Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 9 การพยาบาลแบบองค์รวมบนพื้นฐานทฤษฎีการดูแลด้วยความเอื้ออาทรแก่บุคคล…

- - - - 1) กลัว/กังวลอย่างมากเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ต่อไปนี้ อย่างน้อย 2 ใน5สถานการณ์ ได้แก่ (1) การเดินทางโดยยานพาหนะ เช่น รถเมล์ รถไฟ เครื่องบิน (2) การอยู่ในที่โล่ง เช่นลานจอดรถ ตลาด สะพาน (3) การอยู่ในสถานที่ปิดที่มีคนมาก เช่น โรงภาพยนตร์ ร้านอาหาร หรือห้างสรรพสินค้า (4) การยืนต่อแถวหรือท่ามกลางกลุ่มคน และ (5) การออกนอกบ้านคนเดียว
        2) สถานการณ์ในข้อ 1 กระตุ้นความกลัว /กังวลอยู่เสมอ จนทําให้ผู้ป่วยพยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่กลัว หรือหาคนอยู่เป็นเพื่อน
        3) ความกลัวเกิดจากการคิดหนีออกจากสถานการณ์นั้นไม่ได้หรือกลัวช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ หรือไม่มีใครช่วยเหลือเมื่อมีอาการคล้าย panic attack
        4) มีอาการกลัว /กังวลมากจนรบกวนการใช้ชีวิตประจําวัน เป็นอยู่อย่างน้อย 6เดือน
    - - เป็นความกลัว/กังวลอย่างมาก เมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกผู้อื่นจับจ้อง กลัวอย่างมากที่ต้องแสดงออกต่อหน้าผู้อื่น
    - - เป็นความกลัวอย่างไม่สมเหตุสมผลต่อบางสิ่งบางอย่างที่เฉพาะเจาะจง ผู้ป่วยรู้ตัวดีกว่าตนเองกลัวอะไร และเข้าใจดีว่าไม่มีเหตุผลในการกลัว แต่ไม่สามารถทําให้ตนเองหายกลัวได้ แต่ถ้าไม่ได้เผชิญกับสิ่งเร้านั้นผู้ป่วยก็จะไม่แสดงอาการ
- - - - ความรู้สึกเบื่อหน่าย นอนไม่หลับมีลักษณะทางคลินิกคือผู้ป่วยมีอารมณ์ซึมเศร้าหรือหมดความสนใจในสิ่งต่างๆ เป็นเวลานานติดต่อกันอย่างน้อย 2 สัปดาห์
      - อาการและอาการแสดง
        1) อารมณ์เศร้า
        2) หมดความสนใจหรือความสุข
        3) อาการเบื่ออาหาร
        4) นอนไม่หลับ
        5) เชื่องช้าลงหรือกระวนกระวาย
        6) อ่อนเพลียง่ายและไม่มีแรง
        7) ความรู้สึกไร้ค่าหรือรู้สึกผิด
        8) ไม่มีสมาธิหรือมีความลังเลใจ
        9) มีความคิดอยากตายหรือคิดฆ่าตัวตาย
      - สาเหตุ
        -พันธุกรรมเป็นสาเหตุที่สําคัญของโรค
        -ความผิดปกติทางชีวเคมีของสมอง
        -สาเหตุทางด้านจิตใจ
        -พฤติกรรมการเรียนรู้ผิดปกติ
      - การรักษา
        -จิตบำบัด
        -พฤติกรรมบําบัด
        -ครอบครัวบําบัด
        -การรักษาด้วยยา
    - - ผู้ป่วยมีอารมณ์เศร้าเรื้อรังติดต่อกันเป็นเวลาอย่างน้อย 2 ปี ร่วมกับอาการอื่น เช่น นอนไม่หลับ เบื่ออาหาร และรู้สึกไม่มีค่า อาการต่าง ๆ คล้ายกันใน majordepressive disorder แต่ความรุนแรงน้อยกว่า
      - การวินิจฉัย
        1.โรคมีอารมณ์ซึมเศร้าแทบทั้งวัน เป็นนานกว่า 2 ปี
        2.ขณะที่ซึมเศร้าผู้ป่วยจะต้องมีอาการต่อไปนี้ อย่างน้อย 2 อาการขึ้นไป
        
