Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 5 การพยาบาลผู้มีความผิดปกติทางการกิน,ความผิดปกติทางเพศ…

- - - - มีการดื่มเหล้าเกินขนาด และมีสภาพจิตใจและพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ไม่เหมาะสม เช่น มีพฤติกรรมก้าวร้าว มีพฤติกรรมทางเพศไม่เหมาะสม อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย การตัดสินใจเสีย ไม่สามารถ เข้าสังคมหรือทำงานได้ เกิดในระหว่าง หรือทันทีหลังจากดื่มแอลกอฮอล์และมีอาการอย่างน้อย 1 อย่าง ดังนี้ การทรงตัวเสีย การประสานงานของกล้ามเนื้อไม่ดี
    - - เป็นยาเสพติดประเภทหนึ่งที่มีการออกฤทธิ์กระตุ้นระบบประสาทผู้ป่วยจะมีอาการกระวนกระวายในผู้ป่วยที่ได้รับพิษน้อยในขณะที่ผู้ป่วยที่ได้รับยาเป็นปริมาณมากจะทําให้มีพฤติกรรมเปลี่ยนแปลง ผู้ป่วยที่ใช้ยามาเป็นเวลานานจะทำให้มีอาการหลงผิดได้และนำไปสู่อาการทางจิตเวชได้
    - - ในควันบุหรี่เต็มไปด้วยนิโคติน (สารเสพติด), สารเคมี 7,000 ชนิด, สารพิษมากกว่า 250 ชนิด และสารก่อมะเร็งมากกว่า 70 ชนิด ยิ่งสูบบุหรี่นานเท่าไร ก็ยิ่ง เสี่ยงต่อโรคภัยไข้เจ็บที่บั่นทอนชีวิตให้สั้นลง อีกทั้งยังส่งผลกระทบต่อคนรอบข้าง
    - - ให้ข้อมูลทำให้ผู้ป่วยมองเห็นถึงความขัดแย้งที่มีอยู่ในตนเอง เพื่อก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง จูงใจ ผู้ป่วยโดยให้รับรู้ว่า พฤติกรรมในปัจจุบันเป็นอุปสรรคอย่างไรกับเป้าหมายในชีวิต
        
        พูดคุยให้ผู้ป่วยได้สำรวจถึงผลดีผลเสียที่ตามมาจากพฤติกรรมของเขา เน้นให้ทราบว่าเขาคือ ผู้ที่รับผิดชอบต่อพฤติกรรมตนเอง
        
        หลีกเลี่ยงการขัดแย้งกับผู้ป่วย ซึ่งในช่วงแรกนี้ผู้ป่วยยังมีความสับสนเกี่ยวกับพฤติกรรมของตนเอง
        
        พยาบาลสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย เพื่อให้เกิดความไว้วางใจ โดยแสดงความเห็นอกเห็นใจ เข้าใจ รับฟังผู้ป่วยอย่างตั้งใจ ด้วยท่าทีที่เป็นมิตร อบอุ่น
        
        ให้ความรู้เกี่ยวกับทักษะในการหยุดยา เทคนิคการหยุดความคิดเพื่อไม่ให้เกิดความอยาก ยา แยกแยะตัวกระตุ้นที่ทำให้เกิดความอยากยา
        
        สนับสนุนให้ผู้ป่วยเรียนรู้ทักษะพื้นฐานต่าง ๆ ในการเลิกยา เรียนรู้ว่าความคิด อารมณ์ และ พฤติกรรมต่าง ๆ สามารถเปลี่ยนแปลงได้
        
        พยาบาลและผู้ป่วยร่วมกันหาแนวทางในการปฏิบัติตัวเพื่อเตรียมเผชิญกับตัวกระตุ้นต่าง ๆ และ กำจัดอุปกรณ์การเสพยา
        
        พูดคุยกับผู้ป่วยเกี่ยวกับวงจรการอยากยา และหาวิธีที่จะหยุดวงจรนั้นด้วยตัวเอง โดยพยาบาลมี หน้าที่เป็นผู้ให้แนวทาง และให้กำลังใจสนับสนุน
        
