Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 - Coggle Diagram
พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551
ขอบเขตของกฎหมาย
บังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 24 สิงหาคม 2551
ใช้กับคดีแพ่งที่เป็นเรื่องพิพาทกันระหว่างผู้บริโภคกับผู้ประกอบธุรกิจ
หลังซื้อสินค้าหรือบริการ
ผู้บริโภคเก็บรักษาพยานหลักฐานต่าง ๆ ที่แสดงการละเมิด
สิทธิเพื่อทำการเรียกร้อง
ในกรณีมีการทำสัญญา ต้องเก็บเอกสารสัญญาต่าง ๆ
เมื่อมีการละเมิดสิทธิ ผู้บริโภคมีหน้าที่ร้องเรียน
ประเด็นใหม่ที่เกิดขึ้น
วาจา สามารถฟ้องบังคับได้ แม้ไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ
ผู้บริโภคหรือผู้มีอำนาจฟ้องคดี จะต้องใช้สิทธิเรียกร้อง ภายใน 3 ปีนับแต่วันที่รู้ถึงความเสียหายและรู้ตัวผู้ประกอบธุรกิจแต่ไม่เกิน 10 ปีนับแต่วันที่รู้ถึงความเสียหาย
สามารถสงวนสิทธิที่จะแก้ไขคำพิพากษาเพิ่มค่าเสียหายใน
ภายหลังได้
แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2541 บัญญัติสิทธิของผู้บริโภคที่ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย 5 ประการ
สิทธิที่จะได้รับข่าวสาร รวมทั้งคำพรรณนาคุณภาพที่ถูกต้อง และเพียงพอเกี่ยวกับสินค้าหรือบริการ
สิทธิที่จะมีอิสระในการเลือกหาสินค้าหรือบริการ
สิทธิที่จะได้รับความปลอดภัยจากการใช้สินค้าหรือบริการ
สิทธิที่จะได้รับความเป็นธรรมในการทำสัญญา
สิทธิที่จะได้รับการพิจารณาและชดเชยความเสียหาย
ข้อดีที่เกิดขึ้นจากกฎหมาย
ภาระการพิสูจน์ ตกเป็นของผู้ประกอบธุรกิจ
ให้โอกาสผู้บริโภคกับผู้ประกอบธุรกิจ ได้พบกันเพื่อเจรจาไกล่เกลี่ย
ห้ามฟ้องที่ศาลอื่น นอกจากศาลที่ผู้บริโภคมีภูมิลำเนาอยู่ในเขต
อายุความ 3 ปี
ศาลพิพากษาเกินคำขอได้ภายในระยะเวลาไม่เกิน 10 ปี
คดีผู้บริโภคถึงที่สุดเพียงชั้นอุทธรณ
เมื่อบุคลากรทางการแพทย์ถูกฟ้องเป็นคดีในเรื่องของการแพทย์ตามกรณี ถือว่าเป็นคดีผู้บริโภคผู้ถูกฟ้องควรดำเนินการ
รายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ
เมื่อได้รับหมายเรียกและสำเนาคำฟ้อง ขอให้ผู้ที่ถูกฟ้องลงนาม ในใบแต่งทนาย แล้วนำเสนอผู้บังคับบัญชาตามลำดับชั้น
เตรียมหลักฐานให้พร้อม เช่น เวชระเบียน พยานบุคคล ที่เกี่ยวข้องข้อมูลที่สนับสนุนทางวิชาการ
หากไม่สามารถดำเนินการได้ด้วยตนเองอาจมอบอ านาจ ให้นิติกรของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดดำเนินการ (กรณีที่มี ศาลนัดไกล่เกลี่ย)