สิทธิและกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับคนพิการ

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

มาตรา 49 บุคคลยjอมมีสิทธิเสมอกันในการรับการศึกษาไม่น้อยกว่า 12 ปี

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๔๒ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๕ และ(ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๕๓

ฉบับที่ 1 มาตรา 10

ฉบับที่ 2 มาตรา 10

ต้องได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐานไม่น้อยกว่า 12 ปี โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

ได้รับการศึกษาตั้งแต่แรกเกิดหรือพบความพิการ

การจัดการศึกษาต้องจัดรูปแบบที่เหมาะสมโดยคำนึงถึงความสามารถของบุคคลนั้น

มีสิทธิและโอกาสได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐานเป็นพิเศษ(จนถึงม.6)

ฉบับที่ 3 มาตรา 37

ให้ยึดเขตพื้นที่การศึกษาเป็นผู้จัดการศึกษาและบริหารจัดการ

ฉบับที่ 4 มาตรา 31

กระทรวงศึกษาธิการสามารถดูแลและกำกับการศึกษาได้ทุกประเภท

พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสําหรับคนพิการ พ.ศ.๒๕๕๑ และ (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๕๖

มาตรา 5

มาตรา 7

มาตรา 8

ฉบับที่ 2 (2556)

ได้รับการศึกษาโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ตั้งแต่แรกเกิดจนตลอดชีพ

เลือกบริการทางการศึกษา สถานศึกษา ตามความสามารถและความสนใจได้

ได้รับการศึกษาที่เหมาะสม มีมาตรฐานคุณภาพ มีประกันคุณภาพทางการศึกษา

รัฐและเอกชนที่จัดการเรียนร่วม จะได้รับเงินอุดหนุนพิเศษจากรัฐ หัวละไม่เกิน 2,000 บาท

ให้สถานศึกษาจัดทำแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล อย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง

ครูการศึกษาพิเศษที่สอนเด็กพิการ 6 คน ไม่น้อยกว่า 18 ชั่วโมง/สัปดาห์ จะได้รับเงินเพิ่มพิเศษ 2,500บาท

สิทธิของคนพิการ

ได้รับเบี้ยความพิการ 800บาท/เดือน

ได้รับสิทธิการกู้ยืมเงิน ทุนประกอบอาชีพ รายละไม่เกิน 40,000บาท รายกลุ่มไม่เกิน 1,000,000บาท ผ่อนชำระภายใน 5 ปี โดยไม่คิดดอกเบีย

ขอเงินอุดหนุนปรับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย ไม่เกิน 20,000บาท

สามารถจ้างผู้ช่วยคนพิการ จะได้รับค่าตอบแทน 50บาท/ชั้วโมง ไม่เกินวันละ 6 ชั่วโมง

กฎหมายบังคับให้สถานที่ราชการ มีสิ่งอำนวยความสะดวกแก่คนพิการให้ครบทุกประเภท

ได้รับสิทธิลดหย่อนค่าโดยสารขนส่งสาธารณะ

มีบัตรทองผู้พิการในการรักษาทางการแพทย์

ได้รับการศึกษาฟรีตลอดชีวิติ

มาตรา 54 บุคคลซึ่งพิการหรือทุพพลภาพ มีสิทธิเข้าถึงและใช้ประโยชน์จากสวัสดิการสิ่งอํานวยความสะดวกอันเป็นสาธารณะ และความช่วยเหลือที่เหมาะสมจากรัฐ

มาตรา ๓๐ บุคคลย่อมเสมอกันในกฎหมายและได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายเท่าเทียมกัน ชาย
และหญิงมีสิทธิเท่าเทียมกัน