Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเกี่ยวกับการป้องกัน และควบคุมกาารแพร่กระจายเชื้อ, Picture10,…

- - - - ไข้หวัด
        
        ส่วนมากมักจะพบว่าติดเชื้อไวรัสที่มีชื่อว่า “ไรโนไวรัส (Rhinoviruses)” เชื้อเหล่านี้จะเข้าสู่ร่างกายได้ผ่านช่องทางจมูก ตา และปาก หรือการรับมาจากอากาศรอบ ๆ ตัว
      - มาลาเรีย
        
        เกิดจากการที่ถูกยุงก้นป่องกัด เมื่อติดเชื้อมาลาเรียแล้วอาจจะก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตได้ เมื่อเวลาผ่านไป เชื้อนี้จะส่งผลต่อตับ เมื่อเชื้อเจริญเติบโตเต็มที่ เชื้อนั้นจะเข้าสู่กระแสเลือด และแพร่เชื้อมาลาเรียที่เซลล์เม็ดเลือดแดง
      - อหิวาตกโรค
        
        กิดขึ้นจากเชื้อแบคทีเรีย เข้าสู่ร่างกายโดยการรับประทานเข้าไป เชื้อจะไปอยู่บริเวณลำไส้ และจะสร้างพิษออกมา ทำปฏิกิริยากับเยื่อบุผนังลำไส้เล็ก ทำให้เกิดอาการท้องเดินอย่างมาก
      - โรคบิด
        
        เเกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียหรือการติดเชื้ออะมีบาในลำไส้ซึ่งก่อให้เกิดอาการท้องเสียชนิดมีเลือดหรือมูกปน การแพร่กระจายของโรคบิดมักเกิดจากสุขอนามัยที่ไม่ดีโดยผู้ป่วยมักได้รับเชื้อ จากการรับประทานอาหารที่มีการปนเปื้อน
      - ปอดบวม
        
        เกิดจากการอักเสบ ซึ่งอาจเป็นเชื้อแบคทีเรีย เชื้อไวรัสซึ่งเกิดในสภาวะผิดปกติ
  - - - กาฬโรค
        
        เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย โดยมีหมัดเป็นพาหะนำโรค
      - โรคติดเชื้อไวรัสอีโบลา
        
        เกิดจากเชื้อไวรัสอีโบลา เป็นเชื้อประจำถิ่นแถบประเทศแอฟริกา ติดต่อโดยการ
        สัมผัสกับเลือดหรือสารคัดหลั่งของสัตว์ที่มีเชื้ออยู่ เช่น ลิง
      - โรคเมอร์ส
        
        เกิดจากเชื้อไวรัสระบบ
        ทางเดินหายใจในกลุ่มเชื้อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่ ปี 2012
- - - - โรคติดเชื้อจากสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังมาสู่คนโดยธรรมชาติส่วนใหญ่โลกนี้จะติดต่อกันระหว่างสัตว์คนเป็นเพียง incident host แมลงหลายชนิดก็เป็นแหล่งที่ทำให้เกิดเชื้อโรคเชื้อไวรัสหรือปรสิต
    - - พืชดินและน้ำในสิ่งแวดล้อมสามารถเป็นแหล่งที่ทำให้เกิดเชื้อโรคบางชนิดเช่น Histoplasmosis
    - - การถ่ายทอดจากบุคคลหนึ่งสู่บุคคลหนึ่งโดยไม่มีตัวกลางเช่นโรคติดเชื้อทางเดินหายใจโรคติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์
- - - - วิธีการปฏิบัติเพื่อลดความเสี่ยงต่อการติดเชื้อที่จะเกิดขึ้นกับเครื่องมือเครื่องใช้
        
