Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การเรียนการสอนแบบใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem Based Learning) กรณีศึกษา…

- - - - 1.ใช้รักษาและควบคุมอาการโรคจิตชนิดคุ้มคลัง และโรคจิตเภท (mania and schizophrenia)
      - 2.ใช้ลดอาการกระสับกระส่าย หวาดระแวงก่อนผ่าตัด (pre - operative anxiety)
      - 3.รักษาพฤติกรรมกาวร้าวในเด็ก
  - - - 1.บรรเทาอาการวติกกงัวลในระยะสั้น ๆ ความวติกกงัวลหรือความเครียดในชีวติประจำวันตามธรรมดาไม่จำ เป็นต้องให้การรักษาด้วยยาคลายกังวลอายุรแพทย์ควรประเมินประโยชน์ของยาในผู้ป่วยแต่ละรายเป็นครั้งเป็นคราว
        
        2.โรคจิตประสาท ได้แก่ ความวติกกังวล, อารมณ์เศร้า, ย้ำคิดย้ำทำ, กลัวมากเกินไปโดยไม่มีเหตุผลหรือเป็นปฏิกิริยาของอาการข้างต้นร่วมกัน
        
        3.อาการวิตกกังวลที่พบในภาวะวิกลจริตและอารมณ์เศร้าอย่างรุนแรงซึ่งเป็นข้อบ่งใช้ในการรักษาเสริม
        
