Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แผนพัฒนาสุขภาพ, สีแดงคือความแตกต่างกันระหว่างธรรมนูญสุขภาพ 2 ฉบับบ,…

- - - - ข้อ 3 ในธรรมนูญนี้
        
        การเงินการคลังรวมหมู่ หมายความว่าการการเงินการคลังที่ประชาชนร่วมจ่ายเงินตามสัดส่วนความสามารถในการจ่ายตามหลักการเฉลี่ยทุกข์เฉลี่ยสุขโดยนำเงินที่เก็บล่วงหน้ามาใช้จ่ายร่วมกันเพื่อจัดให้มีบริการสาธารณสุขที่จำเป็นต่อสุขภาพและการดำรงชีวิตสำหรับทุกคน
        
        ระบบการเงินการคลังด้านสุขภาพ หมายความว่าการจัดการทางการเงินการคลังโดยมีเป้าหมายเพื่อให้ประชาชนมีสุขภาวะและหลักประกันการเข้าถึงบริการสาธารณสุขอย่างถ้วนหน้าและอย่างมีประสิทธิภาพ
        
        กำลังคนด้านสุขภาพ หมายความว่าบุคคลหรือกลุ่มคนที่มีบทบาทในด้านการสร้างเสริมสุขภาพการรักษาพยาบาลการป้องกันโรคและฟื้นฟูสมรรถภาพซึ่งรวมถึงบุคลากรดานสาธารณสุขผู้ประกอบวิชาชีพด้านสาธารณสุขบุคลากรสายสนับสนุนบุคลากรทางการแพทย์แผนไทยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก อาสาสมัครด้านสุขภาพต่างๆแกนนำและเครือข่ายสุขภาพตลอดจนบุคคลที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ
        
        บุคลากรด้านสาธารณสุข หมายความว่าผู้ให้บริการสาธารณสุขที่มีกฎหมายระเบียบหรือข้อกําหนดรองรับ
        
        การเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารด้านสุขภาพ หมายความว่าการนําเสนอข้อมูลที่เกี่ยวกับสุขภาพที่หน่วยงานของรัฐ และภาคส่วนต่างๆจัดทําขึ้นเพื่อเผยแพร่และสื่อสารกับประชาชนด้วยรูปแบบและช่องทางต่างๆ
        
        การสร้างความรู้ด้านสุขภาพ หมายความว่าการสร้างความรู้จากการปฏิบัติการจัดการความรู้การแลกเปลี่ยนเรียนรู้การสั่งสมความรู้และประสบการณ์การศึกษาวิจัยการสังเคราะห์ความรู้และข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพและระบบสุขภาพ
        
        หมอพื้นบ้าน หมายความว่า บุคคลซึ่งมีความรู้ความสามารถในการดูแลสุขภาพโดยอาศัยภูมิปัญญาการแพทย์พื้นบ้าน
        
        ชุมชนท้องถิ่น หมายความว่าชุมชนที่อยูร่วมกันในพื้นที่หมู่บ้านหรือตําบล
        
        ชุมชน หมายความว่ากลุ่มประชาชนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะอันเนื่องจากการมีผลประโยชน์หรือมีค่านิยมร่วมกันหรือ มีปัญหาร่วมกันหรือ อาศัยอยู่ในอาณาเขตทางภูมิศาสตร์เดียวกันหรือ มีความสนใจและมีกิจกรรมในเรื่องใดเรื่องหนึ่งร่วมกัน
        
        ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพ หมายความว่า องค์ความรู้ความคิดความเชื่อ และความชำนาญในการดูแลสุขภาพโดยอาศัยความรู้ที่ได้สั่งสมถ่ายทอดและพัฒนาสืบต่อกันมาในท้องถิ่นซึ่งรวมถึงการแพทย์แผนไทยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือกอื่นๆ ที่ประชาชนและชุมชนใช้ในการดูแลสุขภาพอย่างสอดคล้องกับท้องถิ่นนั้นๆ ด้วย
        
