Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

A Beautiful mild, Hallucination - Coggle Diagram

- - - - ผู้ป่วยรับรู้วัน เวลา และสถานที่ได้ แต่บอกว่าจิตแพทย์ที่รักษาเขาเป็นสายลับรัสเซีย
    - - ผู้ป่วยมีความจำเฉพาะหน้า ความจำระยะสั้น และความจำระยะยาวเป็นปกติ สามารถจำกลุ่มตัวเลขยากๆยาวๆได้เป็นอย่างดี
    - - ผู้ป่วยมีความตั้งใจและสมาธิดี ถึงขั้นหมกมุ่นกับบางเรื่องที่มีความสนใจเป็นพิเศษ
    - - ผู้ป่วยวัยผู้ใหญ่ตอนต้น จบการศึกษาระดับปริญญาเอก มีความรู้ ความเข้าใจและมีสติปัญญาในระดับอัจฉริยะทางด้านคณิตศาสตร์
- - - - ฝึกทักษะในการดูแลตนเอง โดยให้ฝึกปฏิบัติกิจวัตรประจำวันต่าง ๆ เช่น รู้จักรักษาความสะอาดของร่างกายตั้งแต่ศีรษะถึงปลายเท้า รับประทานยาด้วยตนเองอย่างถูกต้องทุกมื้อ ขับถ่ายเป็นเวลาและถูกสุขลักษณะ เป็นต้น
    - - ฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักการใช้สาธารณูปโภคต่าง ๆ ในชุมชนอย่างถูกต้อง เช่นการใช้เงินอย่างถูกต้องและเหมาะสม ห้องน้ำสาธารณะ รวมทั้ง การใช้แหล่งอำนวยความสะดวกในชุมชน การขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นเมื่อจำเป็น การร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ในชุมชน เช่น กิจกรรมตามประเพณีและศาสนามีความสามารถในการเดินทาง เป็นต้น
    - - ฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ด้วยการออกกำลังกาย เช่น การเล่นกีฬาในร่ม กีฬากลางแจ้ง การเข้าร่วมกิจกรรมสังสรรค์ การอ่านหนังสือ ฟังวิทยุ ดูโทรทัศน์ การพูดคุยเพื่อผ่อนคลาย เป็นต้น
    - - ฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักรักษาความสะอาดเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม เครื่องนอน การจัดเก็บของใช้ภายในบ้านให้เป็นระเบียบ รู้จักใช้ของใช้ต่างๆภายในบ้านให้ถูกประเภทรักษาความสะอาดที่อยู่อาศัย เช่น ปัด กวาด เช็ด ถู การประกอบอาหาร เป็นต้น
    - - ฝึกให้ผู้ป่วยรู้จักมารยาทของการเข้าสังคมและการอยู่ร่วมกันกับบุคคลอื่นๆ ในสังคม เช่น การมีสัมพันธภาพกับบุคคลอื่น ๆ รู้จักสนใจตนเองสนใจสิ่งแวดล้อม รู้จักใช้ภาษาพูดภาษาท่าทางที่เหมาะสมกับเหตุการณ์ สามารถทำกิจกรรมร่วมกับบุคคลอื่นๆได้อย่างเหมาะสม
