Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

4.การตรวจการฉีกขาดของช่องคลอด การคาดคะเนจำนวนเลือดหลังคลอดและความหมายของกา…

- - - - การฉีกขาดที่เกิดจากการคลอดเอง (Spontaneous tear)
      - การฉีกขาดที่เกิดจากการตัดฝีเย็บเพื่อช่วยเพิ่มขนาดของช่องทางคลอด (Episiotomy tear)
      - การฉีกขาดที่เกิดจากจากการตัดฝีเย็บเพื่อช่วยคลอด แล้วมีการฉีกขาดเพิ่มขณะคลอด (Extension of anepisiotomy tear)
- - - - ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้มดลูกหดรัดตัวไม่ดี ได้แก่
        
        กล้ามเนื้อมดลูกยืดขยายมากเกินไป
        
        การตั้งครรภ์แฝด
        
        การตั้งครรภ์และการคลอดตั้งแต่ 4 ครั้งขึ้นไป
        
        การคลอดล่าช้า
        
        การใช้ยาเทอร์บูทาลีนในช่วงเจ็บครรภคลอด
    - - ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดการฉีกขาดของช่องทางคลอดแล้วตกเลือดหลังคลอด ได้แก่
        
        ทารกตัวโต
        
        ทารกมีส่วนนำที่ไม่ใช่ศีรษะ
        
        การคลอดเฉียบพลัน
        
        การใช้สูติศาสตร์หัตถการช่วยคลอด
        
        การคลอดติดไหล่
    - - ปัจจัยเสี่ยงที่ทำให้เกิดรกติดหรือรกค้าง ได้แก่
        
        การคลอดก่อนกำหนด
        
        การติดเชื้อของรกและน้ำคร่ำ
    - - ปัจจัยส่งเสริมให้เกิดการแข็งตัวของเลือดผิดปกติ ได้แก่
        
