Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาพยนตร์เรื่อง A Beautiful mind, C2ADBDBD-0B3B-49F9-9B96-184522E76FED,…

- - - - ผู้ป่วยเชื่อว่าตนเองเป็นสายลับของอเมริกา จึงพยายามถอดรหัสตลอดเวลา และคิดว่ากำลังถูกสายลับรัสเซียตามทำร้ายตนอยู่
    - - ผู้ป่วยจะพูดตะกุกตะกักบางครั้ง แต่เมื่อพูดถึงเรื่องการเป็นสายลับ การสะกดรอยตามจะพูดรัวเร็ว
    - - ผู้ป่วยมีอาการ Visual Hallucination และ Auditory Hallusination โดยเห็นภาพชาล์ล หลานสาวชาล์ พอชเชอร์และพูดคุยกับพวกเขา
      - ผู้ป่วยทําตามที่พอชเชอร์สั่งให้ถอดรหัสหาระเบิด
      - ผู้ป่วยคิดว่าหมอโรเซ่นเป็นสายลับตามจับตน
    - - ผู้ป่วยมักนั่งกุมมือและบีบมือตัวเองเกือบตลอดเวลา สีหน้าหวาดระแวงก้มหน้าเป็นส่วนใหญ่
      - ผู้ป่วยเดินหลังค่อม มองซ้ายขวาเกือบตลอดเวลา
    - - ผู้ป่วยมีท่าทีกระวนกระวาย ผุดลุกผุดนั่ง เพราะกลัวถูกตามทําร้าย
  - - - จากการสังเกต ผู้ป่วยรู้สึกตัวดี ตอบสนองต่อการเรียกชื่อ มีเหม่อลอยบ้างเล็กน้อย
    - - ผู้ป่วยคิดช้า พูดตะกุกตะกักในบางครั้ง แต่เมื่อพูดถึงเรื่องสายลับ การถูกสะกดรอยตามจะพูดรัวเร็ว
    - - ผู้ป่วยเป็นคนเก็บตัว ไม่มีเพื่อนสนิทและมักมีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน ชอบอยู่คนเดียว
  - - - ผู้ป่วยตัดสินใจในสถานการณ์ต่างๆได้เหมาะสมเเต่จะมีความคิดที่ช้าลง
- - - - แจ้ง แจ้งพนักงานเจ้าหน้าที่ เช่น แพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่สาธารณสุข เพื่อแจ้งพนักงานฝ่ายปกครอง เช่น กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน หรือตำรวจเมื่อการตรวจวินิจฉัยและประเมินอาการเบื้องต้น ภายใน 48 ชั่วโมง นับตั้งแต่ บุคคลนั้นมาถึงสถานพยาบาลของรัฐ ตามมาตราที่ 27
      - ตรวจ สถานพยาบาลของรัฐ หรือสถานบำบัดรักษาต้องประเมินอาการ และวินิจฉัยเบื้องต้นภายใน 48 ชั่วโมง นับแต่เวลาที่บุคคลนั้นมาถึงสถานพยาบาลของรัฐ หรือสถานบำบัดรักษา โดยมีแพทย์และพยาบาล อย่างละ 1 คน เป็นผู้วินิจฉัยอาการเบื้องต้น
      - เจอ เมื่อพบบุคคลที่มีความผิดปกติทางจิต ตามมาตราที่ 22 (ผู้ที่มีภาวะอันตรายและ/หรือมีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา)
      - ส่ง ส่งรักษาในสถานบำบัด (โรงพยาบาลจิตเวช) เมื่อผู้ป่วยจำเป็นต้องได้รับการตรวจวินิจฉัย และประเมินอาการโดยละเอียด ภายใน 30 วัน หลังรับไว้กรณีที่เป็นผู้ป่วย ตามมาตราที่ 22 สถานบำบัด จะพิจารณาลงความเห็น ถึงแผนการดูแลและมีความจำป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา
        