        การบริการสาธารณสุขที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์ หมายความว่า การบริการสาธารณสุขที่มีความเอื้ออาทรความสมานฉันท์ระหว่างบุคลากรสาธารณสุขและประชาชนโดยมุ่งประโยชน์สุขของประชาชนครอบครัว ชุมชนและสังคมตามจรรยาบรรณวิชาชีพ โดยสุจริต ปราศจากการครอบงำ ของผลประโยชน์ทางธุรกิจ
        
        คุณภาพบริการสาธารณสุข หมายความว่าคุณลักษณะของบริการสาธารณสุขที่อยู่บนพื้นฐานขององค์ความรู้ทั้งด้านมนุษย์สังคมวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและด้านอื่นๆและพื้นฐานด้านคุณธรรมและจริยธรรมแห่งวิชาชีพตอบสนองความต้องการและความคาดหวังของประชาชนและสังคมได้อย่างเหมาะสม
        
        การบริการสาธารณสุข หมายความว่า การบริการต่างๆอันเกี่ยวกับการสร้างเสริมสุขภาพการป้องกันและควบคุมโรคและปัจจัยที่คุกคามสุขภาพการตรวจวินิจฉัยและบําบัดสภาวะความเจ็บป่วยและการฟื้นฟูสมรรถภาพของบุคคลครอบครัว และชุมชน
        
        การป้องกันและการควบคุมปัจจัยที่คุกคามสุขภาพ หมายความว่า การจัดการกับปัจจัยต่างๆที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ได้แก่ สิ่งแวดล้อมทางกายภาพและชีวภาพเชื้อโรคสารเคมีภัยธรรมชาติรวมทั้งระบบต่างๆในสังคมเพื่อควบคุมปัจจัยดังกล่าวให้มีผลเสียต่อสุขภาพน้อยที่สุดรวมทั้งการสร้างปัจจัยที่เอื้อต่อการมีสุขภาพด้วย
        
        การควบคุมโรค หมายความว่าการควบคุมโรคระบาดโรคไม่ติดต่อโรคติดต่อโรคติดต่ออันตรายต่างๆรวมทั้งโรคที่เกิดจากการปนเปื้อนของสารต่างๆใน สิ่งแวดล้อมและอาหารและโรคอื่นๆ ที่สามารถลดความสูญเสียสุขภาพชีวิต และทรัพยากรได้หากมีการตรวจพบแต่เนิ่นๆ
        
        การป้องกันโรค หมายความว่า การกระทําหรืองดกระทําบางสิ่งบางอย่างเพื่อไม่ให้เกิดการเจ็บป่วยหรือเป็นโรคและการป้องกันไม่ให้กลับเป็นซ้ำ
        
        การสร้างเสริมสุขภาพ หมายความว่า การกระทําที่มุ่งส่งเสริมและสนับสนุนให้บุคคลมีสุขภาวะทางกายจิตปัญญาและสังคมโดยสนับสนุนพฤติกรรมบุคคลและการจัดการสิ่งแวดล้อมและสภาพแวดล้อมเพื่อส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิตที่ดีของบุคคลครอบครัว ชุมชนและสังคม
        