        Medical asepsis
        
        Sterile technique (Surgical asepsis)
    - - เป็นการปฏิบัติเพื่อลดความเสี่ยงต่อการติดเชื้อที่จะเกิดกับเครื่องมือเครื่องใช้และสิ่งแวดล้อม
- - - - เพื่อลดจำนวนเชื้อโรคบนเครื่องมือให้เหลือปริมาณน้อยที่สุด
      - เพื่อเป็นการลดสิ่งปนเปื้อนที่ติดอยู่บนผิวของเครื่องมือ
      - ความสกปรกที่ติดแน่นบางอย่างไม่สามารถจะหลุดได้จากวิธีการทำลายเชื้อ
      - ช่วยลดอันตรายในการหยิบจับอุปกรณ์ของเจ้าหน้าที่เป็นเบื้องต้น
    - - กำจัดเลือด หนอง เมือก สารคัดหลั่งและอื่นๆ ออกก่อนทำความสะอาดเสมอ
      - ไม่ทำให้อุปกรณ์ เครื่องใช้ชำรุดเสียหายจากวิธีการทำความสะอาด
      - ไม่ทำให้อุปกรณ์เครื่องใช้สกปรกมากกว่าเดิม
    - - อุปกรณ์ช่วยในการขัดถู มีขนาดและรูปร่างต่างๆ ควรเป็นวัสดุที่มีความหยาบแต่ต้องไม่มีความคม จนเกิดรอยขีดข่วนขึ้นเมื่อขัดถู
      - สารซักฟอกหรือสบู่
      - อุปกรณ์สวมใส่เพื่อป้องกันความสกปรกกระเด็นถูกร่างกาย
  - - - หม้อต้มที่สะอาด มีฝาปิด เพื่อให้อุณหภูมิสม่ำเสมอขณะต้ม
      - ใส่น้ำสำหรับการต้มให้มีปริมาณมากพอ
    - - น้ำต้องท่วมของทุกชิ้นอย่างน้อย 1 นิ้ว
      - เครื่องมือเครื่องใช้ที่มีน้ำหนักเบา ควรใช่ของที่มีน้ำหนักทับเพื่อให้จมอยู่ใต้น้ำ
      - ปิดฝาหม้อต้ม เริ่มนับเวลาเมื่อน้ำเดือดเต็มที่
      - เมื่อครบกำหนดให้เก็บของที่ต้มแล้วลงในภาชนะที่ปราศจากเชื้อหรือสะอาดมีฝาปิดมิดชิด
  - - - Halogens
        
        สามารถทำลายเชื้อโรคได้ต่างกันความเข้มข้นของน้ำยา แต่ไม่สามารถทำลายสปอร์แบคทีเรีย
      - Hydrogen peroxide
        
        สามารถทำลายเชื้อโรครวมทั้งไวรัส
        
        โดยใช้ Hydrogen peroxide 6% นาน 30 นาที
      - Diguanide
        
        ทำลายเเบคทีเรียเเกรมบวก เชื้อไวรัส เชื้อรา เเละสปอร์ของเเบคทีเรียได้
      - Phenols
        
        สามารถทำลายเชื้อแบคทีเรีย เชื้อวัณโรค เชื้อรา ยกเว้นเชื้อไววัสตับอักเสบบี และสปอร์ของแบคทีเรีย
        
        ไม่ควรใช้กับทารกแรกเกิด บริเวณที่เตรียมอาหาร กลิ่นแรง ระคายเคืองผิวหนัง กัดกร่อนยางธรรมชาติและพลาสติก
      - Aldehydes
        
        ทำลายเชื้อเเบคทีเรีย ไวรัส รา ในเวลา 10 นาที
        
        ทำลายสปอร์แบคทีเรียได้ใน 10 ชั่วโมง
        
        ราคาเเพง
        
        ระคายเคืองผิวหนัง ทางเดินหายใจ ตา
      - Quartemary Ammonium Compounds
        
        มีฤทธิ์ทำลายเชื้อน้อย เช่น Benzalkonium chloride เป็นส่วนประกอบใน savlon
      - Alcohols
        
        ทำลายเชื้อโรคได้ดีแต่ไม่ทำลายสปอร์
        
        อาจทำให้เครื่องมือโลหะเกิดสนิม
  - - - Radiation
        
        เป็นการใช้เเสงอัลตราไวโอเล็ต เป็นเเสงสีม่วง สามารถฆ่าเชื้อเเบคทีเรียเเละไวรัสบางชนิด แต่ไม่มีฤทธิ์ฆ่าเชื้อไวรัสตับอักเสบบี เเละไวรัสเอดส์
        
        เชื้อวัณโรคเมื่อถูกแสงเเดดจะถูกทำลายภายใน 1-2 ชั่วโมง
      - Dry heat or hot air sterilization
        