        1.ให้บุคคลนั้นต้องเข้ารับการบำบัดรักษาในสถานบำบัดรักษา
        
        2.ให้บุคคลนั้นต้องรับการบำบัดรักษา ณ สถานที่อื่นนอกจากสถานบำบัดรักษาเมื่อบุคคลนั้นไม่มี ภาวะอันตรายทั้งนี้จะกำหนดเงื่อนไขใด ๆ ที่จำเป็นเกี่ยวกับการบำบัดรักษาให้บุคคลนั้นหรือผู้รับดูแลบุคคลนั้นต้องปฏิบัติด้วยก็ได้
    - - มาตราที่ 18 การรักษาทางจิตเวชด้วยไฟฟ้า
        ให้กระทำได้ในกรณีที่ผู้ป่วยให้ความยินยอมเป็นหนังสือ
      - มาตรา 17 การบำบัดรักษาโดยการผูกมัดร่างกาย การกักบริเวณ
        เพื่อป้องกันการเกิดอันตรายต่อผู้ป่วยเอง บุคคลอื่น หรือทรัพย์สินของผู้อื่น
        โดยต้องอยู่ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของผู้บำบัดรักษาตามมาตรฐานวิชาชีพ
      - มาตราที่ 40 ในกรณีที่ผู้ป่วยได้รับการบำบัดรักษาจนอาการทุเลา ให้แจ้งญาติมารับกลับ
- - - - O : จากการสังเกตพบว่า ผู้ป่วยมีอาการน้ำลายไหล อารมณ์ทางเพศลดลง สมองคิดอะไรไม่ค่อยออก
      - O : แผนการรักษาของแพทย์ได้รับยาในกลุ่ม Antipsychotic drug คือ Thorazine (Chlorpromazine)
      - O : แผนการรักษาของแพทย์ได้รับยาในกลุ่ม Antianxiety drug คือ Diazepam
    - - ประเมิน และแจ้งให้ผู้ป่วยทราบเกี่ยวกับผลข้างเคียงจากการใช้ยา เช่น น้ำลายไหล การทำงานของสมองลดลง สมรรถภาพทางเพศลดลง เป็นต้น
      - แนะนำผู้ป่วยว่าไม่ควรลดหรือหยุดยาเอง เพราะจะทำให้เกิดโรคซ้ำ
      - จัดให้ผู้ป่วยสนทนาเกี่ยวกับความเข้าใจเรื่องโรค การรักษาด้วยยาหรืออาการข้างเคียงของยา
      - ดูแลให้ได้รับยาในกลุ่ม Anticholinergic drug เพื่อรักษาผลข้างเคียงจากยารักษาอาการทางจิตเป็นหลัก โดยเฉพาะในกลุ่มอาการข้างเคียง extrapyramidal (EPS)
      - เฝ้าระวังอาการข้างเคียงจากการได้รับยาในกลุ่ม Antipsychotic drug ได้แก่
        
        5.2 Neuroleptic Malignant Syndrome (NMS)ภาวะนี้จัดเป็นภาวะฉุกเฉินซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตได้ มีอาการสำคัญคือ muscle rigidity, hyperthermia และ autonomic instability และมักมี mental status change
        
        5.1 Extrapyramidal side effects (EPS) ประกอบด้วย
        Acute dystonia ผู้ป่วยจะมีอาการบิดเกร็งทันที ทำให้มีอาการลิ้นแข็ง พูดหรือกลืนลำบาก
        
        5.1.2 Parkinsonism ผู้ป่วยจะมีอาการกล้ามเนื้อแข็งเกร็งมี cogwheel rigidity สั่น (tremor) เคลื่อนไหวช้า พบ perioral tremor ได้บ่อย
        
        5.1.3 Tardive dyskinesia ผู้ป่วยจะมีการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อที่มากกว่าปกติและเกิดขึ้นซ้ำๆโดยไม่ได้ตั้งใจ โดยมีอาการสำคัญที่เรียกว่า buccolinguomasticatory triad คืออาการดูดหรือขมุบขมิบปาก
        