        สุขภาพ หมายความว่า ภาวะของมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งทางกายทางจิตทางปัญญาและทางสังคมเชื่อมโยงกันเป็นองค์รวมอย่างสมดุล
- - - - หมวด 6 การบริการสาธารณสุขและการควบคุมคุณภาพ
      - หมวด 7 การส่งเสริมสนับสนุนการใช้และพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพ การแพทย์แผนไทย การแพทย์พื้นบ้าน และการแพทย์ทางเลือกอื่น
      - หมวด 5 การป้องกันและควบคุมโรค และปัจจัยที่คุกคามสุขภาพ
      - หมวด 8 การคุ้มครองผู้บริโภค
      - หมวด 4 การเสริมสร้างสุขภาพ
      - หมวด 9 การสร้างและเผยแพร่องค์ความรู้ด้านสุขภาพ
      - หมวด 3 การจัดการให้มีหลักประกันปละความคุ้มครองให้เกิดสุขภาพ
      - หมวด 10 การเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารด้านสุขภาพ
      - หมวด 2 คุณลักษณะที่พึ่งประสงค์และเป้าหมายของระบบสุขภาพ
      - หมวด 11 การสร้างและการพัฒนาบุคลากรด้านสาธารณสุข
      - หมวด 1 ปรัชญาและแนวคิดหลักของระบบสุขภาพ
      - หมวด 12 การเงินและการคลังด้านสุขภาพ
    - - หมวด 4 การบริการสาธารณสุขและการสร้างหลักประกันคุณภาพ
      - หมวด 5 การส่งเสริมสนับสนุนการใช้และพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพ การแพทย์แผนไทย การแพทย์พื้นบ้าน และการแพทย์ทางเลือกอื่น
      - หมวด 3 การป้องกันและควบคุมโรค และปัจจัยที่คุกคามสุขภาพ
      - หมวด 6 การคุ้มครองผู้บริโภค
      - หมวด 2การเสริมสร้างสุขภาพ
      - หมวด 7 การสร้างองค์ความรู้ด้านสุขภาพ
      - หมวด 1 สิทธิและหน้าที่ด้านสุขภาพ
      - หมวด 8 การเผยแพร่ความรู้และข้อมูลด้านสุขภาพ
      - หมวด 9 การสร้างและพัฒนาด้านสังคม
      - หมวด 10 การเงินการคลังด้านสุขภาพ
      - หมวด 11 สุขภาพจิต
      - หมวด 12 สุขภาพทางปัญญา
      - หมวด 13 การอภิบาลระบบสุขภาพ
      - หมวด 14 ธรรมนูญสุขภาพพื้นที่
- - - - ความรู้ด้านสุขภาพเป็นปัจจัยพื้นฐานที่สําคัญสำหรับการกําหนดทิศทางการพัฒนาระบบสุขภาพและ การพัฒนาสุขภาพจึงจำเป็นต้องมีกลไกทั้งระดับชาติ และระดับพื้นที่ ทําหน้าที่สนับสนุน และดำเนินการสร้างความรู้ที่สอดคล้องกับบริบทของสังคม พื้นที่และชุมชน เพื่อให้ระบบสุขภาพของไทยสามารถจัดการกับปํญหาสุขภาพที่จะเกิดขึ้นในอีก๑๐ปีข้างหน้าได้ บนพื้นฐานของการมีส่วนร่วมจากภาคส่วนต่างๆ ซึ่งจะต้องมีการจัดการอย่างเป็นระบบ ได้รับความคุ้มครอง มีคุณภาพ และมีประสิทธิภาพ เข้าถึงได้ อย่างกว้างขวาง และสนับสนุนให้เกิดการใช้ประโยชน์ จากความรู้ดานสุขภาพเพื่อการพัฒนาในด้านต่างๆ ที่เกียวข้อง
      - นโยบายสาธารณะด้านสุขภาพทุกระดับจะต้องได้รับการพัฒนาจากฐานความรู้ที่รอบด้านเพียงพอ เชื่อถือได้และอ้างอิงได้ รวมทั้งตอบสนองต่อปัญญาและความต้องการของคนทุกกลุ่มในสังคมอย่างเหมาะสมตามสถานการณ์
    - - รัฐและทุกภาคส่วนต้องให้ความสำคัญกับความรู้ที่เท่าทันด้านสุขภาพหรือความแตกพานด้านสุขภาพที่เหมาะสมกับบุคคลหรือกลุ่มคนเนื่องจากเป็นภูมิคุ้มกันพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับประชาชนในยุคข้อมูลข่าวสารท่วมท้น
