Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การแก้ปัญหาความขัดแย้ง :silhouettes: :<3:, นายจิราเมธ ณ พัทลุง ม.6/3…

- - - - วิธีการคิดขัดแย้งกัน
      - การรับรู้แตกต่างกัน
      - ความคิดเห็นต่างกัน
      - ค่านิยมแตกต่างกัน
      - อคติของแต่ละบุคคล
      - ผลประโยชน์
  - - - ผู้สูงอายุปรับตัวไม่ทันความเจริญเติบโตของวัยรุ่น
      - ภาพรวมของพ่อแม่ผู้ปกครองสมัยวัยรุ่น
        แตกต่างจากภาพรวมวัยรุ่นในปัจจุบัน
      - ค่านิยม สภาพเศรษฐกิจ สังคม เทคโนโลยีและแบบแผนวัฒนธรรมเปลี่ยนแปลงไป
      - ผู้ใหญ่ใช้ความคิด ความสามารถ ประสบการณ์ความรู้
        ของตนเป็นมาตรฐานคาดหวังกับการกระทำของวัยรุ่น
      - บรรยากาศในครอบครัวที่สมาชิกในบ้านมีความสัมพันธ์
        ต่อกันไม่ราบรื่น
      - สภาพความเป็นวัยรุ่นเป็นสาเหตุความขัดแย้งได้
    - - เกิดความสะเทือนอารมณ์
      - ก่อให้เกิดความกระวนกระวายใจ
      - เป็นผลเสียต่อระบบการทำงานของร่างกาย
      - การขัดแย้งในครอบครัว
      - ผลของความแย้งระหว่างวัยรุ่นดับพ่อแม่
    - - ตรวจสอบความเข้าใจของอีกฝ่ายหนึ่ง
      - เปิดโอกาส
      - อธิบายปัญหากลับความต้องการของ ตนเองให้อีกฝ่ายหนึ่งทราบ
      - ตรวจสอบความเข้าใจของตนเอง
      - การนัดหมายเวลา
      - หาแนวทางที่จะจัดการกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้น
      - พิจารณาถึงปัญหา
  - - - การอยู่ในสภาพแวดล้อมต่างกัน
      - การมีผลประโยชน์ขัดกัน
      - การมีอคติ
    - - ผลดี
        
        สร้างความรู้สึกร่วมในปัญหาที่เกิดขึ้น
        
        ก่อให้เกิดการเรียนรู้และปรับปรุงพฤติกรรมซึ่งกันและกัน
        
        ตระหนักและรับรู้
        
        ความขัดแย้งก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในด้านต่างๆ
        
        ช่วยเพิ่มวุุฒิภาวะให้กับเยาวชน
      - ผลเสีย
        
        เกิดการต่อต้านทั้งทางลับและเปิดเผย
        
        หากนักเรียนและเยาวชนเกิดการรวมตัวและใช้ความรุนแรงทะเลาะวิวาทเป็นเหตุให้เกิดความสูญเสีย
        
        สัมพันธภาพระหว่างบุคคลเสื่อมลง
        
        ผลกระทบด้านจิตใจ
        
        อาจทำให้เกิดปัญหาอื่นๆตามมาทีหลัง
    - - การเจรจา
      - การใช้บุคคลที่สามมาเพื่อทำหน้าที่ในการช่วยไกล่เกลี่ยข้อขัดแย้ง
      - การแก้ไขความขัดแย้งด้วยสันติวิธี ไม่ใช้ความรุนแรง
- - - - ภาษาพูด
      - ภาษาเขียน
      - ภาษากายหรือการแสดงออก
    - - สื่อสารให้ผู้อื่นรับรู้ความรู้สึกและความต้องการที่แท้จริง
        ของเราอย่างจรืงใจโดยไม่ตำหนิหรือกล่าวโทษผู้อื่น
      - เข้าใจคนอื่นอย่างจริงใจทั้งในเรื่องที่เราเห็นและไม่เห็นด้วย โดยไม่ต้องยอมตามหรือประนีประนอมถ้าใจเราไม่เห็นด้วย
      - เข้าใจตนเองว่ารู้สึกและต้องการอะไร
  - - - การเปิดเผยตนเองและไว้ใจซึ่งกันและกัน
      - การเล่าหรือบอกความไม่สบายใจของตนเองกับผู้อื่น
      - ความไว้วางใจ
    - - ความใส่ใจ
      - การทวนเนื้อความ
      - ทักษะการฟัง
      - การสะท้อนความรุ้สึก
  - - - ความหมายของปัญหา
        
        สภาวะหรือสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์
      - การประเมินสถานการณ์เพื่อเข้าใจปัญหา
        
        ประเมินสภาพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
        
        ความขัดแย้งระดับปานกลาง
        
        ความขัดแย้งระดับน้อย
        
        ความขัดแย้งมาก
        
        ประเมินโดยการเปรียบทเียบ
        
        ลองปฏิบัติต่อผู้อื่นเช่นเดียวกับที่ต้องการให้ผู้อื่นปฏิบัติต่อเรา
        
        ลองสวมบทบาทเป็นอีกฝ่าย
        
        การเอาใจเขามาใส่ใจเรา
        
        ประเมินโดยการสังเกตปฏิกิริยาจากผู้อื่น
        
        การประเมินโดยการสังเกตปฏิกริยาตอบสนองของผู้อื่น
        
        สังเกตจากคำพูดที่โต้ตอบ
        
        การกระทำเป็นไปตามที่คาดหวังหรือต่อต้าน
        
        สังเกตจากสีหน้าท่าทาง
        
        การจัดระดับความสำคัญของปัญหาจากปฏิกิริยาตอบสนองของผู้อื่น ว่าจะเกิดปัญหามาก/น้อย
        
        การโต้ตอบแสดงความคิดเห็นในที่ประชุม
        
        การที่เพื่อนในกลุ่มทำงานไม่ถูกอง
        
        การแสดงสีหน้าไม่พอใจ
      - การเข้าใจปัญหาผ่านอริยสัจ 4
        
        สมุทัย
        
        หาสาเหตุปของปัญหา
        
        ทุกข์
        
        รู้ว่าปัญหาคืออะไร
        
        นิโรธ
        
        การกำหนดเป้าหมาย
        
        มรรค
        
        ปฏิบัติตามขั้นตอนที่วางไว้