        5.1.1 Akathisia ผู้ป่วยจะรู้สึกกระวนกระวายใจ กระสับกระส่าย ไม่สามารถอยู่นิ่งได้ อาจต้องขยับแขน-ขา เดินไปมาหรือเคลื่อนไหวตลอดเวลา
  - - - o : ผู้ป่วยไม่ไว้วางใจผู้อื่น
      - o : ผู้ป่วยแยกตัวและมีพฤติกรรมก้าวร้าว
      - o : ผู้ป่วยมักมีปัญหาในการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน ชอบอยู่คนเดียว
    - - 2.สร้างสัมพันธภาพแบบ one to one เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยและไว้วางใจ จัดเวลาเข้าไปพบและพูดคุยกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอถึงแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ป่วยพูดหรือผู้ป่วยไม่โต้ตอบเพราะจะช่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าตนเองได้รับการยอมรับและยังเป็นที่ต้องการของผู้อื่น พยาบาลควรสื่อสารกับผู้ป่วยอย่างชัดเจนเช่นสื่อสารกับผู้ป่วยด้วยประโยคสั้นสั้นเข้าใจง่าย เรียกชื่อผู้ป่วยให้ถูกต้อง
      - 3.เมื่อสัมพันธภาพดำเนินมาสักระยะพยาบาลควรชักชวนผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่ม ซึ่งกิจกรรมระยะแรกควรเป็นกิจกรรมที่ง่ายๆ ไม่ต้องใช้ความสามารถเฉพาะตัวและมีสมาชิกกลุ่มไม่มากเกินไป กระตุ้นให้ผู้ป่วยสื่อสารมากขึ้นเช่น จัดกิจกรรมสร้างความคุ้นเคยมีการสื่อสารและปฏิสัมพันธ์การมีกิจกรรมการแนะนำตนเองให้เพื่อให้ผู้อื่นรู้จัก พยาบาลควรร่วมกิจกรรมกลุ่มพร้อมกับผู้ป่วยเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยรู้สึกอบอุ่นสบายใจเมื่อเห็นคนที่คุ้นเคย
      - .1.พยาบาลควรประเมินลักษณะการสื่อสารของผู้ป่วยว่ามีความบกพร่องอย่างไรเช่นพูดหลายเรื่องผสมกันจนคนฟังไม่เข้าใจหรือไม่พูดเพราะอาการทางจิตต่าง ๆ
      - 4.เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เป็นตัวของตัวเองโดยกระตุ้นให้ผู้ป่วยทำกิจกรรมกับสมาชิกอื่นที่ผู้ป่วยพอใจและพยาบาลควรให้กำลังใจหรือแรงเสริมเมื่อเห็นผู้ป่วยร่วมในกิจกรรม
      - 5.พยาบาลต้องตระหนักว่าพฤติกรรมแยกตัวและสัมพันธภาพบกพร่องเป็นปัญหาด้านความสามารถทางด้านสังคมที่เกี่ยวข้องกับบุคลิกภาพของผู้ป่วย ดังนั้นพยาบาลต้องอดทนให้เวลาผู้ป่วยในการปรับปรุง
  - - - O : ผู้ป่วยกรีดแขนตัวเองขณะที่รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เพราะเชื่อว่ามีรหัสฝังอยู่
      - O : ขณะอาบน้ำให้ลูก ผู้ป่วยเปิดน้ำทิ้งลูกไว้ในอ่างน้ำ เพราะเห็นภาพหลอนว่ามีเพื่อนช่วยดูแลอยู่ จนผู้ป่วยเกือบทำให้ลูกตัวเองจมน้ำ
      - O : ช่วงเรียนปริญญาเอก ขณะที่ผู้ป่วยกำลังคิดสมการใหม่ แต่คิดไม่ออก ผู้ป่วยเอาหัวตัวเองโขกกับกำแพงอย่างแรงทำให้มีเลือดไหล
      - O : เมื่อกลับมารักษาตัวที่บ้าน ผู้ป่วยเห็นภาพหลอนว่าพอชเชอร์จะทำร้ายภรรยาของเขา ผู้ป่วยจึงจะเข้าไปห้าม แต่กลายเป็นการเข้าไปผลักภรรยาที่กำลังอุ้มลูกอยู่ ทำให้ภรรยาล้มชนตู้อย่างแรง
    - - แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอนหรือหวาดระแวงของผู้ป่วย โดยไม่โต้แย้งหรือท้าทายว่าที่ผู้ป่วยเล่าไม่เป็นความจริง แต่แสดงความคิดเห็นที่ขัดแย้งได้ โดยใช้เทคนิคการให้ความจริง (presenting reality) ในขณะการสนทนา เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยเกิดความเข้าใจว่าความคิดที่เกิดขึ้นนั้นมาจากการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นและหวาดระแวงน้อยลง
      - ไม่แสดงกิริยาที่อาจทำให้ผู้ป่วยเกิดความสงสัยหรือไม่มั่นใจ ระมัดระวังการ”กระซิบต่อหน้าผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยอาจเข้าใจว่าพยาบาลนินทาหรือระแวง
      - ประเมินอาการประสาทหลอนที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยว่าเกี่ยวข้องกับระบบสัมผัสในผู้ป่วยแสดงปฏิกิริยาอย่างไรต่อการรับรู้นั้นและอาการประสาทหลอนเกิดขึ้นในช่วงเวลาใด
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา Chlorpromazine และ Diazepam ตามแผนการรักษาของแพทย์และติดตามอาการข้างเคียง ได้แก่ Libido changes , Hyperglycemia , น้ำลายไหล เพื่อช่วยลดอาการหวาดระแวง ประสาทหลอน และวิตกกังวล
      - การสื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผยรักษาคำพูดให้ข้อมูลอย่างชัดเจน ตรงไปตรงมาเพื่อแสดงถึงความจริงใจและสร้างความไว้วางใจให้กับผู้ป่วย
      - จัดสิ่งแวดล้อมที่ลดสิ่งกระตุ้นและรบกวนผู้ป่วยเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวและจัดเก็บสิ่งของที่ผู้ป่วยอาจใช้เป็นอุปกรณ์ในการทำร้ายผู้อื่น เช่น อุปกรณ์ของมีคมต่างๆ เพื่อป้องกันเหตุอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากพฤติกรรมก้าวร้าว
      - ยอมรับผู้ป่วยโดยการเรียกชื่อให้ ถูกต้องรับฟังเรื่องราวอย่างสนใจเพื่อให้ ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจ
      - จัดกิจกรรมที่ต้องออกแรงมากให้ผู้ป่วย เช่น กลุ่มกีฬา กลุ่มนันทนาการ เพื่อช่วยให้ได้ระบายพลังงานส่วนเกินออกมาในลักษณะสร้างสรรค์
      - สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว (one to one relationship) โดยเน้นการสร้างความไว้วางใจและความเชื่อถือ ทุกครั้งที่พบกับผู้ป่วย
      - การให้แรงเสริมทางบวก เช่น การชื่นชมเมื่อผู้ป่วยคงพฤติกรรมที่ดีนั้นไว้ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับผู้ป่วย
  - - - S : ผู้ป่วยบอกว่าจิตแพทย์ที่รักษาเป็นสายลับรัสเซีย ผู้ป่วยจึงไม่ให้ความร่วมมือในการรักษาเท่าที่ควร
      - O : จากการสังเกตพบว่า ผู้ป่วยหยุดรับประทานยาเอง
    - - 2.แสดงการยอมรับอาการประสาทหลอน หรือวาดระแวงของผู้ป่วย โดยไม่โต้แย้งหรือท้าทายว่าที่ผู้ป่วยเล่าไม่เป็นความจริง แต่ใช้เทคนิคการให้ความจริงในการสนทนา เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยเกิดความเข้าใจในความเป็นจริงที่เกิดขึ้น
      - 3.นำผู้ป่วยเข้ากระบวนการบำบัดรักษายาเสพติดแบบรายบุคคล
      - 4.ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเอง ของผู้ป่วย การร่วมมือในการรักษาด้วยยา และพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัว และชุมชนในการดูแลผู้ป่วย โดย
        
