Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

พระราชบัญญัติ คุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๒๒ image - Coggle Diagram

- - - - (๑) รับเรื่องราวร้องทุกข์จากผู้บริโภคที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย
      - (๒) ติดตามและสอดส่องพฤติการณ์ของผู้ประกอบธุรกิจ
      - ๓) สนับสนุนหรือทำการศึกษาและวิจัยปัญหาเกี่ยวกับการคุ้มครองผู้บริโภค
      - (๔) ส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการศึกษาแก่ผู้บริโภคในทุกระดับการศึกษาเกี่ยวกับความปลอดภัยและอันตรายที่อาจได้รับจากสินค้าหรือบริการ
      - (๕) ดำเนินการเผยแพร่วิชาการ และให้ความรู้และการศึกษาแก่ผู้บริโภค
      - (๖) ประสานงานกับส่วนราชการหรือหน่วยงานของรัฐที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการควบคุม ส่งเสริม หรือกำหนดมาตรฐานของสินค้าหรือบริการ
      - (๗) ปฏิบัติการอื่นใดตามที่คณะกรรมการหรือคณะกรรมการเฉพาะเรื่องมอบหมาย
  - - - การคุ้มครองผู้บริโภคด้านการโฆษณา
      - การคุ้มครองผู้บริโภคในด้านฉลาก
      - การคุ้มครองผู้บริโภคในด้านสัญญา
  - - - พิจารณาเรื่องราวร้องทุกข์จากผู้บริโภคที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย เนื่องมาจากการกระทำของผู้ประกอบธุรกิจ
      - ดำเนินการเกี่ยวกับสินค้าที่อาจเป็นอันตรายแก่ผู้บริโภค และข่าวสารเกี่ยวกับการบริโภคที่ผู้บริโภคควรทราบ
    - - (๑) ตาย
      - (๒) ลาออก
      - (๔) เป็นบุคคลล้มละลาย
      - (๓) คณะรัฐมนตรีให้ออก
      - (๕) เป็นคนไร้ความสามารถหรือคนเสมือนไร้ความสามารถ
      - (๖) ได้รับโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก
  - - - ถ้าประธานกรรมการไม่มาประชุม ให้กรรมการที่มาประชุมเลือกกรรมการคนหนึ่งเป็นประธาน
      - การประชุมคณะกรรมการทุกคราวต้องมีกรรมการมาประชุมไม่ต่ำกว่ากึ่งหนึ่งของจำนวนกรรมการทั้งหมด
      - การวินิจฉัยชี้ขาดของที่ประชุมให้ถือเสียงข้างมาก
- - - - มาตรา ๓๐
        (1) ให้สินค้าที่ผลิตเพื่อขายโดยโรงงานตามกฎหมาย
        ว่าด้วยโรงงานและสินค้าที่สั่งหรือนำเข้า
        มาในราชอาณาจักรเพื่อขาย เป็นสินค้าที่ควบคุมฉลาก
        
        ไม่ใช้บังคับกับสินค้าที่คณะกรรมการว่าด้วยฉลาก
        กำหนดขึ้นโดยใช้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา
        
        ในกรณีที่มีสินค้าที่มีสินค้าที่ประชาชนทั่วไปใช้เป็นประจำ หรือมีสินค้าที่อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สุขภาพ ร่างกาย หรือจิตใจ เนื่องจากการใช้สินค้าหรือโดยสภาพของสินค้านั้น การกำหนดฉลากของสินค้านั้นจะเป็น
        ประโยชน์แก่ผู้บริโภคในการที่จะทราบข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับสินค้านั้น
        แต่หากสินค้าดังกล่าวไม่เป็นสินค้าที่ควบคุมฉลากตาม (1)
        คณะกรรมการว่าด้วยฉลากมีอำนาจกำหนดให้สินค้านั้น
        เป็นสินค้าที่ควบคุมฉลากได้ โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
      - มาตรา ๓๑
        (1) ฉลากของสินค้าที่ควบคุมฉลาก
        จะต้องมีลักษณะดังต่อไปนี้
        
        ๑) ใช้ข้อความที่ตรงต่อความจริงและไม่มีข้อความ
        ที่อาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดในสาระสำคัญเกี่ยวกับสินค้า
        
