Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
โรคพาร์กินสัน (Parkinson's Disease) - Coggle Diagram
โรคพาร์กินสัน (Parkinson's Disease)
สาเหตุ
ร่างกายขาดสารโดปามีนในสมอง พบได้บ่อยในผู้สูงอายุทั้งชายและหญิง
เกิดจากการเสื่อมและตายไปของเซลล์สมองที่สร้างสารโดปามีน จนไม่สามารถสร้างสารโดปามีนได้เพียงพอ สารโดปามีนนี้มีความสำคัญต่อการควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย
อาการของโรคพาร์กินสัน
. กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง (rigidity)
เคลื่อนไหวช้า (brady kinesia)
อาการสั่น(tremor)
อาการทรงตัวลำบาก (postural instability)
อาการสั่นขณะอยู่เฉยๆ
อาการสั่นนี้จะมีลักษณะเฉพาะ คือ สั่นมากเวลาอยู่นิ่งๆ แต่ถ้าเคลื่อนไหวหรือยื่นมือทำอะไรอาการสั่นจะลดลงหรือหายไป
อัตราการสั่น 4-8 ครั้งต่อวินาที และอาการสั่นของนิ้วหัวแม่มือ-นิ้วมือคล้ายการปั้นลูกกลอน
การสั่นจากโรคนี้อาจเริ่มเกิดขึ้นที่มือ แขน ขา คาง ศีรษะหรือลำตัวก็ได้
ระยะแรกของโรคอาการสั่นอาจเกิดข้างเดียวก่อนและต่อมาจึงมีอาการทั้งสองข้าง
อาการเกร็ง
มักมีอาการแข็งตึงของแขนขา และลำตัว ทำให้เคลื่อนไหวลำบาก เนื่องจากอาการปวดตามกล้ามเนื้อ
กล้ามเนื้อของร่างกายจะมีความตึงตัวสูงและเกร็งแข็งอยู่ตลอดเวลา
การรักษา ขณะนี้ยังไม่มีวิธีการรักษาใด
การรักษาด้วยการทำกายภาพบำบัด
การผ่าตัดสมอง
การรักษาโดยการใช้ยา แบ่งออกเป็น 2 ประเภทด้วยกัน คือ
ยาที่ช่วยชะลออาการ (neuroprotective therapy) จะช่วยชะลอการดำเนินไปของโรค เช่น ยา elegiline (Deprenyl) จะใช้บ่อยมักใช้ควบคู่ไปกับยา Levodopa จะช่วยป้องกันการทำลายโดปามีนในสมอง
รักษาตามอาการ ได้แก่ anticholinergic ใช้สำหรับอาการสั่นLevodopa ช่วยในการทดแทนสารสื่อประสาทที่ลดน้อยลง
การรักษาโดยการฝังเครื่องกระตุ้นไฟฟ้าในสมอง เรียกว่า deep brain stimulation (DBS)
การวินิจฉัยการพยาบาล
ได้รับสารอาหารไม่เพียงพอเนื่องจากกล้ามเนื้อที่เกี่ยวกับการเคี้ยวและการกลืนอ่อนแรง สั่นหรือหดเกร็ง
ความสามารถในการสื่อสารบกพร่องเนื่องจากอาการสั่นหรือหดเกร็งของกล้ามเนื้อริมฝีปากหรือลิ้น
ผู้ป่วยและญาติขาดความรู้เรื่องโรคและการรักษา
. มีระดับการช่วยเหลือตนเองลดลงเนื่องจากการเคลื่อนไหวบกพร่อง