    - - ฝึกให้ผู้ป่วยมีความรับผิดชอบในการทำงานหรือทำงานที่ได้รับมอบหมายและมีความร่วมมือในการทำงานกับผู้อื่นให้มีสมาธิ มีความอดทนในการทำงานรู้จักสร้างสัมพันธภาพกับเพื่อนร่วมงานและมีการปรับตัวให้เหมาะสมกับสภาพของงาน เป็นต้น
- - - - กรณีมีเหตุฉุกเฉินหรือมีความความจําเป็นอย่างยิ่งเพื่อประโยชนของผู้ป่วยหากมิได้บําบัดรักษาจะเป็นอันตรายถึงแกชีวิตของผู้ป่วย
      - กรณีผู้ป่วยให้ความยินยอมเป็นหนังสือเพื่อการบําบัดรักษา ได้รับทราบเหตุผล ความจําเป็น ความเสี่ยงที่อาจเกิด และประโยชนของการบําบัดรักษา
  - - - (1) มีภาวะอันตราย ผู้ที่มีพฤติกรรมคุกคามทำร้ายผู้อื่น ผู้ที่มีความผิดปกติทางอารมณ์ ความคิด เป็นผลจากการเสพสารออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท ทำลายทรัพย์สินทั้งของคนอื่นหรือผู้อื่นโดยไม่ปรากฏมูลเหตุจูงใจ
      - (2) มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา ผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตที่ไม่อาจปล่อยไว้โดยไม่ได้รับการรักษา เพราะจะทำให้โรคหรืออาการผิดปกติทวีความรุนแรงขึ้น
  - - - เพื่อนำส่งสถานพยาบาลของรัฐหรือหรือสถานบำบัดรักษาที่อยู่ใกล้เคียงโดยไม่ชักช้ำ
  - - - ส่งรักษาในสถานบำบัด (โรงพยาบาลจิตเวช) เมื่อผู้ป่วยจำเป็นต้องได้รับกรตรวจวินิจฉัย และการประเมินอาการโดยละเอียดภายใน 30 วันหลังรับไว้
      - กรณีที่เป็นผู้ป่วยมาตรา 22 ให้บุคคลนั้นต้องเข้ารับการบำบัดรักษาในสถานบำบัดรักษา
  - - - สถานพยาบาลของรัฐหรือหรือสถานบำบัดรักษาต้องประเมินอาการและวินิจฉัยเบื้องตัน ภายใน 48 ชั่วโมง
      - มีแพทย์และพยาบาลอย่างละ 1 คน เป็นผู้ตรวจวินิจฉัยอาการเบื้องตัน
- - - - เริ่มมีบุคลิกที่ดูแตกต่างจากผู้อื่นและยังคงเป็นคน
        เก็บตัวและไม่มีเพื่อนสนิทเขาเริ่มมีความคิดว่านักคณิตศาสตร์มีความสำคัญต่ออนาคตของอเมริกา
        มีเพื่นร่วมห้องพัก ชื่อนายชาร์ล เริ่มมีความคิดหมกมุ่นและมีพฤติกรรมแปลก ๆ เพิ่มมากขึ้น
    - - ทำงานทั้งงานที่วีลเลอร์แลปส์และงานสายลับ
        นายชาร์ลส์ยังมาปรากฏตัวอยู่กับเขาในหลายสถานการณ์นายชาร์ลส์เป็นเพียงคนเดียวที่ผู้ป่วยสามารถพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ ได้
    - - เรียนเก่ง แต่เป็นคนเก็บตัว
      - ไม่มีเพื่อนสนิท
        มีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน
      - ชอบอยู่คนเดียว
- - - - การพยาบาล
        
