Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ธรรมนูญว่าด้วยระบบสุขภาพ ปีพ.ศ2559, นางสาวปัญญาพร ใจสำราญ 61102301077 -…

- - - - 1.การสื่อสารข้อมูลและข่าวสารด้านสุขภาพสู่ทางสาธารณะจะต้องมีการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพและทันเหตุการณ์
        2.รักและทุกภาคส่วนต้องให้ความสำคัญกับความรู้ที่เท่าทันด้านสุขภาพมีความแตกฉานด้านสุขภาพ
    - - 1.กำลังคนด้านสุขภาพเป็นองค์ประกอบสำคัญในการบรรลุเป้าหมายการมีสุขภาพดีของประชาชน
        2.การวางแผนกำลังคนด้านสุขภาพจะต้องสอดรับกับการออกแบบระบบสุขภาพที่สอดคล้องกับความจำเป็นด้านสุขภาพของประชาชนในแต่ละพื้นที่โดยใช้หลักการวางแผนระยะยาว
    - - 1.ความรู้ด้านสุขภาพเป็นปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญสำหรับการกำหนดทิศทางพัฒนาระบบสุขภาพและการพัฒนาสุขภาพ สิ่งจำเป็นต้องมีกลไกทั้งระดับชาติและระดับพื้นที่
        2.นโยบายสาธารณสุขด้านสุขภาพทุกระดับจะต้องได้รับการพัฒนาจากฐานความรู้ที่รอบด้านเพียงพอเชื่อถือและอ้างอิงได้
    - - 1.ผู้บริโภคต้องได้รับการคุ้มครองสิทธิด้านสุขภาพอย่างน้อย 8 ประการ
        
        2.ระบบคุ้มครองบริโภคต้องเป็นไปเพื่อการป้องกันและคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภค
        
        3.ผู้บริโภคต้องมีความเข้มแข็งจะหนักรู้เท่าทันสามารถพิทักษ์สิทธิของตนเองรวมถึงการมีกลุ่มเพื่อปกป้องกันละเมิดสิทธิในรูปแบบต่างๆ
    - - 1.การเงินการคลังด้านสุขภาพจำเป็นต้องเป็นไปเพื่อความยั่งยืนของระบบสุขภาพที่พึงประสงค์โดยมีสถานะทางการเงินที่มีความพอเพียงและมีการบริหารจัดการที่เป็นธรรม
        
        2.การลงทุนด้านสุขภาพต้องคำนึงถึงผลกระทบต่อระบบสุขภาพในภาพรวมทั้งในระยะสั้นและระยะยาว
        
        3.การเงินการคลังของระบบบริการสาธารณสุขไทยต้องสร้างหลักประกันให้กับประชาชนกลุ่มต่างๆได้รับความเป็นธรรมและสามารถป้องกันไม่ให้ประชาชนในประเทศล้มละลายจากปัญหาสุขภาพได้
    - - 1.ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพการแพทย์แผนไทยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือกอื่นควรเป็นระบบสุขภาพที่สำคัญระบบหนึ่งที่ต้องได้รับการสนับสนุนให้ เกิดการยอมรับ
        
        2.ต้องให้ความสำคัญกับการพัฒนาและต่อยอดองค์ความรู้ในภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพการแพทย์แผนไทยและการแพทย์พื้นบ้าน
        
        3.ประชาชนมีสิทธิ์เลือกใช้และเข้าถึงบริการทางการแพทย์แผนไทยแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือกอื่น
        
        4.การพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพในบริบทของชุมชนต้องมีความสอดคล้องกับวิถีชุมชนระบบนิเวศและเป้าหมายสู่การพึ่งพาตนเอง
    - - 1.สุขภาพจิตเชื่อมโยงและสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับสุขภาพกายสุขภาพสังคมและสุขภาพทางปัญญาทั้งในระดับครอบครัวชุมชนและสังคมโดยสุขภาพจิตที่ดีเป็นปัจจัยสำคัญของการมีสุขภาวะ
        
        2.การดำเนินงานด้านสุขภาพจิตต้องมุ่งเน้นการส่งเสริมด้านสุขภาพจิตส่งเสริมในการจัดการปัญหาในการดำเนินชีวิตและการทำงานได้อย่างสร้างสรรค์
        
        3.ต้องทำให้ครอบครัวชุมชนเกิดความเข้าใจว่าผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตสามารถอยู่ร่วมและใช้ชีวิตอย่างปกติในสังคมได้
    - - 1.การบริการสาธารณะ สุขภาพดีอย่างถ้วนหน้า
        
