ระบบสุขภาพ

ประเทศเยอรมัน

ประเทศภูฏาน

ประเทศแคนาดา

ข้อเสีย

ที่ผู้ป่วยต้องรอรับการรักษานาน

ข้อดี

ประชาชนมีสิทธิที่จะได้รับการประกันสุขภาพที่ครอบคลุมแม้ว่าจะย้ายไปอาศัยในรัฐอื่น

การรักษาระยะยาว

การบริการตามบ้าน

ประเทศญี่ปุ่น

ข้อดี

สามารถครอบคลุมประชากรได้ทั้งประเทศ

ประชาชนสาารถเลือกสถานที่รักษาตามความพึงพอใจ

คลินิกและโรงพยาบาลในญี่ปุ่นมีเวลาเปิดปิดที่แน่นอน ลดภาระงานที่เกินความจำเป็นของแพทย์และผู้ให้บริการอื่นๆ

ข้อเสีย

ใช้ระบบประกันสุขภาพแบบร่วมจ่ายราคาอาจจะสูง

ประเทศเกาหลีใต้

ข้อดี

ระบบประกันสุขภาพระบบเดียว ไม่มีปัญหาเหลื่อมล้ำ

มีการเก็บเบี้ยประกัน และการร่วมจ่าย เป็นการสร้างความรับผิดชอบต่อตนเองของประชาชน และเกิดความยั่งยืนของกองทุน

ระบบสนับสนุนการใช้บริการที่ระดับ primary โดยให้ประชาชนร่วมจ่ายในอัตราที่ต่ำกว่าการใช้บริการที่รพ.ขนาดใหญ่

ข้อเสีย

สถานพยาบาลยังไม่กระจายเท่าที่ควร ยังกระจุกตัวในเมืองใหญ่

ระบบการชดเชยค่าบริการยังอิงกับการจ่ายแบบ fee-for-services

NHIC สร้างโรงพยาบาลของตนเอง หากเป็นไปเพื่อวิจัย ทดลอง กำหนดมาตรฐาน เป็นรพ.ตัวอย่าง ก็น่าสนใจแต่อาจมีข้อเสียซึ่งต้องนำมาวิเคราะห์ต่อไป แต่หากมีการสร้างเพิ่มเพื่อการบริการ อาจไม่คุ้มค่ากับการลงทุน

ประเทศออสเตรเลีย

ข้อดี

Medicare เป็นโครงการดูแลสุขภาพถ้วนหน้าแบบจ่ายครั้งเดียว

รัฐบาลของรัฐและเขตแดน (ผ่านหน่วยงานเช่นQueensland Health ) ควบคุมและบริหารองค์ประกอบหลักของการดูแลสุขภาพ

ข้อเสีย

การขีดเส้นแบ่งความรับผิดชอบระหว่างรัฐบาลกลางและรัฐบาลท้องถิ่นทำให้ระบบสาธารณสุขไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและสร้างความยุ่งยากต่อผู้ป่วย

ประเทศไทย

ข้อดี

ทำให้คนไทยมีหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า

ทำให้คนไทยมีหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า

มีมาตรา 41 ช่วยเหลือเบื้องต้นแก่ผู้รับบริการในกรณีที่ได้รับความเสียหาย

ข้อเสีย

เป็นโครงการที่ใช้งบประมาณสูง และเพิ่มขึ้นทุกปี

เป็นโครงการที่ผูกติดกับการเมือง ในยุคแรก การรีบเร่งใช้โครงการหาเสียง ขาดข้อมูลและประสบการณ์

ข้อดี

ผู้ป่วยสามารถเลือกว่าจะรักษากับแพทย์แผนปัจจุบันหรือแทย์แผนโบราณหากรักษากับโรงพยาบาลอำเภอขึ้นไป เมื่อรักษากับแพทย์แผนปัจจุบันก็จะไม่ใช้ยาหรือวิธีการรักษาอื่นๆของแพทย์แผนโบราณเลย

ข้อเสีย

เนื่องจากสภาพภูมิประเทศเป็นเขาสูงเป็นอุปสรรคในการเข้าถึงบริการที่จำเป็น

ทางการภูฏานจะออกค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ให้ทั้งหมด หากมีประชาชนของประเทศเพื่อนบ้านข้ามชายแดนเข้ามารักษาพยาบาลในประเทศภูฏาน ผู้ป่วยเหล่านั้นต้องจ่ายร่วมด้วยแต่เป็นจำนวนเงินไม่มากนัก

ข้อดี

ไม่ต้องรอคิวข้ามเดือนข้ามปีเนื่องจากทรัพยากรแพทย์ค่อนข้างเพียงพอ

กองทุนประกันสุขภาพจะไม่ปฏิเสธการจ่าย เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นกองทุนที่ไม่แสวงผลกำไร

ถ้าตกงาน รัฐบาลจะจ่ายค่าเบี้ยประกันสุขภาพรายเดือนให้

ข้อเสีย

โรงพยาบาลรักษาคนไข้ครบตามจำนวนเงินแล้ว โรงพยาบาลจะไม่ได้เงินชดเชยในการรักษาคนไข้คนถัดไปและต้องรอวงเงินรอบใหม่มาถึง

การสร้างระบบสาธารณะสุขชั้นยอดแบบนี้ต้องแลกมาด้วยค่าใช้จ่ายที่สูงมากเกือบ 11% ของ GDP

นางสาวนูรฟาติน หะยีสาแล๊ะ 63203303014