        การมีเลือดออกในขณะตั้งครรภ์
        
        เคยมีประวัติการตกเลือดหลังคลอด
        
        การติดเชื้อ
        
        มีความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ
  - - - ทําโดยเมื่อเข้าสู่ระยะที่ 3 ของการคลอด หลังจากทารกคลอ ให้เปิดถุงตวงเลือดที่ปราศจากเชื้อลงในชุดทําคลอดที่ปราศจากเชื้อ ผู้ทําคลอดใส่ถุงตวงเลือดรองที่ก้นหลังทารกคลอดทันที โดยสอดถุงเข้าไปให้ลึกสุดช่องสอดมือของถุงตวงเลือด วางใต้ก้นลึกประมาณ 10 นิ้ว
      - หลังจากนั้นปูผ้าเจาะกลางปราศจากเชื้อ เพื่อปิดบังสเกลแสดงปริมาณการเสียเลือด และทําคลอดรกและเย็บแผลฝีเย็บตามปกติ เลือดที่ไหลจากช่องคลอดจะไหลลงถุงตวงเลือดช่องกลาง ผู้ทําคลอดทิ้งผ้าก็อซที่ซับเลือดลงช่องทิ้งผ้าก็อซได้ทั้งสองข้าง หลังจากเย็บแผลฝีย็บเสร็จ นําถุงตวงเลือดที่มีเลือดและผ้าก็อซซับเลือดไปชั่งตวงเพื่อประเมินปริมาณการสูญเสียเลือดและจดบันทึกข้อมูลลงแบบบันทึกการเก็บข้อมูล
- - - - การเย็บแผลทั้งสองข้างให้มาบรรจบกันตรงกลางแล้วผูก
        ปม การเย็บควรใช้เข็มตักให้ห่างจากขอบแผลประมาณ1เซนติเมตร และลึกลงข้างใต้แผลประมาณ1 ซม. หรือมากกว่า แล้วแต่ความลึกของแผล เพื่อป้องกันไม่ให้เหลือช่องว่างใต้แผล การเย็บวิธีนี้ทำได้ง่ายและเร็ว ใช้เย็บเยื่อบุผนังช่องคลอด กล้ามเนื้อของช่องคลอด และฝีเย็บ
    - - ใช้เย็บจุดเลือดออก เย็บ rectus sheath และแผลอื่น ๆ แทนการเย็บแบบที่ 1 ได้
    - - ใช้ไหมเส้นเดียวเย็บตลอดความยาวของแผลแล้วจึงผูกปม วิธีนี้ทำได้ง่าย เสร็จแล้ว ใช้เย็บเนื้อเยื่อที่ไม่ต้องการแรงยึดมากนัก เช่น เนื้อเยื่อ และไขมันใต้ผิวหนัง เป็นต้น
    - - วิธีเย็บคล้ายกับแบบ simple suture แต่ใช้ไหมเส้นเดียวกันเย็บตลอด ความยาวของแผล ใช้เย็บในรายที่ต้องการให้ส่วนที่เย็บตึงมากกว่าวิธีที่ 3 เป็นการช่วยให้เลือดหยุด ใช้เย็บเยื่อบุผนังช่องคลอด กล้ามเนื้อของช่องคลอด และฝีเย็บ
    - - ใช้เย็บชั้นใต้ผิวหนัง เริ่มต้นจากมุมแผล แล้วใช้เข็มแทงใต้ผิวหนังเข้าไป ห่างจากขอบอย่างน้อย 0.3 เซนติเมตร เข้าและออกในขอบแผลทั้งสองข้าง ที่ระดับเดียวกันจนถึงมุมแผลอีกข้าง จึงผูกปม การเย็บวิธีนี้มีข้อดีคือ แผลเล็ก เรียบ สวยงาม แต่มีข้อเสีย คือ ถ้าแผลไม่ตื้นพอจะทาให้มี ช่องว่างใต้ผิวหนังมาก อาจเกิดก้อนเลือดคั่งข้างในและแผลไม่ติด
- - - - การตรวจสอบประวัติการคลอด เพื่อประเมินปัจจัยเสี่ยงในระยะคลอด เช่น ระยะการคลอดที่ 1 2 หรือ 3 ยาวนาน การคลอดเฉียบพลัน (Precipitated labor) การมีรกค้าง เป็นต้น และการตรวจร่างกายทั่วไปเพื่อดูระดับความรู้สึกตัว ดูภาวะซีด ประเมินและบันทึกสัญญาณชีพ โดยวัดสัญญาณชีพตั้งแต่หลังรกคลอดทันที และติดตามทุก 15 นาที ใน 1 ชั่วโมงแรก ทุก 30 นาที ในชั่วโมงที่ 2-4 และทุก 4 ชั่วโมงจนครบ 24 ชั่วโมงแรกหลังคลอด
    - - การประเมิน ลักษณะของเต้านม หัวนม และการไหลของน้ำนม เพื่อ ประเมินความพร้อมในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ และนำทารกเข้าเต้า เพื่อดูดนมมารดาโดยเร็วและดูดบ่อยทุก 2- 3 ชั่วโมง เป็นการช่วยกระตุ้นการทำงานของฮอร์โมนออกซิโทซิน ช่วยให้มดลูกหดรัดตัวดี ป้องกันการตกเลือดหลังคลอด
    - - Bladder เป็นการประเมินกระเพาะปัสสาวะว่ามีโป่งตึง มีน้ำปัสสาวะคั่งค้างหรือไม่ เพื่อการมีน้ำปัสสาวะคั่งค้าง จะทำให้การหดรัดตัวของมดลูกไม่ดี อาจเกิดภาวะตกเลือด หลังคลอดได้ โดยพยาบาลจะต้องกระตุ้นให้มารดาหลังคลอดปัสสาวะเองภายใน 6 ชั่วโมงหลังคลอด เพื่อป้องกันกระเพาะปัสสาวะเต็มและขัดขวางการหดรัดตัวของมดลูก ส่วนการประเมิน Uterus เป็นการประเมินระดับยอดมดลูก และการหดรัดตัวของมดลูก โดยพยาบาลต้องประเมินการหดรัดตัวของมดลูกทุก 15-30 นาที ใน 4 ชั่วโมงแรก หลังจากนั้นประเมินทุก 1-4 ชั่วโมง รวมถึงวัดยอดมดลูก โดยในระยะหลังคลอดใหม่ เพื่อป้องกันการตกเลือดหลังคลอด ควรมีการดูแลอย่างใกล้ชิด การประเมินการหดรัดตัวของมดลูกอาจทาทุก 15 นาที 4 ครั้ง และทุก 1 ชั่วโมงจนเป็นปกติ ต่อจากนั้นควรวัดและบันทึกระดับยอดมดลูกควรทำทุกวันอย่างน้อยวันละ 1 ครั้ง ในเวลาเดียวกัน เพื่อประเมินการเข้าอู่ของมดลูก และเป็นการเฝ้าระวังภาวะตกเลือดหลังคลอดในระยะหลัง 24 ชั่วโมง
    - - ประเมินลักษณะ และปริมาณของเลือด หรือน้ำคาวปลาที่ออกจากช่องคลอด ในระยะแรกรับให้มารดาใส่ผ้าอนามัย เพื่อประเมินลักษณะ และปริมาณของเลือดที่ออกทางช่องคลอด และทำการบันทึกทุก 15 นาที ในระยะ 2 ชั่วโมง แรก บันทึก ทุก 1-2 ชั่วโมงในระยะ 4 ชั่วโมงหลังคลอด และบันทึกทุก 4 ชั่วโมงจนครบ 24 ชั่วโมงแรกหลังคลอด โดยชั่วโมงแรกควรออกไม่เกิน 60 ซีซี และชั่วโมงต่อไปไม่เกิน 30 ซีซี
        และในด้าน Episiotomy คือ การประเมินบริเวณ ช่องทางคลอดและแผลฝีเย็บ พยาบาลต้องตรวจดูลักษณะของแผลฝีเย็บเมื่อแรกรับ และตรวจความผิดปกติทุกๆ 8 ชั่วโมง โดยใช้หลัก REEDA Scale ในการ ประเมิน ซึ่งประกอบด้วย
        