        เบื่ออาหาร หรือกินจุ
        
        นอนไม่หลับ หรือนอนหลับมาก
        
        อ่อนเพลีย ไม่มีเรี่ยวแรง
        
        Low self – esteem
        
        สมาธิไม่ดี หรือตัดสินใจลําบาก
        
        รู้สึกท้อแท้
        3) ในช่วงที่เป็นตลอด 2 ปี ต้องไม่มีช่วงที่หายติดต่อกันนานเกินกว่า 2 เดือน
      - สาเหตุ
        1) พันธุกรรม
        2) สาเหตุทางด้านจิตใจ
      - การรักษา
        1) จิตบําบัด
        2) ยาแก้เศร้า
  - - - ผู้ป่วยมีอาการแมเนียหรืออาการแบบผสมและมักมีอาการของโรค
        ซึมเศร้าร่วมด้วย
      - อาการแมเนีย
        1.ผู้ป่วยมีอารมณ์รื่นเริงสนุกสนานผิดปกติหรืออารมณ์หงุดหงิดโกรธเป็นอย่างน้อย1 สัปดาห์
        2.มีอาการต่อไปนี้ 3 อย่างหรือมากกว่า แต่ถ้าอารมณ์หงุดหงิดต้องมีอาการอย่างน้อย4 อย่าง
        -รู้สึกว่าตัวเองมีความสําคัญผิดปกติ (grandiosity)
        -นอนน้อยกว่าธรรมดา เช่น นอนหลับ 3 ชั่วโมงก็พอแล้ว
        -พูดมาก
        -ความคิดเปลี่ยนเรื่องเร็ว
        -มีอาการ distractibility เช่นเปลี่ยนความสนใจไปอย่างรวดเร็ว
        -มีกิจกรรมมากผิดปกติ เช่น การพบปะสังสรรค์
        3.อาการดังกล่าวไม่เข้าเกณฑ์การวินิจฉัยอาการแบบผสม
        4.อาการดังกล่าวทําให้ผู้ป่วยเกิดปัญหาทางด้านอาชีพการงาน
        5.อาการไม่ได้เกิดจากสารเสพติด ยารักษาโรคหรือโรคทางกาย
      - การวินิจฉัยโรค
        1) ผู้ป่วยมีอาการแมเนียหรือาการแบบผสมอย่างน้อย1ครั้งและมักมีอาการของโรคซึมเศร้า 1 ครั้ง
        2) อาการไม่ได้เกิดจากโรคจิตเภทอารมณ์แปรปรวนหรือโรคจิตชนิดอื่น
        3) อาการไม่ได้เกิดจากโรคทางกาย ยารักษาโรคหรือสารเสพติด
    - - ผู้ป่วยเคยมีอาการของโรคซึมเศร้า 1 ครั้งหรือมากกว่าและมีอาการไฮโปแมเนีย (hypomanic episodes) อย่างน้อย 1 ครั้ง และต้องไม่เคยมีอาการแมเนียหรืออาการแบบผสม
      - อาการไฮโปแมเนีย
        1) ผู้ป่วยมีอาการรื่นเริงสนุกสนานผิดปกติหรือหงุดหงิดง่าย เป็นเวลาอย่างน้อย 4 วัน
        2) มีอาการต่อไปนี้ 3 อย่างหรือมากกว่า แต่ถ้าอารมณ์หงุดหงิดโกรธง่ายต้องมีอาการอย่างน้อย 4 อย่างเหมือนโรคไบโพลาร์ I
        3) มีการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับประสิทธิภาพของผู้ป่วย
        4)อาการดังกล่าวไม่มีความรุนแรงเพียงพอที่จะทําให้เกิดความบกพร่องทางด้านกิจกรรมทางสังคม และไม่มีอาการโรคจิต
        5) อาการไม่ได้เกิดจากโรคทางกายยารักษาโรคหรือสารเสพติด
      - การรักษาโรคไบโพลาร์
        1) การใช้ยา มียารักษาอารมณ์เศร้า (Antidepressants) ยาควบคุมอารมณ์ (Lithium
        carbonate)
        2) การรักษาด้วยไฟฟ้า (electroconvulsive therapy)
        3) การรักษาด้วยจิตบําบัด
        4) การจัดสิ่งแวดล้อม