        4.2 สอนให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการ เตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ เช่น เริ่มหงุดหงิดง่าย ไม่นอน นอนไม่หลับ อาจเริ่มมีอาการประสาทหลอน รวมถึงมีพฤติกรรมไม่ร่วมมือ เช่น ทิ้งยา ไม่กินยา พูดห้วน ตาขวาง หรือหากพบอาการผิดปกติ ใด ๆ ที่อาจเป็นการกลับเป็นซ้ำของโรค ควรพาผู้ป่วยมา พบแพทย์ก่อนเวลานัด
        
        4.3 เสริมสร้างพลังอำนาจและสอนทักษะการจัดการกับความเครียดแก่ผู้ดูแล เพื่อช่วยลดความเครียดของผู้ดูแลต่อการดูแลผู้ป่วยและไม่ก่อให้เกิดการขัดแย้งกันระหว่างผู้ป่วยและผู้ดูแล
        
        4.1 ให้ความรู้กับผู้ป่วยและญาติ ถึงพยาธิสภาพของโรค แผนการรักษาพยาบาล และการดูแลช่วยเหลือผู้ป่วย เพื่อที่ผู้ป่วยจะได้มีความรู้ในการดูแลตนเองให้ความร่วมมือในการรักษา และญาติสามารถดูแลผู้ป่วยได้อย่างถูกต้อง
        
        4.4 ให้ข้อมูลในแหล่งที่สามารถช่วยเหลือได้ในกรณีฉุกเฉินแก่ผู้ดูแล
      - 1.สร้างความไว้วางใจในการติดต่อกับผู้ป่วยแบบตัวต่อตัว โดยเน้นการสร้างความไว้วางใจและความเชื่อถือทุกครั้งที่พบกับผู้ป่วย
- - - - ผู้ป่วยเป็นโรคจิตเสื่อมหรือที่เรียกกันว่าโรคจิตเภท(Schizophrenia) ชนิดที่มีอาการคลั่ง (Affective Type) มีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง และไม่ได้ผลต่อการรักษาด้วยยาเพียงอย่างเดียว จึงจำเป็นที่จะได้รับการรักษาด้วย ECT โดยผู้ป่วยจะทำ ECT สัปดาห์ละ 5 ครั้ง ติดต่อกัน 10 สัปดาห์
        
