Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

นาฎศิลป์ไทย - Coggle Diagram

- - - - ระบำ= ฟ้อน+เซิ้ง ต่างที่การแต่งกายตามประเพณีท้องถิ่น
        
        ศิลปะการร่ายรำเป็นหมู่ ต้องอาศัยความพร้อมเพรียง
    - - ระบำดั้งเดิมหรือระบำมาตราฐาน
        
        การแสดงที่มีลักษณะการแต่งกายยืนเครื่องพระ นาง ตลอดจนท่ารำ เพลงร้องและดนตรีได้กำหนดอย่างเป็นแบบแผน มีลักษณะเฉพาะตามนาฎศิลป์ ไม่ควรดัดแปลงไปจากเดิม
        
        เช่น รำ 4บท และระบำเลียนแบบอีกหลายชุด( ระบำย่องหงิด ระบำดาวดึงส์ ระบำกฤดาภินิหาร ระบำพรหมมาสตร์ ระบำเทพบันเทิง)
        
        ตัวพระมีชฎา ตัวนางใส่มงกุฎ
        
        ระบำเบ็ดเตล็ด
        
        ระบำที่ปรับปรุงขึ้นใหม่ โดยคำนึงถึง ความเหมาะสมในการจัดการแสดง ตามเหตุการณ์ ตามสมัยนิยม ตามที่ผู้ประพันธ์ต้องการ ประกอบละครใช้ในโอกาสต่างๆ
        
        1.ปรับปรุงจากพื้นบ้าน
        
        2 more items...
        
        2.ปรับปรุงจากเหตุการณ์
        
        2 more items...
        
        3.ปรับปรุงจากท่าทางเลียนแบบกริยาของสัตว์
        
        2 more items...
        
        4.ปรับปรุงจากสื่อการสอน
        
        ระบำอักษรไทย ระบำสูตรคูณ
        
        5.ปรับปรุงมาจากแสดงโขนละคร
        
        2 more items...
- - - - การเคลื่อนไหวด้วยแขนเท้าเป็นหลัก
    - - รำเดี่ยว
        
        รำมโนราห์บูชายัญ รำพลายชุมพล รำฉุยฉายพราหมณ์ เป็นต้น
        
        รำคู่
        
        รำแสดงในการเบิกโรง เช่น รำปะเลง รำกิ่งไม้เงินทอง รำอวยพร รำแม่บท
        
        รำคู่ที่เป็นการรำอาวุธเชิงศิลปะต่อสู้ เช่นรำกริช รำทวน รำกระบี่กระบอง
        
        รำคู่จากการแสดงละคร เช่น รำย่าหลันตามนกยูงจากเรื่องอิเหนา
        
        รำหมุ่
        
        มีผู้แสดง 2คนขึ้นไป ความงามขึ้นกับความพร้อมเพรียง อวดผู้ประดิษฐ์ท่ารำ การแปรแถว จัดซุ้ม เหมือนระบำ
        
        รำสีนวล รำโคม รำวงมาตราฐาน
- - - - 1.โขนกลางแปลง