Zamek był budowany z uwzględnieniem nowych ówcześnie rozwiązań. Biegnące zygzakiem mury pozwoliły zrezygnować z budowania baszt flankujących, a główna brama, umieszczona w najniższej części, została zbudowana w taki sposób, że atakujący, po sforsowaniu jednych drzwi, musieli zmienić kierunek (co osłabiało impet ataku i uniemożliwiało np. użycie wielkich taranów) i zdobywać drugie drzwi, podczas gdy obrońcy mogli razić ich ze szczytu pozbawionej dachu bramy.
