Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ดาวฤกษ์, วิวัฒนาการของดาวฤกษ์มีมวลมากกว่า 0.08 เท่าแต่น้อยกว่าหรือเท่ากับ…

- - - - ดาวฤกษ์ที่มีมวลมากกว่า 9 เท่าแต่น้อยกว่าหรือเท่ากับ 25 เท่าของมวลดวงอาทิตย์มีสีน้ำ เงิน เมื่อดาวฤกษ์ใช้เชื้อเพลิงไฮโดรเจนหมด ดาวฤกษ์จะขยายขนาดขึ้นพร้อมทั้งอุณหภูมิที่ผิวจะ ลดลงเปลี่ยนจากดาวฤกษ์ที่มีสีค่อนข้างไปทางน้้าเงินไปเป็นดาวยักษ์แดง จากนั้นแก่นของดาวจะ ยุบตัวลงพร้อมกับเกิดการระเบิดที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวา แต่ดาวฤกษ์บางดวงอาจจะเปลี่ยนจาก ดาวยักษ์แดงเป็นดาวยักษ์ใหญ่สีน้ำเงินก่อน จากน้ันแก่นของดาวจะยุบตัวลงพร้อมกับเกิดการ ระเบิดที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวาสุดท้ายแก่นของดาวจะยุบตัวเป็นดาวนิวตรอน
      - ดาวฤกษ์ที่มีมวลมากกว่า 25 เท่าของมวลดวงอาทิตย์มีสีน้ำเงิน เมื่อดาวฤกษ์ใช้เชื้อเพลิง ไฮโดรเจนหมด จะเริ่มการเผาผลาญธาตุที่มีมวลมากขึ้นเป็นล้าดับ ได้แก่ ฮีเลียม คาร์บอน นีออน แมกนีเซียม ออกซิเจน และส้ินสุดที่เหล็ก จากนั้นแก่นของดาวจะยุบตัวลงพร้อมกับเกิดการระเบิด ที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวา สุดท้ายแก่นของดาวจะยุบตัวเป็นหลุมดำ
- - - - ความสว่าง (brightness) ของดาวฤกษ์เป็นพลังงานแสงจากดาวฤกษ์ดวงนั้นใน 1 วินาทีต่อ 1 หน่วยพื้นที่ ความสว่างของดาวฤกษ์จะบอกในรูปของอันดับความสว่าง (magnitude) ซึ่งไม่มีหน่วยอันดับความสว่าง เป็นเพียงตัวเลขที่กำหนดขึ้นเพื่อแสดงการรับรู้ความสว่างของผู้สังเกตดาวฤกษ์ด้วยตาเปล่า ดาวที่มีความสว่างมาก อันดับความสว่างยิ่งน้อย ส่วนดาวที่มีความสว่างน้อย อันดับความสว่างจะมีค่ามาก โดยกำหนดว่าดังนี้
      - -ดาวฤกษ์ที่ริบหรี่ที่สุดจะมีอันดับความสว่าง 6
      - -ดาวฤกษ์ที่สว่างที่สุดจะมีอันดับความสว่าง 1
      - -อันดับความสว่างสามารถนำไปใช้กับดวงจันทร์และดาวเคราะห์ได้
      - ความส่องสว่าง(brightness)ของดาวฤกษ์ เป็นพลังงานจากดาวฤกษ์ที่ปลดปล่อยออกมาในเวลา 1 วินาทีต่อหน่วยพื้นที่ มีหน่วยเป็นวัตต์ต่อตารางเมตร ค่าการเปรียบเทียบความสว่างของดาวฤกษ์ เรียกว่า อันดับความสว่าง หรือ แมกนิจูด(magnitude) ดาวที่มีค่าโชติมาตรต่างกัน 1 จะมีความสว่างต่างกัน 2.512เท่า ดาวที่มีค่าโชติมาตรน้อยจะมีความสว่างมากกว่าดาวที่มีค่าโชติมาตรมาก
  - - - •ระยะห่างของดาว: ใช้กำลังขยายของกล้องโทรทรรศน์ตรวจวัดมุมแพรัลแลกซ์ เรียกว่า "กระบวนการแอสโตรเมทรี" (Astrometry)
        •โชติมาตร: บันทึกแสงของดาวด้วย CCD แล้วคำนวณเปรียบเทียบอันดับความสว่าง เรียกว่า "กระบวนการโฟโตเมทรี" (Photometry)
      - •กำลังส่องสว่าง: แปรผันตรงตามความสว่าง แต่แปรผกผันกับระยะห่าง
        •ของดาวสเปกตรัม: แยกแแสงดาวของดาวด้วยสเปกโตรมิเตอร์ เรียกว่า "กระบวนการสเปกโตรสโคปี" (Spectroscopy)
        
        •องค์ประกอบทางเคมี: ได้จากการวิเคราะห์เส้นดูดกลืนและเส้นแผ่รังสีของสเปกตรัม
        
        • ทิศทางการเคลื่อนที่และความเร็วเชิงเรเดียน: ได้จากการวิเคราะห์ปรากฏการณ์ด็อปเปลอร์
        
        •อุณหภูมิ: ได้จากการวิเคราะห์กราฟแสง หาค่าความยาวคลื่นเข้มสุด (λmax) ด้วยกฎการแผ่รังสีของวีน (Wien’s displacement Law)
        
        •รัศมีของดาว: ได้จากการแทนค่ากำลังส่องสว่างและอุณหภูมิชองดาว ตามกฏความเข้มพลังงานของสเตฟาน-โบลทซ์มานน์ (Stefan – Boltzmann Law)
        
        •มวลของดาว: ได้จากการคำนวณความสัมพันธ์ระหว่างคาบวงโคจรและระยะห่างระหว่างดาวสองดวงในระบบดาวคู่