        ๒) ต้องระบุข้อความดังต่อไปนี้
        
        ชื่อหรือเครื่องหมายการค้าของผู้ผลิต
        หรือของผู้นำเข้าเพื่อขาย แล้วแต่กรณี
        
        สถานที่ผลิตหรือสถานที่ประกอบธุรกิจนำเข้า
        แล้วแต่กรณี
        
        ระบุข้อความที่แสดงให้เข้าใจได้ว่าสินค้านั้นคืออะไร
        ในกรณีที่เป็นสินค้านำเข้าให้ระบุชื่อประเทศที่ผลิตด้วย
        
        ๓) ต้องระบุข้อความอันจำเป็น ได้แก่ ราคา ปริมาณ วิธีใช้ ข้อแนะนำ
        คำเตือน วัน เดือน ปีที่หมดอายุในกรณีเป็นสินค้าที่หมดอายุ
        หรือกรณีอื่นๆ เพื่อคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภค
        
        ให้ผู้ประกอบธุรกิจเพื่อขายสินค้าที่ควบคุมฉลาก เป็นผู้จัดทำฉลากก่อนขายและฉลากนั้นต้องมีข้อความดังกล่าวใน (1)
        ซึ่งข้อความ ๒) และ ๓) ต้องจัดทำตามหลักเกณฑ์
        และวิธีการที่คณะกรรมการว่าด้วยฉลากกำหนด
        โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
      - มาตรา ๓๒
        การกำหนดข้อความของฉลากตามมาตรา ๓๐
        ต้องไม่เป็นการบังคับให้ผู้ประกอบธุรกิจ
        ต้องเปิดเผยความลับทางการผลิต
        เว้นแต่ข้อความดังกล่าวจะเป็นสิ่งจำเป็นที่เกี่ยวกับ
        สุขภาพอนามัยและความปลอดภัยของผู้บริโภค
      - มาตรา ๓๓
        เมื่อคณะกรรมการว่าด้วยฉลากเห็นว่าฉลากใด
        ไม่เป็นไปตามมาตรา ๓๑ คณะกรรมการมีอำนาจ
        สั่งให้ผู้ประกอบธุรกิจเลิกใช้ฉลากดังกล่าว
        หรือดำเนินการแก้ไขฉลากนั้นให้ถูกต้อง
      - มาตรา ๓๔
        ผู้ประกอบธุรกิจผู้ใดสงสัยว่าฉลากของตนจะเป็นการ
        ฝ่าฝืนหรือไม่เป็นไปตามมาตรา ๓๑ ผู้ประกอบธุรกิจอาจขอให้คณะกรรมการว่าด้วยฉลากพิจารณา
        ให้ความเห็นในฉลากนั้นก่อนได้ ในกรณีนี้ให้นำมาตรา ๒๙ มาใช้บังคับโดยอนุโลม
      - มาตรา ๓๕
        เพื่อประโยชน์ในการควบคุมและการตรวจสอบ
        การประกอบธุรกิจเกี่ยวกับสินค้าที่ควบคุมฉลาก
        รัฐมนตรีมีอำนาจประกาศในราชกิจจานุเบกษา
        กำหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจในสินค้าดังกล่าวต้อง
        จัดทำและเก็บรักษาบัญชีเอกสารและหลักฐาน
        เพื่อให้พนักงานเจ้าหน้าที่ทำการตรวจสอบได้
    - - มาตรา ๓๕ อัฏฐ
        ผู้ประกอบธุรกิจมีหน้าที่ส่งมอบสัญญาแบบถูกต้องตาม มาตรา ๓๕ ทวิ
        หรือส่งมอบหลักฐานการรับเงินที่มีรายการและข้อความถูกต้องตามมาตรา ๓๕ เบญจ ให้แก่ผู้บริโภคภายในระยะเวลาที่ปกติสำหรับการประกอบธุรกิจประเภทนั้น ๆ หรือภายในระยะเวลาที่คณะกรรมการว่าด้วยสัญญากำหนด โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา แล้วแต่ว่าระยะเวลาใดจะถึงก่อน
      - มาตรา ๓๕ นว
        ผู้ประกอบธุรกิจที่สงสัยว่าสัญญา หรือหลักฐานการรับเงินของตน
        ฝ่าฝืนหรือไม่เป็นตามพระราชบัญญัตินี้หรือไม่
        สามารถขอให้คณะกรรมการว่าด้วยสัญญาให้ความเห็นก่อนได้
      - มาตรา ๓๕ สัตต
        กรณีที่ผู้ประกอบธุรกิจ จะทำสัญญารับประกันให้ไว้แก่ผู้บริโภค
        สัญญาดังกล่าวต้องทำเป็นหนังสือลงลายมือชื่อของผู้ประกอบธุรกิจหรือผู้แทน
        และต้องส่งมอบสัญญานั้นแก่ผู้บริโภคพร้อมกับการส่งมอบสินค้าหรือให้บริการ
        ถ้าสัญญาทำเป็นภาษาต่างประเทศต้องมีคำแปลภาษาไทยกำกับไว้ด้วย
      - มาตรา ๓๕ ทวิ
        ในการประกอบธุรกิจขายสินค้าหรือให้บริการใด
        ถ้าสัญญานั้นทำเป็นหนังสือ ไม่ว่าด้วยกฎหมายกำหนด
        หรือทำตามประเพณี คณะกรรมการว่าด้วยสัญญา
        มีอำนาจกำหนดให้การประกอบธุรกิจขายสินค้า
        หรือให้บริการนั้นเป็นธุรกิจที่ควบคุมสัญญาได้
        