      - การสื่อสารข้อมูลและข่าวสารด้านสุขภาพสู่สาธารณะจะต้องมีการบริหารจัดการที่มีประสิธิภาพและทันต่อสถานการณ์ผ่านเครื่องมือและช่องทางการสื่อสารอย่างถูกต้องครบถ้วนรอบด้านเชื่อถือได้ เข้าใจง่าย เหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมายไม่เป็นผลลบต่อสังคมและไม่ละเมิดสิทธิส่วนบุคคล
    - - ระบบคุ้มครองผู้บริโภคต้องเป็นไปเพื่อการปกป้อง และคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภค โดยมุ่งเน้นการดำเนินงาน ใน ๔ เรื่อง
      - ผู้บริโภคต้องได้รับการคุ้มครองสิทธิด้านสุขภาพ อย่างน้อย ๘ ประการ
    - - กำลังคนด้านสุขภาพเป็นองค์ประกอบสำคัญในการบรรลุเป้าหมายการมีสุขภาพดีของประชาชนดังนั้นการสร้างและพัฒนากำลังคนจะต้องได้รับการจัดลำดับความสำคัญให้อยู่ในระดับต้นๆ ของแผนพัฒนาสุขภาพ
      - การวางแผนกำลังคนด้านสุขภาพจะต้องสอดรับกับการออกแบบระบบสุขภาพที่สอดคล้องกับความจำเป็นด้านสุขภาพของประชาชนในแต่ละพื้นที่โดยใช้หลักการวางแผนระยะยาวแต่ดำเนินการทันทีและมีการปรับแผนอย่างสม่ำเสมอเพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์
    - - ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพการแพทย์แผนไทยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือกอื่น ควรเป็นระบบสุขภาพที่สําคัญระบบหนึ่งที่ต้องได้รับการส่งเสริมสนับสนุนให้เกิดการยอมรับโดยพัฒนาต่อยอดจากฐานเดิมอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง โดยเฉพาะ ในด้านบุคลากร งบประมาณและวิชาการ โดยให้ความสําคัญทั้งในด้านการสร้างเสริม สุขภาพ การป้องกันโรค การรักษาพยาบาลและการฟื้นฟู สมรรถภาพ รวมทั้งส่งเสริม สนับสนุนให้อยู่ใ่นวิถีชีวิตคนไทย
      - ต้องให้ความสําคัญกับการพัฒนาและต่อยอดองค์ความรู้ในภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพการแพทย์ แผนไทยการแพทย์พื้นบ้าน และการแพทย์ทางเลือกอื่น เพื่อให้สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างมีประสิทธิผลและมีความปลอดภัย
    - - การเงินการคลังด้านสุขภาพต้องเป็นไปเพื่อความยั่งยืนของระบบสุขภาพที่พึงประสงค์โดยมีสถานะทางการเงินที่มีความเพียงพอและมีการบริหารจัดการที่เป็นธรรมะ
      - การลงทุนด้านสุขภาพต้องคำนึงถึงผลกระทบต่อระบบสุขภาพในภาพรวมทั้งระยะสั้นและระยะยาวถึงความมั่นคงของระบบสุขภาพและประสิทธิภาพของการลงทุน
    - - การบริการสาธารณสุขต้องมุ่งสู่การมีสุขภาพดี อย่างถ้วนหน้า ตอบสนองต่อความจำเป็นด้านสุขภาพ ของประชาชนทุกกลุ่ม และสามารถดูแลสุขภาพประชาชน ได้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่เกิดจนตาย รวมทั้งเชื่อมโยงการจัดการด้านสุขภาพในมิติต่างๆ เข้าด้วยกันได้อย่างเป็นองค์รวม