        สร้างสัมพันธภาพ เพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไววางใจตามหลักการพยาบาลจิตเวช
        
        รับฟังความคิดของผู้ป่วยโดยไม่ตัดสินหรือตำหนิผู้ป่วย
        
        ไม่เถียงกับผู้ป่วย หรือให้เหตุผลว่า ความเชื่อของผู้ป่วยนั้นผิด
        
        จัดให้เข้าร่วมกลุ่มกิจกรรมบำบัด เพื่อให้ผู้ป่วยได้ติดต่อกับสิ่งที่เป็นจริง
        
        การสนทนากับผู้ป่วยที่มีความหลงผิด ควรนำเทคนิคการสนทนา การให้คำปรึกษาต่าง ๆ มาใช้
        
        การขอความกระจ่าง (Clarification)
        
        การสะท้อนความรู้สึก (Reflecting)
      - สาเหตุ
        
        ทางด้านร่างกาย
        
        ความผิดปกติที่เกิดจาก พันธุกรรม การทำงานของ Neurotransmitter ในสมองผิดปกติ การได้รับสารพิษ สารเคมีต่าง ๆ การขาด O2 ความผิดปกติของอิเลคโตรไลท์ในร่างกาย การทำงานของสมองส่วนกลางผิดปกติการเสื่อมจากความสูงอายุ การได้รับอุบัติเหตุ การขาดการพักผ่อน ที่เพียงพอ เป็นต้น
        
        ทางด้านจิตใจ
        
        ความวิตกกังวลในระดับสูงเรื้อรัง มีผลแปรเปลี่ยนเป็นพยาธิสภาพทางความคิด การใช้กลไกทางจิตป้องกันตนเองมากเกินไป การเผชิญภาวะเครียดแล้วไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ เป็นต้น
      - อาการ
        
        หลงผิดคิดว่าตัวเองใหญ่โต ร่ำรวย เป็นคนใหญ่คนโต (Grandeur delusion)
        
        หลงผิดคิดว่าคนอื่นปองร้าย (Persecution delusion)
        
        หลงผิดคิดว่าคนอื่นหลงรักตน (Self-accusatory delusion)
        
        หลงผิดคิดว่าตนเจ็บป่วย (Hypochondriacal delusion or Somatic delusion)
        
        หลงผิดคิดว่าอวัยวะใดอวัยวะหนึ่งของร่างกายขาดหายไป (Nihilistic delusion)
      - ความหมาย
        
        เป็นความผิดปกติของความคิด ที่บุคคลที่มีความเชื่อและคิดในเรื่องต่างๆ ซึ่งไม่เป็นความจริงและมักเกิดจากความเชื่อที่ฝังแน่นในใจและความคิดของบุคคลนั้นๆ ยากที่จะให้เหตุผลได้อย่างชัดเจน
    - - การพยาบาล
        
        5.แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอนหรือหวาดระแวงของผู้ป่วย โดยไม่โต้แย้งหรือท้าทายผู้ป่วย
        
        ไม่แสดงกิริยาที่อาจทำให้ผู้ป่วยเกิดความสงสัยหรือไม่มั่นใจ
        
        4.การสื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผยรักษาคำพูด
        
        7.ประเมินอาการหวาดระแวงทุกครั้งที่มารับบริการ โดยสอบถามจากผู้ป่วยและญาติเพื่อประเมินและให้การพยาบาลที่เหมาะสม
        
        3.ยอมรับผู้ป่วยโดยการเรียกชื่อให้ถูกต้อง รับฟังเรื่องราวอย่างสนใจเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจ ไม่หัวเราะในพฤติกรรมผู้ป่วย
        
        ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วย การร่วมมือในการรักษาด้วยยา และพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัว และชุมชนในการดูแลผู้ป่วย
        
        ให้ข้อมูลในแหล่งที่สามารถช่วยเหลือได้ในกรณีฉุกเฉินแก่ผู้ดูแล
        
        พัฒนาทักษะพยาบาลที่ศูนย์แพทย์ ในการติดตามดูแลช่วยเหลือผู้ป่วยและครอบครัว
        
        เสริมสร้างพลังอำนาจและสอนทักษะการจัดการกับความเครียดแก่ผู้ดูแล
        
        การดูแลช่วยเหลืออาการข้างเคียงจากยารักษาโรคจิต
        
        สอนให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการเตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ
        
        สอนทักษะการติดตามการกำกับการกินยาของผู้ป่วยให้แก่ อสม.ในพื้นที่เพื่อช่วยสนับสนุน
        
        ให้ความรู้กับผู้ป่วยและญาติ
        
        2.ยอมรับในพฤติกรรมหวาดระแวง ไม่โต้แย้ง ต่อต้าน
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาตามแผนการรักษาของแพทย์เพื่อช่วยลดอาการหวาดระแวง
        
        1.สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (one to one relationship)
      - สาเหตุ
        