        ลักษณะคล้ายเตาอบขนมปัง สามารถทำลายเชื้อโดยใช้ความร้อนแห้งที่อุณหภูมิ 165-170 องศาเซลเซียส ระยะเวลาอย่างน้อย 3 ชั่วโมง
        
        เหมาะสำหรับเครื่องมือเครื่องใช้ที่เป็นของมีคมไม่ทำให้ของเสียคม ใช้สำหรับเครื่องแก้วที่ใช้ในห้องปฏิบัติการ
      - Steam under pressure
        
        เป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเชื่อถือได้ และประหยัดค่าใช้จ่าย
        
        ไม่เหมาะสำหรับเครื่องมือที่ใช้ทนความร้อนสูงไม่ได้ เหมาะกับเครื่องมือผ่าตัด ภาชนะที่ทำด้วยสเเตนเลส
    - - การใช้ก๊าซ Ethylene oxide
        
        เป็นก๊าซที่มีคุณสมบัติทำลายเชื้อสูง สามารถทำลายได้ทั้งไวรัส เเบคทีเรีย รวมทั้งสปอร์ของแบคทีเรีย
        
        อบก๊าซไว้ที่อุณหภูมิ 30 องศาเซลเซียสนาน 3 ชั่วโมง ต้องเก็บไว้ในอุณหภูมิห้องเป็นเวลา 5 วัน หรือใช้เวลา 8 ชั่วโมงภายใต้อุณหภูมิ 120 องศาเซลเซียส
      - การใช้ 2% Glutaradehde
        
        ทำลายเชื้อและสปอร์ของแบคทีเรีย เป็นสารที่ไม่ทำลายยางหรือพลาสติกและไม่ทำให้เกิดสนิม
      - การใช้ Peracetic acid
        
        เป็นส่วนผสมระหว่าง acetic กับ hydrogen peroxide มีคุณสมบัติในการกัดกร่อนสูงแต่ต้องละลายในน้ำอุ่น
        
        เพื่อให้ปลอดเชื้อจะต้องใช้เวลารวดเร็ว 35 - 45 นาทีที่อุณหภูมิ 50 - 55 องศาเซลเซียส
        
