Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ประเภทของการแสดงนาฏศิลป์ไทย, image, image, image, image, image, image,…
ประเภทของการแสดงนาฏศิลป์ไทย
รำ
การแสดงท่าทางการเคลื่อนไหวร่างกายประกอบจังกวะเพลงร้องหรือเพลงบรรเลงจะเป็นศิลปะการรำเดี่ยว รำคู่ รำประกอบเพลง รำอาวุธ รำทำบทหรือรำใช้บท โดยเน้นท่วงท่าลีลาการร่ายรำที่งดงาม แบ่งเป็น 3 ประเภท
รำคู่
ใช้ผู้แสดง 2 คน แบ่งเป็น
ในเชิงศิลปะการต่อสู้
ในชุดสวยงาม
รำหมู่
ใช้ผู้แสดงมากกว่า 2คน นับเอาลักษณะของจำนวนคน รบะนับเป็นส่วนนึงของรำหมู่
รำเดี่ยว
ใช้ผู้แสดงเพียงคนเดียว
ระบำ
หมายถึง แสดงมากกว่า 2 ขึ้นขึ้นไป ไม่ดำเนินเรื่องราว ใช้เพลงบรรเลง อาจมีเนื้อร้องหรือไม่มีเนื้อร้องก็ได้ เน้นการแปรแถวอย่างมีระเบียบงดงามและเน้นความพร้อมเพียงเป็นหลัก แบ่งออกเป็น 2 ประเภท
ระบำมาตราฐาน
มีตั้งแต่โบราณ
เปลี่ยนแปลงท่ารำไม่ได้
ระบำที่ปรับปรุงขึ้นใหม่
ปรับปรุงหรือประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่
คำนึงถึงความเหมาะสมและการนำไปใช้
นาฏศิลป์พื้นเมือง
หมายถึง การแสดงที่เกิดขึ้นตามท้องถิ่นและ
ตามพื้นที่ต่างๆ ของแต่ละภูมิภาค โดยอาจมีการพัฒนา ดัดแปลงมาจาก การละเล่นพื้นเมืองของท้องถิ่นนั้นๆ การแสดงพื้นเมือง เป็นมรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่า
ภาคอีสาน
ภาคใต้
ภาคกลาง
ภาคเหนือ
ละคร
มหรสพอย่างหนึ่งที่แสดงเป็นเรื่องราว โดยนำภาพจากประสบการณ์และจิตนาการของมนุษย์มาผูกเป็นเรื่อง มีจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงอารมณ์ความรู้สึกก่อให้เกิดความบันเทิง และความสนุกสนาน เพลิดเพลินโดยมีนักแสดงเป็นผู้สื่อความหมาย และเรื่องราวต่อผู้ชม
ละครรำ
แบบดั้งเดิม
ละครนอก
ละครใน
ลละครชาตรี
ปรับปรุงใหม่
ละครพันทาง
ละครเสภา
ละครที่ไม่ใช่ละครรำ
ละครพูด
ละครสังคีต
ละครร้อง
โขน
ศิลปะการแสดงนาฏศิลป์ของไทยรูปแบบหนึ่ง อากัปกิริยาของตัวละครจะมีทั้งการรำ และการเต้นที่ออกท่าทางเข้ากับดนตรี นักแสดงจะถูกสมมติให้เป็นตัวยักษ์ ตัวลิง มนุษย์ เทวดา โดยการสวมหน้ากากหรือเรียกว่า “หัวโขน” ส่วนนักแสดงเป็นมนุษย์ และเทวดาจะไม่สวมหัวโขน การแต่งกายแต่งยืนเครื่องครบถ้วนตามลักษณะของยักษ์ ลิง มนุษย์ นักแสดงไม่ต้องร้องหรือเจรจาเอง เพราะจะมีผู้พากย์เจรจาขับร้องแทน
โขนหน้าจอ
โขนโรงใน
โขนโรงนอก หรือโขนนั่งราว
โขนฉาก
โขนกลางแปลง
นางสาวปาณิสรา ปรางค์สมบัติ ม.5/9 เลขที่ 30
