Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

A Beautiful Mind - Coggle Diagram

- - - - เข้าทำงานเป็นนักคณิตศาสตร์ที่วีลเลอร์แลปส์ (Wheeler Labs) เขาถูกเจ้าหน้าที่กระทรวงกลาโหมสหรัฐอเมริกาเรียกตัวไปช่วยถอดรหัสทางการทหาร
      - เขาได้ทำงานอย่างลับๆจนกระทั่งพบว่ามีคนสะกดรอยตามเขาอยู่ตลอดเวลาและพยายามจะทำร้ายเขา
        ผู้ป่วยกลัวถูกทำลายมากแต่พยายามเก็บเป็นความลับไม่ให้ใครรู้เนื่องจากเขาทำงานเป็นสายลับ
    - - ผู้ป่วยบอกว่าเห็นกลุ่มคนสะกดรอยตามเขาไปถึงที่ทำงาน พยายามจะทำร้าย กลัวมาก
      - ผู้ป่วยรู้สึกหวาดระแวงว่ามีคนสะกดรอยตามจะทำร้าย วิ่งหนีด้วยความหวาดกลัวเพื่อนร่วมงานจึงนำตัวส่งโรงพยาบาลจิตเวช
- - - - ให้บุคคลนั้นต้องเข้ารับการบำบัดรักษาในสถานบำบัดรักษา
      - ให้บุคคลนั้นต้องรับการบำบัดรักษา ณ สถานที่อื่นนอกจากสถานบำบัดรักษา เมื่อบุคคลนั้นไม่มีภาวะอันตราย ทั้งนี้จะกำหนดเงื่อนไขใดๆที่จำเป็นเกี่ยวกับการบำบัดรักษาให้บุคคลนั้นหรือผู้รับดูแลบุคคลนั้นต้องปฏิบัติด้วยก็ได้
- - - - ความเข้าความเข้าใจผิดในบางเรื่องเป็นเวลามากกว่าหนึ่งเดือนซึ่งความเข้าใจผิดนี้อาจเป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง
      - บางกรณีอาจมีอาการประสาทร้อนด้านการได้ยินการมองเห็นการได้กลิ่นเลยรู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
      - อาจมีอาการอื่นๆร่วมด้วยเช่นรู้สึกหงุดหงิดโกรธหรือเบื่อหน่าย
    - - การรักษาด้วยยา
        
        ยาที่แพทย์มักใช้ในการรักษา Delusional Disorder
      - จิตบำบัด
        
        เป็นวิธีที่ใช้เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยสามารถจัดการและรับมือกับความเครียดเกี่ยวกับความหลงผิดได้
  - - - ความคิดหลงผิด (Delusion) เช่น คิดว่ามีคนจะมาทำร้ายตนเอง
      - การรับรู้อาการประสาทหลอน เช่น หูแว่ว ได้ยินคำพูดให้ทำตามอยู่เสมอ
      - การสื่อสารบกพร่อง พูดสับสน ไม่ปะติดปะต่อเปลี่ยนเรื่องพูดเร็วไม่เชื่อมโยง
      - มีแขนขาอ่อนแรง กระตุก หรือเป็นลมชัก พูดไม่ชัด สั่น เดินเซ
      - อาการทางด้านบวก
        
        หลงผิด
        
        ประสาทหลอน
        
        มีความผิดปกติทางการเคลื่อนไหว
        
        เกิดความผิดปกติทางด้านความคิด
      - อาการทางด้านลบ
        
        พูดน้อยลง และอาจพูดด้วยเสียงโทนเดียว
        
        แสดงออกทางสีหน้าและอารมณ์น้อยลง
        
        ไม่ค่อยมีความสุข
        
        หนีห่างจากสังคม
        
        ไม่มีอารมณ์ร่วม หรืออาจมีการแสดงออกทางอารมณ์แบบแปลกๆ
        
        มีปัญหาในการทำกิจวัตรประจำวัน
      - ความผิดปกติของการรับรู้
        
        อาการของโรคจิตเภทอาจเกิดขึ้นเมื่อเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นและอยู่ในช่วงอายุ 20 ต้นๆ
        
        ในระยะแรกผู้ป่วยอาจปลีกตัวจากสังคม เพื่อน หรือครอบครัว
        
        ผู้ป่วยอาจมีปัญหาในการจดจ่อ การทำความเข้าใจข้อมูล การตัดสินใจ
        
        มีปัญหาในการนอนหลับ หงุดหงิด และว้าวุ่น
        
        เป็นอาการที่อาจส่งผลกระทบต่อกระบวนการคิดและความทรงจำของผู้ป่วย
    - - พบจิตแพทย์เข้ารักษาตามกระบวนการบำบัด โดยใช้ยาและการบำบัดตามความเหมาะสม
      - บำบัดรักษาต่อเนื่องจนกว่าแพทย์จะเปลี่ยนแปลงการรักษา
      - ครอบครัวมีส่วนร่วมในการรักษา
  - - - มักจะเหงื่อออก หน้าแดง กระวนกระวายใจ หอบหายใจถี่ พูดตะกุกตะกัก ใจเต้นแรงอยู่นั่งไม่ได้
      - ผู้ป่วยจะไม่สบตาใครในขณะที่พูดคุยกัน มักจะหลบตา
      - ผู้ป่วยมักจะมีมนุษยสัมพันธ์ต่ำ ไม่มีเพื่อนเพราะไม่ชอบการพูดคุย
      - หลีกเลี่การไปในที่มีคนมากๆ
    - - การรักษาด้วยยา โดยใช้ยาที่ลดความวิตกกังวลและความตื่นกลัว
      - พฤติกรรมบำบัด คือ ฝึกให้รู้จักการเริ่มต้นการสนทนา ผ่อนคลายความเครียด
        ความกลัวของตนเอง
      - การบำบัดเพื่อเสริมสร้างทักษะทางสังคม
      - การบำบัดทางจิต
      - การบำบัดภายในครอบครัว
- - - - มีอาการประสาทหลอน
      - มีความผิดปกติทางความคิด
      - มีท่าทีเฉยเมย
      - เก็บตัว ไม่ชอบไปในที่ที่มีผู้คนจำนวนมาก
    - - ความผิดปกติของเนื้อหาความคิด
      - ความผิดปกติของสภาพอารมณ์
      - ความผิดปกติของการเรียนรู้
  - - - ทำให้ชักโดยการฉีดอินซูลินเข้าไป
    - - ผู้ป่วยหยุดยาเอง ไม่ยอมรับประทานยา
- - - - ประสาทหลอน
        
        หูแว่ว ได้ยินเสียง/คำสั่งให้ทำตาม
        
        คิดว่ามีคนอยู่ด้วยตลอดเวลา
        
        คิดว่าจะมีคนมาทำร้าย
      - หวาดระแวง
        
        คิดว่าจะมีคนมาทำร้าย
        
        มีคนสะกดรอยตาม
      - ควบคุมตนเองไม่ได้
        
        ทำร้ายตัวเอง
        
        ทำร้ายคนรอบข้าง
      - ไม่ชอบเข้าสังคม
        
        เก็บตัว ชอบอยู่คนเดียว
        
        ไม่มีเพื่อนสนิท
      - มีพฤติกรรมผิดปกติ
        
        เดินหลังค่อม
        
        เฉยเมย ไม่มีความรู้สึก
        
        มองรอบข้างอยู่ตลอดเวลา
        
        กระสับกระส่าย เดินไปมา
        
        พยายามโต้ต้อบกับใครบางคน/พูดคนเดียวเหมือนกำลังสนทนากับใคร
    - - ด้านพันธุกรรม
        
        สารสื่อประสาทในสมองบกพร่อง
      - ด้านครอบครัว
        
        ถูกคนในครอบครัวตำหนิ
        
        ครอบครัวไม่ช่วยแก้ไขปัญหาให้ดีขึ้น
      - ด้านสังคมและวัฒนธรรม
        
        สภาพแวดล้อมรอบตัว ได้รับแรงกดดันจากสังคมรอบข้าง
        
        ชอบเก็บตัว ไม่เข้าสังคม ไม่มีเพื่อนสนิท
        
        ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น
        
        ต้องการการยอมรับจากสังคม
      - ด้านจิตใจ
        
        เกิดความเครียดจนทำให้เกิดความขัดแย้งภายในจิตใจ
        
        ความสามารถในการปรับตัวบกพร่อง
        
        ในอดีตเคยถูกกลั่นแกล้งบ่อยครั้ง
        
        ทฤษฎีจิตวิเคราะห์และทฤษฎีจิตวิทยาพัฒนาการ
        
        ความผิดปกติทางพัฒนาการในวัยเด็ก
        (โดยเฉพาะขวบปีแรก)
        