        อธิบายให้ข้อมูลเกี่ยวกับอาการที่จะเกิดขึ้นในช่วงขาดยา เช่น ซึมเศร้า นอนไม่หลับ หงุดหงิด ปวด ศีรษะ และหาแนวทางในการจัดการกับอาการดังกล่าวร่วมกับผู้ป่วย
        
        10.สนับสนุนให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมใหม่ที่ต่างจากการใช้ยา การออกกำลังกาย การจัดตาราง ชีวิตประจำวันใหม่ การมีกิจกรรมนันทนาการใหม่ ๆ ในชีวิต
    - - หมายถึง การรักษาผู้ป่วยที่มีอาการทางจิต ผู้ป่วยที่มีความแปรปรวนทางด้านจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เป็นโรคจิต โรควิตกกังวล จิตสรีรแปรปรวน ภาวะซึมเศร้า ความแปรปรวนในการใช้สารเสพติด ด้วยสารเคมีที่ออกฤทธิ์ต่อสมองและระบบประสาท ซึ่งควบคุมความคิด อารมณ์และพฤติกรรมของผู้ป่วยให้อยู่ในภาวะปกติ
  - - - การพยาบาล
        
        2..ควรพูดคุยและให้ความรู้สอดแทรกให้เด็กเข้าใจ และยอมรับว่าการเล่นเกมที่ดี ควรเลือกเกมอะไร เกมใดที่ไม่ส่งเสริมให้เล่น เนื่องจากเหตุผลใด
        
        3.แนะนำให้หากิจกรรมอย่างอื่นให้เด็กทำ
        ชดเชยการเล่นเกม เช่น ดนตรี กีฬา ศิลปะ.
        
        4.ฝึกให้เด็กมีการควบคุมตนเอง มีการจัดตารางเวลามาตั้งแต่เล็ก ควรฝึกตั้งแต่เด็กอายุ 2 ปีขึ้นไป
        
        1.สร้างสัมพันธภาพเพื่อให้เด็กเกิดความไว้วางใจในตัวพยาบาล
        
        6.ผู้ปกครองควรให้เวลากับเด็กมากขึ้น เพื่อเป็นการทำกิจกรรมครอบครัวร่วมกัน
        
        7ค่อยๆ ปรับพฤติกรรม ปรับเวลา อย่าสั่งหยุดทันทีทันใด เด็กจะเกิดการต่อต้าน.
        
        5.สร้างความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ลูกที่ดี เพื่อที่จะสามารถพูดคุยตกลงกันได้.
- - - - เป็นการแสดงออกทางพฤติกรรมโดยแสดงออกถึงความบกพร่องของปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการสื่อสารทั้งการใช้ภาษาพูดและภาษาท่าทาง มักทำกิจกรรมซ้ำๆ เฉพาะที่ตนเองสนใจและเป็นแบบแผนซ้้ำๆ
    - - 5) การกระตุ้นพัฒนาการ การปรับพฤติกรรม ฝึกพูด และให้การศึกษาที่เหมาะสมช่วยให้เด็กมีอาการดีขึ้น
        
        1) การดูแลความปลอดภัย
        
        7)กระตุ้นให้สามารถปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมหรือสังคมเพื่อการดำรงชีวิตอย่างปกติสุข โดยไม่เป็นภาระแก่ครอบครัวหรือผู้อื่น
        
