Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

สรุปการเรียนรู้ 5 ฐาน - Coggle Diagram

- - - - Bipolar disorder
      - Schizoaffective disorder
      - Major depressive disorder
  - - - Bipolar disorder, depressive episode
      - Panic disorder, Generalize anxiety disorder, Social anxiety disorder
      - Major depressive disorder, Persistent depressive disorder
      - Obsessive-compulsive disorder
  - - - Neuroleptic-induced acute dystonia
      - Neuroleptic-induced parkinsonism
  - - - Schizophrenia spectrum and other psychotic disorders
      - Mood disorder with psychotic features
      - Psychotic disorders due to a general medical condition
      - Substance-induced psychotic disorder
      - Tics and Tourette’s disorder
      - Aggression
  - - - Insomnia
      - Generalized anxiety disorder, Panic disorder, Social anxiety disorder
      - Catatonia
      - Akathisia
      - Alcohol withdrawal
- - - - Brief pulse wave
        
        เป็นเครื่องรุ่นใหม่ กระแสไฟฟ้าจะเป็นช่วงสั้นๆ จะใช้กระแสไฟฟ้าน้อยกว่าแบบแรก เสียความทรงจำน้อยกว่า และฟื้นจากการชักเร็วกว่า
      - Sine wave
        
        เป็นเครื่องรุ่นเก่า ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาเป็น Sine wave
    - - Bilateral
        
        โดยวางอิเล็กโทรดบน temporal ทั้งสองข้าง
      - Unilateral nondominant
        
        เป็นการวางอิเล็กโทรดทั้งสองบนศีรษะข้างเดียวกัน เช่น วางข้างขวาในผู้ที่ถนัดขวา
    - - Unmodified ECT
        
        เป็นการทำ ECT โดยไม่ใช้ยาสลบ
      - Modified ECT
        
        เป็นการทำ ECT โดยการใช้ยาสลบ
    - - Single conventional ECT
        
        เป็นการใช้กระแสไฟฟ้าทำให้เกิดการชักครั้งเดียวในแต่ละ session
      - Multiple monitored ECT
        
