ติดเชื้อแบคทีเรีย ได้แก่ Meningococci (Neisseria meningitis), Pneumococci (Strepococcus pneumonia), และ Haemophilus influenzae

WBC มากขึ้น และมี Polymorphonuclear lukocyte เด่นชัด

1.ให้ยาปฏิชีวนะ (Antibiotic) ได้แก่ Cephalosporins, Rifampicin และ Vancomycin โดยให้อย่างน้อย 10 วัน

การลุกลามของการอักเสบบริเวณใกล้เคียง เช่น หู Nasal sinus, Mastiod sinus, หัวใจ, ปอด และอวัยวะอื่นๆ

Streptococci, Enterobacteriaceae, Staphylococci และ Toxoplasma (ในผู้ป่วย HIV)

ผิดปกติของระบบประสาทชั่วคราว เช่น อ่อนแรงซีกใดซีกหนึ่ง พูดไม่ได้

เป็นปฏิกิริยาภูมิต้านตนเองที่พบในโรคติดเชื้อ โรคภูมิต้าน ตนเอง มะเร็ง และฉีดวัคซีน นอกจากนี้ยังอาจเกี่ยว ข้องกับการขาดเลือดไปเลี้ยงประสาทไขสันหลัง

แรกเริ่มมีอาการชาและอ่อนแรงที่ปลายเท้าทั้ง 2 ข้าง

หลังจากนั้นขาจะอ่อนแรงลงเรื้อยๆ จนกระทั่งเป็นอัมพาต

รักษาตามอาการร่วมกับการทำกายภาพบำบัด

บางรายแพทย์อาจพิจารณาให้สตีรอยด์ เช่น เพร็ดนิโซโลน ขนาดสูงภายใน 2-3 สัปดาห์แรก เพื่อลดการอักเสบ

พันธุกรรม (Genetic)

สิ่งแวดล้อม (Environment) เช่น สารเคมี

บาดเจ็บที่ศีรษะ (Head trauma)

การฉายรังสี (Radiation)

เชื้อไวรัส (Virus)

เคมีบำบัด (Immunosuppressant)

อาการสูญเสียหน้าที่ของสมองบางส่วน (Focal Neurological Deficit)

ปวดศีรษะ การเพิ่มความดันในกะโหลกศีรษะ

การเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนผิดปกติ เมื่อมีเนื้องอกต่อมใต้สมอง(Pituitary)

อาการคล้ายโรคหลอดเลือดสมอง (Tumor TIA, Stroke like)

ความผิดปกติที่ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายที่เกี่ยวข้องกับต่อมไทมัส สร้างแอนติบอดี้มาทำลายตำแหน่งรับสารสื่อประสาท (acetylcholine receptor: AchR) ตรงรอยต่อระหว่างเส้นใยประสาทและกล้ามเนื้อ (neuromuscular junction) ทำให้มีระดับสารสื่อประสาท acetylcholine ลดลง

เกิดจากความผิดปกติของการทำงานของกล้ามเนื้อ

Autoimmune หรือ ภูมิต้านทานที่เกิดกับอวัยวะของตัวเอง

คนที่มีต่อมไทมัส (thymus gland) โต

หนังตาตก (ptosis) ,พูดอ้อแอ้ กลืนลำบาก พูดเสียงขึ้นจมูก หรืออาจมีอาการอ่อนเพลีย เหนื่อยง่าย ร่วมด้วย ถ้าเป็นรุนแรงก็อาจทำให้กล้ามเนื้อช่วยหายใจเป็นอัมพาต หยุดหายใจตายได้

ประวัติการเจ็บป่วย

ตรวจร่างกาย อาการและอาการแสดง

ทดสอบโดยการฉีดนีโอสติกมีน(Neostigmine) 1.5 มิลลิกรัม เข้าใต้หนัง หรือฉีดเทนซิลอน(Tensilon) 10 มิลลิกรัม เข้าหลอด เลือดดำ ซึ่งจะทำให้อาการดีขึ้นถ้าเป็นโรคนี้

ตรวจพิเศษอื่นๆ ได้แก่ CT-scan หรือ MRI

การให้Anticholinesterase ได้แก่ เมสตินอล (Mestinon) หรือ พรอสติกมิน (Prostigmin)

รายที่ตรวจพบว่ามีต่อมไทมัสโตร่วมด้วย อาจต้องผ่าตัดเอาต่อมไทมัสออก (thymectomy

การติดเชื้อโดยเฉพาะเชื้อไวรัส

• การติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจ
• การติดเชื้อของระบบทางเดินอาหาร
• คางทูม หัด อีสุกอีใส
• ภายหลังการได้รับวัคซีนโรคไข้หวัดใหญ่
  
  

เกิดจากปฏิกิริยาการตอบสนองทางภูมิต้านทานที่ร่างกายสร้างขึ้นภายหลังมีการติดเชื้อ โดยเฉพาะการติดเชื้อไวรัส จะกระตุ้นปฏิกิริยาตอบสนองทางภูมิคุ้มกันแบบเฉพาะเจาะจง ทำลายเชื้อโรคแล้วยังมีผลทำลายปลอกหรือเยื่อหุ้มมัยอีลิน (myelin sheath) ที่อยู่รอบๆ เส้นประสาท ทำให้ความสามารถในการส่งผ่านสัญญาณประสาทบกพร่องหรือไม่สามารถส่งผ่านสัญญาณประสาทไปยังกล้ามเนื้อที่ใช้ในการเคลื่อนไหวได้ ส่งผลทำให้เกิดอาการอ่อนแรงของกล้ามเนื้อ

