Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลแบบองค์รวมในทารกแรกเกิดที่มีภาวะเสี่ยงและปัญหาสุขภาพ - Coggle…

- - - - •แขนข้างที่ได้รับบาดเจ็บอ่อนแรงทั้งแขน
      - •ไม่สามารถขยับหรือยกแขนพ้นที่นอนต้นแขนอยู่ในท่าชิดลำตัว (adduction) ปิดเข้าด้านในข้อศอกเหยียดแขนส่วนล่างอยู่ในท่าคาข้อมืองอ
      - •ไม่มีอาการผวา (more reflex) เมื่อตกใจทารกสูญเสีย biceps และ radial reflex
      - •ยังกำมือ (grasp reflex) ได้
      - • Klumpke’s paralysis
      - • กล้ามเนื้อด้านใน (intrinsic muscles) ของมือข้างที่ประสาทได้รับบาดเจ็บอ่อนแรง ทำให้ไม่สามารถกำมือได้
      - • แต่ยังมีอาการผวา biceps และ radial
      - • มีปฏิกิริยาสะท้อนกลับ (reflex) ได้
      - • ทารกอาจมี Horner’s syndrome ถ้า sympathetic fiber ของเส้นประสาทคู่ที่มาเลี้ยง กล้ามเนื้อหน้าอกคู่ที่ 1 ได้รับบาดเจ็บด้วย
      - •Total brachial plexus injury
      - •กล้ามเนื้อทั้งแขนและมือของทารกจะอ่อนแรง
      - •ไม่มีปฏิกิริยาสะท้อนกลับ (reflexs) ทั้งหมด
- - - - มีอัมพาตเทียม (pseudoparalysis) ไม่เคลื่อนไหวแขนข้างที่กระดูกไหปลาร้าหัก(ไม่มีmoro reflex) คลำบริเวณที่หักได้ยินเสียงกรอบแกรบ (crepitus) และไม่เรียบ กล้ามเนื้ออกกล้ามเนื้อไหปลาร้าและกล้ามเนื้อกกหู (sternocleidomastiod muscle) หดเกร็ง
    - - • หัวกระดูกขาหลุดออกจากเบ้ากระดูกสะโพก เส้นเอ็นถูกยืดออกเป็นผลทำให้หัวกระดูกต้นขา ถูกดึงรั้งสูงขึ้น
    - - • การตรวจร่างกาย
        
        โดยการทำให้ทารกผวาตกใจ (moro reflex) จะพบว่าทารก ไม่มีเคลื่อนไหวแขนข้างที่หัก ทารกมีการเคลื่อนของกระดูกข้อสะโพกหรือไม่นั้น ทำโดยวิธี Ortolani maneuver คือวางหัวแม่มือให้อยู่บริเวณต้นขาด้านใน อีกสี่นิ้วอยู่ด้านนอกจับเข่าทารกงอแล้วกางขาออกถ้าได้ยินเสียง “click” และรู้สึกว่ามีแรงต้านต่อการกางขาออกแสดงว่ามีการเคลื่อนของกระดูกข้อ สะโพก
    - - • มีอาการบวม เวลาทำ passive exercise ทารกจะร้อง เนื่องจากเจ็บปวด
      - • กระดูกเดาะ(greenstick fracture) อาจไม่มีอาการใด ๆ ประมาณ 7 – 10 วันหลังเกิดอาจจะคลำได้กระดูกที่หนาขึ้น (callus formation)
      - • ทารกที่มีการเคลื่อนของข้อสะโพกจะพบว่าทารกมีขาบวม ขายาวไม่เท่ากัน มีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหวหรือไม่มีการ เคลื่อนไหวขาข้างที่มีการเคลื่อนของข้อสะโพกและเมื่อจับ ให้เคลื่อนไหวหรือหมุนขาทารกจะร้อง
    - - • อยู่นิ่งอย่างน้อย2 – 4 สัปดาห์
      - • กระดูกไหปลาร้าหักโดยให้แขนและไหล่ด้านที่กระดูกไหปลา ร้าหักอยู่นิ่ง พยายามไม่ให้เคลื่อนไหว
      - • กระดูกต้นแขนเดาะใช้ผ้าตรึงแขนติดลำตัว
      - • กรณีที่หักอย่างสมบูรณ์รักษาโดยใช้ผ้าพันรอบแขนและลำตัวหรือ ใส่เฝือกอ่อนจากหัวไหล่ถึงสันหมัด
      - • ถ้ากระดูกขาหัก ซึ่งส่วนมากพบว่าหักตรงลำกระดูก
      - • ถ้าหักไม่สมบูรณ์(incomplete fracture) รักษาโดยการใส่เฝือกขา
      - • ถ้าหักแยกจากกัน (complete fracture) รักษาด้วยวิธีการใช้แรงดึง กระทำบนผิวหนังโดยตรง (skin fracture) โดยการดึงให้ขาเหยียดตรง ห้อยขาให้ก้นและสะโพกลอยจากพื้นเตียง (Bryant’ traction) นาน 2 – 3 สัปดาห์
      - • จับให้ทารกนอนในท่างอข้อสะโพกและกางออก(human position)
      - • พยายามให้ทารกอยู่ในท่าดังกล่าวเป็นเวลาอย่างน้อย 1 – 2 เดือน
      - • จนพบว่าข้อสะโพกอยู่ในภาวะปกติ
      - • โดยการถ่ายภาพรังสีหรือการตรวจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง (ultrasound)
    - - • ภาวะแลกเปลี่ยนแก๊สบกพร่อง เนื่องจาก ร่างกายได้รับ ออกซิเจนไม่เพียงพอเนื่องจากขาดออกซิเจนขณะอยู่ในครรภ์การคลอดลำบากได้รับการบาดเจ็บจากการคลอด
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินสีผิวอาการฟกช้ำจุดจ้ำเลือดรอยถลอกและแผลฉีกขาด
        
