Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
บทที่2 ธุรกิจพาณิชยนาวีของประเทศไทย - Coggle Diagram
บทที่2 ธุรกิจพาณิชยนาวีของประเทศไทย
ประวัติการขนส่งทางทะเลในปนะเทศไทย
สมัยสุโขทัย
ติดต่อค้าขายกับจีนโดยเรือสำเภาจีนสมัยกรุงศรีอยุธยาจึงได้มีการขยายขอบเขตการค้าไปยังประเทศญวน มลายู ชวา สุมาตรา อินเดีย และศรีลังกา ในสมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่2 ได้มีการค้าขายกับประเทศยุโรป เริ่มจากโปรตุเกส สเปน ฮอลแลนด์ อังกฤษ ฝรั่งเศษ การขนส่งทางทะเลของไทยในสมัยกรุงศรีอยุธยาเจิญที่สุดในสมัยของสมเด็จพระนารายณ์
สมัยกรุงรัตนโกสินทร์
ในสมัยสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยได้ทรงทำการค้าขายกัยจีน เขมร ญวน มลายู ชวา และอินเดีย ได้มีการต่อและซื้อเรือใบแบบฝรั่งเรียกว่้าเรือกำปั่นใบในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เกิดการปฏิวัติอุตสาหกรรมประเทศไทยจึงได้เริ่มใช้เรือกลไฟ มีการสร้างอู่ต่อเรือกลไฟแต่เนื่องจากเรือกลไฟของต่างชาติใหญ่กว่าและแล่นได้เร็วกว่าทำให้เรือกลไฟของไทยไม่สามารถแข่งขันได้จนประเทศไทยได้เกิดการบาดหมางกับประเทศฮอลันดาและส่งเรือรบมาปิดอ่าวไทย หลังจากได้เจรจาและทำสัญญาๆไมตรีต่อกันได้มีข้อตกลงข้อหนึ่งห้ามมิให้เรือไทยใช้ชาวจีนเป็นคนประจำเรือ ทำให้การขนส่งทางทะเลของไทยไม่เจริญ
ช่วงสงครามโลกครั้งที่1
ประเทศไทยเข้าฝ่ายพัธมิตร ได้ประกาศสงครามกับประเทศเยอรมัน และยึดเรือบริษัทนอร์ท เยอรมันลอยจำนววน9ลำ ต่อมาภายหลังบริษัทขาดทุนจึงขายเรือทั้งหมดให้ชาวญี่ปุ่นและเลิกกิจการไป
ช่วงสงครามโลกครั้งที่2
เรือถูกนำไปใช้ในสงคราม ทำให้ประเทศไทยขาดการขนส่งทางทะเล รัฐจึงจัดตั้งบริษัท ไทยเดินเรือทะเลจำกัด โดยซื้อเรือเก่าจำนวน4ลำ ให้บริการแบบเรือจรระหว่างกรุงเทพ อาฟริกาใต้ สหรัฐอเมริกา
แนวคิดเบื้องต้นเกี่ยวกับการขนส่งทางทะเล
การขนส่งสินค้าทางทะเล เป็นส่วนประกอบที่สำคัญส่วนหนึ่งของระบบการค้าระหว่างประเทศ ทั้งในอดีตและปัจจุบันและในอนาคตเพราะเป็นการขนส่งเพียงขนิดเดียวที่ขนส่งสินค้าได้คราวละมากๆและค่าระวางมีราคาถูกกว่าการขนส่งแบบอื่นๆ
การขนส่งเช่อมโยงระหว่างท่าเรือกับดินแดนท่าหลัง
การขนส่งทางทะเลไม่สามารถให้เบริการแบบรับส่งถึงที่ จำเป็นต้องมีการโอนถ่ายสินค้าระหว่างเรือกับพาหนะประเภทต่างๆ เพื่อให้สามารถจัดส่งสินค้าจากจุดต้นทางจนถึงมือผู้รับที่ปลายทางได้ ดังนั้นศักยภาพและประสิทธิภาพในการเชื่อมโยงการขนส่งระหว่างท่าเรือกับดินแดนท่าหลังในทุกรูปแบบ การขนส่งจึงมีผลโดยตรงต่อเนื่องหลายรูปแบบในการประกอบการค้าทางทะเลระหว่างประเทศ