อาการทางด้านประสาทรับความรู้สึก เริ่มมีอาการชาเหน็บ (Tingling) และเจ็บโดยเฉพาะปลายแขนขา หลังจากนั้น 1-4 วัน จะมีอาการปวด และกดเจ็บของกล้ามเนื้อ แล้วจึงมีอาการอ่อนแรงตามมา

อาการของกล้ามเนื้ออ่อนแรง เริ่มด้วยขา อ่อนแรง เดินลำบาก อาการอ่อนแรงจะลุกลามอย่างรวดเร็ว เมื่อมีการลุกลามไปยังกล้ามเนื้อที่ช่วยในการหายใจ มักจะทำให้เกิดปัญหาการหายใจล้มเหลว

อาการลุกลามของประสาทสมอง ทำให้ผู้ป่วยมีปัญหาในการกลืน พูด หายใจ มีอัมพาตของหน้า

อาการลุกลามของประสาทอัตโนมัติ

ซักประวัติ

ตรวจร่างกาย

ตรวจทางห้องปฏิบัติการและอื่นๆ

• เจาะหลัง
• กาารตรวจนำไฟฟ้าของกล้ามเนื้อ
• การตรวจการนำไฟฟ้าของเส้นประสาท

เน้นการรักษาตามอาการและป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่อาจจะเกิดขึ้น เช่น ภาวะการหายใจล้มเหลว การติดเชื้อ

1. การช่วยหายใจในผู้ป่วยที่มีภาวะการหายใจล้มเหลว
2. การให้ยากลุ่มสตีรอยด์
3. การเปลี่ยนถ่ายพลาสม่า (plasmapheresis)

โรคนี้จะกระจัดกระจายอยู่ใน CNS มีการทำลายของ Myelin nerve axon sheaths และบางครั้ง axon ก็ถูกทำลายด้วย ทำให้การส่งกระแสประสาทขาดช่วงเป็นระยะๆ บริเวณที่เกิดการเปลี่ยนแปลงกระจายเป็นหย่อมๆ จะเกิดตำแหน่งไหนไม่แน่นอน ทำให้อาการแสดงไม่แน่นอนด้วย

1.ภูมิคุ้มกัน
2.การอักเสบติดเชื้อจากไวรัสอย่างช้า ๆ
3.กรรมพันธุ์
4.สภาพแวดล้อมยังม่ทราบปัจจัยที่แน่นอน

แขนขาอ่อนแรง พูดตะกุกตะกัก (dysarthria) ลูกตากระตุก (nystagmus) อาการสั่นเมื่อตั้งใจ (intention termor) การรับความรู้สึกผิดปกติรวมถึงอาการชาและอาการเสียวแปลบของแขนขา ลำตัวหรือใบหน้า

1. จากอาการเฉพาะที่ทางคลินิคที่ปรากฎให้ชัดเจน
   

2. การเจาะหลังพบ ระดับ grammar globulin ในน้ำไขสันหลังมีค่าสูง รวมทั้งโปรตีนและเม็ดเลือด
   

3. CT scan จะพบการเปลี่ยนแปลง ฝ่อลีบ หรือเหี่ยว
   

1. การให้ ACTH(adrenocorticotrophic hormone), Prednisolone, Dexamethasone เพื่อลดภาวะบวมของมัยอิลิน
   

2. การรักษาทางยา ส่วนใหญ่แพทย์จะให้ยาลดอาการกล้ามเนื้อกระตุก

3. ให้ยาลดสภาพของอารมณ์ที่ไม่มั่นคง เช่น Diazepam
   

4. การทำกายภาพบำบัด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เดินออกกำลังกายปกติ และการเดินออกกำลังกายในสระน้ำเพื่อการบำบัด
   

1. การบาดเจ็บ (Trauma)

2. ความผิดปกติที่ไม่ได้เกิดจากการบาดเจ็บ (Non-traumatic disorders)
   

1. การบาดเจ็บแบบงอ (Flexion injury)

2. การบาดเจ็บท่าแหงนคอมากกว่าปกติ (Hyperextension injury)
   

3. การบาดเจ็บท่างอ และหมุน (Flexion with rotation injury)
   

4. การบาดเจ็บแบบยุบจากแรงอัด (Compression injury)
   

1. บาดเจ็บไขสันหลังชนิดสมบูรณ์ (Complete cord injury) ไขสันหลังสูญเสียหน้าที่ทั้งหมด ควบคุมกล้ามเนื้อหูรูดรอบทวารหนักไม่ได้ อัมพาตอย่างถาวร

2. บาดเจ็บไขสันหลังชนิดไม่สมบูรณ์ (Incomplete spinal cord injury) สามารถขมิบรอบๆ ทวารหนักได้
   

3. การตรวจทางรังสีวิทยา
   3.1 Plain film เป็นการตรวจคัดกรองที่สำคัญ 3.2 Computed tomography scan (CT)
   3.3 Magnetic resonance imagine (MRI)
   

1. Breathing
   

2. Circulation (keep MAP ≥ 85 mmHg)
   ให้สารน้ำเริ่มต้นเป็น 0.9% NSS
   ให้ยา Vasopressin
   

3.การให้ยา

• High-dose Methyprednisolone
• กลุ่ม H2 antagonist และ Proton Pump Inhibitor (PPI) - ยาบรรเทาอาการปวด
  

4. การดูแลระบบทางเดินหายใจ
   

5. การดูแลระบบทางเดินอาหาร และการขับถ่ายอุจาระ
   

6. การดูแลระบบทางเดินปัสสาวะ

7. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับความอบอุ่นเพียงพอ จัดหาเตียงที่เหมาะสม