        1.กรรมพันธุ์
        
        จากการศึกษาพบว่าญาติของผู้ป่วยมีโอกาสเป็นโรคจิตเภทสูงกว่าประชากรทั่วไป ยิ่งมีความใกล้ชิดทางสายเลือดมากยิ่งมีโอกาสสูง
        
        2.ระบบประสาทในสมอง
        
        เชื่อว่าโรคนี้เป็นจากสารเคมีในสมองที่ชื่อว่าโดปามีน (dopamine) ในบางบริเวณของสมอง มีการทำงานมากเกินไป และพบว่าการที่ยารักษาโรคจิตรักษาโรคนี้ได้เป็นจากการที่ยาไปออกฤทธิ์ยับยั้งการออกฤทธิ์ของสารโดปามีน
        
        3.ความผิดปกติในส่วนอื่นๆของสมอง
        
        ในแง่ของครอบครัวนั้นพบว่าสภาพครอบครัวมีผลต่อการกำเริบของโรค โดยในครอบครัวของผู้ป่วยที่อาการกำเริบบ่อย ๆ
        พบว่ามีการใช้อารมณ์ต่อกันสูงได้แก่ ชอบตำหนิติเตียนผู้ป่วย มีท่าทีไม่เป็นมิตร หรือเข้าไปจู้จี้ยุ่งเกี่ยวกับผู้ป่วยมากเกินไป
      - อาการ
        
        ไม่ไว้ใจใครง่าย ๆ ระแวดระวังผู้อื่นตลอดเวลา
        
        คิดว่าคนอื่นจะทำร้ายหรือพูดถึงตนเองในทางเสียหาย
        
        มีพฤติกรรมก้าวร้าว ประพฤติตัวไม่เป็นมิตรกับบุคคลรอบข้าง
        
        อ่อนไหวและรับไม่ได้กับการถูกวิจารณ์
        
        หงุดหงิดหรือโกรธง่าย
        
        ปล่อยวางและให้อภัยได้ยาก
        
        มองโลกในแง่ร้าย
        
        เข้าสังคมหรือมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนยาก
        
        ชอบแยกตัวอยู่คนเดียว
        
        เคลือบแคลงสงสัยในเรื่องที่มีหลักฐานอธิบาย แต่เชื่อข่าวลือต่าง ๆ อย่างไม่มีเหตุผล
      - ความหมาย
        
        เป็นกระบวนการคิดได้รับอิทธิพลจากความวิตกกังวลหรือความกลัวอย่างหนัก มักถึงจุดที่เกิดความไร้เหตุผลและอาการหลงผิด การคิดหวาดระแวงตรงแบบรวมความเชื่อว่าถูกปองร้าย
- - - - ความหมกมุ่นอยู่กับอาการหลงผิดหรือหูแว่ว ทั้งนี้ ผู้ป่วยต้องไม่มีอาการของ catatonic หรือ disorganized type
      - จากกรณีศึกษาผู้ป่วยเป็นชนิด Paranoid type เนื่องจาก มีอาการหวาดระแวง หูแว่วบ่อยครั้ง ทำร้ายตนเองและผู้อื่น พูดไม่รู้เรื่อง อาละวาด โวยวาย ยิ้มหัวเราะคนเดียว
    - - เป็นผู้ป่วยที่มีอาการเข้ากันได้กับโรคจิตเภท แต่ไม่สามารถจัดกลุ่มได้อย่างชัดเจน
    - - ผู้ป่วยเคยป่วยมีอาการกำเริบชัดเจนอย่างน้อย 1 ครั้ง ลักษณะอาการที่มีหลงเหลืออยู่ส่วนใหญ่ เป็นอาการด้านลบ เช่น เก็บตัว เฉื่อยชา ไม่สนใจตัวเอง เป็นต้น
    - - ความคิดกระจัดกระจายไม่เป็นไปในแนวเดียวกัน แสดงออกมาทางคำพูดหรือท่าทาง
  - - - 1.2. อาการประสาทหลอน
      - 1.3.อาการด้านความคิด ผู้ป่วยมักมีความคิดในลักษณะที่มีเหตุผลแปลกๆ
      - 1.1. อาการหลงผิด
        