        2.การจัดบริการสาสุขต้องให้ความสำคัญกับความเป็นธรรมในการเข้าถึงและการได้รับบริการที่มีคุณภาพ
        
        3.บริการสาธารณสุขต้องเน้นความร่วมมือและใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ทุกส่วนของภาครัฐและเอกชนองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นชุมชนและภาคส่วนอื่นๆ
        
        4.บริการสาธารณสุขต้องมีคุณภาพและความปลอดภัยตั้งอยู่บนพื้นฐานของความรู้และจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพ
    - - 1.สุขภาพทางปัญญาเป็นรากฐานของสุขภาพองค์รวมการปฏิบัติเพื่อสุขภาพทางปัญญานำไปสู่ภาวะของมนุษย์ที่มีความรู้ความรู้เท่าทันและความเข้าใจอย่างเงี้ยแกได้ในเหตุผลแห่งความดีและความชั่ว
        2.สุขภาพทางปัญญาสัมพันธ์กับทางสุขภาพกายทางจิตทางมีทั้งมิติแนวดิ่งคือการเชื่อมโยงกับมนุษย์ศรัทธาความเชื่อถืออุดมคติหรือคุณค่าสูงสุดที่ตนยึดถือและมิติแนวราบคือการเชื่อมโยงมนุษย์กับสรรพสิ่งรอบตัว
    - - 1.บุคคลและชุมชนมีสิทธิ์ในการดำรงชีวิตอยู่ภายใต้สิ่งแวดล้อมและสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยสุขภาพ
      - 2.การป้องกันและการควบคุมโรคและปัจจัยที่คุกคามสุขภาพต้องให้ความสำคัญกับปัจจัยทางสังคมที่กำหนดสุขภาพโดยใช้มาตรการเชิงรุกที่มีธรรมาภิบาล
    - - 1.การอภิบาลระบบสุขภาพต้องเป็นไปเพื่อความยั่งยืนและทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิผลมีประสิทธิภาพและมีความเป็นเอกภาพมุ่งสู่เป้าหมายในทิศทางเดียวกันโดยยึดหลักประโยชน์ของสาธารณชนเป็นที่ตั้ง
        
        2.การอภิบาลระบบสุขภาพควรผสมผสานอย่างสมดุลระหว่างอธิบายโดยรับการอภิบาลโดยตลาดและการอภิบาลโดยเครือข่ายและเป็นไปอย่างสอดคล้องกับบริบทโลกและสังคมที่เปลี่ยนไปโดยมีรัฐบาลเป็นผู้รับผิดชอบหลักที่ต้องสนับสนุน
        
        3.การอภิบาลระบบสุขภาพต้องให้ความสำคัญกับการบูรณาการการทำงานข้ามภาคส่วนและเรียนรู้การข้ามศาสตร์ในลักษณะของสหสาขาวิชา
        
        4.การอภิบาลระบบสุขภาพต้องให้ความสำคัญกับการกระจายอำนาจที่รวมไปถึงการกระจายทรัพยากรประเภทต่างๆให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอย่างเพียงพอ
    - - 1.ดำเนินงานสร้างเสริมสุขภาพซึ่งจำเป็นองค์ประกอบของการพัฒนาสุขภาพให้เกิดสุขภาวะทั้งทั่วทั้งสังคมอย่างยั่งยืนจะต้องส่งเสริมและสนับสนุนบุคคลครอบครัวชุมชนและประชาชนกลุ่มต่างๆให้สามารถจัดการหรือพัฒนาสุขภาพของตนเองครอบครัวและชุมชนในกลุ่มได้
      - 2.การพัฒนานโยบายสาธารณสุขเพื่อสุขภาพต้องเกิดจากการทำงานร่วมกันและเสริมพลังการของทุกภาคส่วนตามแนวทางทุกนโยบายห่วงใยสุขภาพ
    - - 1.ธรรมนูญสุขภาพพื้นที่เป็นข้อตกลงร่วมในการกำหนดทิศทางหรือแนวทางปฏิบัติอันจะนำไปสู่สุขภาวะของชุมชน ทั้งนี้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและรัฐควรให้การสนับสนุนและเข้ามามีส่วนร่วม
        
