Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Weronika - portret z kotem - Coggle Diagram

- - - - Warto przy tym zauważyć, że chociaż Weronika nie wyłamuje się szczególnie szokująco ze standardów oczekiwanych od kobiety (właściwie dba o to, żeby nie sprawiać wrażenia sufrażystki), nie kultywuje typowo kobiecych ról
        
        nie utrzymuje z Sewerynem typowo matczynej więzi
        
        artystka i magiczny dom
        
        chociaż z typowej roli kobiety się wyłamuje (chociaż niezbyt agresywnie) - jest artystką (i dzięki temu zachowuje część przypisywanej kobietom delikatności) i wydaje się należeć przede wszystkim do siebie, jest wolna chociaż tego nie ukazuje wprost, w odróżnieniu od innych kobiet nie jest zmęczona życiem, narratorka dostrzega u niej również błyskotliwość
        
        ale z drugiej strony Weronika maskuje tę błyskotliwość tak, by była łatwa do przyjęcia dla jej gości; pomimo zdefiniowanego charakteru, ciągle zajmuje poboczną rolę: dla przyjaciół syna oraz na swoich przyjęciach jest gospodynią - nawet, kiedy decyduje, że chce się sprawdzić nie obejmuje przywódczej roli i wciąż zapewnia jedynie miejsce, oraz pożywienie dla zbiega
        
        kobiety są przedstawiane szybko i stereotypowo; narratorka musiałaby zostać czyjąś żoną, żeby ugruntować swoją pozycję w grupie
        
        nie zostaje wpuszczona do zastępczego uniwersytetu - ponieważ wszelka działalność jest tak naprawdę domeną mężczyzn
        
        oprócz tego nie utrzymuje z Sewerynem typowo matczynej relacji - i może wbrew oczekiwaniom pragnie być uwielbiana !
- - - - w pewnym sensie wydaje się to zadośćuczynieniem za to, że za życia nie mogła zająć centralnego miejsca
        
        sobowtór Weroniki nie wystawiała obrazów - pozostawała w sferze prywatnej
      - narratorka pragnęłaby przedefiniowania relacji z Weroniką
        
        tak, aby żadna z nich nie byłaby definiowana przez relację z jakimś mężczyzną
        
        odwrócona pieta - syn pochylający się nad matką - naturalne uwzioślenie
        
        Weronika jest tu więc jakby męczennicą
        
        być może dla wszelkich kobiet
        
        poza na zdjęciu, które daje narratorce Seweryn :sparkles:
        
        nie chce odnieść się do dziecka, które trzyma
        
        ponieważ nie przedstawiała się w roli matki
        
        z drugiej strony przypomina to najstarsze przedstawienie Madonny z Dzieciątkiem - hodegetrię, w którym nie widać między nimi bliskości :sparkles:
- - - - jest bardziej dystyngowana
        
        starogrecka maska
      - proste życie wydaje się jej nie dotykać #
        
        jest też bardziej naturalna - ma proste niefarbowane włosy
        
        jakby ten niezwykły sposób bycia przychodził jej bez wysiłku
        
        sugestia "piękności" jest uzupełnieniem świadczących o jej wyjątkowości cech; gdyby chciała przyjąć komplement, byłaby zapewne ich ukoronowaniem.
        
        dystyngowana, ale jednocześnie nie do zawstydzenia - naturalna, wyrażająca siebie, świadoma swojego ciała (joga)
      - szczególnie: innych kobiet w jej wieku
        
        przyjaźni się z młodymi ludźmi
        
        nie jest uwięziona w żadnej skostniałej formie elegancji, która przystoi
        
        dystyngowana, ale jednocześnie należąca przede wszystkim do siebie
      - Inne Kobiety™ są przedstawione prawie karykaturalnie, by ją uwydatnić #
    - - a propos postaci - to narratorka przyglądała się jej
      - wydaje się należeć do wymierającej klasy ludzi (maniery itp.)
    - - :loudspeaker:: narratorka traktuje jej sposób bycia jako przebranie (na początku) i czytając dalej jej opis przekonujemy się o tym (rzekomo), że Weronika po prostu taka była - ale po odkryciu tożsamości/przeszłości jej męża można rzeczywiście dojść do wniosku, że postawa i osobowość Weroniki były skonstruowane (chociaż w tym przypadku nie jest to synonimiczne z fałszywością), by jak najdokładniej odgrodzić się od jego tożsamości :loudspeaker:
        