        4.ใช้เป็นยานำ ก่อนการผ่าตัด ในคืนก่อนการผ่าตัดและ/หรือ1-2 ชั่วโมงก่อนทำการผ่าตัด
  - - - -โรคลมชัก(epilepsy) -ใช้ได้ทั้งกรณีให้ยาชนิดเดียวหรือให้ร่วมกับยากันชักตัวอื่นๆ
      - -ใช้รักษาโรคลมชักแบบทั่วทั้งสมอง (generalized epilepsy):
      - -ใช้รักษาโรคลมชักแบบชัดเฉพาะส่วน (partial epilepsy):
    - - ระบบประสาทส่วนกลาง สั่น เวียนศีรษะ ตากระตุกกล้ามเนื้อเสียการทรงตัว stupor การเปลี่ยนแปลงทางพฤติกรรม
      - ผิวหนัง ผมร่วง (6%-24%)
      - ระบบทางเดินอาหารคลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย ปวดท้อง ท้องอืด (dyspepsia) เบื่ออาหาร
      - ระบบเลือด Trombocytopenia (1-24%)
      - ระบบประสาทและกล้ามเนื้อ สั่น (1-57%), อ่อนแรง (6-27%)
      - ตา มองเห็นภาพซ้อน (diplopia) (พบมากกว่า 16%), ตามัว/มองภาพไม่ชัด (8-12%)
      - อื่น ๆ ติดเชื้อ, flu like symptom
  - - - ใช้ควบคุมอาการ extrapyramidal disorder จากยา Neuroleptic drugs ในโรค Parkinsonism
      - จะไม่ให้ยาในรูปแบบนี้ในการเริ่มต้นของการรักษา
      - ให้ร่วมกับยาอื่นในการรักษาโรค Parkinson (Postencdphalitic, arteiosclerotic และ idiopathic)
    - - ผู้ป่วยทีได้รับยาในขนาดสูงหรือไวต่อยา จะเกิดอาการตื่นเต้น สับสน อ่อนเพลีย และไม่สามารถเคลือนไหวได้ ถ้าผู้ป่วยมีอาการรุนแรงมาก ควรหยุดยา และถ้าต้องให้ยาฉีดอีกต้องให้ยาในขนาดต่ำก่อน
      - คลื่นไส้ อาเจียน ปากแห้ง ท้องผูก
      - รูม่านตาขยาย สายตาพร่ามัว ความดันภายในลูกตาเพิ่ม
  - - - มักเกิดหลังได้รับยารักษาโรคจิตไม่กี่ชั่วโมง หรือภายใน 1 สัปดาห์แรก
      - มีอาการกล้ามเนื้อบิดเกร็ง ลิ้นแข็ง พูดหรือ กลืนลำบาก ตาเหลือก คอบิด หรือบางราย มีหลังแอ่น
      - รายที่รุนแรงอาจมี laryngospasm
      - มีอาการเป็นๆ หายๆ เป็นพักๆ
    - - มักเกิดในช่วง 4 สัปดาห์แรกของการรักษา หรือขณะปรับขนาดยาขึ้น และสัมพันธ์กับ ขนาดยาที่ใช้
      - เป็นกลุ่มอาการที่มีลักษณะกล้ามเนื้อเกร็ง แข็ง มี cogwheel rigidity อาการสั่น เคลื่อนไหวเชื่องช้า เดินไม่แกว่งแขน
    - - มักเกิดในผู้ป่วยที่ได้รับยารักษาโรคจิตมานาน
      - มีลักษณะที่สำคัญเรียกว่า buccolinguomasticatory triad ได้แก่ อาการดูด หรือขมุบขมิบปาก อาการขยับหรือการ เคลื่อนไหวขากรรไกร (lateral jaw movement) และมีลิ้นม้วนไปมาในปาก หรือเอาลิ้นดุนแก้ม
      - หากให้อ้าปากผู้ป่วยอาจแลบลิ้นออกมาเอง
      - อาจมีอาการขยับนิ้ว บีบมือ คอบิดเอียง
- - - - พื้นฐานการเลี้ยงดูของครอบครัวตั้งแต่วัยเด็ก
      - การดูแลเอาใจใส่ต่อผู้ป่วย การใช้อารมณ์ในการสื่อสาร
    - - การแข่งขันฐานะทางสังคม อาชีพ
      - รายได้ไม่เพียงพอต่อรายจ่าย ภาวะหนี้สิน
    - - ความเจริญด้านเทคโนโลยี การคมนาคม
      - สังคมเมืองทำให้สภาพอากาศไม่ปลอดโปร่งส่งผลต่อสุขภาพกาย
    - - ค่านิยมต่อตนเอง ความภูมิใจในตนเอง
      - ภาพลักษณ์ต่อตนเอง การรับรู้ตัวเองเชิงลบ
      - ทัศนคติต่อตนเอง ประสบการณ์ในวัยเด็ก
- - - - ทักษะการประเมินสังเกตอาการ
      - ทักษะการเตือน
      - . ทักษะการแนะนำ
      - ทักษะการบอกสิ่งที่เป็นจริง
      - ทักษะการทำกิจกรรมแทน
      - ทักษะการการสอน
      - ทักษะการถอยห่าง
      - ทักษะการต่อรอง
      - ทักษะการไกล่เกลี่ย
      - ทักษะการจัดการเรื่องยา
      - ทักษะการจัดการกับสิ่งแวดล้อม
    - - ผู้ป่วยและญาติจึงควรติดต่อรับยาที่โรงพยาบาลอย่างสม่ำเสมอ
      - ญาติควรดูแลให้ผู้ป่วยกินยาอย่างต่อเนื่อง
      - ญาติควรกระตุ้นและให้กำลังใจผู้ป่วยให้ทำงานตามกำลังและความสามารถที่มีอยู่เพื่อฟื้นฟูความสามารถของผู้ป่วย
      - ควรปฏิบัติต่อผู้ป่วยเหมือนคนปกติทั่วไปโดยเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้พูดคุย ระบายปัญหา เพื่อผู้ป่วยและญาติจะได้เข้าใจและไว้วางใจซึ่งกันและกัน
      - สนับสนุนและให้กำลังใจผู้ป่วยให้สามารถแก้ไขปัญหาด้วยตนเองโดยการรับฟังปัญหาของผู้ป่วย
      - ส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้มีโอกาสเข้าสังคมกับคนทั่วไป
  - - - กระตุ้นให้ร่วมกิจกรรมชุมชน
      - มอบหมายงาน
        บ้าน
      - จัดหางานที่เหมาะกับศักยภาพ
    - - การมีส่วนร่วมของชุมชน ส่งผลให้ผู้ป่วยกินยาต่อเนื่อง มีการดำเนินชีวิตประจำวัน ทำกิจกรรมต่างๆได้ด้วยตนเอง ควบคุมอารมณ์ได้ดี
  - - - ผู้ป่วยอาศัยอยู่กับผู้สูงอายุ ทำให้การทานยาหรือการไปโรงพยาบาลได้รับการรักษาไม่เต็มที่ ขาดหายจนส่งผลให้มีอาการกำเริบได้
      - ผู้ป่วยอาศัยอยู่บ้านเพียงลำพัง เนื่องจากครอบครัวไปทำงานนอกบ้าน เป็นอีก1สาเหตุที่ทำให้ผู้ป่วยไม่ได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด
- - - - เป็นโรคที่สามารถรักษาให้อาการทุเลาได้ ควบคุมอาการได้ ด้วยการใช้ยา
      - ไม่ได้มีความน่ากลัวดังเช่นข่าวสารทางสื่อสังคม
      - ไม่ใช่โรคที่เกิดจากการเป็นบาป ไม่ควรแสดง ท่าทีรังเกียจ
    - - บทบาทพยาบาลเปรียบเสมือนครู (The nurse as a teacher)
    - - บทบาทพยาบาลเปรียบเสมือนผู้ปกครอง ( The Nurse as a parent Surrogate) พยาบาลต้องสร้างความไว้วางใจสามารถช่วยเหลือผู้ป่วย
    - - กลุ่มอาการทางบวก คือ พฤติกรรมที่แสดงออกในด้านความผิดปกติของความคิด
      - กลุ่มอาการด้านลบ คือ การแสดงออกถึงพฤติกรรมที่น้อยกว่าปกติ
    - - :lock: การรักษาด้วยยา
        
        บทบาทพยาบาลทำหน้าที่ทางเทคนิค (The technical nursing role)
      - :lock: การรักษาด้วยไฟฟ้า
      - :lock: การรักษาทางจิตสังคม (Psychosocial Treatment)
        
        บทบาท เสมือนผู้บำบัด (The nurse as a therapist)
        
        จิตบำบัด (Psychotherapy) ช่วยให้ผู้ป่วยบรรเทาความทุกข์
        
        พฤติกรรมบำบัด ( Behavior therapy) ช่วยเหลือผู้ป่วยในการจัดการกับพฤติกรรมไม่เหมาะสมให้กับตนเอง
        
        กิจกรรมพยาบาลเพื่อการบำบัด ( activity therapy)
        
        นันทนาการบำบัด ( Recreational therapy)
        
        อาชีวบําบัด ( Occupational therapy)
        
        ศิลปะบําบัด ( Arts therapy)
        
        การอ่านหนังสือ ( Reading)
        
        กิจกรรมงานบ้าน ( domestic activity)
      - :lock:การบำบัดครอบครัว ( Family intervention)
        
        บทบาทพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษา (The nurse as a counselor)