Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
Makbet, :star:Gatunek literacki:Tragedia - Coggle Diagram
Makbet
-
Dramat Szekspirowski :!:
Na przykładzie Makbeta można łatwo pokazać zmiany, jakie Szekspir wprowadził w teatrze. Angielski dramaturg przede wszystkim zerwał z zasadami rządzącymi teatrem antycznym.
Zrezygnował z chóru, zamiast stasimonów i epejzodionów wprowadził podział na akty i sceny.
Odrzucił klasyczną zasadę trzech jedności: miejsca, czasu i akcji. Wydarzenia w Makbecie rozgrywają się w różnych miejscach (wrzosowisko, zamek Makbeta, Anglia), akcja trwa kilkanaście lat, a obok głównego wątku pojawiają się wątki poboczne (np. losy Makdufa czy Lady Makbet);
Nie przestrzega zasady decorum (odpowiedniości stylu do treści). Tragedie Szekspira nie są tylko „wysokie” – zawierają też elementy komizmu. Z kolei „niskie”, rubaszne komedie często zawierają wzruszający tragizm. Szekspir nie przestrzegał wymogu decorum także w kwestii bohaterów – oprócz osób wysokiego stanu w Makbecie pojawiają się także bohaterowie wywodzący się z plebsu, np. odźwierny (początek sceny trzeciej aktu III).
-
Wprowadził sceny zbiorowe, łamiąc zasadę Sofoklesa, która głosiła, że na scenie nie może przebywać jednocześnie więcej niż trzech aktorów (o scenach zbiorowych w dramacie antycznym opowiadał chór).
Połączył wydarzenia realistyczne ze sferą fantastyki, np. wprowadził do swoich dramatów postacie ze świata nadprzyrodzonego: duchy, widma, upiory, czarownice. To buduje szczególną atmosferę tych utworów;
-
Znacznie pogłębił analizę psychologiczną postaci. W tragedii antycznej bohaterowie nie przechodzili duchowych przemian, u Szekspira postacie mają bardziej skomplikowane życie wewnętrzne: ulegają duchowym transformacjom, odczuwają silne, niekiedy skrajne emocje, przeżywają wewnętrzne konflikty. Ich los nie zależy od fatum, lecz od ich własnych decyzji.
Jego bohaterowie to nie postaci o monolitycznych rysach, lecz prawdziwi ludzie, o bogatej psychice, targani wielkimi namiętnościami (np. Makbet żądzą władzy, a Otello – zazdrością). Ich uczucia często są pogmatwane i sprzeczne (np. dylematy moralne Hamleta).
Wprowadzał postacie ze świata fantastyki: wiedźmy, zjawy, duchy, upiory. To wyraz przekonania, że w życiu człowieka nie wszystko jest racjonalne i wytłumaczalne oraz że nie do końca zależymy od samych siebie.
-
Plan wydarzeń :question:
- Obwołanie Malkolma nowym królem Szkocji.
- Śmierć Makbeta zadana mieczem Makdufa, wydobytego przedwcześnie z łona matki – spełnienie się przepowiedni.
- Bitwa szkocko-angielska przed zamkiem Dunzynan.
- Choroba obłąkańcza Lady Makbet i śmierć królowej.
- Planowanie powrotu szkockich lordów i przywrócenia ojczyźnie prawowitego następcy oraz spokoju i bezpieczeństwa poddanych, dzięki pomocy króla Anglii.
- Zamordowanie żony i dzieci Makdufa oraz zdobycie jego zamku przez króla Makbeta.
- Kolejna przepowiednia wiedźm, dotycząca ośmiu królów Szkocji oraz końca Makbeta (poruszenie lasu Birnam, dziwny rycerz, nie narodzony z kobiety).
- Początki dziwnych zachowań i majaczeń Makbeta na uczcie w zamku.
- Zlecenie zabójstwa Banka i Fleance’a, zakończone śmiercią Banka i ucieczką jego syna.
- Ucieczka następców tronu z obawy przed zamachami.
- Zrzucenie winy na strażników pokoju króla i ogłoszenie żałoby w państwie.
- Zabicie śpiącego Dunkana przez Makbeta, wspieranego na duchu przez Lady Makbet.
- Przybycie króla Dunkana do zamku Makbeta.
- Przepowiedzenie przyszłości Makbetowi (przyszłemu królowi Szkocji) i Bankowi (przyszłemu ojcu królewskiego rodu) przez trzy wiedźmy.
- Zwycięstwo Dunkana w bitwie pod Forres dzięki męstwu Makbeta i Banka.
-
-