      - การจัดระบบบริการสาธารณสุขต้องให้ความสําคัญ กับความเป็นธรรมในการเข้าถึงและการได้รับบริการที่มีคุณภาพโดยมีการบริหารระบบการเงินการคลัง ที่แยกระหว่างผู้ซื้อบริการกับผู้ให้บริการ ทั้งนี้จะต้องสอดคล้องกับระบบการเงิน การคลังที่มีประสิทธิภาพ ของประเทศเพื่อความยั้งยืนของระบบสุขภาพ
    - - สุขภาพจิตเชื่อมโยงและสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับสุขภาพกายสุขภาพสังคมและสุขภาพทางปัญญาและสัมพันธ์กับปัจจัยต่างๆทั้งในระดับบุคคลครอบครัวชุมชนและสังคมโดยสุขภาพจิตดีเป็นปัจจัยสำคัญของการมีสุขภาวะ
      - การดำเนินงานด้านสุขภาพจิตต้องมุ่งเน้นการส่งเสริมสุขภาพจิตส่งเสริมความสามารถในการจัดการปัญหาในการดำเนินชีวิตและการทำงานได้อย่างสร้างสรรค์เกิดประโยชน์ต่อตนเองครอบครัวชุมชนและสังคมรวมถึงพัฒนาศักยภาพของระบบบริการสุขภาพจิตและจิตเวชให้มีประสิทธิภาพเข้าถึงได้ง่ายโดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมจากทุกภาคส่วน
    - - บุคคลและชุมชนมีสิทธิในการดำรงชีวิต อยู่ภายใต้สิ่งแวดล้อมและสภาพแวดล้อมที่เอื้อ ต่อสุขภาพ และ ได้รับการป้องกันและควบคุมโรคและปัจจัยที่คุกคามสุขภาพอย่างมีมาตรฐานและทันต่อสถานการณ์ โดยถือ เป็นหน้าที่และความรับผิดชอบร่วมของทุกภาคส่วนในทุกระดับ
      - การป้องกันและควบคุมโรคและปัจจัยที่คุกคามสุขภาพต้องให้ความสําคัญกับปัจจัยสังคมที่กําหนดสุขภาพ โดยใช้มาตรการเชิงรุกที่มีธรรมาภิบาล รวมทั้งต้องสร้างดุลยภาพระหว่างการพัฒนาทางเศรษฐกิจการพัฒนาสังคมและคุณภาพของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมโดยต้องคำนึงถึงผลกระทบต่อสุขภาพของประชาชน ชุมชนและสังคมเป็นสําคัญ
    - - สุขภาพทางปัญญาสัมพันธ์กับสุขภาพทางกายทางจิตและทางสังคมมีทั้งมิติแนวดิ่งคือการเชื่อมโยงมนุษย์กับศรัทธาความเชื่ออุดมคติหรือคุณค่าสูงสุดที่ตนยึดถือและมิติแนวราบคือการเชื่อมโยงมนุษย์กับสรรพสิ่งรอบตัว ดังนั้นการบรรลุซึ่งสุขภาพทางปัญญาจำเป็นต้องมีความสมดุลกันทั้งในมิติแนวดิ่งและแนวราบ
      - สุขภาพทางปัญญาเป็นฐานรากของสุขภาพองค์รวมการปฏิบัติเพื่อสุขภาพทางปัญญานำไปสู่ภาวะของมนุษย์ที่มีความรู้ทั่วไปความรู้เท่าทันและความเข้าใจอย่างแยกแยะได้ในเหตุผลแห่งความดีและความชั่วความมีประโยชน์และความมีโทษซึ่งนำไปสู่ความมีจิตใจอันดีงามและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
    - - การดําเนินงานสร้างเสริมสุขภาพซึ่งเป็นองค์ประกอบสําคัญของการพัฒนาระบบสุขภาพเพื่อให้ เกิดสุขภาวะทั่วทั้งสังคมอย่างยั้งยืนนั้น จะต้องส่งเสริม และสนับสนุน บุคคลครอบครัว ชุมชนและประชาชน กลุ่มต่างๆ ให้สามารถจัดการหรือพัฒนาสุขภาพของตน ครอบครัว ชุมชนและกลุ่มได้ รวมทั้งจัดการกับปัจจัยสังคมที่กําหนดสุขภาพได้อย่างเหมาะสมกับบริบท และพื้นที่
      - การพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพต้องเกิด จากการทำงานร่วมกัน และเสริม พลังกันของ ทุกภาคส่วนตามแนวทาง “ทุกนโยบายห่วงใยสุขภาพ”โดยนำประเด็นและข้อมูลที่เกียวข้องกับสุขภาพมาประกอบในการกําหนดและตัดสินใจทางนโยบายทุกด้านเพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
