฤตกิรรมแยกตนเอง

พูดไม่ต่อเนื่อง เช่น พูดรัวเร็ว พูดแล้วหยุดชะงัก พูดอ้อมค้อม

การออกเสียง เช่น พูดตะกุกตะกัก พูดติดอ่าง พูดไม่ชัด

พูดประโยคออกมาไม่สัมพันธ์กัน

ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่าใดท่าหนึ่งของการเคลื่อนไหวที่กำลังกระทำอยู่โดยที่การกระทำนั้นยังไม่สิ้นสุด

เปลี่ยนแปลงกระบวนการทำงานของสมอง

เกิดจากความผิดปกติทางจิตที่ทำให้คนไม่อยู่ในโลกของความเป็นจริง

มีอาการภาพหลอนเกิดขึ้นโดยปกติจะเกิดขึ้นในระยะสั้นๆ

เกิดภาพหลอน

เกิดอาการเพ้อได้

อาการหูเเว่วหรือเห็นภาพผิดปกติ

ภาวะหลอนประสาท

เกี่ยวกับการมองเห็นหรือการได้ยินเสียงที่ส่งข้อมูลไปประมวลผลที่สมอง

โรค

การแสดงความจริงใจ เห็นใจ

ไม่ตำหนิ

ให้คำชมเชยและให้กำลังใจเมื่อผู้ป่วยทำได้ดีและถูกต้อง

ทำให้ผู้ป่วยเกิดความมั่นใจในการแสดงพฤติกรรมนั้นๆ

ผลมาจากปัจจัยทางพันธุกรรม

ไม่ได้รับความรัก ความเอาใจใส่

การถูกทอดทิ้ง

ตลอดจนถูกทำร้ายหรือถูกล่วงละเมิดทางเพศ

จมอยู่กับความเครียดมายาวนานนั้น

เป็นวิธีรักษาผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมความผิดปกติในระดับไม่รุนแรง

ช่วยให้ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะยอมรับข้อบกพร่องของตน

เพิ่มความเชื่อมั่นในตนเองและความเชื่อใจต่อผู้อื่น

• จอห์นจะพูดตะกุกตะกักตอนที่เขากำลังสอนหนังสือ แต่เมื่อพูดถึงเรื่องการเป็นสายลับ ถูกสะกดรอยตามจะพูดรัว เร็ว

• จากการสังเกตผู้ป่วยเดินหลังค่อม มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา

• จอห์นมีอาการเดินไม่แกว่งแขน ซอยเท้าถี่ เดินกอดอก ก้มหน้า

• จอห์นมีลักษณะนิสัยวัยเด็กที่ชอบเก็บตัว ไม่มีเพื่อนสนิท มีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน และในช่วงวัยรุ่น จอห์นยังมีลักษณะนิสัยที่เก็บตัวและไม่มีเพื่อนสนิท

• จอห์นอุ้มลูกไว้ที่ตักแต่ไม่สามารถปลอบลูกที่กำลังร้องไห้ได้

ใช้รักษาผู้ป่วยจิตเวชในปัจจุบัน

การดูแลหรือช่วยเหลือสมาชิกที่เจ็บป่วยโดยไม่มีค่าตอบแทนจากสมาชิกครอบครัวคนอื่น หรือเพื่อนที่อยู่ในครอบครัวเดียวกัน

การเตรียมความพร้อมญาติก่อนจำหน่ายจากโรงพยาบาลไม่เพียงพอ

ญาติผู้ดูแลผู้ป่วยโดยตรงไม่ได้รับการเตรียมความพร้อมก่อนจำหน่าย

ผู้ป่วยและญาติไม่ต้องการ การดูแลจากเจ้าหน้าทีในชุมชน

• หมอบอกว่ากับภรรยาจอห์นว่าต้องรักษาด้วยไฟฟ้า สัปดาห์ละ 5 ครั้ง เป็นเวลา 10 สัปดาห์

2. เตรียมความพร้อมผู้ป่วยด้านร่างกายและจิตใจก่อนทำการรักษาเพื่อลดความวิตกกังวลร่วมด้วย

1. เตรียมความพร้อมของอุปกรณ์ที่ใช้ขณะทำการรักษา

2. ทวนสอบความถูกต้องของผู้ป่วย แฟ้มประวัติร่วมกับแพทย์ผู้ทำการรักษา

3. ตรวจสอบความพร้อมผู้ป่วยซ้ำก่อนทำการรักษา ได้แก่ การวางหมอนการจัดท่านอน การใส่สายออกซิเจน

