Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

A Beautiful Mind, บรรณานุกรม กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2560).…

- - - - แนะนำให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการเตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ เช่น เริ่มหงุดหงิดง่าย ไม่นอน/นอนไม่หลับ อาจเริ่มมีอาการประสาทหลอน รวมถึงมีพฤติกรรมไม่ร่วมมือ เช่นทิ้งยา/ ไม่กินยา พูดห้วน ตาขวาง การดื่มสุรา
      - สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษา และเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุการณ์ที่เจอ เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้ป่วยได้กล้าพูดเปิดใจถึงความคิด ความรู้สึกของตนเอง และหลีกเลี่ยงการจ้องมองผู้ป่วยด้วยท่าทีขึงขัง เพราะจะกระตุ้นให้ผู้ป่วยก้าวร้าวมากขึ้น
      - ประเมินอาการ ประเมินลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย อารมณ์และความรู้สึกที่แสดงออก ลักษณะของคำพูด การรับรู้และประสาทหลอน ความคิดหลงผิด ความสามารถในการควบคุมตนเอง ความสามารถในการรับรู้กาลเวลา สถานที่ บุคคล ของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย
      - พยาบาลต้องยอมรับในความคิดหลงผิดของผู้ป่วย โดยพยาบาลไม่ควรโต้แย้ง หรือท้าทายว่าสิ่งที่ผู้ป่วยเล่าให้ฟังนั้นไม่จริง พยาบาลไม่ปฏิบัติตามที่ผู้ป่วยเชื่อ และไม่ควรนำคำพูดของผู้ป่วยไปพูดล้อเล่น เช่น ถ้าผู้ป่วยถามว่าพยาบาลเห็นหรือได้ยิน เช่นเดียวกับผู้ป่วยหรือไม่พยาบาลควรตอบให้ผู้ป่วยรู้ว่าพยาบาลไม่เห็นหรือไม่ได้ยิน
      - ลดโอกาสในการเกิดอาการประสาทหลอนต่างๆ โดยการสนทนากับผู้ป่วยด้วยถ้อยคำทีชัดเจนเรียกชื่อผู้ป่วยให้ถูกต้อง หลีกเลี่ยงการกระซิบข้างหู การจ้องมองผู้ป่วยด้วยท่าทีขึงขัง และกระตุ้นให้ผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ
      - . 10. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา Thorazine 30 mg IM q 6 และ Diazepam 10 mg IM q 4 hrs prn ตามเวลาที่แพทย์สั่งเพื่อลดอาการคุ้มคลั่ง หวาดระแวง วิตกกังวล และเฝ้าระวังผลข้างเคียงของยา
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม มีบรรยากาศผ่อนคลาย อากาศถ่ายเทสะดวก ไม่เป็นมุมอับเพื่อช่วยลดภาวะเครียดของผู้ป่วยลง
      - ให้ความรู้แก่ญาติให้เข้าใจในความเจ็บป่วย ช่วยประคับประคองด้านอารมณ์และเพื่อการมีส่วนร่วมใน
        การรักษา
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุการณ์ที่เจอ พร้อมสังเกตุอาการต่างๆ เช่น พูดคนเดียว มองเห็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง เป็นต้น และต้องรับฟังด้วยความตั้งใจ เพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเราใส่ใจในสิ่งที่เขาพูด หากผู้ป่วยเล่าเรื่องราวที่เกินจริงอาจเรียกชื่อผู้ป่วยให้ชัดเจนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เพื่อให้ผู้ป่วยได้รู้สึกตัว ได้สติ
  - - - สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย พยาบาลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอ เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้ป่วยได้กล้าพูดเปิดใจถึงความคิด ความรู้สึก