        6) ให้ครอบครัวมีส่วนร่วมในการบำบัด
        
        4) จัดกิจกรรมการเล่นเพื่อการบำบัด
        
        3) การให้คำปรึกษาครอบครัวและร่วมกันวางแผนการดูแลและรักษา
        
        2) การกระตุ้นพัฒนาการตามช่วงวัย
    - - พัฒนาการด้านภาษา
      - พูดช้า หรือยังไม่พูดเมื่อถึงวัยที่สมควร
      - พูดคำซ้ำๆ
      - พูดด้วยภาษาของตัวเองที่คนอื่นฟังไม่เข้าใจ
      - พัฒนาการด้านสังคม (การมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง)
      - ไม่สื่อสารแสดงความต้องการของตัวเอง เช่น ไม่ชี้ไปที่ของที่อยากได้
      - ไม่สบตา ไม่มองหน้า
      - ไม่แสดงอารมณ์ทางสีหน้า ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ
      - ไม่สนใจที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับใคร เช่น ไม่ทักใครก่อน ไม่ยิ้มให้ ไม่ยิ้มตอบ วิ่งหนีเมื่อมีคนมาทัก
      - พัฒนาการด้านอื่นๆ
      - ชอบเรียงของให้เป็นระเบียบ เช่น เรียงของเล่นให้เป็นแถวต่อๆ กันไป
      - ชอบทำกิจกรรมเดิมซ้ำๆ
      - ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง รับการเปลี่ยนแปลงไม่ค่อยได้ เช่น ต้องใส่รองเท้าคู่เดิมสีเดิม ถ้าเปลี่ยนรองเท้าคู่ที่ใส่จะร้องไห้ไม่ยอมหยุด
  - - - 1) ให้ความรู้ครอบครัวและส่งเสริมให้ครอบครัวมีส่วนร่วมในการวางแผนการดูแลเด็ก
        
        2)การจัดสภาพแวดล้อมให้ปลอดภัยและช่วยให้เด็กเกิดการเรียนรู้เนื่องจากเด็กที่มีสมาธิสั้นมักมีความบกพร่องในการควบคุมพฤติกรรมตนเองการปรับสิ่งแวดล้อมจะช่วยให้เด็กสามารถควบคุมตนเองและปรับตัวได้ดีขึ้น
        
        3) การใช้พฤติกรรมบำบัดเพื่อให้เกิดการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม โดยทั้งทางบ้านและโรงเรียนควรมีบรรยากาศที่เข้าใจเป็นกำลังให้เด็ก ให้ความสนใจ ชื่นชม เมื่อเด็กมีพฤติกรรมที่ดี หากเด็กทำผิดโดยไม่ตั้งใจสมควรใช้คำพูดปลอบใจ มีท่าทีเห็นใจ แนะนำวิธีแก้ไข ไม่ประจาน และไม่ลงโทษด้วยความรุนแรง หากมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมควรปราม ตักเตือนอย่างสม่ำเสมอ เปิดโอกาสให้แก้ไขด้วยตนเอง ซึ่งจะทำให้เกิดพฤติกรรมที่พึงประสงค์และทำให้พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมลดลงหรือหมดไป
        
        4) การสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดเป็นรายบุคคล เพื่อให้ไว้วางใจในตัวพยาบาลและมีทักษะในการสร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่น
        
        5) การให้คำแนะนำสำหรับครูเพื่อให้เกิดความเข้าใจและช่วยเหลือเด็กทั้งในด้านการเรียนและการปรับตัวที่โรงเรียน
  - - - 1) การสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดเพื่อให้เกิดความไว้วางใจและลดความก้าวร้าว
        
        2) การให้คำแนะนำการเลี้ยงดูแก่ผู้ปกครองและครูที่โรงเรียนในการจัดการปัญหาพฤติกรรมต่างๆ ของเด็ก
        
        3) ส่งเสริมความตระหนักรู้ในพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของตนและรับรู้ว่าพฤติกรรมดังกล่าวไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม โดยใช้หลักพฤติกรรมบำบัด เช่น การให้แรงเสริมทางบวกและทางลบ
        
        4) เปิดโอกาสให้ปรับเปลี่ยนพลังความคับข้องใจ ความโกรธ เป็นพลังสร้างสรรค์เพื่อให้เกิดการผ่อนคลาย เช่น เล่นกีฬา และเล่นดนตรี เป็นต้น
        
