Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ดาวฤกษ์, image, ดาวฤกษ์ก่อนเกิด1, เนบิวลา1, ซูเปอร์โนวา, หลุมดำ, imgres,…

- - - - ชนิด B เป็นดาวฤกษ์สีฟ้าที่มีก๊าซไฮโดรเจนห่อหุ้มรอบๆดาว อุณหภูมิประมาณ 10,000-30,000 องศาเคลวิน
        
        ชนิด A เป็นดาวฤกษ์สีขาวปนฟ้า อุณหภูมิประมาณ 7,500-10,000 องศาเคลวิน
        
        ชนิด F เป็นดาวฤกษ์สีขาว อุณหภูมิประมาณ 6,000-7,500 องศาเคลวิน
        
        ชนิด G เป็นดาวฤกษ์สีเหลืองอุณหภูมิประมาณ 5,000-6,000 องศาเคลวิน
        
        ชนิด K เป็นดาวฤกษ์สีส้ม อุณหภูมิประมาณ 3,500-5,000 องศาเคลวิน
        
        ชนิด M เป็นดาวฤกษ์สีแดง อุณหภูมิน้อยกว่า 3,500 องศาเคลวิน
        
        1 more item...
        
        ส่วนใหญ่มีเส้นโลหะ Mn I, Fe I, Si I, K และเริ่มมีโมเลกุลของไทเทเนียมออกไซด์ จำนวน1 ใน 8 ของดาวในแถบกระบวนหลักเหมาะสำหรับสิ่งมีชีวิต
        
        มีเส้นสเปกตรัมไฮโดรเจนอ่อนกว่า F เริ่มมีโมเลกุล CH และเส้นโลหะไอออไนซ์มากขึ้น
        
        เส้นไฮโดรเจนเริ่มอ่อนลง เริ่มเห็นเส้นของ Fe I, Cr I, K และ Ca IIเข้มมากขึ้นจำนวน 1 ใน 33 ของดาวในกระบวนหลัก
        
        มีเส้นไฮโดรเจนเข้มที่สุดและเส้นโลหะ Fe II, Mg II, Si II จำนวน 1 ใน 160 ของดาวในกระบวนหลัก
        
        ดูดกลืนไฮโดรเจนระดับปานกลาง เส้นโลหะบริสุทธิ์ Mg IIและ Si II อายุสั้นมาก จำนวน 1 ใน 800 ของดาว ในกระบวนหลัก
      - แผ่รังสีในช่วงอัลตร้าไวโอเลต ดูดกลืนความยาวคลื่นของก๊าซฮีเลียมได้ดี แต่มีเส้นไฮโดรเจนที่อ่อนมากเพราะมีแกนกลางร้อนมากจึงเผาไหม้เชื้อเพลิงไฮโดรเจนผ่านได้อย่างรวดเร็วและเป็นดาวแรกที่ออกจากกระบวนหลัก จำนวน1 ใน 3,000,000 ของดาวในกระบวนหลัก
- - - - 1.โชติมาตรปรากฏ (Apparent magnitude)
        
        โชติมาตรที่แสดงถึงความส่องสว่างของดาวที่สังเกตได้จากโลก
      - 2.โชติมาตรสัมบูรณ์(Absolute magnitude)
        
        เปรียบเทียบความส่องสว่างของของดาวฤกษ์ที่ระยะห่างจากโลกเท่ากัน คือ 10 พาร์เซก
- - - - เมื่อดาวฤกษ์ใช้เชื้อเพลิงไฮโดรเจนหมด จะเริ่มการเผาผลาญธาตุที่มีมวลมากขึ้นเป็นล้าดับ ได้แก่ ฮีเลียม คาร์บอน นีออน แมกนีเซียม ออกซิเจน และสิ้นสุดที่เหล็ก
        
        จากนั้นแก่นของดาวจะยุบตัวลง
        
        พร้อมกับเกิดการระเบิดที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวา
        
        สุดท้ายแก่นของดาวจะยุบตัวเป็นหลุมดำ
    - - เมื่อใช้เชื้อเพลิงไฮโดรเจนหมด
        
        แกนกลางของดาวจะยุบตัว เกิดการเผาผลาญฮีเลียมดาวจะขยายขนาดใหญ่ขึ้นเป็นดาวยักษ์แดง เมื่อเชื้อเพลิงฮีเลียมที่แก่นกลางหมด
        
        ดาวจะยุบตัวลงอีกครั้งต่อมาเมื่อปฏิกิริยาหลอมฮีเลียมสิ้นสุดลงแก่นของดาวยักษ์แดงยุบตัวกลายเป็นดาวแคระขาว (white dwarf)
        
        ส่วนอื่น ๆ ที่อยู่รอบแก่นไม่ได้ยุบเข้ามารวม แต่กระจายตัวออกสู่อวกาศท้าให้เกิดเป็นเนบิวลาดาวเคราะห์(planetary nebula)
    - - เมื่อดาวฤกษ์ใช้เชื้อเพลิงไฮโดรเจนหมด
        
        ดาวฤกษ์จะขยายขนาดขึ้นพร้อมทั้งอุณหภูมิที่ผิวจะลดลงเปลี่ยนจากดาวฤกษ์ที่มีสีค่อนข้างไปทางน้้าเงินไปเป็นดาวยักษ์แดง
        
        จากนั้นแก่นของดาวจะ
        ยุบตัวลงพร้อมกับเกิดการระเบิดที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวา
        
        สุดท้ายแก่นของดาวจะยุบตัวเป็นดาวนิวตรอน
        
        แต่ดาวฤกษ์บางดวงอาจจะเปลี่ยนจากดาวยักษ์แดงเป็นดาวยักษ์ใหญ่สีน้้าเงินก่อน
  - - - 1.ภายในเนบิวลาประกอบด้วยแก๊สที่การจายตัวอย่างไม่สม่ำเสมอ มักรวมกลุ่มกันอย่างหนาแน่น ทำให้มีแรงโน้มถ่วงดึงดูดสสารโดยรอบเข้ามารวมกันและหมุนรอบตัวเอง จากนั้นกลุม่ของสสารจะยุบตัวเป็นแผ่นจาน กลุ่มสสารนี้เรียกว่า ดวงอาทิตย์ก่อนเกิด
        
        ในกรณีดวงอาทิตย์ มีต้นกำเนิดมาจากเนบิวลาสุริยะ เมื่อสสารยุบตัวใจบริเวณใจกลางของเนบิวลา สริยะเกิดเป็น ดวงอาทิตย์ก่อนเกิด
      - 3.ดาวฤกษ์ที่เกิดขึ้นจะมีรูปทรงกลมเพราะอยู่ในสภาพสมดุลระหว่างแรงดัน เรียกว่า สมดุลอุทกสถิต
        
        ทำให้ดาวฤกษ์เถียรภาพ
        
        ปลอดปล่อยพลังงานอย่างต่อเนื่องตลอดอายุขัยของดาวฤกษ์
      - 2.ต่อมาดาวฤกษ์ก่อนเกิดมีการยุบตัวโดยแรงโน้มถ่วง มีอุณหภูมิ ความหนาแน่น และวความดันสูงขึ้น เรียกว่า ปฏิกิริยาเทอร์มอนิวเคลียร์
        
        เกิดการหลอมเนิวเคลียสของไฮโดนเจนเป็นนิวเคลียสของฮีเลียม
        
        มวลสารบางส่วนของไฮโดรเจนกลายเป็นพลังงาน ตามสมการ E=mc^2
        
        ดาวฤกษืแต่ละดวงจะมีมวลแตกต่างกันขึ้นอยู่กับมวลของดวงฤกษ์ก่อนเกิด