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุการณ์ที่เจอ อาการหวาดระแวง รับฟังด้วยความตั้งใจ อาจเรียกชื่อของผู้ป่วยหรือใช้เทคนิคในสร้างสัมพันธภาพสะท้อนความรู้สึกเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเราใส่ใจในสิ่งที่ผู้ป่วยพูดให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกและได้รับรู้ถึงข้อมูลปัญหามากขึ้น
      - ผู้ป่วยที่มีความหวาดระแวงในบางสิ่ง เช่น มีคนจะลอบฆ่า ส่งผลให้จอร์นแยกตัวออกจากผู้อื่น และการมีสัมพันธภาพกับผู้อื่นพยาบาลต้องยอมรับในพฤติกรรมหวาดระแวง ไม่โต้แย้ง ต่อต้าน และจัดบรรยากาศให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัย การให้ความจริงกับผู้ป่วยจะกระทำได้ต้องแน่ใจว่าผู้ป่วยรับได้ การให้เหตุผลเพียงอย่างเดียวผู้ป่วยอาจไม่เชื่อถือพยาบาลอาจจะต้องแสดงพฤติกรรมให้ผู้ป่วยแน่ใจด้วย เช่นชิมอาหารให้ดู เป็นต้น
      - การสื่อสารกับผู้ป่วยต้องเปิดเผยรักษาคำพูดให้ข้อมูลอย่างชัดเจน ตรงไปตรงมา หลีกเลี่ยงการจ้องมอง เพื่อไม่ให้ผู้ป่วยหวาดระแวง
      - ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วยเรื่องการร่วมมือในการรักษาด้วยยา พัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วย คือ ให้ความรู้ผู้ป่วย ญาติ/ผู้ดูแลเรื่องสาเหตุ อาการ การดําเนินโรค การรักษาและผลข้างเคียงจากการใช้ ยาจิตเวช
      - ผู้ป่วยหวาดระแวงจะมีความเคลือบแคลงสงสัยไม่แน่ใจในการพบปะผู้คนหรือการเข้าร่วมกิจกรรม โดยออกมาในรูปแบบของการแยกตัวเอง รุกรานผู้อื่นก่อนเพื่อป้องกันตนเองหรือกล่าวหาผู้อื่น กล่าวหาว่ากิจกรรมบำบัดกลุ่มไม่น่าสนใจพยาบาลต้องคอยสังเกตและระมัดระวังการก่อความวุ่นวาย การทำร้ายผู้อื่นและถ้าผู้ป่วยสามารถเข้าร่วมกิจกรรมได้ควรชมเชยเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความมั่นใจ และภาคภูมิใจในตัวเอง
      - ประเมินอาการและความคิดของผู้ป่วยเกี่ยวกับความหวาดระแวง ว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย ได้แก่ ประเมินลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย อารมณ์และความรู้สึกที่แสดงออก ลักษณะของคำพูด การรับรู้และประสาทหลอน ความคิดหลงผิด ความสามารถในการควบคุมตนเอง
      - 8.แนะนำให้ผู้ป่วยรู้จักคนอื่นเพื่อให้ผู้ป่วยได้พูดคุยและฝึกทักษะการมีสัมพันธภาพที่ดี
  - - - เตรียมญาติในการดูแลและอยู่ร่วมกับผู้ป่วย โดยการให้คำปรึกษาปัญหาต่างๆ ที่ญาติเผชิญอยู่ การให้ความรู้เกี่ยวกับลักษณะทั่วไปของอาการป่วยทางจิตเวช และการให้คำแนะนำในการดูแลผู้ป่วยที่บ้าน
      - สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ครอบครัวรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย
      - จัดให้มีหน่วยงานให้คำแนะนำ และช่วยแก้ปัญหาเมื่อครอบครัวเผชิญภาวะวิกฤติต่างๆเนื่่องมาจากการป่วยจิตเวช
