Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Pneumonia with Acute Respiratory distress syndrome [โรคปอดบวมและภาวะการหา…

- - - - ดูแลให้พักผ่อนและกำหนดกิจกรรมที่ผู้ป่วยกระทำได้ตามความรุนแรงของภาวะซีดเพื่อลดความต้องการการใช้ออกซิเจนในร่างกาย
        
        ดูแลให้ได้รับสารอาหารที่จำเป็นต่อการสร้างเม็ดเลือดแดง เช่น ธาตุเหล็ก โปรตีน วิตามินซี โฟลิค และเป็นอาหารอ่อนย่อยง่าย
        
        ป้องกันและลดภาวะติดเชื้อซึ่งทำให้ร่างกายได้รับออกซิเจนเพิ่มขึ้น
        
        4.สังเกตอาการผิดปกติต่างๆที่บ่งชี้ถึงภาวะพร่องออกซิเจนเช่น อาการเหนื่อยหอบ อ่อนเพลีย เขียวปลายมือปลายเท้าเขียว ภาวะหัวใจวาย เป็นต้น
        
        5.ติดตามผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ
  - - - 1.ประเมินสภาพการขาดอาหาร น้ำหนักลด หรือต่ำกว่าเกณฑ์ปกติ ตามอายุ ความสูงและโครงสร้าง อาการเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย เพื่อวางแผนการพยาบาล
        
        2.ประเมินปัจจัยส่งเสริมการเกิดภาวะขาดสารอาหาร จากการสังเกตและบันทึกการรับประทานอาหาร จำนวน ชนิด พลังงานจากอาหาร ความสามารถในการกลืน
        
        3.ปรึกษานักโภชนาการเพื่อคำนวณสารอาหารที่เหมาะสมกับสภาพผู้ป่วยและกำหนดแผนในการให้อาหารในแต่ละมื้อและแต่ละวัน
        
        4.ประเมินและติดตามน้ำหนักช่างทุกวัน ในเวลาที่ใกล้เคียงกัน และติดตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น Hb , Hct , อันบูมิน และภาวะไม่สมดุลย์ของอีเล็กโตไลท์ในร่างกาย
  - - - 1.ตรวจวัดสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมงหรือตามความเหมาะสมและบันทึกข้อมูลและสังเกตอาการดังนี้
        
        อาการไข้สูง ความดันโลหิตลดลง เนื่องมาจากช็อคจากการติดเชื้อ สำหรับผู้ป่วยรายนี้พบว่าอาการไข้ลดลงและความดันปกติ
        
        อาการหายใจลำบากนอนราบไม่ได้ไอมีเสมหะเป็นฟองสีชมพูอาจเกิดจากปอดบวมน้ำ สำหรับผู้ป่วยรายนี้พบว่าไม่มีอาการแสดงของภาวะหายใจลำบาก
        
        ในระยะพักฟื้นจะต้องป้องกันภาวะแทรกซ้อนต่างๆเนื่องจากภูมิต้านทานลดลง
        
        เมื่อไข้ลดแล้วกระตุ้นให้ผู้ป่วยมีการเคลื่อนไหวของร่างกายเพื่อให้สภาพของร่างกายกลับคืนสู่ภาวะปกติเร็วขึ้น
        
        ทำความสะอาดร่างกายและช่องปากหลังรับประทานอาหารหรือนมป้องกันเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายดูแลร่างกายผู้ป่วยให้อบอุ่นไม่เปียกชื้นและอยู่ในห้องที่อากาศถ่ายเทดี
        
        3.เตรียมอุปกรณ์ช่วยชีวิตผู้ป่วยในกรณีฉุกเฉิน
  - - - สร้างสัมพันธภาพที่ดีกับเด็กมารดาโดยการพูดคุยให้การพยาบาลอย่างนุ่มนวล และมีท่าทีเป็นกันเองอย่างสม่ำเสมอเพื่อให้เกิดความไว้วางใจและสัมพันธภาพที่ดี
        
        เปิดโอกาสให้มารดาซักถามปัญหาเกี่ยวกับการเจ็บป่วยของบุตรและตอบข้อซักถามด้วยวาจาที่นุ่มนวลสุภาพเพื่อเป็นการคลายความวิตกกังวล
        
        อธิบายให้มารดาเข้าใจเกี่ยวกับแผนการรักษาของแพทย์ให้บิดามารดาฟังพอสังเขปเพื่อให้ความร่วมมือในการรักษา
        
        แนะนำมารดาดูแลบุตรอย่างใกล้ชิดเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นไม่เกิดความหวัดกลัว
        