        หวาดระแวง หลงผิดว่าเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัวล้วนแต่เกี่ยวโยงกับตนเอง
      - 1.4. อาการด้านลบ (negative symptoms)
        
        ไม่กระตือรือร้น เฉื่อยชาลง ไม่สนใจเรื่องการแต่งกาย แต่งตัวมอซอ ผู้ป่วยอาจนั่งอยู่เฉยๆ ไม่เลี้ยงดูบุตร
    - - นอนไม่หลับ สัมพันธภาพทางครอบครัวลดลง ไม่ใส่ใจตนเอง
    - - พูดคนเดียว หูแว่ว อาละวาด สร้างโลกจิตนาการขึ้นเอง
    - - การขาดยา/หยุดยาเอง ทำให้มีอาการคงเหลืออยู่ พูดไม่รู้เรื่อง ประสาทหลอน
- - - - Perphenazine (16) syr. oral OD pc
      - Haloperidol 5 mg . MI q 4 hr.
      - CPZ (100) 1 tab oral pc
    - - ACA (5) 1 tab oral b.i.d. pc.
    - - Extrapyramidal side effects (EPS)
        
        1.1 Acute dystonia ศีรษะและคอบิดเบี้ยว คอแข็ง ขากรรไกรแข็ง ลิ้นแข็ง น้ำลายไหล มักเป็นๆหายๆ มักเกิดขึ้นตั้งแต่ระยะแรกของการได้รับยารักษาอาการทางจิต
        
        1.2 Akathisia กระวนกระวาย ตื่นเต้น อยู่ไม่นิ่ง ผุดลุกผุดนั่ง มักเกิดในช่วง 2-3 สัปดาห์แรกของของการได้รับยา
        
        1.3 Parkinsonism สั่นที่มือ แขนขาลำตัวแข็ง เคลื่อนไหวช้า เกิดในช่วง 4 สัปดาห์แรกของการได้รับยาและสัมพันธ์กับขนาดยาที่ใช้
        
        1.4 Tardive dyskinesia อ่อนเพลีย เคลื่อนไหวช้า ริมฝีปากและลิ้นเคี้ยวปาก เลีย ดูดริมฝีปาก พบในผู้ป่วยที่ได้รับยารักษาอาการทางจิตต่อเนื่องเป็นเวลานาน โดยทั่วไปมักนานเกิน 6 เดือน
      - Neuroleptic Malignant Syndrome (NMS) กล้ามเนื้ออุณหภูมิร่างกายสูง หัวใจเต้นผิดจังหวะ BP ต่ำ พบในช่วงแรกของการเริ่มใช้หรือลดขนาดของยา
    - - การออกฤทธิ์
        ยาออกฤทธิ์ยับยั้งการจับของโดปามีนทำให้โดปามีนลดลง
      - เหตุผลการใช้ยา
        การที่โดปามีนลดลงมีผลให้ความคิดและอารมณ์ของผู้ป่วยดีขึ้น
      - ผลข้างเคียง
        เมื่อ dopamine receptor ถูกยับยั้งจะทำให้เกิดการหดเกร็งของกล้ามเนื้อ อยู่นิ่งไม่ได้ เคลื่อนไหวดลอดเวลา เดินตัวแข็งทื่อ มือสั่น
      - การพยาบาล
        
        สังเกตอาการข้างเคียงของยา เช่น มึนงง ง่วงนอน เป็นลมเวลาลุกยืน ตาพร่า
        
        ผู้ป่วยที่มีอาการปากแห้ง คอแห้ง แนะนำให้จิบน้ำหรืออมลูกกวาดเพื่อให้ชุ่มคอ
        
        ผู้ป่วยที่มีอาการง่วงนอน ต้องปรับเวลาให้ยาเป็นตอนเย็น และก่อนนอน ซึ่งช่วยให้ผู้ป่วยนอนหลับได้ดี และกระตุ้นให้ผู้ป่วยทำกิจกรรมต่างๆ ในเวลากลางวัน
        