      - 5.แนะนำญาติให้แสดงการยอมรับพฤติกรรมของผู้ป่วยจิตเภททั้งด้านบวกและด้านลบ ได้แก่ พฤติกรรม อารมณ์ หากผู้ดูแลเข้าใจสาเหตุของพฤติกรรมต่างๆ แล้วควรยอมรับและให้อภัย ควรอธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจด้วยเหตุผล
      - ส่งเสริมศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วย การร่วมมือในการรักษาและพัฒนาการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในการดูแลผู้ป่วย เช่น การช่วยเหลือด้านจิตใจ เช่น คนรอบข้าง ผู้รักษาจะให้คำแนะนำที่ผู้ป่วยสามารถนำไปปฏิบัติได้ เช่น ช่วยผู้ป่วยในการหาวิธีแก้ปัญหาในแบบอื่นๆ ที่เขาพอทำได้
      - 2.ประเมินความรู้เกี่ยวกับโรคที่ผู้ป่วยเป็น และการยอมรับของญาติ
      - 3.เปิดโอกาสให้ญาติได้ระบายความรู้สึก เพื่อให้ทราบถึงปัญหาและวางแผนแก้ไขปัญหาร่วมกับญาติ
      - 8.แนะนำกรณีฉุกเฉินหรือต้องการความช่วยเหลือ โทรประสานตำารวจ/ศูนย์รับแจ้งเหตุฯ (1669)/ทีมช่วยเหลือเพื่อนำส่ง หน่วยบริการสาธารณสุข
      - 9.เสริมกำลังใจแก่ผู้ป่วยและญาติ เพื่อลดและผ่อนคลายความทุกข์ใจ ความรู้สึกเจ็บปวด
  - - - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา Thorazine 30 mg IM q 6 และ Diazepam 10 mg IM q 4 hrs prn hrs. ตามเวลาที่แพทย์สั่งและเฝ้าระวังผลข้างเคียงของยา
      - แนะนำให้ผู้ป่วยและญาติสังเกตอาการเตือนก่อนอาการทางจิตกำเริบ เช่น เริ่มหงุดหงิดง่าย ไม่นอน/นอนไม่หลับ อาจเริ่มมีอาการประสาทหลอน รวมถึงมีพฤติกรรมไม่ร่วมมือ เช่นทิ้งยา/ ไม่กินยา พูดห้วน ตาขวาง การดื่มสุรา
      - 1.สร้างสัมพันธภาพ แนะนำตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกปลอดภัยไว้วางใจที่จะทำการรักษาด้วย พยาบาลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดอย่างสม่ำเสมอ
      - 2.เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เล่าเรื่องราวถึงเหตุผลที่ไม่ยอมรับประทานยาเพราะทำให้สมรรถภาพในการทำงานลดลงคิดงานไม่ออก เหตุการณ์ที่เจอ อาการต่างๆ รับฟังด้วยความตั้งใจ อาจเรียกชื่อของผู้ป่วยสะท้อนความรู้สึกเพื่อให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเราใส่ใจในสิ่งที่ผู้ป่วยพูดให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกและได้รับรู้ถึงข้อมูลปัญหามากขึ้น
      - ประเมินอาการและความคิดของผู้ป่วยว่ามีผลอย่างไรต่อพฤติกรรมและการกระทำของผู้ป่วย ได้แก่ ประเมินลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย อารมณ์และความรู้สึกที่แสดงออก ลักษณะของคำพูด การรับรู้และประสาทหลอน ความคิดหลงผิด ความสามารถในการควบคุมตนเอง ความสามารถในการรับรู้กาลเวลา สถานที่ บุคคล
      - สอนทักษะการติดตาม การกำกับการ กินยาของผู้ป่วยให้แก่ ผู้ป่วย ญาติและอสม.ในพื้นที่เพื่อช่วยสนับสนุนกิจกรรมการพยาบาล
      - 4.สงเสริมให้คนไข้ให้ความร่วมมือและตระหนักถึงการไม่รับประทานยาอย่างเนื่องอธิบายประโยชน์ของการกินยาอย่างต่อเนื่องจะช่วยลดอาการหลงผิดได้และผลเสียของการขาดยาอาจทำให้กลับบมาเป็นซ้ำได้
      - 5.กระตุ้นให้ผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่ม Drug compliance
- - - - กลุ่มยา : Antipsychotic agent
        ข้อบ่งใช้
        