        สังเกตท่าทางการนอนของทารกดูความสมดุลของการงอแขนขา การเคลื่อนไหว
        
        ประเมินทารกโดยวางใต้radiant warmer ที่มีแสงสว่าง เพียงพอ
        
        ประเมินลักษณะรูปร่าง ท่าทางและการเคลื่อนไหวของคอและศีรษะ คลำดูการเกยกบของกะโหลกศีรษะก้อนบวมน้ำ/บวมเลือดที่ศีรษะ กะโหลกศีรษะแตกและคลำกระหม่อม
        
        ประเมินความสมดุลของกล้ามเนื้อใบหน้าการกระพริบตา การขยายของรูม่านตาและรีเฟล็กซ์ต่างๆ
        
        ประเมินภาวะเลือดออกใต้เยื่อบุตา
        
        ประเมินความโล่งของรูจมูก
        
        ประเมินความสมดุลในการเคลื่อนไหวของแขนขาคลำกระดูกไหปลาร้า บันทึกหากมีการหักหรือเกยกัน
        
        ประเมินประสิทธิภาพในการขยับนิ้วมือ นิ้วเท้า
        
        ประเมินขนาดรูปร่างการยืดขยายของหน้าท้อง ฟังเสียง ลำไส้เคลื่อนไหว
        
        ประเมิน Moro Reflex ,Barbinski Reflex และการคดงอของกระดูก
        
        ทบทวนประวัติการฝากครรภ์และการคลอดก่อนการประเมินร่างกาย ทารก
        
        บันทึกสิ่งผิดปกติที่ตรวจพบและรายงานแพทย์
        
        ช่วยเหลือส่งตรวจเพิ่มเติม เช่น เอกซ์เรย์, อัลตราซาวนด์ , ซีทีสแกน เป็นต้น
        
        อธิบายกับบิดา มารดา เรื่องการบาดเจ็บของทารกและให้ความ มั่นใจว่าการบาดเจ็บจะสามารถหายได้เอง
        
        บันทึกอาการเปลี่ยนแปลงทุกเวรว่าอาการดีขึ้นหรือมีภาวะแทรกซ้อน
      - • ภาวะเสี่ยงต่อการติดเชื้อเนื่องจากการบาดเจ็บจากการคลอด
      - • ภาวะเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ เนื่องจากเนื้อเยื่อบาดเจ็บเนื่องจาก การคลอดยากคลอดฉับพลัน
      - การเคลื่อนไหวร่างกายบกพร่อง เนื่องจาก เนื้อเยื่อ และเส้นประสาท บาดเจ็บเนื่องจากการคลอดยาก
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        ทบทวนบันทึกประวัติการคลอดการตรวจร่างกาย ระบบประสาท
        
