ระบบสุขภาพ
ประเทศเยอรมัน
ประเทศภูฏาน
ประเทศแคนาดา
ข้อเสีย
ที่ผู้ป่วยต้องรอรับการรักษานาน
ข้อดี
ประชาชนมีสิทธิที่จะได้รับการประกันสุขภาพที่ครอบคลุมแม้ว่าจะย้ายไปอาศัยในรัฐอื่น
การรักษาระยะยาว
การบริการตามบ้าน
ประเทศญี่ปุ่น
ข้อดี
สามารถครอบคลุมประชากรได้ทั้งประเทศ
ประชาชนสาารถเลือกสถานที่รักษาตามความพึงพอใจ
คลินิกและโรงพยาบาลในญี่ปุ่นมีเวลาเปิดปิดที่แน่นอน ลดภาระงานที่เกินความจำเป็นของแพทย์และผู้ให้บริการอื่นๆ
ข้อเสีย
ใช้ระบบประกันสุขภาพแบบร่วมจ่ายราคาอาจจะสูง
ประเทศเกาหลีใต้
ข้อดี
ระบบประกันสุขภาพระบบเดียว ไม่มีปัญหาเหลื่อมล้ำ
มีการเก็บเบี้ยประกัน และการร่วมจ่าย เป็นการสร้างความรับผิดชอบต่อตนเองของประชาชน และเกิดความยั่งยืนของกองทุน
ระบบสนับสนุนการใช้บริการที่ระดับ primary โดยให้ประชาชนร่วมจ่ายในอัตราที่ต่ำกว่าการใช้บริการที่รพ.ขนาดใหญ่
ข้อเสีย
สถานพยาบาลยังไม่กระจายเท่าที่ควร ยังกระจุกตัวในเมืองใหญ่
ระบบการชดเชยค่าบริการยังอิงกับการจ่ายแบบ fee-for-services
NHIC สร้างโรงพยาบาลของตนเอง หากเป็นไปเพื่อวิจัย ทดลอง กำหนดมาตรฐาน เป็นรพ.ตัวอย่าง ก็น่าสนใจแต่อาจมีข้อเสียซึ่งต้องนำมาวิเคราะห์ต่อไป แต่หากมีการสร้างเพิ่มเพื่อการบริการ อาจไม่คุ้มค่ากับการลงทุน
ประเทศออสเตรเลีย
ข้อดี
Medicare เป็นโครงการดูแลสุขภาพถ้วนหน้าแบบจ่ายครั้งเดียว
รัฐบาลของรัฐและเขตแดน (ผ่านหน่วยงานเช่นQueensland Health ) ควบคุมและบริหารองค์ประกอบหลักของการดูแลสุขภาพ
ข้อเสีย
การขีดเส้นแบ่งความรับผิดชอบระหว่างรัฐบาลกลางและรัฐบาลท้องถิ่นทำให้ระบบสาธารณสุขไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและสร้างความยุ่งยากต่อผู้ป่วย
ประเทศไทย
ข้อดี
ทำให้คนไทยมีหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า
ทำให้คนไทยมีหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า
มีมาตรา 41 ช่วยเหลือเบื้องต้นแก่ผู้รับบริการในกรณีที่ได้รับความเสียหาย
ข้อเสีย
เป็นโครงการที่ใช้งบประมาณสูง และเพิ่มขึ้นทุกปี
เป็นโครงการที่ผูกติดกับการเมือง ในยุคแรก การรีบเร่งใช้โครงการหาเสียง ขาดข้อมูลและประสบการณ์
ข้อดี
ผู้ป่วยสามารถเลือกว่าจะรักษากับแพทย์แผนปัจจุบันหรือแทย์แผนโบราณหากรักษากับโรงพยาบาลอำเภอขึ้นไป เมื่อรักษากับแพทย์แผนปัจจุบันก็จะไม่ใช้ยาหรือวิธีการรักษาอื่นๆของแพทย์แผนโบราณเลย
ข้อเสีย
เนื่องจากสภาพภูมิประเทศเป็นเขาสูงเป็นอุปสรรคในการเข้าถึงบริการที่จำเป็น
ทางการภูฏานจะออกค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ให้ทั้งหมด หากมีประชาชนของประเทศเพื่อนบ้านข้ามชายแดนเข้ามารักษาพยาบาลในประเทศภูฏาน ผู้ป่วยเหล่านั้นต้องจ่ายร่วมด้วยแต่เป็นจำนวนเงินไม่มากนัก
ข้อดี
ไม่ต้องรอคิวข้ามเดือนข้ามปีเนื่องจากทรัพยากรแพทย์ค่อนข้างเพียงพอ
กองทุนประกันสุขภาพจะไม่ปฏิเสธการจ่าย เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นกองทุนที่ไม่แสวงผลกำไร
ถ้าตกงาน รัฐบาลจะจ่ายค่าเบี้ยประกันสุขภาพรายเดือนให้
ข้อเสีย
โรงพยาบาลรักษาคนไข้ครบตามจำนวนเงินแล้ว โรงพยาบาลจะไม่ได้เงินชดเชยในการรักษาคนไข้คนถัดไปและต้องรอวงเงินรอบใหม่มาถึง
การสร้างระบบสาธารณะสุขชั้นยอดแบบนี้ต้องแลกมาด้วยค่าใช้จ่ายที่สูงมากเกือบ 11% ของ GDP
นางสาวนูรฟาติน หะยีสาแล๊ะ 63203303014