Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
บทที่ 10 - Coggle Diagram
บทที่ 10
การทารุณกรรมร่างกาย (Physical Abuse)
ประวัติที่บ่งชี้การทารุณกรรมร่างกาย
สาเหตุการบาดเจ็บไม่สมเหตุสมผล
อุบัติเหตุไม่เข้ากับระดับพัฒนาการของเด็ก
พ่อแม่เพิกเฉยไม่พาเด็กมาตรวจทันท
การบาดเจ็บเกิดขึ้นหลายๆแห่ง
อุบัติเหตุเกิดขึ้นซ้ำๆ
ประวัติพี่น้องก็เคยมีการบาดเจ็บเช่นกัน
พฤติกรรมผิดปกติ
ข้อบ่งชี้ทางพฤติกรรม
มีอาการเฝ้าระวังตลอดเวลา, ตกใจง่าย
กลัวพ่อแม่ และผู้ใหญ
กลัวการสมผัสทางกาย
ก ้าวร้าว รังแกผู้อื่น
เพิกเฉยไม่สนใจสงต่างๆ
ไม่สามารถสร้างสมพันธ์กับผู้อื่
เด็กบอกผู้อื่นว่าถูกทําร้าย
ประวัติที่ช่วยสนับสนุนการทารุณกรรมร่างกาย
ประวัติที่ได้จากบุคลากรต่างๆไม่สอดคล้องกัน
บิดามารดาให้ประวัติไม่ตรงกัน
หลังเกิดอุบัติเหตุไม่รีบนํามาพบแพทย์
มีเหตุการณ์วิกฤตเกิดขึ้นก่อนเกิดอุบัติเหตุ
บิดามารดามีประวัติถูกทารุณกรรมในวัยเด็ก
การบันทึกประวัติ
เหตุการณ์ที่นํามาพบแพทย์
ให้อธิบายเหตุการณ์อย่างละเอียด
บันทึกตามคําบอกเล่าคําต่อคํา
ประวัติสุขภาพ
การตั้งครรภ์ของมารดา, การฝากครรภ์
การคลอด, สภาวะหลังคลอด
สุขภาพทั่วไป
ความเจ็บป่วย. โรคประจําตัว
เคยรักษาตัวในโรงพยาบาล
อุบัติเหตุ, การผ่าตัด
ประวัติพัฒนาการ, การเลี้ยงดู, อุปนิสัยพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลง, การเรียน
ประวัติครอบครัว
การตรวจร่างกาย
ประเมินสภาวะโภนาการ
การตรวจร่างกายอย่างละเอียดทุกระบบ
มองหาบาดแผลจากการถูกทารุณ
บันทึกผลที่ได้อย่างละเอียด
การตรวอวัยวะเพศและทวารหนัก
ลักษณะของบาดแผลที่บ่งชี้การทารุณกรรมร่างกายเด็ก
รอยฟกชํ้าบนใบหน้าทารก
รอยฟกชํ้าที่มีสีแตกต่างกัน
รอยฟกชํ้าบริเวณหลังลําตัว ในร่มผ้า
การบาดเจ็บที่ศีรษะอย่างรุนแรงในทารก, เลือดออก ใต้ชั้นดูรา , เลือดออกในจอตา
การหักของกระดูกซี่โครง
กระดูกหักในทารกวัยหัดเดิน
กระดูกหักหลายตำแหน่งและมีอายุในการเกิด แตกต่างกัน
บาดแผลที่มีรูปร่างเฉพาะ
การบริหารจัดการเด็กถูกทารุณกรรร่างกาย
ประเมินเด็กและความต้องการของเด็ก
ประเมินผู้เลี้ยงดูและความต้องการของผู้เลี้ยงดู
ประเมินสภาวะแวดล้อม
ป้องกันเด็กถูกกระทําซ้ำ
ให้เด็กยังคงอยู่กับครอบครัวถ้าเป็นไปได้
ให้มีสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยแก่เด็ก
จัดหาระบบและทรัพยากรเข้าไปช่วยเหลือ
การบําบัดปัญหาทางอารมณ์และปรับพฤติกรรมของผู้เลี้ยงดู