        ต้องล้างน้ำยาออกให้หมดและทำให้แห้งด้วยความระมัดระวังเพื่อให้เครื่องมือเครื่องใช้นั้น
- - - - 1.1 ปากคีบปลอดเชื้อ (Transfer forceps) ใช้สำหรับหยิบจับ เคลื่อนย้ายของปลอดเชื้อต้องสะอาดและคงความปลอดเชื้อตลอดเวลา การถือปากคีบปลอดเชื้อควรถือให้สูงกว่าระดับเอวและปลายปากคีบชี้ลงเสมอ เพราะปากคีบปลอดเชื้อที่แช่ในน้ำยาหากถือให้ปลายปากคีบชี้ขึ้น น้ำยาจะไหลจากมือมายังบริเวณที่ปลอดเชื้อ ทำให้เกิดการปนเปื้อนขณะทำงานได้
      - 1.3 หลีกเลี่ยงการทำน้ำยาหกเปื้อนผ้า ห่อของปลอดเชื้อ จะทำให้อุปกรณ์ที่อยู่ในผ้าห่อเกิดการปนเปื้อน
      - 1.2การเทน้ำยาปลอดเชื้อเช่น แอลกอฮอล์ 70% ให้ถือขวดน้ำยาสูงกว่าภาชนะ ปลอดเชื้อประมาณ 6 นิ้ว ปากขวดต้องไม่สัมผัสกับของใช้หรือภาชนะรองรับ ระวังน้ำยากระเด็นทำให้เกิดการปนเปื้อนและน้ำยาต้องไหลจากปากขวดลงภาชนะโดยไม่ไหลเปื้อน
        ข้างขวดก่อนลงภาชนะ
      - 1.4 หลีกเลี่ยงการพูดคุย ไอ จาม หรือข้ามกรายของปลอดเชื้อ
      - 1.6 การเทน้ำยาหรือวางของปลอดเชื้อไม่ควรชิดขอบด้านนอกของภาชนะหรือผ้าห่อของปลอดเชื้อ ให้วางห่างจากขอบนอกของภาชนะหรือผ้าห่อของปลอดเชื้อถัดเข้ามาประมาณ 1 นิ้ว
      - 1.7 การเปิดห่อผ้าของปลอดเชื้อให้จับมุมบนสุดของผ้าเปิดไปทางด้านตรงกันข้ามกับผู้ทำ ต่อมาเปิด 2 มุมผ้าด้านข้าง ซ้าย-ขวาก่อน สุดท้ายจึงจับมุมผ้าด้านในสุดของห่อผ้าเปิดออกโดยไม่ข้ามกรายของปลอดเชื้อ หากเป็นห่อสำเร็จรูป ใช้มือทั้งสองข้างฉีกห่อสำเร็จรูปแยกออกจากกันโดยไม่สัมผัสด้านในของห่อปลอดเชื้อ
      - 1.5 อุปกรณ์ทางการแพทย์ทุกชนิดที่จะสอด/ ใส่ผ่านผิวหนังเข้าไปในร่างกายผู้ป่วยจะต้องปลอดเชื้อ
    - - 2.1 ใช้ปากคีบปลอดเชื้อในการหยิบของปลอดเชื้อ ไม่ใช้ปากคีบที่ไม่ปลอดเชื้อหรือผ่านการใช้งานแล้วหยิบของปลอดเชื้อ
      - 2.2 หากหยิบจับของปลอดเชื้อด้วยมือ หรืออุปกรณ์ที่ไม่ปลอดเชื้อ จะถือว่าเครื่องมือเครื่องใช้นั้นเกิดการปนเปื้อน
      - 2.3 การใช้ปากคีบหยิบจับของปลอดเชื้อไม่ควรใช้ปากคีบหยิบบริเวณขอบของภาชนะ หรือใช้ปากคีบเปิดผ้าห่อของปลอดเชื้อ เพราะบริเวณเหล่านี้มีโอกาสเกิดการปนเปื้อน
      - 2.4 ของปลอดเชื้อที่มีรอยฉีกขาด รอยเปิดสัมผัสกับภายนอก ถือว่าไม่ปลอดเชื้อ
      - 2.5 ดูแลให้ของปลอดเชื้อสัมผัสกับอากาศน้อยที่สุด หากเปิดใช้ต้องรีบปิดทันที
      - 2.6 ห่อของปลอดเชื้อที่เปิดใช้แล้ว แสดงว่าเกิดการปนเปื้อน ไม่นำไปรวมกับของปลอดเชื้อ
    - - 3.1 การถือของปลอดเชื้อหรือบริเวณที่วางของปลอดเชื้อจะต้องอยู่สูงกว่าระดับเอวเพื่อให้แน่ใจว่าของปลอดเชื้อนั้นอยู่ในสายตา ลดโอกาสเกิดการปนเปื้อน
      - 3.2 เมื่อเปิดของปลอดเชื้อแล้ว ไม่ละทิ้งหรือหันหลังให้ของปลอดเชื้อ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีการปนเปื้อนเกิดขึ้นจากการวางของนั้นนอกสายตา
      - 3.3 หากผู้ปฏิบัติเกิดความสงสัย ไม่มั่นใจเกี่ยวกับความปลอดเชื้อกับของใช้นั้น ต้องเปลี่ยนของนั้นใหม่ทันที
- - - - เป็นการล้างมือเพื่อสุขภาพอนามัยทั่วไป ล้างมือตามขั้นตอนด้วยสบู่ก้อนหรือสบู่เหลว ใช้เวลาในการฟอกมือนานอย่างน้อย 15 วินาที แล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด ซับให้แห้งด้วยกระดาษเช็ดมือหรือผ้าเช็ดมือที่แห้งและสะอาด
    - - ในกรณีรีบด่วน ไม่สะดวกในการล้างมือด้วยน้ำ และมือไม่ปนเปื้อนสิ่งสกปรกหรือสารคัดหลั่งจากผู้ป่วยให้ทำความสะอาดมือด้วย แอลกอฮอล์เจล ซึ่งมีน้ำยา alcohol 70% หรือ alcohol 70% ผสมchlorhexidine 0.5 % ซึ่งมีลักษณะเป็นเจล (gel)
    - - การล้างมือภายหลังการสัมผัสผู้ป่วยติดเชื้อหรือสิ่งปนเปื้อนเชื้อ เช่น กระโถนถ่าย หรือสิ่งสกปรกเปรอะเปื้อน ก่อนและหลังทำกิจกรรมที่ต้องใช้เทคนิคปราศจากเชื้อ เช่น การสวนปัสสาวะ
        