        ในการประกอบธุรกิจที่ควบคุมสัญญา สัญญาที่ผู้ประกอบธุรกิจทำกับผู้บริโภค
        จะต้องมีลักษณะดังต่อไปนี้
        
        (๑) ใช้ข้อสัญญาที่จำเป็นซึ่งหากมิได้ใช้ข้อสัญญาเช่นนั้น
        จะทำให้ผู้บริโภคเสียเปรียบผู้ประกอบธุรกิจเกินสมควร
        
        (๒) ห้ามใช้ข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรมต่อผู้บริโภค
        
        การกำหนดตาม (๑) และ (๒) ให้เป็นไปตามหลัก
        เกณฑ์และวิธีการที่กำหนดโดยพระราชกฤษฎีกา
      - มาตรา ๓๕ ตรี
        เมื่อคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากำหนดให้สัญญาของการประกอบธุรกิจ
        ที่ควบคุมสัญญาต้องใช้ หรือต้องใช้โดยมีเงื่อนไขในการใช้ข้อสัญญา
        ตามมาตรา ๓๕ ทวิ แล้ว ถ้าสัญญานั้นไม่ใช้ข้อสัญญาดังกล่าวหรือใช้ข้อสัญญา
        ดังกล่าวแต่ไม่เป็นไปตามเงื่อนไข ให้ถือว่าสัญญานั้นใช้ข้อสัญญาดังกล่าว
        หรือใช้ข้อสัญญาดังกล่าวตามเงื่อนไขนั้น แล้วแต่กรณี
      - มาตรา ๓๕ จัตวา
        เมื่อคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากำหนดให้สัญญาของการประกอบธุรกิจที่ควบคุม
        สัญญาต้องไม่ใช้ข้อสัญญาใดตามมาตรา ๓๕ ทวิ แล้ว
        ถ้าสัญญานั้นใช้ข้อสัญญาดังกล่าว ให้ถือว่าสัญญานั้นไม่มีข้อสัญญาเช่นว่านั้น
      - มาตรา ๓๕ เบญจ
        คณะกรรมการว่าด้วยสัญญามีอำนาจกำหนดให้การประกอบธุรกิจ เป็นธุรกิจที่ควบคุมรายการในหลักฐานการรับเงินได้
        
        ในการประกอบธุรกิจที่ควบคุมรายการในหลักฐานการรับเงิน
        หลักฐานการรับเงินฃจะต้องมีลักษณะดังต่อไปนี้
        
        (๑) มีรายการและใช้ข้อความที่จำเป็น ซึ่งหากมิได้มีรายการ
        หรือมิได้ใช้ข้อความเช่นนั้นจะทำให้ผู้บริโภคเสียเปรียบ
        ผู้ประกอบธุรกิจเกินสมควร
        