        เป็นการใช้กระแสไฟฟ้าเพื่อทำให้เกิดการชักมากกว่า 1 ครั้ง ภายใต้การดมยาสลบ
  - - - Depressive episode
      - Manic episode
    - - อาการของคนไข้รุนแรงจนรบกวนผู้อื่น
      - ให้การรักษาด้วยวิธีอื่นๆแล้วไม่ดีขึ้น
  - - - 8-10 ครั้ง
    - - 10-12 ครั้ง
    - - 6-8 ครั้ง
- - - - ในระยะนี้ทั้งพยาบาลและผู้แ่วยจะปรับตัวเข้าหากัน คุยกันได้อย่างสะดวกใจ ผู้ป่วยจะระบายปัญหาให้ฟัง มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน พยาบาลจะต้องช่วยหาวิธีการแก้ไขปัญหา และให้ผู้รับบริการเลือกวิธีแก้ไขปัญหานั้นๆ
    - - ระยะนี้ผู้รับบริการจะต้องรู้ล่วงหน้าว่าการสร้างสัมพันธภาพกับบุคคลทุกคนจะต้องมีการยุติลงในวันใดวันหนึ่ง ควรให้ข้อเท็จจริงแก่ผู้รับบริการ และเมื่อสิ้นสุดสัมพันธภาพจะให้ผู้รับบริการได้ช่วยเหลือตนเองอย่างสมบูรณ์
    - - 1.วางแผนการสร้างสัมพันธภาพให้ไปในทางที่เป็นประโยชน์ในการบำบัดให้มากที่สุด
      - 2.ขั้นเริ่มสร้างสัมพันธภาพ จะแนะนำตนเอง ลดความวิตกกังวล ตรวจประเมินสภาพ วางแผนทั้งในระยะสั้นและในระยะยาว อาจเริ่มต้นด้วยการพูดคุยในเรื่องทั่วๆไป
  - - - เพื่อให้ผู้รับบริการเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง เพื่อให้พยาบาลเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
    - - เป็นการพูดทวนเนื้อหาหรือใจความสำคัญที่ผู้รับบริการพูด อาจทวนซ้ำทั้งหมดหรือแค่ประโยคสำคัญ
    - - บอกสิ่งที่สังเกตเห็นเกี่ยวกับผู้รับบริการให้ผู้รับบริการทราบ เช่น คุณกำมือแน่นเมื่อพูดถึงพ่อคุณ
    - - เป็นการรับรู้ความรู้สึกของผู้รับบริการ เพื่อสะท้อนให้ผู้รับบริการเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง เช่น ฉันอยากให้สามีของฉันสนใจฉันบ้าง พยาบาลบอกว่า คุณน้อยใจสามีของคุณ
    - - การใช้คำพูดหรือการแสดงออกว่าเรากำลังฟัง สนใจผู้รับบริการ เช่น "ค่ะ แล้วอย่างไรต่อคะ"
    - - เป็นการเลือกประเด็นการสนทนา อาจจะเสนอให้ผู้รับบริการเลือกด้วยตนเอง หรือพยาบาลเป็นผู้พิจารณาให้ก็ได้
    - - เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้รับบริการเป็นฝ่ายเริ่มต้นการสนทนา หรือเลือกพูดในสิ่งที่ตนเองไม่สบายใจ
    - - เป็นการสอบถามเพื่อให้ได้ข้อมูล ปัญหา เพื่อจะเข้าใจเรื่องราวมากขึ้น
    - - เป็นการขอคำอธิบายเพิ่มเติม ในกรณีที่พูดคลุมเครือ มีความหมายไม่ชัดเจน
    - - เป็นการตรวจสอบความเข้าใจว่าเข้าใจตรงกับผู้รับบริการหรือไม่
    - - เป็นการให้ความสำคัญกับผู้รับบริการว่าเป็นคนสำคัญ โดยการจำ บอกลักษณะการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตเห็น
    - - เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้รับบริการคิดพิจารณาประสบการณ์ด้วยตนเอง
    - - เสนอตนเองเพื่อรับฟังปัญหา ให้การช่วยเหลือ อยู่เป็นเพื่อนยามที่ผู้รับบริการรู้สึกไม่ดี
    - - เช่น การมาอยู่ที่โรงพยาบาลครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนอย่างไร
    - - เช่น เรื่องนี้เกิดก่อนเรื่องนั้น มีเหตุการณ์อะไรเกิดก่อนเหตุการณ์...จะเกิดขึ้น
    - - ยอมรับสิ่งที่ผู้รับบริการพูดด้วยท่าทาง น้ำเสียง หรือคำพูด เช่น การพยักหน้า
    - - เป็นการให้ข้อมูล ข่าวสาร ข้อเท็จจริงที่จำเป็นต่อผู้รับบริการ เพื่อให้สามารถตัดสินใจเลือกวิธีการแก้ไขปัญหาได้
    - - เป็นการบอกความจริงแก่ผู้รับบริการ เช่น ผู้ป่วยมีอาการหูแว่ว พยาบาลต้องชี้ให้เห็นถึงความเป็นจริงในปัจจุบัน โดยไม่โต้แย้ง คัดค้านหรือตำหนิ
    - - การใช้ความเงียบในจังหวะที่เหมาะสม ช่วยให้ผู้รับบริการผ่อนคลาย ไม่รู้สึกถูกกดดัน
    - - เป็นการชี้ให้เห็นผลของการกระทำทั้งทางบวกและทางลบ
    - - ฟังอย่างตั้งใจ ใส่ใจ ทั้งคำพูด สีหน้า ท่าทาง การแสดงออก
    - - เป็นการเตรียมผู้รับบริการให้วางแผนเลือกพฤติกรรมที่เหมาะสมกับเหตุการณ์ในอนาคต
    - - เป็นการสรุปเนื้อหาด้วยคำพูดสั้นๆ หรือสรุปประเด็นการสนทนา เมื่อสิ้นสุดการสนทนา
  - - - เป็นการสื่อสารที่ช่วยคงวามมีคุณค่าในตนเองอยู่
    - - เป็นการสื่อสารที่แสดงออกพฤติกรรมแบบไม่พูด ตำหนิ เป็นต้น
    - - เป็นการสื่อสารแบบกล้าคิด กล้าพูโ จะมีเป้าหมาย
    - - เป็นการสื่อสารแบบไม่ใส่ใจในสิทธิและความรู้สึกของผู้อื่น เช่น ชี้นิ้ว เสียงดัง
    - - เป็นการสื่อสารที่ผู้สื่อสารมักต้องการความสันติและหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง
- - - - เป็นพฤติกรรมที่แสดงออกมาจากผลของความขัดแย้งในใจ เป็นการตอบสนองเหตุการณ์ในปัจจุบันที่คล้ายกับในอดีต
    - - เป็นพฤติกรรมที่แสดงออกถึงความไม่สบายต่างๆ เช่น ซึมเศร้า ไม่อยู่ในโลกของความเป็นจริง
    - - เป็นพฤติกรรมที่ยึดติด หรือต้องพึ่งพิงผู้อื่น เช่น ผู้ที่ติดยาเสพติด
    - - เป็นพฤติกรรมสับสน วุ่นวาย มีพฤติกรรมแปลกๆ หรือมีพฤติกรรมถดถอย
    - - เป็นพฤติกรรมที่แสดงออกในรูปแบบของการทำลาย ที่เป็นอันตรายต่อผู้อื่นและตนเอง หรือทำให้ข้าวของเสียหาย
  - - - เป็นการใช้ผ้าจำกัดการเคลื่อนไหวของผู้ป่วย มักใช้ในผู้ป่วยที่ควบคุมตนเองไม่ได้ มีพฤติกรรมก้าวร้าว
      - มี 3 ระดับ
        
        Verbal restraint
        
        เป็นการสะท้อนพฤติกรรมของผู้ป่วยและบอกให้หยุดพฤติกรรม เมื่อไม่หยุด จะผูกยึดร่างกายต่อไป
        
        Physical restraint
        
        เป็นการผูกยึดร่างกาย 4 จุด คือ ข้อมือสองข้าง ข้อเท้าสองข้าง หากมีพฤติกรรมรุนแรงมากอาจผูกยึดที่หน้าอก
        
        Medical restraint
        
        เป็นการใช้ยา ซึ่งจะฉีดเข้ากล้ามเนื้อ
    - - ข้อบ่งชี้
        
        ผู้ป่วย hyperactive จนอาจเกิดอันตราย
        
        ผู้ป่วยมีอาการกระวนกระวายมากขึ้น เนื่องจากถูกกระตุ้นโดยสิ่งแวดล้อม
        
        ผู้ป่วยมีพฤติกรรมก้าวร้าว เป็นอันตรายต่อตนเองและผู้อื่น
        
        ผู้ป่วยไม่สามารถพักผ่อนนอนหลับได้ แม้จะได้รับการรักษาแล้ว
        
        ผู้ป่วยมักหลบหนีจากโรงพยาบาล