แก้ไขปัญหาที่เป็นความเปราะบางของเด็ก
การประเมินความเสยงและติดตามดูแล
การแยกเด็กในกรณีรุนแรงและไม่สามารถแก้ปัญหาได้
การทารุณกรรมทางเพศ (Sexual Abuse)
ข้อบ่งชี้ทางร่างกาย
ตั้งครรภ์ หรือติดเชื้อที่ติดต่อโดยการร่วมเพศ
อวัยวะเพศ/ทวารหนักมีบาดแผลหรือฉีกขาด
เลือดออกทางช่องคลอด
เจ็บหรือคันบริเวณช่องคลอด
ติดเชื้อบริเวณช่องคลอด
ข้อบ่งชี้ทางพฤติกรรม
เด็กบอกผู้อื่นว่าถูกทําร้ายทางเพศ
มีความรู้เรื่องเพศมากเกินวัย
มีลักษณะยั่วยวนทางเพศ, สำเร็จความใคร่
หนีจากบ้าน หรือคิดฆ่าตัวตาย
หวาดกลัวและถอยหนีจากผู้ชาย
พฤติกรรมก้าวร้าว, ถดถอย
การเรียนเลวลง, ไม่มีสมาธิ
ไม่สามารถสร้างสัมพันธ์กับผู้อื่น
มักแสดงความหึงหวงและปฏิเสธหรือกีดกันไม่ให้เด็กติดต่อและใกล้ชิดกับผู้อื่น
พฤติกรรมของผู้ปกครอง
อาจมีประวัติเคยถูกทารุณกรรมทางเพศในวัยเด็กมาก่อน
แยกตัวจากสังคม
เอาแต่ใจตัวเอง, ควบคุมตัวเองไม่ได้
มักติดสุราหรือยาเสพติด
ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาไม่ราบรื่น
เชื้อว่าเด็กมีความสนุกและมีความสุขกับการสัมผัสทางเพศ
ปัญหาทางการแพทย์
การซักประวัติ
ประวัติจากผู้ดูแล อาจไม่ใช่ความจริง
เด็กอาจไม่กล้าบอก หรือไม่สามารถสื่อสารให้เข้าได้
ต้องเข้าใจพัฒนาการและอารมณ์ของเด็ก
การตรวจร่างกาย
ต้องอาศัยผู้มีความชำนาญ โดยเฉพาะการตรวจกรณีล่วงละเมิดทางเพศ
การทารุณกรรมอาจเกิดขึ้นโดยไม่มีร่องรอยบาดแผล
บาดแผลอาจหายได้ภายในเวลาไม่นาน
อาจพบเพียงความผิดปกติของพัฒนาการหรือพฤติกรรม
อาการแสดงของเด็กที่เกิดจากการทารุณกรรมทางเพศ
เด็กเล็ก
อาการทางร่างกาย : โรคติดเชื้อเพศสัมพันธ์,ติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ, ติดเชื้อในช่องคลอด
พฤติกรรมถดถอย, สําเร็จความใคร่
เด็กวัยเรียน
อาการทางกาย :โรคติดเชื้อเพศสัมพันธ์
อาการปวดหัว, ปวดท้อง
ไม่มีสมาธิในการเรียน, แยกตัว, ก้าวร้าว
เด็กโต
อาการทางกาย : ตั้งครรภ์, ติดเชื้อเพศสัมพันธ์
ซึมเศร้า , ฆ่าตัวตาย
หนีจากบ้าน
ใช้สารเสพติด
สำส่อนทางเพศ
การตรวจประเมินการทารุณกรรมทางเพศ
การตรวจหาความผิดปกติและให้การรักษา
การบาดเจ็บบริเวณอวัยวะเพศ
การติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์
การรวบรวมหลักฐานทางนิติเวช(ควรทําภายใน 72 ชั่วโมงหลังเกิดเหตุการณ์)
ตรวจหาอสุจิ, น้ำอสุจิ,ขนเพชรตามที่ต่างๆ ในช่องคลอด , ทวารหนัก, ตามร่างกาย,เสื้อผ้า