    - - การอภิบาลระบบสุขภาพควรผสมผสานอย่างสมดุลระหว่างการอภิบาลโดยตลาดและการอภิบาลโดยเครือข่ายและเป็นไปอย่างสอดคล้องกับบริบทโลกและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปโดยมีรัฐเป็นผู้รับผิดชอบหลักที่ต้องสนับสนุนให้ทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องได้ทำงานร่มกันอย่างมีประสิทธิภาพโปร่งใสและเชื่อมโยงกลไกหลายระดับ
      - การอภิบาลระบบสุขภาพต้องเป็นไปเพื่อความยั่งยืนและทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิผลมีประสิทธิภาพและมีความเป็นเอกภาพมุ่งสู่เป้าหมายในทิศทางเดียวกันโดยยึดประโยชน์ของสาธารณะเป็นที่ตั้งรวมทั้งให้ความสำคัญกับความเป็นธรรมและความเท่าเที่ยมกันในสังคม
    - - รัฐต้องเคารพสิทธิด้านสุขภาพของบุคคล และ มีหน้าที่ปกป้อง คุ้มครอง ส่งเสริมและสนับสนุนให้บุคคลได้รับสิทธิด้านสุขภาพโดยไม่เลือกปฏิบัติและปฏิบัติตามพันธกรณีของกฎหมายระหว่างประเทศด้านสุขภาพและด้านสิทธิมนุษยชน
      - บุคคลพึงได้รับสิทธิด้านสุขภาพที่จะเป็นตามหลักสิทธิมนุษยชน โดยเป้าหมายของสิทธิด้านสุขภาพ คือบุคคลทุกคนมีสุขภาวะซึ่งไม่จํากัดเฉพาะการเข้าถึงบริการสาธารณสุขเท่านั้น แต่ครอบคลุมถึงปัจจัยอื่น ๆ ที่มีผลต่อสุขภาพด้วย โดยรัฐมีหน้าที่จัดสวัสดิการ สร้างสภาวะหรือเงื่อนไขท่ีเอื้ออำนวยให้เกิดผลสําเร็จตามเป้าหมายให้ครอบคลุมและทั่วถึง คํานึงถึง กระบวนการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนและ ความสอดคล้องกับบริบทด้านต่างๆ ของสังคม
    - - ธรรมนูญสุขภาพพื้นที่เป็นข้อตกลงร่วมในการกำหนดทิศทางหรือแนวปฏิบัติอันจะนำไปสู่สุขภาวะของชุมชนโดยชุมชนสามารถจัดทำธรรมนูญสุขภาพพื้นที่ตามความสมัครใจปละตามความพร้อมของชุมชนทั้งนี้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและรัฐควรให้การสนับสนุนและเข้ามามีส่วนร่วม
      - การทำรัฐธรรมนูญสุขภาพพื้นที่จะต้องให้ความสำคัญกับสิทธิชุมชนวิถีชีวิตชุมชนวัฒนธรรมชุมชนภูมิปัญญาท้องถิ่นทุนทางสังคมของชุมชนข้อมูลสุขภาพชุมชนและหลักการการจัดการระบบสุขภาพชุมชนอย่างยั่งยืนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
  - - - ระบบสุขภาพเป็นระบบความสัมพันธ์ทั้งมวลที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ โยมีระบบการบริการสาธารณสุขเป็นส่วนหนึ่ง ระบบสุขภาพยังเป็นส่วนหนึ่งของระบบสังคมและระบบความมั่นคงของประเทศ การกำหนดนโยบายสาธารณะใดๆจึงต้แงให้ความสำคัญกับมิติทางสุขภาพที่เกี่ยงข้องหรือที่ได้รับผลกระทบด้วย
      - ระบบสุขภาพจะต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของหลักคุณธรรม จริยธรรม มนุษยธรรม ธรรมาภิบาล ความรู้และปัญญา โดยให้ความสำคัญกับคุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ความเป็นธรรม ความเท่าเทียมกันลดความเหลื่อมล้ำในสังคม และจะต้องสอดคล้องกับวิถีชีวิตวัฒนธรรม ภูมิสังคม ๓ูมินิเวศ และภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านสุขภาพ รวมทั้งจะต้องคำนึงถึงหลักการพัฒนาและบูรณาการอย่างเป็นองค์รวมอย่างยั่งยืน และอย่างมีส่วนร่วมของประชาชนและองค์กรทุกระดับและทุกภาคส่วน