        5) ส่งเสริมความตระหนักรู้ในคุณค่าของตนเอง การพัฒนาเอกลักษณ์แห่งตนอย่างเหมาะสมด้วยการเสริมสร้างประสบการณ์ความสำเร็จ การประเมินศักยภาพของตนเอง และกาตั้งเป้าหมายชีวิต
    - - 1) ตั้งใจทำลายทรัพย์สินซึ่งเป็นความตั้งใจ
        
        2) งัดแงะบ้าน อาคาร หรือรถของผู้อื่น
        
        3) พูดโกหกบ่อยเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการหรือหลีกเลี่ยงกฎเกณฑ์
        
        4) ลักขโมยของ
        
        5)รังแก ข่มขู่ ทำให้ผู้อื่นหวาดกลัว
  - - - 1) แนะนำหรือให้คำปรึกษาครอบครัวในเรื่องโรค แนวทางการดูแลเด็กให้ได้รับการตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานทั้งด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ และสังคม และการมีส่วนร่วมของครอบครัวในการดูแล
        
        2) การกระตุ้นและส่งเสริมพัฒนาการโดยเน้นทักษะด้านร่างกาย และทักษะในการดำรงชีวิตประจำวันอย่างต่อเนื่อง
        
        3) จัดสิ่งแวดล้อมให้ปลอดภัยไม่เกิดอันตราย รวมทั้งการจัดสิ่งแวดล้อมเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาการในทักษะด้านการดำรงชีวิตประจำวัน
        
        4) การให้คำปรึกษาครอบครัวในการระบายความรู้สึก สร้างเสริมกำลังใจเพื่อประคับประคองและช่วยวางแผนการส่งเสริมพัฒนาการเด็ก
        
        5)การทำกิจกรรมบำบัด เป็นการฝึกใช้กล้ามเนื้อมัดเล็ก ได้แก่ การใช้มือหยิบจับสิ่งของฝึกการทำงานของตาและมือให้ประสานกัน
        
        6)การฝึกพูด เริ่มจากการฝึกใช้กล้ามเนื้อช่วยพูด บังคับกล้ามเนื้อเปล่งเสียง การออกเสียงให้ถูกต้อง ซึ่งต้องกระทeตั้งแต่เด็กอายุต่ำกว่า 4 จึงจะได้ผลดีที่สุด
        
        7)การฟื้นฟูสมรรถภาพทางการศึกษา โดยสนับสนุนให้ได้เรียนรู้ชีวิตในสังคมร่วมกับคนปกติ และได้มีโอกาสเรียน ซึ่งการจัดการศึกษาเป็นการจัดการศึกษาพิเศษเฉพาะบุคคลที่มีภาวะบกพร่องทางสติปัญญาล้วนๆ จัดให้เท่าที่จำเป็น แต่จะส่งเสริมการจัดการเรียนร่วมให้มากที่สุด
        
        8)การฟื้นฟูสมรรถภาพทางอาชีพ เริ่มที่อายุ 15-18 ปี เป็นสิ่งจำเป็นต่อการประกอบอาชีพในวัยผู้ใหญ่ ได้แก่ ฝึกการตรงต่อเวลา รู้จักรับคำสั่งและนำมาปฏิบัติ การปฏิบัติตนต่อผู้ร่วมงานและมารยาทในสังคม อาชีพที่ผู้บุคคลที่มีภาวะพร่องทางสติปัญญาสามารถทำได้ดี ได้แก่ งานบ้าน งานบริการ งานในโรงงาน งานในสำนักงาน เช่น รับส่งหนังสือ
- - - - จินตนาการทางเพศหรือความต้องการที่จะมีกิจกรรมทางเพศลดลง
        
