Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 4 ประเด็นทางจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยวิกฤต และการดูแลระยะท้ายของชีวิ…

- - - - ต่อรองความผิดหวังหรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - รู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ทำบางอย่างที่ค้างคา
      - เช่น อยากเห็นลูกเรียนจบก่อน/ฉันรู้ว่ามันร้ายแรง คงรักษาไม่หาย แต่ฉันอยาก...
    - - เริ่มรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
      - ออกห่างจากสังคมรอบข้าง
      - มีการบกพร่องในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน/หน้าที่การงาน
    - - เช่น ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเรา/ไม่ยุติธรรมเลยทำไมต้องเกิดขึ้นนกับเรา
    - - เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง
      - มองเป้าหมายอนาคตมากขึ้น
    - - เป็นระยะแรกหลังจากผู้ป่วยและญาติทราบข้อมูล
        
        ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้
        
        ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา
        
        เช่น ไม่จริงใช่ไหม/คุณหมอแน่ใจรึเปล่าว่าผลการตรวจถูกต้อง
    - - ให้ความช่วยเหลือประคับประคองจิตใจให้ผ่านระยะเครียดและวิตกกังวล
      - ควรยอมรับพฤติกรรมทางลบของผู้ป่วยและญาติโดยไม่ตัดสินใจ ให้โอกาสในการระบายความรู้สึก
      - รับฟังผู้ป่วยและญาติด้วยความตั้งใจ เห็นใจเปิดโอกาสให้ได้ซักถามข้อสงสัย
      - ให้ความเคารพผู้ป่วย เข้าใจ เห็นใจ ไวต่อความรู้สึกและความต้องการของผู้ป่วย
      - ปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับข้อมูล การดำเนินโรค แนวทางการรักษา
      - อธิบายให้ทราบถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วย ให้ข้อมูลที่เป็นจริง เกี่ยวกับพยาธิสรีรวิทยาของโรค การดำเนินโรค
      - ให้ความหวังที่เป็นจริง สะท้อนคิดเกี่ยวกับการอยู่กับปัจจุบัน
- - - - ใช้หลักการดูแลแบบประคับประคองเป็นแนวทางให้บริการ
    - - ไม่ใช่การเร่งการกาย ไม่ใช่การรุณฆาต แต่เป็การยอมรับสภาวะที่เกิดขึ้น ยอมให้ผู้ป่วยเสียชีวิตตามธรรมชาติ
    - - ภาวะบุคคลอยู่ในภาวะความเจ็บป่วยที่คุกคามต่อชีวิต มีการดำเนินโรคลุกลามอย่างมาก
        ทำให้การทำหน้าที่ของอวัยวะต่างๆของร่างกายไม่สามารถกลับมาคืนสู่สภาวะปกติ
    - - ผู้ที่เข้าสู่ช่วงใกล้เสียชีวิต มีอาการเปลี่ยนแปลงด้านร่างกายมากขึ้น
        จากการทำหน้าที่ของอวัยวะสำคัญของร่างกายลดลงหรือล้มเหลว มีค่าคะแนน PPS น้อยกว่า 30
    - - วิธีการดูแลที่มุ่งเน้นเป้าหมายเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตให้ผู้ป่วยที่มีโรคหรือภาวะคุกคามต่อชีวิต
  - - - เป็นการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบองค์รวม ทั้งร่างกายจิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ
      - ผู้ป่วย และครอบครัวเป็นศูนย์กลาง
    - - ทฤษฎีความสุขสบาย
        
        เน้นความสุขสบายที่เป็นผลลัพธ์ของการพยาบาล
        
        ความสุขสบายแบ่งออกเป็น 3 ประเภท
        
        ความสงบ
        
        อยู่เหนือปัญหา
        
        บรรเทา
        
        กิจกรรมการดูแลที่ส่งเสริมความสุขสบายของผู้ป่วยและครอบครัวตามทฤษฎี
        
        มาตรฐานการพยาบาลเพื่อความสุขสบาย
        
        การสอน แนะนำ เป็นพี่เลี้ยง
        
        อาหารด้านจิตวิญญาณ
        
        การดูแลแบบประคับประคองมุ่งให้ผู้ป่วยจากไปอย่างสงบหรือตายดี
  - - - การเพิกถอนการใช้เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา
      - การยับยั้งการใช้เครื่องมือช่วยชีวิตในการบำบัดรักษา
    - - การทำการุณยฆาตโดยความสมัครใจ
      - การทารุณยฆาตโดยผู้ป่วยไม่สามารถตัดสินใจได้เอง
  - - - ผู้ป่วยที่มีอาการไม่สุขสบายและไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสมมากกว่าหอผู้ป่วยอื่นๆ
      - มีการสื่อสารในหัวข้อแผนการรักษาน้อยกว่าผู้ป่วยอื่นในโรงพยาบาล
      - มีการดูแลในหอผู้ป่วยวิกฤตน้อยกว่าหอผู้ป่วยอื่น
  - - - การรักษาในไอซียูผู้ป่วยมีโอกาสที่จะดีขึ้นแล้วกลับไปทรุดลงได้หลายครั้ง
    - - มุ่งเน้นให้มีชีวิตรอดพ้นจากภาวะวิกฤต
    - - ทีมแพทย์ที่ดูแลรักษาร่วมกันมากกว่า 1 สาขา
      - มุ่งเน้นการรักษาอวัยวะที่ตนรับผิดชอบ
    - - เน้นการหายของโรคมากกว่าความสุขสบาย
    - - พิจารณาใช้กับผู้ป่วยที่มีโอกาสรักษาให้อาการดีขึ้นได้
    - - วุ่นวาย มีเสียงสัญญาณเตือนดังเกือบตลอดเวลา ไม่เหมาะกับการเป็นสถานที่สุดท้ายขอนผู้ป่วยจะจากไป
  - - - ประเมินอาการทางร่างกาย
        
        ประเมินอาการไม่สุขสบาย, ความสามารถในการทำกิจกรรม
      - การประเมินด้านจิตใจ ผู้ป่วยในระยะสุดท้ายจะมีความผิดปกติทางด้านจิตใจ
        
        ภาวะซึมเศร้า
        
        วิตกกังวล
        
        สับสน
      - ประเมินด้านสังคม
        
        บทบาทของผู้ป่วยในครอบครัว
        
        ความรักความผูกพันของผู้ป่วยกับสมาชิกในครอบครัว
        
        ความต้องการของครอบครัว
        
        ผู้ดูแลผู้ป่วย Care giver
        
        ที่อยู่อาศัยและสิ่งแวดล้อม
        
        เครือข่ายทางสังคมและการสนับสนุนทางสังคม
      - การประเมินด้านจิตวิญญาณ
    - - จุดประสงค์ของการใช้ PPS
        
        เพื่อสื่อสารอาการปัจจุบันของผู้ป่วยระหว่างบุคลากรในทีมที่ร่วมกันดูแลผู้ป่วยเพื่อให้มองเห็นภาพของผู้ป่วยและการพยากรณ์โรคไปในแนวทางเดียวกัน
        
        เพื่อประเมินพยากรณ์โรคอย่างคร่าวๆและติดตามผลการรักษา
        
        ใช้บอกความยากของภาระงานของบุคลากรทางการแพทย์และครอบครัวในการดูแลผู้ป่วย
        
        ใช้เป็นเกณฑ์การัดเลือกผู้ป่วยเพื่อเข้าดูแลในสถานที่ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย (Hospice)
        
        ใช้ในการวิจัย
  - - - ระบบการแพทย์เฉพาะ
        
        แพทย์แผนไทย, แพทย์แผนจีน
      - พลังบำบัด
        
        สัมผัสบำบัด,โยเร
      - การผสมผสานกายจิต
        
        สวดมนต์, ทำสมาธิ, โยคะ
      - อาหารและสมุนไพร
        
        อาหารสุขภาพ
  - - - หลักการในการสื่อสารในไอซียู
        
        1) ควรมีแผ่นพับแนะนำครอบครัวถึงการเตรียมตัวก่อนทำการประชุมครอบครัว
        
        2) ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกครั้งที่พูดคุยกับครอบครัวสถานที่ควรเป็นห้องที่เป็นส่วนตัวไม่มีการรบกวน
        
        3) หลีกเลี่ยงคำศัพท์แพทย์
        
        4) ให้เกียรติครอบครัวโดยการฟังอย่างตั้งใจและให้เสนอความคิดเห็น
        
        5) มีความเห็นใจครอบครัวที่ต้องประเชิญเหตุการณ์นี้
        
        6) บทสนทนาควรเน้นที่ตัวตนของผู้ป่วยมากกว่าโรคเปิดโอกาสให้ครอบครัวเล่ารายละเอียดความเป็นตัวตนของผู้ป่วยให้ได้มากที่สุด
        
        7) ปล่อยให้มีช่วงเงียบเพื่อให้ญาติได้ทบทวนรวมถึงฟังอย่างตั้งใจทุกครั้งที่ครอบครัวพูด
        
        8) บอกการพยากรณ์โรคที่ตรงจริงที่สุดถ้าเป็นการแจ้งข่าวร้ายอาจจะใช้ SPIKES protocol
        
        9) เนื้อหาที่จะพูดคุยนั้นอาจแบ่งตามช่วงเวลาที่ผู้ป่วยเข้ารักษาในไอซียู
    - - การช่วยเหลือดูแลทางกายตามอาการที่พบได้บ่อยในผู้ป่วยระยะสุดท้าย
        
        อาการปวด
        
        อาการท้องผูก
        
        เบื่ออาหาร
        
        อาการปากแห้ง เจ็บในปาก กลืนลำบาก
        
        ท้องมานหรือบวมในท้อง
        
        อาการไอ
        
        อาการหอบเหนื่อย หายใจลำบาก
        
        อาการกลั้นปัสสาวะไม่ได้
        
        อาการบวม
        
        อาการคัน
        
        การเกิดแผลกดทับ
    - - ดูแลความสะอาดร่างกาย
      - ให้ได้รับสารน้ำอย่างเพียงพอกับความต้องการของร่างกาย
    - - ช่วยให้ผู้ป่วยยอมรับความตายที่จะมาถึง
      - ช่วยให้จิตใจจดจ่อกับสิ่งดีงาม
      - ช่วยปลดเปลื้องสิ่งที่ค้างคาใจ
      - แนะนำให้ผู้ป่วยปล่อยวางสิ่งต่างๆ
      - สร้างบรรยากาศที่สงบและเป็นส่วนตัว
    - - ประเมินและบันทึกความต้องการทางจิตวิญญาณในระหว่างการดูแลเป็นระยะ
      - สนับสนุนให้มีสถานที่หรือกิจกรรมส่งเสริมด้านจิตวิญญาณ
      - สอบถามและส่งเสริมให้เกิดการปฏิบัติตามศรัทธาความเชื่อ
    - - Living will หรือพินัยกรรมชีวิต หรือ หนังสือแสดงเจตนาไม่ประสงค์จะรับบริจาคสาธารณสุข
      - Proxy
        
        บุคคลใกล้ชิดที่ผู้ป่วยมอบหมายให้มีอำนาจตัดสินใจใเรื่องการดูแลทางการแพทย์ในวาระสุดท้ายของตน
      - บทบาทของพยาบาลในการดูแลให้ผู้ป่วยและญาติเข้าถึงการวางแผนการดูแลล่วงหน้า
        
        การสื่อสาร
        
        สื่อสารร่วมกันระหว่างทีมสุขภาพกับผู้ป่วยและญาติ
        
        การคอยช่วยเหลือเมื่อผู้ป่วยต้องการทำงานการวางแผนการดูแลล่วงหน้า
        
        การรวบรวมเอกสาร
    - - การเตรียมตัวผู้ป่วย
        
        1) ทำการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องติดตามการเต้นหัวใจเครื่องวัดออกซิเจนปลายนิ้ว
        
        2) ยุติการเจาะเลือด
        
        3) ควรปิดประตูหรือปิดม่านให้มิดชิด
        
        4) ทำความสะอาดใบหน้าซ่องปากและร่างกายผู้ป่วย
        
        5) ยุติการรักษาที่ไม่จำเป็นเช่นสารอาหารทางหลอดเลือดน้ำเกลือยาฆ่าเชื้อต่าง ๆ
        
        6) นำสายต่าง ๆ ที่ไม่จำเป็นออก เช่น สายให้อาหารทางจมูก
        
        7) ให้คงไว้เพียงการรักษาที่มุ่งเน้น
        
        9) ควรทำการยุติการให้ผู้ป่วยได้รับยาหย่อนกล้ามเนื้อ เนื่องจากเป็นยาที่บดบังความไม่สุขสบายของผู้ป่วย
        
        10) ให้ยาที่มักจำเป็นต้องได้เช่นมอร์ฟีนยานอนหลับกลุ่ม benzodiazepine ยาลดเสมหะ
        
        12) ประเมินความสุขสบายของผู้ป่วยและเป็นการทำให้ญาติมั่นใจว่าทีมสุขภาพไม่ได้ทอดทิ้งผู้ป่วย
        
        8) ให้คุมอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
        
        11) อธิบายครอบครัวถึงอาการต่าง ๆ ที่อาจเกิดขึ้นและวิธีการจัดการช่วงเวลานี้