สิ่งที่ส่งตรวจจากช่องคลอด , ทวารหนัก, ช่องปาก เพื่อตรวจหาเชื้อที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์
ตรวจเลือดหาซิฟิลิส โรคเอดส์ ตับอักเสบ
ตรวจการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น
การให้ยา
การให้ยาป้องกัน HIV
การป้องกันการติดเชื้อ HIV ในเด็กที่ถูกล่วง ละเมิดทางเพศนั้น ยังไม่มีข้อสรุปเพราะยังไม่มีข้อมูลมากพอ
ในหญิงสาวอัตราการเสี่ยงของการติดเชื้อ HIV จากการมีเพศสัมพันธ์ 1 ครั้ง พบร้อยละ 0.1 - 0.2
การให้ยาป้องกันการตั้งครรภ์
Postinor (1 tablets followed by
1 tablets 12 hours later)
Ovral (2 tablets followed by 2
tablets 12 hours later)
ผลกระทบของการทารุณกรรมทางเพศ
ระยะสั้น
ปัญหาสุขภาพ
ปัญหาทางอารมณ์
ปัญหาทางพฤติกรรม
ปัญหาการเรียน
ระยะยาว
ซึมเศร้า แยกตัว
ติดสารเสพติด
ฆ่าตัวตาย
ปัญหาชีวิตสมรส
ปัญหาทางเพศ
ปัญหาโสเภณี
การรักษาและช่วยเหลือ
การรักษาทางกาย
รักษาบาดแผล
ป้องกันและรักษาโรคติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์
ป้องกัน/พิจารณาสนสุดการตั้งครรภ์
การรักษาทางจิตใจ
ป้องกันการถูกทารุณซ้ำ
รักษาอาการทางจิตใจ เช่น ซึมเศร้า วิตกกังวล
ให้เกิดความรู้สึกไว้วางใจบุคคลอื่น , สามารถสร้างสัมพันธ์
ให้สามารถปรับตัวต่อสถานการณ์เสี่ยงในอนาคตได้
ให้ควบคุมอารมณ์ตนเองได้
ช่วยเหลือเรื่องการเรียน
การทารุณกรรมทางอารมณ์
(Emotional Abuse)
รูปแบบของการทารุณกรรมทางอารมณ์
การปฏิเสธ (Rejection) ปฏิเสธความต้องการของเด็ก เห็นคุณค่าในตัวเด็ก
แยกเด็ก (Isolation) จากสังคมไม่ให้มีเพื่อน
ทำให้หวาดกลัว (Terrorizing) ด้วยคำพูด สร้างบรรยากาศให้เกิดความหวาดกลัว
เมินเฉย (Ignoring) ไม่ตอบสนองต่อความต้องการต่างๆ
เอาเปรียบเด็ก (Corrupting) ใช้เด็กให้กระทำในสิ่งที่ไม่เหมาะสม ต่อด้านสังคม
การละเลยทอดทิ้งเด็ก (Neglect)
ชนิดของการละเลยทอดทิ้งเด็ก
การละเลยทอดทิ้งทางกายภาพ
(physical neglect)
การละเลยทอดทิ้งทางอารมณ์
(emotional abuse)
การละเลยในการให้ความดูแลและอบรมสั่งสอน
(supervision)
การละเลยทอดทิ้งทางการศึกษา
(educational neglect)
เด็กเลี้ยงไม่โต (failure to thrive)
การป้องกัน
การป้องกันแบบปฐมภูมิ
สร้างความตระหนัก รณรงค์ โครงการฝึกอบรมฝึกอบรม
การป้องกันแบบทุติยภูมิ
การเข้าแทรกแซง/ ให้ความช่วยเหลือ /สงเคราะห์
ประชากรกลุ่มเสี่ยง
การบำบัดและฟื้นฟูเด็กและสตรีผู้ถูกกระทำรุนแรงโดยทีมสหวิชาชีพ
ระดับประเทศ
รัฐต้องเห็นความสำคัญของปัญหา