1.2 วิถีชีวิตของหมู่คณะที่แสดงออกทางพฤติกรรมภาษาและกิจกรรมของสังคม

3.1 วัฒนธรรมทางภาษา คนไทยทุกภาค ทุกท้องถิ่นได้สืบทอดวัฒนธรรมทางภาษามาอย่างต่อเนื่อง ทุกคนใช้ภาษาไทยแต่มีสำเนียงแตกต่างกันเรียกว่าภาษาถิ่นเช่นภาษาไทยในท้องถิ่นภาคเหนือภาคอีสานและภาคใต้และเราสามารถใช้สื่อสารทำความเข้าใจได้

3.2 วัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการกิน ในแต่ละท้องถิ่นมีการปรุงอาหารซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมานานโดยใช้วัตถุดิบที่แตกต่างกันและอาหารที่มีรสชาติแตกต่างกันตามรสนิยมของแต่ละภาค ภาคเหนือเช่นน้ำพริกหนุ่มน้ำพริกอ่องไส้อั่วแกงโฮะแกงฮังเลภาคกลางเช่นต้มยำกุ้งน้ำพริก ปลาทูแกงเขียวหวานภาคอีสานเช่นส้มตำซุปหน่อไม้ลาบแกงอ่อมภาคใต้เช่นแกงส้มแกงไตปลาข้าวยำน้ำบูดู ขนมจีนปักษ์ใต้

3.3 การละเล่นพื้นเมือง ส่วนใหญ่จะใช้ภาษาถิ่นและดนตรีพื้นเมืองเช่น ภาคเหนือเช่นฟ้อนเล็บฟ้อนเทียนฟ้อนเงี้ยวดนตรีพื้นเมืองเช่น สะล้อ พิณซึง ภาคกลางเช่น เพลงเรืองลำตัดลิเกเต้นกำรำเคียวภาคอีสานเช่นหมอลำเซิ้ง เครื่องดนตรีที่สำคัญคือแทนภาคใต้เช่นรำมโนราห์หนังตะลุงรองเง็งเพลงบอก

4.1 ภาคเหนือ เช่น ประเพณีสืบชะตา เป็นการต่ออายุให้แก่ตนเอง ญาติ พี่ น้อง และบ้านเมือง เพื่อให้เกิดความเจริญรุ่งเรืองและความเป็นสิริมงคล ประเพณีปอยน้อย เป็นประเพณีบรรพชา ที่จัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ มีการแห่ลูกแก้ว หรือผู้บวชพึ่งจะแต่งตัวสวยงามแบบกษัตริย์หรือเจ้าชาย เพราะถือคตินิยมว่าเจ้าชายสิทธัตถะ ออกบวชจนตรัสรู้ การแห่นิยมให้ลูกแก้ว ขี่ม้าขี่ช้างหรือขี่คอ มีการร้องรำกันอย่างสนุกสนาน

4.2 ภาคกลาง เช่น ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง เป็นการถวายเภสัชหรือยาแด่พระสงฆ์ ในครั้งพุทธกาล เมื่อพระสงฆ์เกิดอาพาธพระพุทธเจ้าทรงมีพุทธานุญาตให้พระสงฆ์ฉันน้ำผึ้งได้ เพราะถือว่าเป็นยา จึงมีการถวายน้ำผึ้งสืบต่อกันมาจนถึงปัจจุบันประเพณีโยนบัว เป็นประเพณีนมัสการหลวงพ่อโต วัดบางพลีใหญ่ใน ชาวบ้านที่อยู่ริมฝั่งคลองสำโรง จังหวัดสมุทรปราการจะนำดอกบัวถวายหลวงพ่อโต

4.3 ภาคอีสาน ประเพณีค้ำโพธิ์ ค้ำไฮ เมื่อผู้ใหญ่ซึ่งเป็นที่เคารพในครอบครัวเจ็บป่วย จึงต้องทำพิธีต่ออายุ ให้ยืนยาวประเพณีบุญบั้งไฟ ประเพณีแห่นางแมว เพื่อขอให้ฝนตกตามฤดูกาล

4.4 ภาคใต้ เช่น ประเพณีชักพระ เป็นประเพณีที่เกี่ยวข้องกับความศรัทธาในพระพุทธศาสนา และ ชีวิตที่ผูกพันกับน้ำ โดยชาวบ้านพร้อมใจกันอัญเชิญพระพุทธรูปขึ้นมาประดิษฐานบนบุษบก แล้วลากหรือชักแห่ไปตามถนนหรือตามแม่น้ำลำคลอง ประเพณีสารทเดือนสิบ เป็นงานประเพณีที่ได้รับอิทธิพลมาจากศาสนาพราหมณ์ ฮินดู เป็นการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว

ประเทศไทยและอินเดีย มักจะใช้ การไหว้ เป็นการทักทายที่ดูมีมารยาทประเทศจีน, ญี่ปุ่นและเกาหลี มักจะทักทายด้วยการโค้งคำนับ

ประเทศจีน, ญี่ปุ่นและเกาหลี มักจะทักทายด้วยการโค้งคำนับ

ประเทศเซเนกัล ชนเผ่าโวลอฟ ค้อมตัวลงแล้วนำหลังมือของผู้อาวุโสมาแตะหน้าผากตัวเอง

ประเทศแทนซาเนีย ห้ามมองหน้าอีกฝ่ายและต้องคุกเข่าลงพร้อมตบมือขณะทักทายผู้อาวุโส

ประเทศเคนยา ชนเผ่าคิคูยู ต้องบ้วนน้ำลายตัวเองบนฝ่ามือของอีกฝ่าย เพื่ออวยพรให้โชคดี

ประเทศนิวซีแลนด์ ชนเผ่าเมารี เอาจมูกแตะกันและคลึงเล็กน้อย 2 ครั้ง แต่ถ้า 3 ครั้งจะหมายถึง “แต่งงานกันไหม?”

ประเทศอาร์เจนตินา หอมแก้มกันและทำเสียง “จุ๊บ” เวลาทักทาย

ประเทศบราซิล ชนพื้นเมืองในบราซิล จะใช้ใบหน้าและส่วนอกสัมผัสกันพร้อมหอมแก้ม

อลาสก้า ชนเผ่าเอสกิโม เอาจมูกแตะกันและคลึงเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพและการต้อนรับ

ประเทศอิรัก ทักทายหญิงสาวที่ใส่ผ้าคลุมหน้าโดยใช่ฝ่ามือทาบที่หน้าอกตัวเอง สำหรับหญิงสาวที่ไม่ใส่ผ้าคลุมหน้าใช่การจับมือ

ประเทศฝรั่งเศส จะแนบแก้มกับแก้มของอีกฝ่ายและทำเสียง “จุ๊บ

ชนเผ่าฮาวาย จะพูดว่า “อะโลฮา” ชูนิ้วหัวแม่มือและนิ้วก้อยส่ายไปมาในการทักทายเพื่อน

หากเรารู้วัฒนธรรม ก่อนทำการงานจะเกิดผลดี จะได้มิตร จะไม่เกิดการกระทบกระทั่ง หรือทำอะไรผิดพลาด รู้เขา รู้เรารบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง