Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

TWÓRCZA RESOCJALIZACJA - Coggle Diagram

- - - - Zaburzenia rozwoju sfery poznawczej,
      - Powoduje je wadliwy proces socjalizacji w rodzinie, kręgach koleżeńskich, szkole,
      - Dewiacje osobowości na różnorodnym tle, spowodowane np. długotrwałym przyjmowaniem środków psychoaktywnych,
      - i inne.
  - - - Na mocy prawa mają przebywać ludzie skazani
        prawomocnymi wyrokami sądów za popełnione, kodeksowo zabronione, czyny.
- - - - Idea obciążona jest trzema funkcjonującymi dość powszechnie akceptowanymi mitami społecznymi.
- - - - To ugruntowane przekonanie ma swoje historyczne źródła we wcześniejszych doświadczeniach kulturowych oraz wielowiekowych surowych tradycjach społecznych w naszym kręgu kulturowym.
  - - - Z założenia posiada walory pomocniczości i służby drugiemu człowiekowi.
      - Zaczyna ulegać wpływom polityczno-administracyjnym.
      - Przesunęły się akcenty z resocjalizacyjnej istoty tego procesu na istotę administracyjno-formalną.
- - - - Sankcjonowały rozmaite formy terapii w zakładach karnych jako
        podstawowe metody resocjalizacji.
- - - - Trudno rozstrzygnąć, na ile te poglądy mają charakter kamuflażu oczywistych intencji
  - - - Problem stygmatyzacji
        społecznej
        
        Zjawiska „nakładania” swoistego piętna na osoby, które funkcjonowały w dewiacyjnych rolach oraz przebywały w instytucjach resocjalizacyjnych.
- - - - O surowym i gniewnym wyrazie, nadaje jej praktycznym wymiarom postać przymusu izolacyjnego, opartego na bezwzględnym posłuszeństwie i formalno-administracyjnych sposobach postępowania ze skazanymi.
        
        U części więźniów powstaje tzw. zafałszowane przystosowanie społeczne
  - - - Jest pełna współczucia i akceptacji. Jej istotą jest uzupełnianie działań wynikających z formalnego przymusu o oddziaływania terapeutyczne, w których dopatruje się sensu pozytywnej zmiany wewnętrznej izolowanych przestępców.
        
        U więźniów powoduje „uzależnienie” podopiecznych od swoich terapeutów, bez których nie potrafią funkcjonować, albo „udawanie” przez skazanych „pozytywnej zmiany” w celu osiągania bieżących korzyści regulaminowych.
- - - - Działalność jako proces zmiany kreującej, a nie proces przymusu zmiany lub zmiany dobrowolnej pod wpływem terapii, charakterystycznych dla dotychczasowej praktyki penitencjarnej, opartej na dorobku klasycznych koncepcji
        i teorii kryminologicznych, psychologicznych, socjologicznych i pedagogicznych
  - - - Przyczyny
        
        3
        
        Fakt wymierzenia kary pozbawienia wolności nie ma walorów resocjalizacyjnych, więc nie wywołuje pozytywnej zmiany. Powoduje poczucie frustracji i odrzucenia, buntu i desperacji, a także chęć odwetu po wyjściu na wolność.
        
        4
        
        Skazany opuszczający mury więzienia, nawet jeśli bardzo chce normalnie funkcjonować wśród ludzi, ma na to nikłe szanse, gdyż często brakuje opieki i pomocy postpenitencjarnej. Były więzień zostaje sam, zdany na łaskę lub niełaskę kulawego systemu pomocy społecznej. Więźniowie spotykają się z obojętnością i zdystansowaniem społecznym, gdyż posiadają
        negatywne piętno „skazanego”, osoby, z którą lepiej się nie zadawać.
        
        2
        
        Zmiany resocjalizacyjnej nie wywołuje się terapią, gdyż zarówno zachowania przestępcze, jak i ich przyczyny, nie mają na ogół podłoża chorobowego. Ich przyczyną są ukształtowane parametry tożsamości dewiacyjnej, której nie da się „wyleczyć” w więzieniu. Można ją modyfikować jedynie pod wpływem określonych specjalistycznych działań i sprzyjających okoliczności społecznych.
        
        1
        
        Błędem jest stosowanie archaicznej formy instytucjonalnego przymusu w placówkach resocjalizacyjnych, opartego na zbankrutowanej wizji resocjalizacji behawioralnej, polegającej na stosowaniu kar i nagród regulaminowych
  - - - twórczość – resocjalizacja – tożsamość
  - - - Uaktywniają potencjały rozwojowe u osób nieprzystosowanych społecznie
    - - Kreują konkretne materialne i społeczne dzieła-efekty ich twórczości
- - - - Tożsamość możemy rozumieć jako względnie stały i funkcjonalny sposób myślenia o sobie samym i własnych priorytetach życiowych w kontekście ich społecznego odbioru
        
        Zmiana dewiacyjnego sposobu myślenia o sobie, a poprzez to również zmiana dotychczasowych priorytetów życiowych, jest zmianą względnie trwałą
        
        Proces uspołeczniania
  - - - Potencjały rozwojowo-twórcze należy rozumieć zasoby i predyspozycje osobowe i społeczne, umożliwiające innowacyjne rozwiązywanie określonych sytuacji problemowych, zaspakajanie potrzeb i podtrzymywanie relacji interpersonalnych
  - - - Edukacja, działalność teatralną, sportową oraz wolontariat.
  - - - Realna szansa pozytywnej readaptacji społecznej
        poprzez uruchamiany proces destygmatyzacyjny
- - - - Spełnia rolę „narzędzia” polityki społecznej
        
        Politycy i urzędnicy manipulują opinią publiczną