        (๒) ห้ามใช้ข้อความที่ไม่เป็นธรรมต่อผู้บริโภค
        
        ทั้งนี้ ตามหลักเกณฑ์ เงื่อนไข และรายละเอียด
        ที่คณะกรรมการว่าด้วยสัญญากำหนด
        การกำหนด (๑) และ (๒) ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์
        และวิธีการที่กำหนดโดยพระราชกฤษฎีกา
      - มาตรา ๓๕ ฉ
        เมื่อคณะกรรมการว่าด้วยสัญญา กำหนดให้หลักฐานการรับเงินของการประกอบธุรกิจ
        ที่ควบคุมรายการในหลักฐานการรับเงิน ต้องใช้ หรือต้องใช้โดยมีเงื่อนไขในการใช้
        หรือต้องไม่ใช้ ข้อความใดตามมาตรา ๓๕ เบญจ แล้ว ให้นำมาตรา ๓๕ ตรี และมาตรา ๓๕ จัตวา
        มาใช้บังคับแก่หลักฐานการรับเงินดังกล่าวโดยอนุโลม
  - - - (๒) จำกัดการใช้สื่อโฆษณาสำหรับสินค้านั้น
      - (๒) และ (๓) ให้นำมาใช้บังคับแก่การโฆษณาที่คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาเห็นว่าการใช้หรือประโยชน์ของสินค้านั้นขัดต่อนโยบายทางสังคม ศีลธรรม หรือวัฒนธรรมของชาติ
      - (๑) กำหนดให้การโฆษณานั้นต้องกระทำไปพร้อมกับคำแนะนำหรือคำเตือนเกี่ยวกับวิธีใช้หรืออันตราย ตามเงื่อนไขที่คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณากำหนด
      - (๓) ห้ามการโฆษณาสินค้านั้น
    - - (๒) ห้ามการใช้ข้อความบางอย่างที่ปรากฏในการโฆษณา
      - (๓) ห้ามการโฆษณาหรือห้ามใช้วิธีการนั้นในการโฆษณา
      - (๑) ให้แก้ไขข้อความหรือวิธีการในการโฆษณา
      - (๔) ให้โฆษณาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดของผู้บริโภคที่อาจเกิดขึ้นแล้วตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณากำหนด
    - - ข้อความดังต่อไปนี้ ถือว่าเป็นข้อความที่เป็นการไม่เป็นธรรมต่อผู้บริโภค
        
        (๔) ข้อความที่จะทำให้เกิดความแตกแยกหรือเสื่อมเสียความสามัคคีในหมู่ประชาชน
        
        (๑) ข้อความที่เป็นเท็จหรือเกินความจริง
        
        (๓) ข้อความที่เป็นการสนับสนุนโดยตรงหรือโดยอ้อมให้มีการกระทำผิดกฎหมายหรือศีลธรรม
        
        (๕) ข้อความอย่างอื่นตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
        
        (๒) ข้อความที่จะก่อให้เกิดความเข้าใจผิดในสาระสำคัญเกี่ยวกับสินค้าหรือบริการ
  - - - มาตรา ๓๙/๑
        
        เมื่อเเลขาธิการคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภคได้แจ้งไปยังสำนักงานศาลยุติธรรมเพื่อแจ้งให้ศาลทราบ ให้เจ้าหน้าที่คุ้มครองผู้บริโภคมีอำนาจดำเนินคดีตามที่เลขาธิการมอบหมายได้ ทั้งนี้การดำเนินคดีของเลขาธิการให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ เงื่อนไขที่คณะกรรมการประกาศ
        
        นอกจากคณะกรรมการมีอำนาจดำเนินคดีตามมาตรา ๓๙ และกฎหมายว่าด้วยวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภคแล้วให้เลขาธิการคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภคมีอำนาจดำเนินคดีเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิของผู้บริโภคแทนผู้บริโภคได้ด้วย
        
        ในการดำเนินคดีในศาล เจ้าหน้าที่คุ้มครองผู้บริโภคมีอำนาจฟ้องเรียกทรัพย์สินหรือค่าเสียหายให้แก่ผู้บริโภคที่ร้องขอได้และในการนี้ให้ได้รับยกเว้นค่าธรรมเนียมทั้งปวง
      - มาตรา ๔๑
        
        ในการดำเนินคดีที่เกี่ยวกับการละเมิดสิทธิของผู้บริโภค ให้สมาคมหรือมูลนิธิที่คณะกรรมการรับรองตามมาตรา ๔๐ มีสิทธิฟ้องคดีแพ่ง คดีอาญา และดำเนินกระบวนพิจารณาใด ๆ ในคดี
        
        ในการดำเนินคดีที่เกี่ยวกับการละเมิดสิทธิของผู้บริโภค ให้สมาคมหรือมูลนิธิที่คณะกรรมการรับรองตามมาตรา ๔๐ มีสิทธิฟ้องคดีแพ่ง คดีอาญา และดำเนินกระบวนพิจารณาใด ๆ ในคดี
        
        ในการดำเนินคดีในศาล มิให้สมาคมและมูลนิธิถอนฟ้อง เว้นแต่ศาลจะอนุญาตเมื่อศาลเห็นว่าการถอนฟ้องนั้นไม่เป็นผลเสียต่อการคุ้มครองผู้บริโภคเป็นส่วนรวม
      - มาตรา ๔๒
        