        ส่งเสริมกำลังใจให้มารดาและญาติในเรื่องของการดูแลบุตรเพื่อให้ญาติเกิดความมั่นใจมากขึ้นเมื่อบุตรมีปัญหาเจ็บป่วย ได้แก่ การพ่นยา การให้ยาตามแผนการรักษาของแพทย์
  - - - ประเมินสัญญาณชีพได้แก่อุณหภูมิชีพจรการหายใจและความดันโลหิตอย่างน้อยทุก 4 ชั่วโมง เพื่อวางแผนการพยาบาลได้ทัน
        
        เช็ดตัวลดไข้ (Tepid sponge)โดยใช้น้ำธรรมดาหรือน้ำอุ่นไม่ควรใช้น้ำเย็น เพราะจะทำให้เส้นเลือดหดตัว ทำให้การระบายความร้อนไม่ดีเท่าที่ควร และอาจทำให้ผู้ป่วยมีอาการหนาวสั่นได้ ควรใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆ มาลูกเบาๆ ในทิศทางเดียวกัน แล้ววางไว้ที่หน้าผาก ซอกคอ ซอกรักแร้ และแผ่นหลัง แผ่นอก การเช็ดควรทำเป็นเวลา ครั้งละประมาณ 10 ถึง 20 นาทีสำหรับไข้สูง 38.0 องศาเซลเซียสญาติจำเป็นต้องทำ Tepid sponge เป็นเจ้าหน้าที่ได้ให้คำแนะนำถึงขั้นตอนการทำ Tepid sponge บิดามารดาและญาติๆ ซึ่งให้ความสนใจดีและช่วยกันดูแลจนผู้ป่วยอาการดีขึ้นไข้ลดลง
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบสงบอากาศถ่ายเทได้สะดวกให้ได้รับการพักผ่อนและลดการใช้พลังงาน
        
        4.ให้ยาพาราเซตามอลลดไข้ตามแผนการรักษาเป็นครั้งคราวห่างกันอย่างน้อยทุก 4- 6 ชั่วโมง เมื่อมีอาการมีไข้มากกว่า 38 องศาเซลเซียส
- - - - HCTZ (0.8 ml<day) 5 ml po OD เช้า
        
        Aldactone (0.8 ml<day) 5 ml po OD เย็น
        
        Tear naturale free ED to BE q 2 hr.(08.00-22.00น.)
        
        Flixotide (125 mg/puff) 1 puff bid via spacer
        
        Paracetamol syr. 3 ml po prn q 4-6 hr. for fever
        
        Zinc paste apply anus bid
        
        1 more item...
- - - - หายใจลำบาก หายใจเร็ว หอบเหนื่อย
        
        กล้ามเนื้ออ่อนแรง ร่างกายอ่อนแรง
        
        ผิวหนังหรือเล็บเปลี่ยนเป็นสีม่วงหรือสีเขียว เนื่องจากภาวะขาดออกซิเจน
        
        ไอแห้ง ๆ มีไข้ ปวดศีรษะ
        
        ความดันโลหิตต่ำชีพจรเต้นเร็ว
        
        สับสน รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างรุนแรง
        
        จากกรณีศึกษา
        หายใจครืดคราด ไอแห้งๆ มีน้ำมูก ไม่หอบเหนื่อย ไม่มีไข้ เริ่มไอมีเสมหะ
- - - - 1.ติดเชื้อไวรัสมัก มีไข้ต่ำๆ ไอ้แห้งๆ ต่อมามีเสมหะ อ่อนเพลีย หายใจหอบ ไม่ดูดนม
        
        2.ติดเชื้อแบคทีเรีย มักจะมีไข้สูง หนาวสั่น ไอเจ็บหน้าอก อาจมีอาการเจ็บขนาดหายใจเข้าลึกๆ
        
        จากกรณีศึกษา
        หายใจครืดคราดไอแห้งๆ มีน้ำมูก ไม่หอบเหนื่อย ไม่มีไข้ เริ่มไอมีเสมหะ น้ำมูกเปลี่ยนเป็นสีเขียว
  - - - จะไม่มีการแลกเปลี่ยนก๊าซ ซึ่งกันและกันกับถุงลมปอด ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย ลักษณะการอักเสบของปอด ที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัสมักเป็นแบบกระจายทั่วไปในเนื้อปอด
        
        ในขณะที่เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียมักเริ่มเป็นที่กลีบใดกลีบหนึ่งของปอดก่อน