        pracownia w dawnym pokoju zmarłego męża
        
        zaciera po nim ślady
        
        na jego fundamencie buduje siebie (renta, mieszkanie i spokój)
        
        wg narratorki Weronika miała prawo zwariować pobierając rentę po zawodowcu i mieszkając z służbowym bloku, jednocześnie blisko trzymając się z kościołem i konspiracją
        
        szaleństwo odniosło się do całej kategorii, a nie do działaczy lub księży, ponieważ jej życie ze zbyt wielu stron było przez mężczyzn opanowane
        
        jednocześnie nie obwinia Weroniki o pobieranie renty i nie sugeruje samolubności dla życia w wygodzie
        
        "konsekwencja życia w rozszczepieniu" - to, co pozwala jej naprawdę żyć w zgodzie ze sobą
  - - - ale i ona sama jest niezwykła
        
        już samo malowanie i to, że musi się zaopatrywać w specjalnym sklepie czyni ją wyjątkową i oddzieloną od ogółu
        
        jako artystka oczywiście, ale szczególnie ze względu na niedostępność materiałów - oni vs profani :sparkles:
        
        narratorka mówi o oddziałach niedostępnych dla profanów
      - pomimo wyrazistości wciąż brała na siebie obowiązki gospodyni - tworzenie odpowiedniej atmosfery - wygląda na to, że odsuwała przy tym na bok własne uczucia, by zachować pozę
    - - jest porównywana do Matki Boskiej, chociaż wygląda na to, że nigdy nie jest postrzegana w kategorii matki po prostu
  - - - właściwie, wydaje się, że określenia wykluczają się w parach
        
        Weronika przechodzi od pozornie beztroskiej kobiety do postaci matczynej
        
        trudno powiedzieć czy jej wcześniejsze dystyngowanie było prawdziwym obliczem - wydaje się stworzone #
        
        ale można odnieść wrażenie, że jej artystyczna natura musi być zwalczana, by mogła wyłonić się kobieta, którą Weronika powinna prezentować - mniej frywolna, bardziej matczyna, ale wciąż pozostająca na uboczu jako gospodyni
        
        ale jej nowo znaleziona siła wciąż nie pozwala jej na obranie pozycji przywódczyni
    - - zbliża się do wizji kobiety odpowiedniej dla jej wieku
- - - - "cudowny stan przed wygnaniem z Raju" :sparkles:
        
        nierealny
        
        Weronika byłaby więc kochanką Seweryna raczej niż matką
        
        ich relacja miejscami bardziej taką przypomina
        
        dopiero później Weronika przyjmie rolę surowej matki - być może wymuszoną przez działalność konspiracyjną i wtłoczenie się w archetyp
        
        kiedy w mieszkaniu zaczyna się działalność konspiracyjna (ukrywanie zbiega), kończy się idylla - wygnanie z raju
        
        są "niewinni"/ nie winni - czystość seksualna
        
        Weronika tworzy z (w domyśle) narratorką i Sewerynem niewinną trójkę - bez zgrzytu do nich pasuje #
  - - - (specyficzne czasy, osobowość Weroniki wpływająca na rzeczywistość, nastawienie narratorki do niej)
      - zagraniczne paczki, zagraniczne gazety
    - - a mieszkanie znajdowało się między kościołem a stocznią - środek ich świata
  - - - metafora kajdan
    - - z drugiej strony oczywiście wrażenie swego rodzaju kontynuacji misji może dodać sił
      - narratorka (na szczęście) jest świadoma, że ich duchowi protoplaści mogliby ich nie pochwalać
        
        przyznaje, że słuchała słów, ale ich nie rozumiała
        
        dosłownie to oczywiście kwestia niezrozumiałego dialektu, ale być może również efekt głębokich różnic kulturowych
    - - chociaż tez tym łatwiej było im dzięki nim doznać objawienia :sparkles:
        