        ใช้รักษาและควบคุมอาการโรคจิตชนิดคุ้มคลัง และโรคจิตเภท (mania and
        schizophrenia)
        
        รักษาพฤติกรรมกาวร้าวในเด็ก
        
        รักษาผู้ป่วย psychotic
        
        ใช้ลดอาการกระสับกระส่าย หวาดระแวง
        ผลข้างเคียงของยา
        
        ตาพร่า ความดันในลูกตาเพิ่ม
        
        ปากคอแห้ง
        
        ท้องผูก และปัสสาวะคั่ง
        
        Postural hypotension (ความดันตกในท่ายื่น)
        
        ง่วงนอน นอนหลับได้
        
        หิวและรับประทานมากขึ้น
    - - กลุ่มยา: Benzodiazepine
        ข้อบ่งใช้
        
        ออกฤทธิ์ที่สมองหรือระบบประสาทส่วนกลาง (CNS)
        
        ใช้เป็นยาคลายกังวลหรือยากล่อมประสาท (Tranquilizer) ทำให้จิตใจสงบ
        
        ใช้สำหรับรักษาผู้ป่วยที่มีอาการผิดปกติทางอารมณ์ เช่น ความเครียด วิตกกังวล รักษาอาการฟุ้งซ่านที่เกิดจากโรคประสาท
        ผลข้างเคียงของยา
        
        เกิดภาวะเสียความจำข้างหน้า
        
        ง่วงซึม
        
        กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน
        
        กล้ามเนื้อเปลี้ย
        
        สับสน มึนงง
        
        เวียนศีรษะ
        
        ใจสั่น
        
        ชีพจรเต้นเร็ว
        
        หลอดเลือดดำอักเสบ
        
        หลอดเลือดดำมีลิ่มเลือด
      - ถ้าบอกได้ว่ายากลุ่มไหนแก้ EPS ได้จะดีมาก
  - - - การพยาบาลก่อนการทำECT
        
        ด้านร่างกาย
        
        การซักประวัติเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับโรค
        
        ตรวจร่างกาย โดยเฉพาะสมอง (MRI), ปอด(CXR), หัวใจ (EKG), ความดันโลหิต, การตรวจทางห้องปฏิบัติการ CBC, E'lyte, U/A, LFT เพื่อดูความผิดปกติของร่างกายก่อนการรักษาด้วย ECT
        
        ให้ญาติเซ็นใบยินยอมให้การรักษา หลังจากอธิบายญาติและผู้ป่วยทราบถึงความจำเป็น รวมทั้งข้อดีข้อเสีย เพื่อป้องกันการถูกฟ้องร้องภายหลัง
        
        งดน้ำงดอาหารก่อนทำ ECT อย่างน้อย 6 ชั่วโมง เพื่อป้องกันการสำลักอาหาร
        
        ให้ผู้ป่วยถ่ายปัสสาวะ อุจจาระให้เรียบร้อยก่อนทำ ECT
        
        ดูแลให้ถอดฟันปลอมและเครื่องประดับออก เพื่อป้องกันฟันปลอดหลุดเข้าไปในคอหรือเกิดการแตกหักเสียหาย
        
        เตรียมความพร้อมด้านร่างกาย ได้แก่ ความสะอาดร่างกาย ตัดเล็บ
        สระผม
        
        ตรวจวัดสัญญาณชีพพร้อมลงบันทึกก่อนส่งรักษา ECT ทุกครั้ง
        ด้านจิตใจ
        
        อธิบายถึงเหตุผลที่ต้องทำการรักษาด้วยไฟฟ้าโดยให้ผู้ป่วยเข้าใจว่าการรักษาอย่างหนึ่งที่ช่วยให้ผู้ป่วยอาการดีขึ้น
        
        บอกขั้นตอนการรักษาด้วยไฟฟ้าคร่าวๆ โดยบอกว่าเวลาทำจะไม่รู้สึกเจ็บปวดจะหลับไปชั่วครู่ ย้ำว่าขณะทำจะมีแพทย์และพยาบาลดูแลอย่างใกล้ชิด
        
        อธิบายอาการหลังทำที่อาจจะเกิดขึ้น เช่น ภาวะสับสน งุนงง และความลืมความจำชั่วคราว แล้วอาการจะกลับคืนสู่สภาวะปกติ
      - การพยาบาลหลังการทำECT
        
        วัด vital signs ทุก 15 นาทีใน 1 ชั่วโมงแรกหลังทำหลังจากนั้นวัดทุก 1 ชั่วโมงจนกว่าจะปกติ
        
        ผู้ป่วยบางรายอาจจะต้องได้รับสารน้ำอย่างต่อเนื่องมาถึงหลังการรักษาควรดูแลอัตราหยดของสารน้ำให้คงที่ไม่เร็วเกินไปดูแลไม่ให้บริเวณที่ให้สารน้ำมีการอักเสบบวมแดง
        
        เมื่อผู้ป่วยตื่นอาจมีอาการมึนงงสับสนบางคนกระสับกระส่ายและวุ่นวายควรดูแลด้วยความระมัดระวังป้องกันการตกเตียง ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ผู้ป่วย เพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้น
        