ความสำคัญของการขนส่งทางทะเล
การพัฒนาเศรษฐกิจของไทยได้อาศัยการค้าระหว่างประเทศมาโดยตลอด บทบาทของการส่วงออกและการนำเข้าได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและมีมูลค้ามากขึ้นคิดเป็นร้อยละ80ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศแล้ว ในขณะเดียวกันการส่งสินค้าขาออกและขาเข้าส่วนใหญ่เป็นการขนส่งทางทะเล ดังนั้น การขนส่งทางทะเลจึงกลายเป็นปัจจัยที่สำคัญที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการส่งออกและต้นทุนของการนำเข้า
องค์ประกอบของธุรกิจพาณิชยนาวี
เรือเดินทะเล เป็นเรือพาณฺิชย์ที่ทำหน้าที่เป็นภาหนะในการรับส่งสินค้าระหว่างประเทศ
คนประจำเรือ เป็นกลุ่มคนที่มีความรู้และมีความชำนาญ ปะกอบด้วยกับตันหรือนายเรือเป็นฝ่ายบริหาร ฝ่ายช่างกล ฝ่ายปากเรือ ฝ่ายเสบียงอาหาร และลูกเรือธรรมดา
สินค้า อยู่ในรูปวัตถุดิบ เครื่องจักรกลและอุปกรณ์ ผลผลิตทางการเกตรและอุตสาหกรรมอื่นๆ
เส้นทางเดินเรือ สามารถแบ่งเส้นทางการขนส่งทางทะเลตามประเภทสินค้าออกเป็นเส้นทางการขนส่งสินค้าเทกอง เส้นทางการขนส่งสินค้าทั่วไป
การควบคุมการเดินเรือ เมื่อเรือถูกปล่อยออกจากอู่แล้ว จะต้องออกทะเลและให้บริการรับส่งสินค้า หรือผู้โดยสารซึ่งอาจเกิดอุบัติเหตุหรือภัยพิบัติเกิดขึ้นกับเรือ ชีวิต จึงจำเป็นต้องมีการควบคุมการเดินเรือ
ธุรกิจการเดินเรือ ผู้ดำเนินธุรกิจการเดินเรือที่สำคัญคือ บริษัทเรือ
ธุรกิจเกี่ยวเนื่องกับการขนส่งทางทะเล
ธุรกิจเกี่ยวเนื่องกับการขนส่งทางทะเลหมายถึง ธุรกิจที่อยู่บนฝั่งแต่ดำเนินการเกี่ยวกับธุรกิจที่เกี่ยวเนื่ิองหรือสนับสนุนการขนส่งทางทะเล ซึ่งประกอบด้วย5ธุรกิจ ตัวแทนสายเดินเรือ บริษัทเรือ บริษัทรับจัดขนส่งระหว่างประเทศ ธุรกิจส่งออกและนำเข้าสินค้าระหว่างประเทศ
รูปแบบของการว่าจ้างขนส่งสินค้าทางทะเล
การแล่นประจำเส้นทาง ซึ้งประกอบด้วย 3แบบด้วยกันคือ เรือสินค้าอเนกประสงค์แบบเดิม เรือสินค้าที่ทำการขนส่งโดยรระบบตู้คอนเทนเนอร์ เรือสินค้าที่มีรูปแบบการขนส่งผสมผสานระหว่างเรือสินค้าอเนกประสงค์กีบเรือขนส่งแบบตู้คอนเทนเนอร์
การเช่าเหมาเรือซึ่งแบ่งการเช่าออกเป็น4ลักษณะ เป็นการเช่าเหมาเรือแบบเที่ยว เป็นการเช่าเหมาเรือตามระยะเวลา เป็นการเช่าเหมาเรือเฉพราะเรือเปล่าๆ
เป็นการเช่าเหมาเรือแบบผสมผสานกัน