        ผู้ป่วยที่มีความต้นโลหิตลดต่ำเวลายืน (orthostatic hypotention) เมื่อลุกขึ้นยืนจะหน้ามืดให้ค่อยๆ เปลี่ยนอิริยาบถ การลุกนั่ง ยืน ควรใช้เวลาอย่างน้อยประมาณ1 นาที
        
        ผู้ป่วยที่มีอาการตาพร่า แนะนำในใช้แว่นกันแดด เวลาอยู่ในที่มีสว่างมากและบอกสาหตุที่มองเห็นไม่ชัดให้ทราบว่าเกิดจากผลข้างเคียงของยา
    - - ทำหน้าที่
        ยับยั้งการหลั่งสารสื่อประสาท GABA ลดอาการวิตกกังวล นอนไม่หลับ
      - ผลข้างเคียง
        ง่วงซึม อ่อนเพลีย กล้ามเนื้ออ่อนแรงและเดินเซ
      - การพยาบาล
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยเลี่ยงกิจกรรมที่เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ
        
        ระวังการพลัดตกหกลัม จากการวิงเวียน (Dizziness)
        
        เขียนวัน เวลา จำนวน ชนิดของยาใส่การ์ด หรือติดไว้ในที่ที่มองเห็นง่าย หากผู้ป่วยต้องเป็นผู้ที่จัดยารับประทานเอง เพราะผู้ป่วยอาจมีอาการหลงลืมง่าย
        
        ผู้ป่วยที่มีอาการมือสั้น หยิบจับสิ่งของลำบาก ควรดูแลช่วยเหลือในการทำกิจวัตรประจำวัน เลี่ยงการถือของร้อน
        
        สังเกตและบันทึกความรุนแรงของอาการ
  - - - โรคซึมเศร้า คิดอยากฆ่าตัวตาย โรคจิตเภทใช้ยาแล้วไม่ได้ผล โรคจิตคลุ้มคลั่งอันตรายต่อผู้อื่น
    - - มีก้อนภายในสมอง เนื้องอก ก้อนเลือด stroke severe hypertension โรคหัวใจ
    - - ชักนานเกิน 3 นาที ปวดหัว คลื่นไส้ ปวดกล้ามเนื้อ กระดูกหัก delirium สับสนวุ่นวาย ลืมเหตุการณ์จำวันเวลาสถานที่ ไม่ได้
    - - tonic phase กล้ามเนื้อเกร็ง 5-15 วินาที
      - chronic phase กล้ามเนื้อกระตุก 10-60 วินาที
      - unconcious phase หมดสติ 1-2 วินาที
      - sleep phase ระยะหลับ 5 นาที
      - confuse phase ระยะงุนงง สับสน 15-30 นาที
    - - 5.วัดประเมินสัญญาณชีพก่อนส่งรักษา หากมีไข้ 37.8 องศาเซลเซียสขึ้นไป ความดันโลหิตตั้งแต่ 149/90 mmHg งดการรักษาด้วยไฟฟ้าในวันนั้น
      - 6.ดูแลถอดฟันปลอม
      - 4.NPO หลังเที่ยงคืน (ก่อนรับการรักษาไม่น้อยกว่า 6 ชั่วโมง)
      - 7.ตรวจเช็คตา ถ้าใส่คอนแทคเลนส์ให้ถอดออก
      - 3.ตัดเล็บให้สั้นและล้างทาเล็บออกในรายที่ทั้งทาเล็บมือและเล็บเท้า
      - 8.ถอดเครื่องประดับทุกชนิดที่เป็นโลหะออก
      - 9.ให้ถ่ายปัสสาวะก่อนส่งรักษา
      - 2.ดูแลความสะอาดร่างกาย เส้นผม และช่องปาก หากมีความผิดปกติส่งปรึกษาทันตแพทย์
      - 10.เมื่อมีการเจ็บป่วยทางกายที่เฝ้าระวัง หรือเป็นโรคติดต่อให้แจ้งพยาบาลศุนย์ ECTเมื่อมีการเจ็บป่วยทางกายที่เฝ้าระวัง หรือเป็นโรคติดต่อให้แจ้งพยาบาลศูนย์ ECT
      - 1.งดยาที่มีผลต่อการรักษาด้วยไฟฟ้าก่อนการทำการรักษาภายใน 48 ชั่วโมง
      - 11.ให้ข้อมูลคำแนะนำ สำหรับใช้ยาระงับความรู้สึกและให้ข้อมูลที่เหมาะสม ในระยะก่อนรักษา ระยะรักษาและหลังรักษา
    - - ก่อนทำ
        