        สมาคมหรือมูลนิธิใดที่คณะกรรมการรับรองตามมาตรา ๔๐ ไม่ปฏิบัติตามระเบียบที่คณะกรรมการกำหนดตาม(๑) หรือมีพฤติการณ์ปรากฏว่าได้ดำเนินการฟ้องคดีโดยไม่สุจริต คณะกรรมการมีอำนาจเพิกถอนการรับรองสมาคมหรือมูลนิธินั้นได้
        
        สมาคมหรือมูลนิธิใดที่ถูกเพิกถอนตาม(๒) คณะกรรมการอาจไม่ให้การรับรองตามมาตรา ๔๐ อีกก็ได้
        การเพิกถอนการรับรองสมาคมหรือมูลนิธิตาม(๒) ให้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา
        
        นอกจากต้องปฏิบัติตามบทบัญญัติในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์และกฎหมายอื่นแล้ว สมาคมและมูลนิธิที่คณะกรรมการรับรองตามมาตรา ๔๐ ต้องปฏิบัติตามระเบียบที่คณะกรรมการกำหนด
      - มาตรา ๓๙
        
        ในกรณีที่คณะกรรมการเห็นสมควรเข้าดำเนินคดีเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิของผู้บริโภคหรือได้รับคำร้องขอจากผู้บริโภคที่ถูกละเมิดสิทธิ คณะกรรมการเห็นว่าการดำเนินคดีจะเป็นประโยชน์แก่ผู้บริโภคเป็นส่วนรวม
        
        คณะกรรมการมีอำนาจแต่งตั้งพนักงานอัยการโดยความเห็นชอบของอธิบดีกรมอัยการ , ข้าราชการในสำนักงานซึ่งมีคุณวุฒิไม่ต่ำกว่าปริญญาตรีทางนิติศาสตร์ เป็นเจ้าหน้าที่คุ้มครองผู้บริโภคเพื่อให้มีหน้าที่ดำเนินคดีแพ่งและคดีอาญาแก่ผู้กระทำการละเมิดสิทธิของผู้บริโภคในศาล
      - มาตรา ๔๐
        
        สมาคมและมูลนิธินั้นอาจยื่นคำขอให้คณะกรรมการรับรองเพื่อให้สมาคมและมูลนิธินั้นมีสิทธิและอำนาจฟ้องตามมาตรา ๔๑ ได้
        
        สมาคมและมูลนิธิที่มีวัตถุประสงค์ในการคุ้มครองผู้บริโภคหรือต่อต้านการแข่งขันอันไม่เป็นธรรมทางการค้า
        ข้อบังคับสมาคมและมูลนิธิดังกล่าวส่วนที่เกี่ยวกับคณะกรรมการ สมาชิก และวิธีการดำเนินการเป็นไปตามเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวง
        
        สมาคมหรือมูลนิธิที่คณะกรรมการรับรองตาม(๑) ให้มีอายุคราวละสองปีนับแต่วันที่รับการรับรอง การยื่นคำขอตาม(๑) ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กำหนดในกฎกระทรวง
        การรับรองสมาคมและมูลนิธิตาม(๑) ให้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา
  - - - อาจจัดให้มีการประชุมร่วมกันระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองผู้บริโภค
      - อาจจัดให้มีการประชุมร่วมกันกับคณะกรรมการตามกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองผู้บริโภค เพื่อประโยชน์ในการจ่ายค่าตอบแทน ให้ถือว่าการประชุมร่วมดังกล่าวเป็นการประชุมของคณะกรรมการตามกฎหมายของแต่ละคณะกรรมการนั้นด้วย
- - - - 1.นับ ชั่ง ตวง วัด ตรวจสินค้า และเก็บหรือนำสินค้าในปริมาณพอสมควรไปเป็นตัวอย่างเพื่อทำการทดสอบ
      - 2.ค้น ยึด หรืออายัดสินค้า ภาชนะหรือหีบห่อบรรจุสินค้า ฉลากหรือเอกสารอื่นที่ไม่เป็นไปตามพระราชบัญญัติ
      - 3.เข้าไปในสถานที่หรือยานพาหนะใด ๆ เพื่อตรวจสอบการผลิตสินค้า การขายสินค้าหรือบริการ รวมทั้งตรวจสอบสมุดบัญชี เอกสาร
      - 4.มีหนังสือเรียกให้บุคคลใด ๆ มาให้ถ้อยคำ หรือส่งเอกสารและหลักฐานที่จำเป็นเพื่อประกอบการพิจารณาของพนักงานเจ้าหน้าที่