        ความผิดปกตินี้ก่อให้ผู้ป่วยทุกข์ทรมานอย่างมาก หรือก่อปัญหาระหว่างบุคคล
        
        3.ไม่มีการแข็งตัวของอวัยวะเพศ หรือไม่สามารถคงสภาวะนี้ได้จนสำเร็จกิจกรรมทางเพศโดยเป็นเช่นนี้อยู่ตลอดหรือเป็นช่วงๆ
  - - - 1.ความต้องการเป็นเพศตรงข้ามอยู่เสมอ มักปัสสาวะแบบเพศตรงข้าม ต้องการใช้ชีวิตหรือ ได้รับการปฏิบัติจากผู้อื่นแบบเพศตรงข้าม
        หรือมีความเชื่อฝังใจว่าตนเองมีความรู้สึก หรือปฏิกิริยาต่างๆดังที่เพศตรงข้าม
        
        มีความรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจกับเพศของตน หรือรู้สึกว่าบทบาทตามเพศของตนเองไม่เหมาะสมอยู่ตลอด
  - - - พยาบาลต้องมีความรู้ความเข้าใจเรื่องเพศศึกษาอย่างถูกต้อง แต่สิ่งสำคัญคือพยาบาลต้องมีเจตคติที่ดีในเรื่องเพศ
      - สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่ยอมรับ เข้าใจ และพร้อมที่จะรับฟังผู้ป่วย ไม่ให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าอาย
      - ให้ความสำคัญกับปัญหาปัจจุบันของผู้ป่วยก่อน เนื่องจากผู้ที่มีความผิดปกติทางเพศมักเข้ามารับการรักษาทางจิตเวชด้วยปัญหาทางจิตใจ
        เช่น วิตกกังวล นอนไม่หลับ ภาวะซึมเศร้า หรือ พยายามทำร้ายตนเอง
      - ให้ความรู้ผู้ป่วยเกี่ยวกับความผิดปกติทางเพศ ถึงสาเหตุ อาการ และการบำบัดรักษา ตลอดจนวิธีการประเมินความแปรปรวน ทั้งทางร่างกายและจิตใจที่เกิดขึ้น เพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วย และสามารถที่จะรู้ได้ว่าอาการใดเป็นสิ่งที่บอกว่าตัวผู้ป่วยมีปัญหาทางเพศ
      - แนะนำผู้ป่วยให้รู้จักการสื่อสารอย่างเหมาะสม และให้โอกาสผู้ป่วยได้ฝึกทักษะการสร้างสัมพันธภาพ โดยสร้างบรรยากาศที่เอื้อยอำนวย ให้กำลังใจและให้แรงเสริมทางบวก
      - ช่วยผู้ป่วยประเมินความรู้สึกของตนเองเกี่ยวกับความกลัว ความวิตกกังวล หรือการเกิดภาวะซึมเศร้า ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กับปัญหาทางเพศ โดยเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้พูดเล่าหรือระบายออก รวมทั้งให้คำแนะนำในการลดความเครียด และให้ผู้ป่วยได้ฝึกวิธีคลายเครียด เช่น การบริหารการหายใจ
      - ช่วยเสริมสร้างความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของผู้ป่วยที่สัมพันธ์กับเรื่องเพศ โดยให้ผู้ป่วยได้พูดถึงตนเองในด้านบวก ทั้งในเรื่องของความตั้งใจในการบำบัดรักษา การคิด อย่างเหมาะสม ความร่วมมือ และการลงมือปฏิบัติตามแผนการรักษา ตลอดจนความก้าวหน้าของการบำบัดรักษา
- - - - ปฎิเสธที่จะคงน้ำหนักตัวไว้ในระดับต่ำสุดหรือสูงกว่าระดับต่ำสุดของน้ำหนักตัวปกติตามอายุและส่วนสูง
      - กลัวอ้วนหรือกลัวน้ำหนักขึ้นอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะมีน้ำหนักตัวน้อย
      - มีการรับรู้ถึงน้ำหนักตัวหรือรูปร่างของตนไม่ตรงตามความเป็นจริง การประเมินตนเองจะใช้น้ำหนักตัวหรือรูปร่างมาเป็นสิ่งสำคัญ หรือไม่ยอมรับว่าในขณะนั้นตนเองมีน้ำหนักตัวที่ต่ำอย่างรุนแรง
      - ในผู้หญิงที่มีประจำเดือนแล้วจะมีภาวะขาดประจำเดือน ได้แก่ ประจำเดือนไม่มาติดต่อกัน 3 รอบ (ผู้หญิงคนนั้นจะถือว่าขาดประจำเดือน ถ้าต้องได้รับฮอร์โมน เช่น estrogen เท่านั้นประจำเดือนจึงจะมาได้)
    - - สร้างสัมพันธภาพให้ผู้ป่วยเกิดความเชื่อถือและไว้วางใจ
        
        ประเมินความเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตาย เช่น ความคิด ท่าทาง และการวางแผน โดยการเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้พูดระบายความรู้สึก
        
        ดูแลอาหารและการรับประทานของผู้ป่วย ควบคุมปริมาณแคลรี่ที่ผู้ป่วยได้รับ โดยในระยะแรกไม่ควรให้ผู้ป่วยเพิ่มน้ำหนักอย่างรวดเร็ว เพื่อป้องกันการขยายตัวของกระเพาะ การบวม และอาจมีหัวใจล้มเหลว
        
        สังเกตพฤติกรมการกิน และการชดเชยการกินที่เพิ่มมากขึ้น เช่น การออกกำลังกาย
        
        ควบคุมดูแลการทำกิจกรรม การออกกำลังกาย และส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีการทำกิจกรรมที่เหมาะสม
        
        ประสานงานกับนักโภซนากร ผู้ป่วยและครอบครัวในการวางแผนการจัดอาหาร ที่มีคุณค่าและดีต่อสุขภาพ เพื่อให้ผู้ปวยมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นประมาณ 2 % กิโลกรัม ต่อสัปดาห์
        
        7 . ส่งเสริมและให้กำลังใจผู้ป่วยให้ความร่วมมือการบำบัดรักษาให้ได้มีน้ำหนักตัวที่ปกติ และป้องกันการกลับเป็นซ้ำ
        
        ส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้พูดแสดงความคิด ความรู้สึกเกี่ยวกับรูปร่างและการมองภาพลักษณ์ของตนเอง เพื่อได้เห็นความเชื่อมโยงของความขัดแย้งในใจกับพฤติกรรมการกิน และช่วยให้ผู้ป่วยได้เข้าใจการมองภาพลักษณ์ที่เบี่ยงเบนไปจากความจริง
  - - - เสริมแรงทางบวก เช่น การให้กำลังใจผู้ป่วยเกี่ยวกับรูปร่างเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความมั่นใจในตนเอง
      - ให้ครอบครัวมีส่วนร่วมในการดูแล
      - เข้าใจ ยอมรับ ความคิดพฤติกรรมผู้ป่วย
      - กำหนดเป้าหมายในการรักษาร่วมกัน
      - สร้างสัมพันธภาพ เพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความไว้วางใจและให้ความร่วมมือในการดูแลตนเอง
      - ให้ข้อมูลเกี่ยวกับโรค ความผิดปกติ
      - ดูแลอย่างใกล้ชิด เฝ้าระวังอาการผิดปกติต่างๆเช่นซึมเศร้า
    - - ใช้ยาระบาย ยาขับปัสสาวะ หรือสวนทวารหลังรับประทานอาหาร
      - ใช้อาหารเสริมหรือผลิตภัณฑ์สมุนไพรเพื่อลดน้ำหนัก
      - กังวลหรือกลัวว่าน้ำหนักตัวจะเพิ่มขึ้น
      - หมกมุ่นอยู่กับน้ำหนักและรูปร่างของตนเอง
      - มีความคิดแง่ลบต่อภาพลักษณ์ของตนเอง
      - ควบคุมพฤติกรรมการรับประทานอาหารไม่ได้
      - สภาวะอารมณ์เปลี่ยนไปจากปกติ เช่น รู้สึกเครียด