        ประเมินการเคลื่อนไหวของอวัยวะที่บาดเจ็บ แรงของ กล้ามเนื้อ ท่าทางความเจ็บปวด
        
        ใส่เสื้อผ้าและสัมผัสทารกอย่างนุ่มนวล หลีกเลี่ยงการ วางของทับส่วนที่ทารกบาดเจ็บ
        
        ให้ส่วนที่หักนิ่ง เช่นถ้ากระดูกไหปลาร้าหักให้ใช้ผ้าอ้อมพันรอบหน้าอกเพื่อไม่ให้แขนที่บาดเจ็บเคลื่อนไหว
        
        เข้าเฝือกข้างที่มีErb’s palsy ประเมินการ ไหลเวียนเลือดและผิวหนังทุก 2 ชั่วโมง
        
        สอนครอบครัวในการช่วยทารกออกกำลังกล้ามเนื้อ แขนที่เข้าเฝือก
        
        ให้ข้อมูลเรื่องการบาดเจ็บ ระยะเวลาที่หายเป็นปกติและส่งต่อได้ถ้าจำเป็นการกำซาบของเนื้อเยื่อบกพร่อง : สมอง เนื่องจาก สมองได้รับเลือดและออกซิเจนไปเลี้ยงน้อยลง เนื่องจากร่างกายมีภาวะขาดออกซิเจน แรงดันภายในสมองเพิ่มมากขึ้นเนื่องจากมีเลือดออกในสมอง
        
        สอนครอบครัวดูแลทารกโดยไม่ให้ออกแรงตรง อวัยวะที่บาดเจ็บ
        
        จัดท่าให้ถกตู้องตามหลักกายวิภาคโดยใช้ผ้าอ้อมม้วน วางรองให้ทารกนอนตะแคงข้างที่ไม่มีการบาดเจ็บ
        
        ประเมินอาการอัมพาตที่ใบหน้าเพื่อดูความสามารถใน การดูด การกลืน ช่วยเหลือในการให้นม การประคองทารก หยอดน้ำตาเทียมหรือสารหล่อลื่นข้างที่ไม่สามารถปิดตาได้
        
        ช่วยทารกออกกำลังกล้ามเนื้อข้างที่มีภาวะ Erb’s palsy ทุก 2- 4 ชม
        
        กระตุ้นครอบครัวในการอุ้ม และกระตุ้นทารก
  - - - จำแนกความเสี่ยงของทารกการเตรียมบุคลากรและเครื่องมือใน การกู้ชีพทารกอย่างเพียงพอ
      - แรกคลอดประเมินลักษณะการหายใจอัตราการเต้นของหัวใจ สีผิว และช่วยเหลือกู้ชีพทารกตามอาการ
      - ประเมินและจดบันทึกคะแนนแอปการ์และค่าแก๊สในเลือดที่สาย สะดือทารกอย่างรวดเร็วรวมทั้งให้การช่วยเหลือและการตอบสนองของ ทารก
      - ดูแลให้ได้รบออกซิเจนตามแผนการรักษา
      - บันทึกค่า SaO2 , TcO2 และ ABGs
      - ดูดมูกในทางเดนหายใจเฉพาะเมื่อจำเป็น และให้ออกซิเจน ทุกครั้งก่อนและหลังทำ
      - จัดท่าให้ทารกนอนศีรษะสูงลำคอตรงจัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบและไม่ทำกิจกรรมรบกวนขณะทารกนอนหลับ
      - ประเมินการโป่งตึงของกระหม่อมหน้า สังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ระดับความรู้สึกตัวลักษณะการร้องไห้
      - 9.รักษาอุณหภูมิของร่างกายและกลูโคสให้อยู่ในระดับปกติโดยให้นมโดยเร็ว เมื่อแรกเกิด หรือให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำและบันทึกระดับ กลูโคสอย่างต่อเนื่อง
      - บันทึกปริมาณน้ำที่เข้า-ออกจากร่างกายทุกชั่วโมง
      - สังเกตอาการนำของการชักเช่น การเคลื่อนไหวเป็นจังหวะแม้แขนขายังงออยู่ร่วมกับการเคลื่อนไหวตาเป็นจังหวะ
      - ช่วยเหลือในการตรวจวินิจฉัยโรค ได้แก่กลูโคส แคลเซียม อิเล็กโทรไลต์น้ำไขสันหลังEEG ซีทีสแกน
      - ให้ยาตามแผนการรักษา
      - ประเมินความดันโลหิต ชีพจร สีผิวการไหลเวียนของเลือดที่อวัยวะส่วนปลายและฮีมาโตคริต
      - ให้ข้อมูลให้กำลังใจและช่วยเหลือครอบครัวในการดูแลทารก
      - ส่งต่อให้ได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่องเมื่อกลับบ้าน