Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

BazarówySylwia Chutnik, bazar miejsce, które każdy z nas zna - Coggle…

- - - - chociaż zgłasza się na przewodniczkę po miejscu, które miejscami opisuje jako wręcz magiczne, narratorka sama jest zwyczajną kobietą - stałą bywalczynią takich miejsc
    - - zaczyna budować zainteresowanie, używa dłuższych zdań, żeby lepiej nakreślić obraz bazaru
        
        wciąż następują po sobie w miarę szybko, dzięki czemu podkreślona jest mnogość i różnorodność
        
        hiperbole albo do podkreślenia brudu albo magiczności
        
        generalnie turpizm
  - - - "żeby się ten ołów uleżał na skorkach"
        
        z drugiej strony wszystko musi być świeże
      - "na prawo syf, na lewo syf"
        
        wyolbrzymiona ciasnota
  - - - z jednej strony przedstawia bazar jako labirynt (i wydaje się, że już samo słowo nadaje mu trochę powagi), przywołuje teksty kultury, fantastyczne stworzenia
        
        oprócz tego czytelnik chyba instynktownie czuje, że narratorka odwołuje się do powszechnie znanych obrazów, więc wydaje się, że można tu mówić wręcz o sentymencie do bazarów
      - z drugiej nie upiększa szczególnie - jeżeli hiperbolizuje, to raczej na niekorzyść
        
        używa "kibel" zamiast "toaleta", ponieważ kibel kojarzy się z czymś brudnym, znajdującym się w miejscach, w których eleganckiego słowa "toaleta" się nie używa
        
        może poza budami, w których kupi się każdą książkę
  - - - jest świadoma tego, że przedstawia miejsce znajome właściwie wszystkim
        
        i między innymi dzięki temu może sobie pozwolić na poufały ton (poufały - mowa potoczna, delikatne ironizowanie)
        
        "wszyscy się gubią"
        
        "topografia jest niezmienna"
  - - - jednak jej obecność rozpływa się w późniejszym toku wypowiedzi, który w ogóle nie przypomina spaceru, którego moglibyśmy się spodziewać
        
        owszem, prowadzi czytelnika, ale nie imituje linearnego poruszania się w przestrzeni
        
        opisuje stoiska, ale wchodzi też w dygresje, niekiedy powtarza informacje
        
        cała wypowiedź jest uporządkowana raczej tematycznie niż topograficznie
        
        chociaż sposób, w jaki się wypowiada zdecydowanie bardziej przypomina swobodny monolog - i ze względu na potoczne słownictwo, wtrącanie "no" na początku zdania - kogoś, kto właśnie mógłby być stałym bywalcem bazaru
- - - - odwołanie do znajomej postaci z kultury
        
        postaci z bajki
        
        komizm + pogłębienie wrażenia nierzeczywistości, co zdecydowanie pozytywnie wpływa na estetykę przywoływanego obrazu
        
        sentyment
      - zamknięcie wszystkich cech w jednym słowie
      - przy okazji jest to trochę hiperbola
        
        i obok pojawia się porównanie ich do kurzu - znowu magia w zwyczajnym miejscu ukazana dzięki niespodziewanej poetyckości zwrotu
  - - - to jakby niekończący się zbiór zakamarków
- - - - targowisko wciąga i odpycha
        
        zamiast powiedzieć, że jego układ nie ma sensu i zbyt łatwo się zgubić
        
        "wir kłębiącego się tłumu" zamiast tłok
        
        przeobraża potencjalny tłok w coś jeszcze większego, fascynującego, wibrującego życiem
      - z tego lekko żartobliwego obrazu wyłaniają się też refleksje o świecie, trochę smutne, zamiast w ironię ubrane w poetycki język
        
        sprzedający nic
        
        dziady i baby wyprzedają życie na rozłożonych szmatach
  - - - to wszystko przecież znajomy obraz - nieupiększany zdobywa naszą uwagę; z takich turpistycznych klimatów można nawet czerpać pewną przyjemność
        
        i paradoksalnie ten wypełniony brzydotą realizm idealnie nadaje się do otworzenia drzwi ku zachwytowi nad dziwacznością panujących na bazarze warunków
      - temu służą też przytoczone napisy oraz nieraz kuriozalny układ produktów
    - - to prawie turpizm
      - może też wręcz wyolbrzymiać i wykorzystywać komizm - dzięki temu spoufala się z czytelnikiem - ponieważ tak właśnie targowiska widzimy
- - - - znajome miejsce, które ma swoją kulturę
        
        przeciwstawione nowoczesnym supermarketom
        
        takie bazary to jakby relikt przeszłości, który nadspodziewanie dobrze się trzyma #
        
        być może ze względu na to, że przynależy do przemijającej epoki, głównie można na nim spotkać starsze osoby, które przychodzą tam też towarzysko
      - często spędzają jako sprzedawcy całe swoje życie #
      - na swój sposób to nawet swojskość
      - nie tylko dlatego, że są określonymi typami osób, które można spotkać na bazarze, a my jako czytelnicy mamy sobie przywołać w pamięci własną Kaśkę, albo pana Wacława
    - - patrząc chłodnym okiem to efekt plotkowania
        
        ale ci ludzie wiedzą o sobie naprawdę dużo o sobie wiedzą
        
        bazar to miasto w mieście nie tylko ze względu na skomplikowany układ uliczek, ale też związki, które ludzie między sobą tworzą
        
        nie tylko przychodzą tam, aby załatwić sprawunki i do pracy - to miejsce spotkań towarzyskich, każdy ma tu swoje miejsce i nie jest anonimowy
      - mówienie "moje klientki"
      - lepsze towary (jajka z dwoma żółtkami) chowane dla stałych klientek
        
        swoją drogą to też dodaje magiczności targowisku, jeżeli handlarz potrafi to rozróżnić
- - - - ironiczne wtrącenia
        
        typy ludzi na bazarze - wszystko znajome
        
        ironia i komizm
        
        obserwacje
        
        powaga i poetyckie zwroty
        
        magia bazaru
  - - - dostrzega brzydotę (hiperbole)
        
        brud
        
        magia
        
        wiedza tajemna
        
        ludzie
        
        komizm
        
        1 more item...