        ให้ผู้ป่วยนอนพัก 30 นาทีถึง 1 ชั่วโมงหรือจนกว่าผู้ป่วยจะควบคุมตัวเองได้ประเมินระดับความรู้สึกตัวก่อนผู้ป่วยลุกจากเตียงประเมินอาการมึนงงสับสน
        
        ไม่ควรซักถามประวัติส่วนตัวของผู้ป่วยเพราะทำให้ผู้ป่วยกังวลใจมากขึ้นที่นึกเรื่องราวต่างๆของตัวเองไม่ได้พยาบาลควรให้กำลังใจอธิบายถึงผลข้างเคียงความจำจะค่อยๆกลับมาอาการปวดศีรษะหรือปวดหลังจะค่อยๆหายไป
        
        ช่วยทบทวนกิจวัตรประจำวันและกิจกรรมต่างๆของหอผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ป่วยปฏิบัติตัวให้ถูกต้องและลดความวิตกกังวล
- - - - สารสื่อประสาท (Neurotransmitters)
        
        Dopaminergic hypothesis1-4 เป็นทฤษฎีที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างระดับของ DA(dopamine) ที่ผิดปกติต่อการเกิด
        โรคจิตเภท โดยที่ DA มีการทำงานในสภาวะปกติผ่าน pathway หลักดังนี
        
        1.2 Mesolimbic tract มี DA หลั่งจาก ventral tegmental area (VTA) ไปกระตุ้นตัวรับ D. ที่ limbic system เช่น nucleus accumbens มีผลช่วยควบคุมอารมณ์และพฤติกรรม การมี DA ที่สูงผิดปกติมีผลทำให้เกิดอาการด้านบวก
        ของโรคจิตเภท เช่น อาการหลงผิด และประสาทหลอน
        
        1.1 Nigrostriatal tract มี DA หลั่งจาก substantia nigra ไปออกฤทธิ์กระตุ้นที่ตัวรับ D, และ D, ที่ striatum
        มีผลช่วยดวบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย การมี DA ที่ต่ำผิดปกติมีผลทำให้เกิด Parkinsonism
        
        1.4 Tuberoinfundibular tract มี DA หลั่งจาก hypothalamus ไปกระตุ้นตัวรับ D2 ที่ pituitary gland มีผลควบคุมการหลั่งฮอร์โมน prolactin การมี DA ที่ต่ำผิดปกติส่งผลให้มีการหลั่ง Prolactin มากขึ้น
        
        1.3 Mesocortical tract มี DA หลั่งจาก VTA ไปกระตุ้นตัวรับ D, prefrontal cortex มีผลช่วยควบคุมอารมณ์และสติปัญญา เช่น การเรียนรู้ และการวางแผน
        การมี DA ที่ต่ำผิดปกติมีผลทำให้เกิดอาการด้านลบของโรค
        จิตเภท เช่น ภาวะไร้อารมณ์ เฉยเมย แยกตัวจากสังคม และมีผลต่ออาการด้านพุทธิปัญญา เช่น ความจำลดลง ไม่
        สามารถวางแผนและตัดสินใจได้อย่างเหมาะสม
        
        Glutamatergic hypothesis เป็นทฤษฎีที่อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่าง glutamate กับการเกิดโรคจิตเภท ซึ่งปัจจุบันเชื่อว่าเกิดจากความบกพร่องของตัวรับของ glutamate ชนิด NMDA (NMDA receptor hypofunction) ส่งผลให้
        เกิดโรคจิตเภททั้งอาการด้านบวก อาการด้านลบ และอาการด้านพุทธิปัญญา
        
        Noraphine หน้าที่ควบคุมอารมณ์ ความคิด และการรับรู้
        หากมีมาก : จะเกิดโรคแมเนีย โรควิตกกังวล และจิตเภท
        หากมีน้อย : จะเกิดโรคซึมเศร้า
        
        Acetylcholine หน้าที่การนอนหลับ การรับรู้ความเจ็บปวด การเคลื่อนไหว และความจำ
        หากมีมาก : จะเกิดภาวะซึมเศร้า
        หากมีน้อย : จะเกิดในโรคพาร์กินสัน อัลไซเมอร์
        
        GABA (Gamma-aminobytyric acid) ซึ่งทำหน้าที่ลด ความตื่นเต้น ลดความวิตกกังวล หากพบว่ามีสารนี้น้อยจะสัมพันธ์กับการเกิดโรคจิตเภทและแมเนีย
        