4. ใส่ mouth guard จับบริเวณปากและขากรรไกร ดูแลบุคลากรจับผู้ป่วยอย่างถูกต้องทุกตำแหน่ง

5. วาง Electrodes พร้อมสื่อนำไฟฟ้าบริเวณขมับทั้ง 2 ข้าง แจ้งความพร้อมกับแพทย์เพื่อทำการรักษา

6. ประเมินอาการผู้ป่วยตลอดระยะเวลาทำการรักษาด้วยไฟฟ้า เพื่อป้องกันอันตรายและภาวะแทรกซ้อนที่อาจจะเกิดขึ้น

7. เมื่อสิ้นสุดระยะการชัก พลิกตะแคงหน้าผู้ป่วยไปด้านใดด้านหนึ่งป้องกันการสำลักน้ำลายหรือเสมหะ พลิกตะแคงตัวผู้ป่วยโดยจับบริเวณไหล่และสะโพกไปด้านเดียวกับศีรษะที่ตะแคง เอาหมอนออกจากเอวและไหล่ จัดท่านอนหงายราบ

8. ประเมินความพร้อมของผู้ป่วยก่อนการเคลื่อนย้ายออกจากห้องทำการรักษา เช่น การหายใจ ความจำเป็นของการผูกมัด

9. สังเกตภาวะแทรกซ้อนพร้อมบันทึกผลความเสี่ยงที่เกิดขึ้นหนึ่ง

• สังเกตอาการข้างเคียงหลังการรักษาด้วยไฟฟ้า เช่น ปวดศีรษะ ปวดหลัง คลื่นไส้อาเจียน

• ให้การพยาบาลอาการข้างเคียงที่เกิดขึ้นตามความเหมาะสม

• ดูแลให้ผู้ป่วยได้พักผ่อนประมาณ 30 นาที หรืออาจจะมากกว่า 30 นาที ขึ้นอยู่กับสภาพอาการของผู้ป่วย แต่ละคน

2. ส่งต่อข้อมูลแก่พยาบาลประจำหอ เรื่องการดูแลผู้ป่วยหลังการรักษาด้วยไฟฟ้า พร้อมนำส่งผู้ป่วยกลับหอ
   

• ในขณะที่จอห์นกำลังรักษาอาการป่วยทางจิต จอห์นได้กลับมาใช้ชีวิตที่มหาวิทยาลัยปรินซ์ตันส์ ได้ลองเข้ามานั่งเรียนกับนักศึกษา เชื่อว่าอยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคยจะสามารถช่วยบรรเทาอาการจิตเสื่อมได้

1. จัดระเบียบหอผู้ป่วยให้ปลอดภัย สะดวกสบายตามความเหมาะสม มีตารางกิจกรรมของแต่ละวันให้ผู้ป่วยมองเห็นชัดเจน

2. ดูแลให้ผู้ป่วยปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข เพื่อการรักษาและสามารถยึดหยุ่นได้ตามความเหมาะสมและความจำเป็น

3.กระตุ้นให้ผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมตามตารางกิจกรรม เพื่อแก้ไขปัญหา และปรับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม

4.ส่งเสริมให้ผู้ป่วยพึ่งพาดนเอง มีความรับผิดขอบ และมีส่วนร่วมตัดสินใจในการกระทำต่างๆ

5.ให้คำปรึกษาแนะนำแก่ผู้ป่วยและแบบแบบอย่างที่ดีให้ผู้ป่วยเรียนรู้และเสียนแบบในการปฏิบัติตัว การสื่อสาร และการสร้างสัมพันธภาพต่อกัน

6. มีทัศนคติที่ดีและปฏิบัติตัวต่อผู้ป่วยด้วยท่าทีอบอุ่น นุ่มนวล พูดจาสุภาพ

7. ให้การดูแลผู้ป่วยอย่างทั่วถึงและยุติธรรม ยอมรับในความเป็นบุคคลและเคารพในสิทธิส่วนบุคคลของผู้ป่วย

8. นำกระบวนการพยาบาลมาโช้ในการปฏิบัติการพยาบาลและประเมินผล

9. ประชุมทีมงานเพื่อแก้ไขปัญหาและหาแนวทางช่วยเหลือผู้ป่วย

10. ทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงานกับบุคลากรในทีม ผู้ป่วย ญาติและหน่วยงาน อื่นๆและหาแนวทางช่วยเหลือผู้ป่วย

12. ทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงานกับบุคลากรในทีม ผู้ป่วย ญาติและหน่วยงาน อื่นๆ

• จอห์นเข้าใจว่าจิตแพทย์ เป็นผู้ก่อการร้าย ที่จะมาทำร้ายตนเอง เลยทำให้เขาชกหน้าจิตแพทย์
  
  

• จิตแพทย์จึงนำตัวจอร์นไปโรงพยาบาลมีการผูกมัดมือจอร์นไว้ตั้งแต่พามาจากสถานที่ทำงาน มีภรรยาเป็นผู้ยินยอมให้การรักษา

ผู้ที่เป็นโรคจิตเภทเป็นบุคคลที่มีโอกาสก่อให้เกิดอันตรายทั้งชีวิต ร่างกาย ตลอดจนทรัพย์ของตนเองและผู้อื่น

ผู้ป่วยจิตเภทมีสิทธิ์ได้รับการบำบัด รักษา คุ้มครองตามความยินยอมของผู้ป่วย

มาตรา 23 ผู้ใดพบบุคคลซึ่งมีพฤติการณ์อันนาเชื่อวาบุคคลนั้นมีลักษณะผิดปกติทางจิต หรือ มีภาวะอันตราย ให้แจ้งเจ้าหน้า/ตำรวจ ทันที

มาตรา 21 ในกรณีที่ผูป่วยมีอายุไมถึง 18 ปีบริบูรณ หรือขาดความสามารถในการตัดสินใจให้คู่สมรส ผู้บุพการี ผู้สืบสันดาน ผู้ปกครอง ผู้พิทักษ์ หรือผู้ปกครองดูแลบุคคลนั้น เป็นผู้ให้ความยินยอมแทน

• จอห์นมองเห็นภาพทุกอย่างเป็นการแก้สมการคณิตศาสตร์

• จอห์นทำงานส่งอาจารย์ แต่งานยังไม่สำเร็จ เขาย้ำคิดย้ำทำจดจ่ออยู่กับการแก้สมการเป็นเวลานาน จนคิดทฤษฎีใหม่ได้สำเร็จ

• จอห์นเครียดจากการคิดหมกมุ่น จนทำให้ควบคุมตนเองไม่ได้

เรื่องความเจ็บป่วย

ครอบครัว

การงาน

4. ทักษะการทำงาน ฝึกให้ผู้ป่วยมีความรับผิดชอบในการทำงานหรือทำงานที่ได้รับมอบหมาย

1 ทักษะการดูแลตนเองเป็นการฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักทำกิจวัตรประจำวันต่างๆ

3. ทักษะทางสังคม ฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักมารยาทของการเข้าสังคมและการอยู่ร่วมกันกับบุคคลอื่นๆในสังคม

6.ทักษะการใช้ชีวิตในชุมชน ฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักการใช้สาธารณูปโภคต่างๆ ในชุมชนอย่างถูกต้อง

จุดมุ่งหมายให้ผู้ป่วยได้เรียนรู้การอยู่ร่วมกับผู้อื่น มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อื่น สามารถปรับตัวได้อย่างเหมาะสม เกิดความคิดริเริ่ม และมีความเชื่อมั่นในตนเองมากขึ้น

ไม่พูดข่มขู่ผู้ป่วยว่าจะจับไปขังหรือปล่อยทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล

3.การสื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผยรักษาคำพูดให้ข้อมูลอย่างชัดเจนตรงไปตรงมา หลีกเลี่ยงการจ้องมอง

4.แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอน หรือหวาดระแวงของผู้ป่วยโดยไม่โต้แย้งหรือท้าทายว่าที่ผู้ป่วยเล่าไม่เป็นความจริง แต่แสดงความคิดเห็นที่ขัดแย้งได้โดยใช้เทคนิคการให้ความจริง (presenting reality) ในขณะการสนทนา เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยเกิดความเข้าใจว่าความคิดที่เกิดขึ้นนั้นมาจากการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นและหวาดระแวงน้อยลง

2.ยอมรับผู้ป่วยโดยการเรียกชื่อให้ถูกต้อง รับฟังเรื่องราวอย่างสนใจเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจ ไม่หัวเราะในพฤติกรรมผู้ป่วย

5.ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วย การร่วมมือในการรักษาด้วยยาและพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วย

1. สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (one to one relationship) โดยเน้นการสร้างความไว้วางใจและความเชื่อถือ ทุกครั้งที่พบกับผู้ป่วย