        ล้างมือด้วยสบู่เหลวผสมยาทำลายเชื้อ เช่น คลอเฮ็กซิดีน กลูโคเนต 4 %
        (chlorhexidine gluconate 4 %) ไอโอโดฟอร์ 7.5 %( iodophor 7.5 %) ฟอกอย่างทั่วถึงตามขั้นตอนเหมือนการล้างมือแบบธรรมดาเป็นเวลาไม่น้อยกว่า 30 วินาที ล้างออกด้วยน้ำสะอาดแล้วซับให้แห้งด้วยผ้าแห้งที่สะอาด
    - - เป็นการล้างมือเพื่อหัตถการ
        
        การทำคลอดที่ต้องป้องกันการติดเชื้อ ให้ล้างมือด้วยสบู่เหลวทำลายเชื้อ เช่น chlorhexidine 4% และใช้แปรงที่ปราศจากเชื้อแปรงมือและเล็บในครั้งแรกของวันนั้นๆ แล้วฟอกมือและแขนถึงข้อศอกให้ทั่วนานอย่างน้อย 5 นาที
        
        ในการล้างมือครั้งต่อไปฟอกมือนาน 3-5 นาที ล้างให้สะอาดและซับด้วยผ้าแห้งที่ปราศจากเชื้อ
  - - - หยิบจับของปลอดเชื้อ
        
        ทำหัตถการต่างๆ เช่นการผ่าตัด
        
        ป้องกันการติดเชื้อไปยังผู้ที่เสี่ยงต่อการติดเชื้อ
    - - ป้องกันสิ่งสกปรกสัมผัสมือ เช่น เมื่อมีโอกาสสัมผัสเลือด สารน้ำ สารคัดหลั่ง อุจจาระ และปัสสาวะของผู้ป่วย
        
        เมื่อต้องการเคลื่อนย้ายเครื่องมือเครื่องใช้ของผู้ป่วยที่ผ่านการใช้งานแล้วหรือระหว่างให้การพยาบาลผู้ป่วย
  - - - ล้างมือให้สะอาดก่อนและหลังใช้
        
        หากเป็นชนิดใช้ครั้งเดียวทิ้งให้หันขอบที่มีลวดไว้ด้านบน ควรสวมให้กระชับใบหน้า ไม่หลวมหรือคับจนเกินไป และกดขอบที่มีลวดแนบกับดั้งจมูกจะทำให้การใส่ผ้าปิดปากและจมูกกระชับมากขึ้น ไม่ระคายเคืองบริเวณนัยน์ตาขณะให้การพยาบาลผู้ป่วย
        
        หลีกเลี่ยงการใช้มือสัมผัสผ้าปิดปากและจมูกขณะที่สวมใส่
        
        ระยะเวลาที่ใช้ผ้าปิดปากและจมูก จะต้องถอดทันทีภายหลังเสร็จสิ้นกิจกรรมการพยาบาลและเมื่อเกิดความสกปรกหรือชื้น ระยะเวลาในการใช้ผ้าปิดปากและจมูกไม่ควรเกิน 20-30 นาที ไม่ควรแขวนผ้าปิดปากจมูกไว้ที่คอ เพื่อรอการนำกลับมาใช้ใหม่ เพราะผู้ปิดปากจมูกที่ใช้แล้วเป็นแหล่งสะสมของเชื้อโรค
  - - - Indirect Contact
        
        การสัมผัสทางอ้อมโดยผ่านสิ่งแวดล้อมหรือเครื่องมือที่ไม่ปราศจากเชื้อ
      - Droplet Contact
        
        การสัมผัสผ่านละอองเสมหะ ในระยะไม่เกิน 3 ฟุต เช่นคางทูม ไข้หวัดใหญ่
      - Direct Contact
        