        มีปัญหาในส่วนที่ทำหน้าที่ในการปรับตัว
        
        มีปัญหาในการควบคุมพฤติกรรม
        
        มีปัญหาการปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน
        การมีสัมพันธภาพกับผู้อื่น
        
        เป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบเข้าสังคม
        ประหม่าง่ายเวลาพบผู้อื่น
        
        หวาดระแวง ขาดน้ำใจ
        
        มีการรับรู้และไวต่อความเครียดมากกว่าปกติ
        
        สามารถตอบสนองความเครียดได้ไม่ดี
        
        อารมณ์แปรปรวนง่าย
      - เพศและอายุ โรคนี้เกิดขึ้นได้กับทั้งเพศชายและเพศหญิง เพศชายที่มีอายุระหว่าง 15-25 ปี เพศหญิงที่มีอายุระหว่าง25-35 ปี
    - - อาจเกิดอันตรายต่อผู้ป่วยและผู้อื่นเนื่องจากมีอาการประสาทหลอน
      - ครอบครัวไม่สามารถเผชิญกับปัญหาของผู้ป่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - มีโอกาสเกิดอันตรายต่อผู้ป่วยและผู้อื่นเนื่องจากมีความคิดหลงผิด
    - - เริ่มเปก่อนอายุ 40 ปี
      - ไม่มีโรคทางกายหรือพิษจากยาซึ่งเป็นสาเหตุของโรคจิตเภท
    - - เมื่อได้เข้าสู่การรักษา คนรอบข้างที่เข้าใจ รวมทั้งตัวเขาเองด้วยที่เข้าใจอาการที่เกิดขึ้นทำให้เขาสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้ อยู่กับครอบครัวได้ และสามารถสร้างสรรค์ผลงานจากความสามารถที่เขามีได้อย่างเต็มที่อีกครั้งหนึ่ง
      - ด้านร่างกาย
        
        1.การรักษาด้วยยา
        
        เพื่อควบคุมอาการ ปรับความคิด ปรับพฤติกรรม ที่ไม่เหมาะสม ให้กลับมาปกติเหมาะสม กลับมาอยู่ และ รับรู้โลกตามความเป็นจริงๆมากขึ้น
        
        เนื่องจากความเจ็บป่วย คือ อาการหลงผิด หรือ อาการหูแว่ว ทำให้ผู้ป่วยหลายครั้งไม่ได้รับรู้โลกตามความเป็นจริง ผู้ป่วยจะหลุดและหลงไปตามอาการความคิดหลงผิด หรือ อาการหูแว่ว ดังที่ได้กล่าวไปข้างต้น จนก่อให้เกิดปัญหาต่อตนเองและผู้อื่น
        
        การที่ผู้ป่วยได้รับยาที่เข้าไปช่วยปรับการทำงานสารสื่อประสาทเหล่านี้ให้กลับมาทำงานได้อย่างปกติ จะเป็นตัวหลักในการช่วยลดความผิดปกติของอาการต่างๆได้
        
        ยามี 3 รูปแบบหลักๆคือ รูปแบบยาเม็ด รูปแบบยาน้ำ และ รูปแบบยาฉีด ซึ่งการได้รับยารูปแบบใด ขึ้นกับลักษณะความเจ็บป่วยของผู้ป่วย ซึ่งแพทย์ที่ดูแลจะเป็นผู้พิจารณา
        