        "heretycki żar ekstazy powstrzymać mogły tylko płomienie stosu" :sparkles:
        
        "Pan Kracy walczy z Szatanem" :sparkles:
- - - - Ofelia i jej szaleństwo - wywołane przez mężczyznę - Weronika bez dominującego mężczyzny kwitnie; jej szaleństwo jest wywołane dominacją mężczyzn - zakłóceniem jej idylli, odebraniem kontroli, wyrwaniem jej z miejsca uwielbianej artystki (i chyba sprowadzeniem do kobiety)
    - - lśnienie inteligencji przykryć błyskotliwością
        
        lub przetworzyć ją w coś łatwiejszego do przyswojenia dla mężczyzn
        
        (narratorka i Weronika nie są jedynymi kobietami w grupie, ale żadnej nie poświęca się więcej uwagi - opisywane są z perspektywy typowych ról kobiecych: Anula jest uwodzicielska, Henryka jest czyjąś żoną, Beata się kimś opiekuje)
        
        dla narratorki jedyną drogą do poważnego traktowania byłoby zostanie (czyjąś) żoną Seweryna
  - - - stara kobieta jako Ofelia
        
        jej kobiecość ostatecznie wybucha do szaleństwa
        
        otoczona i niemalże definiowana przez mężczyzn przez całe życie odgradza się od nich histerią
        
        frustracja
        
        w kontrolowanym przez mężczyzn systemie zdecydowanie trudniej niż u młodej kobiety jest dostrzegać piękno w jej szaleństwie
        
        chociaż w jej życiu nie było miejsca na namiętność, Weronika nie jest niewinna - jest doświadczona życiowo
      - jej szaleństwo ma w sobie cos tajemniczego - m.in. przez absurdalność i teatralność
        
        wydaje się, że podobnie jak działacz, również jest zmęczona - widzimy ją w stanie, w którym za późno jest już na ratunek
      - niezwykle żenujące, bo to objaw słabości z jej strony/ kobieca choroba
    - - łatwo byłoby więc ją zlekceważyć, pozbawić osobowości i przedstawiać tylko i wyłącznie w perspektywie jej szaleństwa
      - "mogłaby zachorować na zło uniwersalne"
        
        strach przed mężczyznami wydaje się szczytem irracjonalności - ale przecież (chociaż narratorka może tego jeszcze nie zauważać) jest u Weroniki w pełni usprawiedliwiony - dotąd kontrolowali całe jej życie i byli w większości sprawcami przemocy
        
        to również jest uogólnienie
        
        ale bycie ciągle w cieniu pracujących wokół niej mężczyzn bez wątpienia mogło doprowadzić do przemęczenia silnej kobiety, którą narratorka wspomina
        
        od otoczenia tych wszystkich mężczyzn zależała jej wolność
        
        narratorka mówi, że gdyby Weronika "zachorowała" na zło ściśle polityczne, jej szaleństwo było krytyką systemu
        
        :loudspeaker: ale przecież tak się właśnie działo - z tym że system, przeciw któremu się buntowała jest o wiele lepiej zakamuflowany, jako że nie odcina się od jakiegoś lepszego przeszłego stanu, do którego można by go porównywać, a w dodatku bardziej wpływowej połowy społeczeństwa praktycznie nie dotyczy :loudspeaker:
- - - - proste skojarzenie z działalnością niepodległościową podczas zaborów (romantycy) ==> Matka Polka #
  - - - ale i zasłużony działacz, którego życie było przecież "ekscytujące" również miał dość i czekał #
  - - - staje się prawie użytkowa - plakatowa
      - tłum w kształcie krzyża/Chrystusa :sparkles:
        
        wspólnota jest skupiona wokół kościoła
        
        wzniosłe cierpienie
        
        mężczyźni
  - - - staroświecko zapewne przypisywane kobietom