        2.การจัดธรรมนูญสุขภาพพื้นที่จะต้องทานกับสิทธิชุมชนวิถีชุมชนวัฒนธรรมชุมชนปัญญาท้องถิ่นทุนทางชุมชนข้อมูลสุขภาพของชุมชนและหลักการจัดการระบบสุขภาพชุมชนอย่างยั่งยืนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
        
        การจัดทำขับเคลื่อนทบทวนและประเมินผลธรรมนูญสุขภาพพื้นที่ต้องให้ความสำคัญกับกระบวนการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในชุมชน
    - - 1.บุคคลพึงได้รับสิทธิด้านสุขภาพที่จำเป็นตามหลักสิทธิมนุษยชนซึ่งไม่จำกัดเฉพาะการเข้าถึงบริการสาสุขเท่านั้นแต่ครอบคลุมถึงปัจจัยอื่นที่มีผลต่อสุขภาพด้วยโดยรัฐมีหน้าที่จัดสวัสดิการ
      - 2.รักต้องเคารพสิทธิด้านสุขภาพของบุคคลและมีหน้าที่ปกป้องคุ้มครองส่งเสริมและสนับสนุนให้บุคคลได้รับสิทธิด้านสุขภาพโดยไม่เลือกปฏิบัติ
- - - - ทําให้การขับเคลื่อนนโยบายต่างๆ มีความล่าช้า สูญเสียโอกาสในการพัฒนาเศรษฐกิจ ทําให้คุณภาพชีวิตของประชาชนลดลง เกิดความเครียด วิตกกังวลและหวาดระแวงเพิ่มมากขึ้น ส่งผลต่อสุขภาพของคนไทยทั้งจิตใจและร่างกาย
    - - ความเหลื่อมล้ําหรือช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนในเรื่องการกระจายรายได้ยังคงเป็นปัญหาใหญ่ในสังคมไทย ส่งผลให้เกิดปัญหาอื่นๆ ตามมา ในระบบสุขภาพนั้น การเข้าถึงบริการสุขภาพของกลุ่มผู้ด้อยโอกาส ผู้อยู่ในพื้นที่ห่างไกล และกลุ่มคนในชุมชนแออัดยังคงเป็นประเด็นปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นประจำ
    - - ในอนาคต สัดส่วนประชากรสูงอายุจะเพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้อัตราส่วนการพึ่งพิงมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นประชากรวัยทํางานจะต้องแบกรับภาระในการดูแลคนสูงอายุมากขึ้น หากสังคมไม่มีการวางแผนและการเตรียมการอย่างดีทั้งในทางสังคม เศรษฐกิจ และสุขภาพ รวมทั้งการสร้างความเข้มแข็งของคนสูงอายุในการดูแลตนเองหรือได้รับการดูแลจากชุมชนแล้ว ประเด็นเรื่องคนสูงอายุก็จะเป็นประเด็นใหญ่ในระบบสุขภาพอย่างแน่นอน
    - - ที่ประชาชนส่วนหนึ่งในประเทศยังคงขาดความมั่นคงทางอาหาร คนเมืองต้องพึ่งพาอาหารจากการซื้อหา เด็กไทยบางส่วนมีปัญหาทุพโภชนาการ ขณะเดียวกันปัญหาโรคอ้วนและน้ําหนักเกิน อันมีผลโดยตรงต่อการเพิ่มขึ้นของโรคไม่ติดต่อหลายชนิด เช่น โรคหัวใจ โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวานก็กําลังเป็นภัยคุกคามที่เกิดจากวิถชีีวิตและการบริโภคอาหารที่เปลี่ยนไปของคนไทย
    - - ัญหาความเสื่อมโทรมของทรัพยากรธรรมชาติและปัญหาสิ่งแวดล้อมจะรุนแรงขึ้น ป่าไม้และป่าชายเลนจะลดลง ประสบปัญหาน้ําท่วม ฝนแล้งและคุณภาพน้ําลดต่ําลง ทรัพยากรดินเสื่อมโทรม รวมทั้งปัญหาการปนเปื้อนสารเคมีในสิ่งแวดล้อมซึ่งจะส่งผลกระทบต่อห่วงโซ่อาหารอย่างรุนแรง
    - - ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพในปัจจุบันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในขณะที่การกระจายเครื่องมือแพทย์ก็ยังเป็นไปอย่างไม่ทั่วถึง ทําให้ผู้คนในชนบทยังเข้าไม่ถึงบริการเทคโนโลยีที่จําเป็น
    - - ความไม่เป็นธรรมในการเข้าถึงยา การใช้ยาเกินจําเป็นหรือไม่สมเหตุผล