Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
โรคพาร์กินสัน (Parkinson's Disease) - Coggle Diagram
โรคพาร์กินสัน (Parkinson's Disease)
พยาธิสภาพ
มีการสูญเสียเซลล์ประสาทที่มีสารโดปามีนใน substantia nigrapars compacta ซึ่งแกนแอกซอนยุติลงในนิวเคลียสหางและ putamen (striatum) ซึ่งเชื่อมโยงกับมอเตอร์ซินโดรม นอกจากนี้การพัฒนาของการรวมศูนย์ไฮยะลินรวมที่พบในไซโต
พลาสซึมเป็น dingnding ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียเส้นประสาท
สาเหตุ
ร่างกายขาดสารโดปามีนในสมองพบได้บ่อย
ในผู้สูงอายุทั้งชายและหญิง
เกิดจากการเสื่อมและตายไปของเซลล์สมองที่สร้างสารโดปามีน จนไม่สามารถสร้างสารโดปามีนได้เพียงพอ
อาการ
อาการสั่น(tremor)
กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง (rigidity)
เคลื่อนไหวช้า (brady kinesia)
อาการทรงตัวลำบาก (postural instability)
อาการอื่นๆ
เสียงพูดเครือๆ
เขียนตัวหนังสือยากขึ้น
การกลอกตากระตุก
น้ำลายไหล
ซึมเศร้า และนอนไม่หลับ
การวินิจฉัยการพยาบาล
มีระดับการช่วยเหลือตนเองลดลงเนื่องจากการเคลื่อนไหวบกพร่อง
ความสามารถในการสื่อสารบกพร่องเนื่องจากอาการสั่นหรือหดเกร็งของกล้ามเนื้อริมฝีปากหรือลิ้น
ได้รับสารอาหารไม่เพียงพอเนื่องจากกล้ามเนื้อที่เกี่ยวกับการเคี้ยวและการกลืนอ่อนแรง สั่นหรือหดเกร็ง
ผู้ป่วยและญาติขาดความรู้เรื่องโรคและการรักษา
การรักษา
ขณะนี้ยังไม่มีวิธีการรักษาใด
การใช้ยา
ยาที่ช่วยชะลออาการ (neuroprotective therapy)
ยา elegiline (Deprenyl) จะใช้บ่อยมักใช้ควบคู่ไปกับยา Levodopa
จะช่วยป้องกันการทำลายโดปามีนในสมอง
รักษาตามอาการ
anticholinergic ใช้สำหรับอาการสั่น
Levodopa ช่วยในการทดแทนสารสื่อประสาทที่ลดน้อยลง
การรักษาด้วยการทำกายภาพบำบัด
การรักษาด้วยการทำกายภาพบำบัด
การรักษาโดยการฝังเครื่องกระตุ้นไฟฟ้าในสมอง เรียกว่า deep brain stimulation (DBS)
การพยาบาล
ภาวะ Pakinson Crisis
สังเกตอาการทางประสาท
ดูแลให้ได้รับยา Sodium phenobarb
V/S
ระยะต่อเนื่อง
ดูแลให้มีภาชนะรองปัสสาวะ
อาบน้ำดูแลความสะอาดบ่อยๆ
ส่งเสริมให้ออกกำลังกายฝึกพูด/หัดเดิน
ป้องกันอุบัติเหตุให้ผู้ป่วยมีที่ยึดจับ