        การรับผู้ป่วยไว้รักษาในโรงพยาบาล ในกรณีดังต่อไปนี้
        
        มีปัญหาความเจ็บป่วยที่ต้องดูแลใกล้ชิด
        
        มีพฤติกรรมเป็นอันตรายต่อตนเองหรือผู้อื่น
        
        ควบคุมการกินยา ในผู้ป่วยไม่ยอมกินยาและญาติดูแลไม่ได้
        
        การรักษาด้วยไฟฟ้า (ECT)
        
        มักใช้ในผู้ป่วย ที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษาด้วยยา หรือ ผู้ป่วยที่มีปัญหาด้านการเคลื่อนไหว หรือ มีลักษณะซึมเศร้ามากๆร่วมด้วย
        
        เป็นการใช้กระแสไฟฟ้าจากเครื่องผ่านแผ่นอิเลค
        โทรด (Electrode) ซึ่งวางตรงบริเวณขมับ (Temporal) เข้าสู่สมองในเวลาที่กำหนด
        
        เพื่อไปกระตุ้นสมองให้เกิดการชักเกร็งทั่วร่างกาย ที่เรียกว่า Generalized Seizure หรือ Grandmal Seizure หรือ Tonic Convulsion คือการชักแบบโรคลมชัก มีอาการเกร็ง กระตุกไปทั้งตัว
      - ด้านจิตใจและสังคม
        
        การรักษาด้านจิตใจและสังคม
        
        เนื่องจากอาการป่วยทำให้มีผลกระทบกับชีวิตผู้ป่วย ครอบครัวและสังคมมาก และ ความตึงเครียดส่งผลให้โรคกำเริบได้
        
        เพื่อช่วยให้ผู้ป่วย ครอบครัว และ สังคม อยู่กันได้อย่างเข้าใจ มีความสุข และลดความตึงเครียดที่อาจเกิดขึ้นได้เสมอ
        
        การฟื้นฟูทักษะ
        
        การฝึกดูแลตัวเอง การเข้าสังคม และ การฝึกอาชีพที่เหมาะสม เพื่อเพิ่มความภูมิใจในตัวเองของผู้ป่วย เพิ่มรายได้ ลดการเป็นภาระต่อผู้ใกล้ชิดและสังคมได้
        
        เช่นทำกลุ่มบำบัด การทำกิจกรรมโรงพยาบาลภาคกลางวัน แก่ผู้ป่วยที่อาการคงที่ การให้ผู้ป่วยฝึกทักษะ อาชีพง่ายๆ ที่ผู้ป่วยพอมีความชอบหรือความถนัด
        
        รับคำแนะนำและปรึกษาจิตแพทย์
        
        จิตแพทย์สามารถเป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำแก่ครอบครัว และ ชุมชมที่ผู้ป่วยอาศัยอยู่ โดยให้ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับปัญหาของผู้ป่วย วิธีการดูแลผู้ป่วย
  - - - เมื่อได้รับการรักษา เขามีอาการดีขึ้นตามลำดับ ภาพหลอนต่างๆก็ค่อยๆหายไป แต่ก็กลับมาอีกครั้งเมื่อเขาเลิกกินยาและเกิดความเครียด
        
        การลดยาหรือหยุดยา ควรอยู่ในดุลยพินิจของแพทย์ที่ทำการรักษา ไม่ควรลดเอง หรือ หยุดเอง
        แต่ถ้ามีปัญหาใดๆที่เกิดจากการทานยา สามารถปรึกษาแพทย์ที่ทำการรักษา
- - - - ผู้ป่วยจะได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่องและอยู่ในการดูแลของทีมแพทย์และพยาบาลอย่างใกล้ชิด
      - ผู้ป่วยมีอาการภาพหลอนแยกแยะระหว่างเรื่องจริงกับเรื่องในจินตนาการไม่ได้ อาจรนแรงถึงขั้นทำร้านตนเองและทำร้ายคนรอบข้างได้
      - ผู้ป่วยจะได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่องตามแผนการรักษา เช่น ดูแลให้ได้รับยาครบตามแผนการพยาบาล
        
        ผู้ป่วยจำเป็นต้องได้รับการรักษาต่อเนื่อง ทานยาอย่างสม่ำเสมอ ถ้าทานยาแล้วมีผลข้างเคียงปรึกษาแพทย์ที่ดูแล แต่ไม่ควรหยุดยาเอง