        ปริมาณไฟฟ้าที่เหมาะสม 70-150 โวลล์
  - - - เป็นยากลุ่ม Antipsychotic drug ใช้เพื่อลดอาการหวาดระแวง และประสาทหลอน อาการข้างเคียง คือ ง่วงซึม มีไข้ ปากแห้ง คลื่นไส้ ท้องผูก ตาพร่า Postural hypotension ความดันในลูกตาเพิ่ม
      - ผู้ป่วยพบอาการข้างเคียง คือ น้ำลายไหล อารมณ์ทางเพศลดลง สมองคิดอะไรไม่ค่อยออก ผู้ป่วยจึงหยุดรับประทานยาเอง
    - - เป็นยากลุ่ม Antianxiety drug ใช้เพื่อรักษาอาการวิตกกังวล อาการข้างเคียง คือ กดการทำงานของระบบประสาท ง่วงซึม กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน ใจสั่น ชีพจรเต้นเร็ว หากใช้ติดต่อกันเป็นเวลานานอาจเกิดการดื้อยาและติดยา
      - ผู้ป่วยพบอาการข้างเคียง คือ สมองคิดอะไรไม่ค่อยออก ผู้ป่วยจึงหยุดรับประทานยาเอง
  - - - ผู้ป่วยมีภรรยาที่คอยช่วยดูแล ให้กำลังใจ และส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้ออกไปพบเจอผู้คน ทำกิจกรรมนอกบ้าน ไปใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมเดิม คือการพบปะเพื่อนสมัยเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัย พรินซ์ตัน และได้กลับไปสอนหนังสืออีกครั้ง
  - - - เป็นการบำบัดรักษาทางด้านร่างกาย ซึ่งทำได้โดย การผูกยึด และการใช้ห้องแยก และบุคลากรในทีมควรมีวัตถุประสงค์ หลักการ ข้ันตอน และปฏิบัติต่อผู้ป่วยในแนวทางเดียวกัน และ มีทัศนคติที่ดีต่อผู้ป่วย และประเมิน พฤติกรรมของผู้ป่วยภายหลังการจำกัดพฤติกรรม เพื่อเป็นแนวทางในการวางแผนการพยาบาลได้อย่างถูกต้องและเหมาะสมต่อไป
- - - - ครอบครัวของผู้ป่วยมีฐานะยากจน
    - - ในวัยเด็กเพื่อนชอบเเกล้งเขาเพราะเห็นว่าเขาเก่งกว่าฉลาดกว่า
    - - ความขัดแย้งภายในจิตใจ
        
        ผู้ป่วยต้องเป็นที่ยอมรับและต้องการทำงานที่วีลเลอร์แลปส์ทำให้ผู้ป่วยหมกมุ่นอยู่กับการคิดค้นผลงานส่งผลให้เกิดความเครียดได้
      - ความสามารถในการปรับตัว
        
        มีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับบุคคลอื่นตั้งแต่วัยเด็ก
      - ประสบการณ์ในอดีต
        
        ถูกเพื่อนแกล้งเป็นประจำ
- - - - ผู้ป่วยพบว่าชาร์ลมาปรากฏตัวอยู่กับเขาในหลายสถานการณ์ บางครั้งมีหลานสาวตามมาด้วย ผู้ป่วยสร้างห้องทำงานลับถอดรหัสและคิดว่ามีคนมาสะกดรอยตามจนเกิดความหวาดระแวง ผู้ป่วยได้รับการรักษาด้วยการรับประทานยา แต่เมื่อได้รับผลข้างเคียงจากยาที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวัน จึงทำให้ผู้ป่วยหยุดยาเอง และมีอาการกำเริบซ้ำ
    - - ผู้ป่วยมีความกังวลเกี่ยวกับโรคที่เป็นอยู่ ยังเห็นชาล์ล หลานสาวชาล์ล พอชเชอร์ และหูแว่วอยู่บ่อยครั้ง แต่ผู้ป่วยพยายามปรับตัวโดยการไม่สนใจในสิ่งที่เขาเห็นและได้ยิน
    - - ผู้ป่วยเริ่มมีอาการเปลี่ยนแปลงแบบค่อยเป็นค่อยไปในช่วงวัยรุ่น ผู้ป่วยเข้าเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน เริ่มมีความคิดหมกมุ่นกับตัวเลข และมีพฤติกรรมแปลกๆ เพิ่มมากขึ้น และเริ่มมีการเป็นภาพหลอนว่ามีคนจะมาทำร้ายจึงไม่สามารถสอนหนังสือได้ตามปกติ