        การสัมผัสโดยตรง ระหว่างคนกับคน
    - - สวมถุงมือทุกครั้งเมื่อสัมผัสผู้ป่วยทั้งบุคลากรและญาติ
      - ล้างมือแบบ hygienic handwashing หลังถอดถุงมือและก่อนออกจากห้องแยก
      - แยกผู้ป่วยไว้ในห้องแยกและปิดประตูทุกครั้งหลังเข้าหรือออกจากห้องผู้ป่วย
    - - สวมถุงมือชนิดใช้ครั้งเดียวทิ้ง ทุกครั้งที่สัมผัสผู้ป่วย
      - ล้างมือแบบ hygienic handwashing หลังถอดถุงมือและก่อนออกจากห้องแยก
      - ผู้ที่จะเข้าไปในห้องผู้ป่วยหรือดูแลผู้ป่วยต้องใส่ ผ้าปิดปาก-จมูก ชนิด N95
      - ให้ผู้ป่วยใช้ผ้าหรือกระดาษปิดปาก-จมูกเวลาไอ จาม และใส่ผ้าปิดปาก-จมูก ชนิดธรรมดาตลอดเวลา ยกเว้นเวลารับประทานอาหารและแปรงฟัน
      - แยกผู้ป่วยไว้ในห้องแยกและปิดประตูทุกครั้งหลังเข้าหรือออกจากห้องผู้ป่วย
      - ถ้ามีความจำเป็นในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยออกนอกห้อง ให้ผู้ป่วยใส่ผ้าปิดปาก-จมูกชนิดธรรมดา
    - - สวมถุงมือชนิดใช้ครั้งเดียวทิ้ง ทุกครั้งที่สัมผัสผู้ป่วย
      - ล้างมือแบบ hygienic handwashing หลังถอดถุงมือและก่อนออกจากห้องแยก
      - ผู้ที่จะเข้าไปในห้องผู้ป่วยหรือดูแลผู้ป่วยต้องส่ผ้าปิดปาก-จมูก ชนิด N95
      - ให้ผู้ป่วยใช้ผ้าหรือกระดาษปิดปาก-จมูกเวลาไอ จาม และใส่ผ้าปิดปาก-จมูก ชนิดธรรมดาตลอดเวลา ยกเว้นเวลารับประทานอาหารและแปรงฟัน
      - แยกผู้ป่วยไว้ในห้องแยกพิเศษ และปิดประตูทุกคครั้งหลังเข้าหรือออกจากห้องผู้ป่วย
      - ถ้าต้องมีความจำเป็นในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยออกนอก ห้องให้ผู้ป่วยใส่ผ้าปิดปาก-จมูกชนิดธรรมดา
  - - - ป้องกันการติดโรคจากผู้ป่วย
      - ป้องกันการซ้ำเติมโรคในผู้ป่วยที่มีความต้านทานต่ำ
        
        เช่น ผู้ป่วยถูกไฟไหม้ น้ำร้อนลวก ทารกคลอดก่อนกำหนด ซึ่งเรียกว่าการแยกเพื่อป้องกันเชื้อเข้าสู่ผู้ป่วย (protective isolation or reverse barrier technique) เพื่อทำลายเชื้อโรคซึ่งเป็นตัวทำให้เกิดโรค
      - ป้องกันการแพร่กระจายโรคติดต่อ
    - - วิธีในการแยกผู้ป่วยเพื่อจำกัดการแพร่กระจายของเชื้อโรคจากผู้ป่วยไปสู่บุคคลอื่น หรือจากบุคคลอื่นไปสู่ผู้ป่วย
    - - เป็นโรคติดต่อทางระบบทางเดินหายใจ
        
        เช่น โรคหวัด ไข้หวัดใหญ่ ไข้หวัดนก ซาร์ส ปอดบวม และวัณโรค
      - เป็นโรคติดต่อทางระบบทางเดินอาหาร
        
        เช่น โรคกระเพาะอาหาร โรคกรดไหลย้อน ภาวะลำไส้แปรปรวน
      - เป็นโรคติดต่อทางบาดแผลและผิวหนัง
        
        เช่น โรคนํ้ากัดเท้า โรคผิวหนังจากเชื้อรา แผลพุพองเป็นหนอง เริม อีสุกอีใส
      - เป็นโรคติดต่อร้ายแรงและติดต่อง่าย
        
        เช่น Covid-19 โรคติดเชื้อพิษสุนัขบ้า
      - เป็นโรคติดต่อทางเลือด และน้ำเหลือง
        
        เช่น HIV
      - สงสัยว่าจะเป็นโรคติดต่อ
        
        เช่น Covid-19
      - เสี่ยงต่อการติดเชื้อสูง
        
        เช่น ผู้ป่วยที่ได้รับสารเคมีบำบัด เด็กทารกแรกเกิด