        NPO 4 hr. ก่อนทำให้ผู้ป่วยอาบน้ำสระผมให้แห้ง ให้คำแนะนำแก่ญาติว่าพยาบาลและแพทย์จะดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด
      - ขณะทำ
        
        จัดให้นอนราบ มีหมอนทรายรองส่วนโค้งของกระดูก ให้ ออกซิเจน 3-5 L ก่อนทำ ขณะทำจับผู้ป่วย ใส่ไม้กดลิ้น
      - หลังทำ
        
        ให้ผู้ป่วยนอนราบตะแคงหน้าด้านใดด้านหนึ่ง ประเมิน V/S 30-60 นาที ผูกมัดผู้ป่วย เช็ดหน้าด้วยผ้าขนหนูเปียก ให้ความรู้ใหม่เกี่ยวกับวันเวลาสถานที่
  - - - เป็นวิธีการดูแลสนับสนุนให้ผู้ป่วยได้พูดคุย บอกเล่าถึงสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญจนทำให้เกิดความทุกข์ นักบำบัดจะคอยกระตุ้นให้ผู้ป่วยทำความเข้าใจถึงสถานการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วย เพื่อให้พวกเขาผ่อนคลายและหาทางออกจากความทุกข์เหล่านั้นได้ในที่สุด วิธีการนี้มักได้ผลดีกับผู้ป่วยที่รักษาด้วยยาเพียงอย่างเดียวแล้วไม่เกิดประสิทผลมากเท่าที่ควร ทั้งเป็นวิธีที่อาจส่งผลดีในระยะยาวได้จากการที่ผู้ป่วยเรียนรู้ที่จะปรับ จัดการ จัดระเบียบรูปแบบความคิดและพฤติกรรมของพวกเขาเอง
    - - เป็นวิธีการที่ให้ผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวได้มาพูดคุยถึงความคิดความรู้สึก และปรึกษาหาทางออกของปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวผู้ป่วยที่ส่งผลกระทบกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัวไปด้วย ช่วยทำให้ญาติจัดการกับปัญหาของผู้ป่วย ประสิทธิผลที่ดีทั้งต่อตัว
        ผู้ป่วยและบุคคลในครอบครัวในระยะยาวด้วย เพราะนำไปสู่การจัดการปัญหาได้ดีขึ้น มีความรู้สึกเครียดกับความเจ็บป่วยของผู้ป่วยน้อยลง โดยขั้นตอนทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การดูแลของนักบำบัดเช่นกัน
        วิธีความเห็นอกเห็นใจกันภายในครอบครัวมากยิ่งขึ้น
    - - นักบำบัดจะคอยดูแลสนับสนุนให้ผู้ป่วยที่เคยมีอาการโรคจิตกันและกัน เนื่องจากการได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้ที่เคยเผชิญเหตุการณ์คล้าย ๆ กัน อาจช่วยส่งเสริมกันเข้าถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย และเข้าใจสถานการณ์ได้จนเกิดประสิทธิผลที่ดีในการบำบัดรักษาตาม