      - บุคคลมีความตระหนักรู้และมีบทบาทในการดูแลสุขภาพของตนเอง ครอบครัว บุคคลในความดูแลและชุมชน มิให้เกิดความเสียหายทางสุขภาพ หรือหลีเลี่ยงพฤติกรรมสุขภาพที่ไม่เหมาะสม โดยรัฐมีหน้าที่ส่งเสริม สนับสนุนและคุ้มครอง
      - สุขภาพเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของคนทั้งในระดับบุคคล ระดับครอบครัว ระดับชุมชน และในสังคมวงกว้างโดยครอบคลุมทั้งการเข้าถึงบริการสาธารณสุขที่เกี่ยวกับการสร้างเสริมสุขภาพ การป้องกันโรค การรักษาพยาบาลและการฟื้นฟูสมรรถภาพ รวมทั้งการได้รับการสนับสนุนปัจจัยต่างๆที่สร้างเสริมสุขภาพ ป้องกันโรค และคุ้มครองผู้บริโภคตลอดจนได้รับการสนับสนุนให้มีอนามัยสิ่งแวดล้อมที่ดี
    - - รัฐและทุกภาคส่วนต้องให้ความสำคัญกับการสร้างเสริมสุขภาพ การป้องกันควบคุมโรคและการจัดการกับปัจจัยสังคมที่กำหนดสุขภาพ รวมทั้งการมีหลักประกันและการคุ้มครองให้เกิดสุขภาพที่จะนำปสู่สุขภาวะที่มั่นคงและยั่งยืนของทุกกลุ่มวัย โดยส่งเสริมให้บุคคลดูแลสุขภาพที่ยึดหลักการพึ่งตนเองของบุคคลและสังคมที่อาศัยการช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
      - รัฐและทุกภาคส่วนต้องพิจารณาระบบสุขภาพว่าเป็นเรื่องที่กว้างขวางครอบคลุมในทุกมิติทั้งกาย ทางจิต ทางปัญญา และทางสังคม และต้องพัฒนาระบบสุขภาพอย่างเป็นองค์รวมและเชื่อมโยงกันอย่างสมดุล รวมทั้งต้องสนับสนุนหรือส่งเสริมให้ทุกภาคส่วนนำแนวทาง ทุกนโยบายห่วงใยสุขภาพ (Health in All Policies) ไปใช้ประกอบการพิจารณาในการกำหนดนโยบายสาธารณะเพื่อให้เกิดนโยบายที่เอื้อต่อการมีสุขภาพที่ดีและไม่ก่อให้เกิดผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพในทุกระดับ
      - รัฐและทุกภาคส่วนต้องให้ความสำคัญกับหลักการทำงานแบบเครือข่ายและสนับสนุนการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในทุกระดับ เพื่อการอภิบาลระบบสุขภาพ ทั้งนี้การสร้างความร่วมมือกับทุกภาคส่วนและการทำงานเชิงรุกของทุกภาคส่วนถือเป็นปัจจัยสำคัญในการปรับปรุงและพัฒนาระบบสุขภาพและคุณภาพชีวิตของประชาชน
    - - หลักประกันและความคุ้มครองให้เกิดสุขภาพจะต้องมีความครอบคลุมปัจจัยทั้งหลายที่อาจมีผลกระทบต่อสุขภาพทั้งปัจจัยส่วนปัจจัย ปัจจัยด้สนระบบบริการสาธารณสุข และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมทั้งกายภาพ ชีวภาพ เศรษฐกิจ สังคมและการเมือง รวมทั้งนโยบายสาธารณะต่างๆ โดยหลักประกันและการคุ้มครองให้เกิดสุขภาพนี้จะต้องครอบคลุมบุคคลทุกคนบนผืนแผ่นดินไทยด้วย โดยไม่มีการแบ่งแยกยึดหลักเสมอภาคเท่าเที่ยมและไม่เลือกปฏิบัติ
      - การสร้างหลักประกันและความคุ้มครองให้เกิดสุขภาพต้องเกิดจากการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในสังคม