Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 4 ประเด็นทางจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยวิกฤต และการดูแลระยะท้ายของชีวิต…

- - - - การช่วยปลดเปลื้องสิ่งที่ค้างคาใจ
      - แนะนําให้ผู้ป่วยปล่อยวางสิ่งต่างๆ
      - ช่วยให้จิตใจจดจ่อกับสิ่งดีงาม อาจน้อมนําได้หลายวิธี
      - สร้างบรรยากาศที่สงบและเป็นส่วนตัว
      - ช่วยให้ผู้ป่วยยอมรับความตายที่จะมาถึง
    - - สนับสนุนให้มีสถานที่หรือกิจกรรมส่งเสริมด้านจิตวิญญาณ
      - สอบถามและส่งเสริมให้เกิดการปฏิบัติตามศรัทธาความเชื่อเพื่อให้ผู้ป่วยและครอบครัวมีความสงบผ่อนคลายในระยะสุดท้าย
      - ประเมินและบันทึกความต้องการทางจิตวิญญาณในระหว่างการดูแลเป็นระยะ
    - - การพักผ่อนนอนหลับ
      - การเปิดแสงไฟจ้าเกินไป
      - ให้ได้รับสารน้ําอย่างเพียงพอกับความต้องการของร่างกาย
      - การดูแลความสะอาดร่างกาย
    - - Living will หรือพินัยกรรมชีวิต
        
        หนังสือที่เกิดจากการพิมพ์หรือเขียน หรือแสดงเจตนาด้วยวาจาต่อแพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่สุขภาพ ญาติ หรือผู้ใกล้ชิด
      - Proxy
        
        บุคคลใกล้ชิดที่ผู้ป่วยมอบหมายให้มีอํานาจตัดสินใจในเรื่องการดูแลทางการแพทย์ในวาระสุดท้ายของตน
      - บทบาทของพยาบาลในการดูแลให้ผู้ป่วยและญาติเข้าถึงการวางแผนการดูแลล่วงหน้า
        
        การรวบรวมเอกสาร
        
        การคอยช่วยเหลือเมื่อผู้ป่วยต้องการทําการวางแผนการดูแลล่วงหน้า
        
        การสื่อสาร โดยการสื่อสารร่วมกันระหว่างทีมสุขภาพกับผู้ป่วยและญาติ
    - - ควรทําการพูดคุยเกี่ยวกับการวางแผนและการคุยเป้าหมายการรักษา สาเหตุที่ควรใช้หัตถการต่างๆ มาเป็นข้อบ่งชี้ในการเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเป้าหมายการรักษา
      - เป็นกิจกรรมที่มีเป้าหมายสําคัญเพื่อสร้างความเข้าใจที่ดีระหว่างทีมสุขภาพกับผู้ป่วยและครอบครัวเกี่ยวกับโรคและระยะของโรครวมไปถึงการดําเนินโรคและการพยากรณ์โรค
    - - การสื่อสารที่ดี และดูแลช่วงใกล้เสียชีวิตอย่างใกล้ชิด สามารถช่วยลดการเกิดความเครียดจากการสูญเสียคนรักได้ (post-traumatic stress disorder)
    - - อาการบวม
      - อาการคัน
      - อาการกลั้นปnสสาวะไม่ได้
      - การเกิดแผลกดทับ
      - อาการเบื่ออาหาร คลื่นไส้อาเจียน
      - อาการหอบเหนื่อย หายใจลําบาก
      - อาการท้องผูก
      - อาการปวด
      - อาการไอ
      - อาการท้องมานหรือบวมในท้อง
      - อาการปากแห้ง เจ็บในปาก กลืนลําบาก
    - - ทําความสะอาดใบหน้า ช่องปาก และร่างกายผู้ป่วย
      - ยุติการรักษาที่ไม่จําเป็น
      - ควรปิดประตูหรือปิดม่านให้มิดชิด
      - นําสายต่างๆ ที่ไม่จําเป็นออก
      - ยุติการเจาะเลือด
      - ให้คงไว้เพียงการรักษาที่มุ่งเน้น
      - ทําการปิดเครื่องติดตามสัญญาณชีพต่างๆ
      - ให้คุมอาการไม่สุขสบายต่าง ๆ
      - ประเมินความสุขสบายของผู้ป่วย
      - อธิบายครอบครัวถึงอาการต่างๆที่อาจเกิดขึ้น
      - ให้ยาที่มักจําเป็นต้องได้
      - ควรทําการยุติการให้ผู้ป่วยได้รับยาหย่อนกล้ามเนื้อ
    - - บทสนทนาควรเน้นที่ตัวตนของผู้ป่วยมากกว่าโรค
      - ปล่อยให้มีช่วงเงียบ เพื่อให้ญาติได้ทบทวน
      - มีความเห็นใจครอบครัวที่ต้องประเชิญเหตุการณ์นี้
      - บอกการพยากรณ์โรคที่ตรงจริงที่สุด
      - ให้เกียรติครอบครัวโดยการฟังอย่างตั้งใจ
      - เนื้อหาที่จะพูดคุยนั้นอาจแบ่งตามช่วงเวลาที่ผู้ป่วยเข้ารักษาในไอซียู
      - ควรมีแผ่นพับแนะนําครอบครัวถึงการเตรียมตัว
      - ปิดเครื่องมือสื่อสารทุกครั้งที่พูดคุยกับครอบครัว
      - หลีกเลี่ยงคําศัพท์แพทย์
  - - - การประเมินด้านจิตใจ ผู้ป่วยในระยะสุดท้ายจะมีความผิดปกติทางด้านจิตใจ
        
        ภาวะวิตกกังวล (Anxiety)
        
        ภาวะสับสน (Delirium)
        
        ภาวะซึมเศร้า (Depression)
      - การประเมินด้านสังคม
        
        ความรักความผูกพันของผู้ป่วยกับสมาชิกในครอบครัว
        
        ความต้องการของครอบครัว
        
        บทบาทของผู้ป่วยในครอบครัว
        
        ผู้ดูแลผู้ปาวย (Care giver)
        
        ที่อยู่อาศัยและสิ่งแวดล้อม
        
        เครือข่ายทางสังคมและการสนับสนุนทางสังคม
      - การประเมินอาการทางร่างกาย
        
        ระบบหัวใจและหลอดเลือด
        
        ระบบหายใจ
        
        ระบบทางเดินอาหาร
        
        ระบบประสาท
        
        ระบบการควบคุมหูรูด
        
        ระบบขับถ่าย
      - การประเมินด้านจิตวิญญาณ
        
        ความต้องการของผู้ป่วยในด้านจิตวิญญาณเกี่ยวข้องกับปรัชญาชีวิต เป้าหมายชีวิต หรือคุณค่าทางด้านจิตใจ ความเชื่อทางศาสนา
    - - จุดประสงค์ของการใช้ PPS
        
        ใช้เป็นเกณฑ์การเลือกผู้ป่วยเพื่อเข้าดูแลในสถานที่ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย (Hospice)
        
        ใช้บอกความยากของภาระงานของบุคลากรทางการแพทย์และครอบครัวในการดูแลผู้ป่วย
        
        เพื่อประเมินพยากรณ์โรคอย่างคร่าวๆ และติดตามผลการรักษา
        
        ใช้ในการวิจัย
        
        เพื่อสื่อสารอาการปัจจุบันของผู้ป่วยระหว่างบุคลากรในทีมที่ร่วมกันดูแลผู้ป่วย เพื่อให้มองเห็นภาพของผู้ป่วยและการพยากรณ์โรคไปในแนวทางเดียวกัน
- - - - ความโกรธเป็นภาวะธรรมชาติ และเป็นการเยียวยาความรู้สึกที่เกิดจากสูญเสีย
      - ข่าวร้ายที่ได้รับ ความโกรธอาจจะขยายไปยังแพทย์ ครอบครัว ญาติ เพื่อน และทุกอย่างรอบตัว
    - - เป็นระยะที่ต่อรองความผิดหวังหรือข่าวร้ายที่ได้รับ
      - การต่อรองมักจะแฝงด้วยความรู้สึกผิดไว้ด้วย อาจจะรู้สึกว่าตนเองมีความผิดที่ยังไม่ได้ทําบางอย่างที่ค้างคา หรือยังไม่ได้พูดอะไรกับใคร
    - - ไม่เชื่อ ไม่ยอมรับความจริง ไม่เชื่อผลการรักษา และอาจขอย้ายสถานที่รักษา
      - เป็นระยะแรกหลังจากผู้ป่วยและญาติรับทราบข้อมูล จะรู้สึกตกใจ ช็อคและปฏิเสธสิ่งที่ได้รับรู้
    - - ผู้ป่วยและญาติจะเริ่มรับรู้ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
      - ความรู้สึกซึมเศร้าจะเริ่มเกิดขึ้น ระดับความรุนแรงขึ้นอยู่กับ ความเข้มแข็งของแต่ละบุคคล และสภาพแวดล้อมของแต่ละบุคคล
      - เมื่อผ่านระยะปฏิเสธ เสียใจ หรือระยะต่อรองไปสักระยะ
      - เบื่อหน่าย เก็บตัว
        
        ไม่ค่อยพูดคุย ถามคําตอบคํา
        
        ออกห่างจากสังคมรอบข้าง
    - - เริ่มยอมรับสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง อารมณ์เจ็บปวดหรือซึมเศร้าดีขึ้น และมองเหตุการณ์อย่างพิจารณามากขึ้น
      - มองเป้าหมายในอนาคตมากขึ้น ปรับตัว และเรียนรู้เพื่อให้ดําเนินชีวิตต่อไปได้
- - - - ความไม่สุขสบายหายไป หรือสงบผ่อนคลาย
    - - ความสุขที่อยู่เหนือความไม่สุขสบายทั้งปวงแม้ว่าจะไม่สามารถขจัดหรือหลีกเลี่ยงได้
    - - ความไม่สุขสบายที่มีอยู่ทุเลาเบาบางลง