        Serotonin หน้าที่ควบคุมอารมณ์ ความก้าวร้าว การนอนหลับ เจ็บปวด การรับรู้
        หากมีมาก : จะเกิดโรควิตกกังวล โรคจิตเภท
        หากมีน้อย : จะเกิดโรคซึมเศร้า
      - ความผิดปกติของโครงสร้างและการทำงานของสมอง (Structure and functional of brain)
        
        Brainstem
        
        หากมีความผิดปกติ
        ของสมองส่วนนี้อาจพบอาการมือสั่นในผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน
        
        โครงสร้างของสมอง
        
        Frontal lobe
        
        หากมีความผิดปกติ ของสมองส่วนนี้จะสัมพันธ์กับการเกิดโรคจิตเภท โรคสมาธิสั้น (Attention deficit hyperactivity disorder: ADHD) โรคสมองเสื่อม (Dementia) และการแสดงออกทางอารมณ์ เช่น อารมณ์ทื่อ การย้ าท า และการ ตัดสินใจเสีย เป็นต้น
        
        Temporal lobe
        
        หากมีความผิดปกติจะทำให้มีความสัมพันธ์กับอาการทางบวกที่เกี่ยวกับการได้ยิน เช่น หูแว่ว
        
        Parietal lobe
        
        หากมีความผิดปกติของสมองส่วนนี้อาจพบอาการ เช่น อนามัยส่วน บุคคลเปลี่ยนแปลงไป คิดคำนวณตัวเลขช้า และสมาธิไม่ดี เป็นต้น
        
        Occipital lobe
        
        หากมีความผิดปกติของสมองส่วน
        นี้อาจพบอาการ เช่น การเห็นภาพหลอน
        
        Cerebellum
        
        การ
        ยับยั้งโดปามีนซึ่งเป็นสารสื่อประสาทในบริเวณนี้เกี่ยวข้องกับอาการของโรคพาร์กินสัน และโรคสมองเสื่อม
        
        Limbic system
        
        หากมีความผิดปกติของสมองระบบนี้อาจเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยทางจิต เช่น การ สูญเสียความจำพร้อมกับการเกิดโรคสมองเสื่อม ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ และการแสดงพฤติกรรมหุนหัน พลันแล่นในผู้ป่วยโรคจิตเภทและแมเนีย เป็นต้น
      - พันธุกรรม (Genetic)
        
        ความผิดปกติทางจิตสามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้ อาจเป็นปัจจัยหนึ่งที่ส่งผลต่อการเกิดโรคอารมณ์แปรปรวน โรควิตกกังวล โรคจิตเภท รวมถึงโรคทางจิตอื่นๆ
      - พัฒนาการของเซลล์ประสาท (Neural development)
        
        ความผิดปกติของโครงสร้างสมองอาจมาจากการพัฒนาโครงสร้างระบบประสาทขณะอยู่ในครรภ์ โดยเฉพาะช่วง 20 สัปดาห์แรกของการตั้งครรภ์ ซึ่งความผิดปกตินี้อาจเกิดจากการติดเชื้อหรือจาก ภาวะแทรกซ้อนในระหว่างที่มารดาตั้งครรภ์หรือมารดาเสพสารเสพติด
    - - เชื่อว่าสาเหตุความเจ็บป่วยทางจิตมาจากความผิดปกติทางร่างกาย
    - - เชื่อว่าบุคคลเป็นหน่วยรวมของร่างกาย จิตใจ สังคม และสิ่งแวดล้อม การเจ็บป่วยของบุคคลเป็นผลมาจากพยาธิสภาพของร่างร่าง
- - - - จอนห์นได้รับการรักษาด้วยไฟฟ้าบริเวณศีรษะ
  - - - จอนห์มีพฤติกรรมเห็นภาพหลอนหวาดระแวงว่ามีคนจะมาทำร้ายตนและได้ปล่อยปะละเลยลูกให้อยู่กับชาลล์จนเกือบทำให้ลูกเสียชีวิต
  - - - จอห์นได้รับการบำบัดรักษาที่โรงพยาบาล จอห์นไม่อยากอยู่รักษาต่อจึงขอกลับไปรักษาต่อที่บ้าน