        Redness คือ แผลมีลักษณะแดงอักเสบหรือไม่
        
        Edema คือ แผลมีลักษณะบวมหรือไม่
        
        Ecchymosis คือ แผลมีรอยช้ำเลือดหรือจ้ำเลือดหรือไม่
        
        Discharge คือ แผลมีเลือดน้ำเหลืองหรือหนองซึมออกมาหรือไม่
        
        Approximate คือ แผลฝีเย็บขอบเรียบชิดติดกันดีหรือไม่
    - - การประเมินทวารหนักและอวัยวะโดยรอบ ว่ามีอาการปวด บวม แดง หรือมีเลือดคั่งหรือไม่ ซึ่งต้องระวัง เพราะรายที่มีการตกเลือด อาจเกิดจากการมีเลือดคั่งที่แผลฝีเย็บ
  - - - การทำความสะอาดร่างกาย โดยเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกและเปื้อนออก เช็ดตัวให้สะอาดและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่
      - ทำความสะอาดบริเวณอวัยวะเพศ และใส่ผ้าอนามัยที่สะอาด
      - ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายผู้คลอด โดยการห่มผ้า เพื่อป้องกันอาการหนาวสัานในระยะหลังคลอด
      - ดูแลให้ผู้คลอดได้รับกานพักผ่อนอย่างเพียงพักผ่อนทันทีหลังคลอด โดยจัดให้นอนในท่าที่เหมาะสม อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เงียบไม่มีแสงและเสียงมารบกวน
    - - 2.1 มดลูก
        
        อันตรายสำคัญที่อาจเกิด คือ การตกเลือดหลังคลอด เนื่องจากมดลูกหดรัดตัวไม่ดี ควรตรวจดูการหดรัดตัวของมดลูก ความสูงของมดลูกทุก 15 นาที ใน 1 ชั่วโมงแรก
        
        ปกติมดลูกควรจะหดรัดตัวแข็ง และอยู่กึ่งกลางของลำตัว และระดับสะดือ หรืออาจต่ำกว่าระดับสะดือ 2 นิ้วมือ
        
        การที่มีมดลุกแข็ง แสดงว่า มดลูกหดรัดตัวดี ปิดเส้นเลือดบริเวณที่รกเเกาะ ทำให้ไม่มีการตกเลือดภายหลังคลอด
      - 2.2 สภาพฝีเย็บ
        
        ตรวจดูฝีเย็บเกี่กยวกับอาการแดง บวม ช้ำ หรือสิ่งงที่ขับออกมา และการแยกของฝีเย็บทุก 15 นาที ใน 1 ชั่วโมงแรกหลังคลอด เพื่อตรวจดูว่าฝีเย็บมีการชอกช้ำหรือมีการคั่งของเลือดหรือไม่
      - 2.3 ลักษณะน้ำคาวปลา
        
        เพื่อค้นหาภวาะตกเลือดหลังคลอด ตรวจดูจำนวนน้ำคาวปลา สี และการเกิดก้อนเลือดทุก 15 นาที
        
        ก่ีที่มีเลือดก้อนอาจแสดงว่ามีเศรกค้างหรือมดลุกหย่อนตัว
        
        ถ้าผน้าอนามัยชุ่ม 1-2 ผืนใน 1 ชั่วโมวแรกถือว่าเลือดออกมา
      - 2.4 กระเพาะปัสสาวะ
        
        คลำกระเพาะปัสสาวะเพื่อดูว่าเต็มหรือไม่
        
        พยายามกระตุ่้นให้ผู้คลอดถ่ายปัสสาวะ ถ้าถ่ายไม่ออกให้สวนปัสสาวะให้
        
        การที่กระเพาะปัสสาวะเต็มจะเป็นสาเหตุให้มดลูกหดรัดตัวไม่ดี และเกิดการตกเลือดในระยะหลังคลอดได้
    - - อุณหภูมิ
        
        การวัดอุณหภูมิอาจพบว่าสูงหรือต่ำกว่าปกติเล็กน้อย
        
        ถ้าสูงกว่า 37.7 องศาเวลเซียสให้คำนึงถึงการติดเชื้อหลังคลอด ซึ่งพบได้ใน 24 ชั่วโมงแรกหลังคลอด
      - ชีพจร
        
        วัดชีพจรทุก 15 นาที ในชั่วโมงแรกหลังคลอด และวัดทุก 30 นาที ในชั่วโมงที่สองหลังคลอด
        
        ถ้าชีพจรเร็วกว่า 100 ครั้ง/นาที มักเป็นอาการแสดงของการตกเลือด ต้องรีบให้การช่วยเหลือ
      - การหายใจ
        
        วัดการหายใจทุก 15 นาที ในชั่วโมงแรกหลังคลอด และวัดทุก 30 นาที ในชั่วโมงที่สองหลังคลอด
        
        ถ้าหายใจเร็ว มักเป็นอาการแสดงของการตกเลือด ต้องรีบให้การช่วยเหลือ
      - ความดันโลหิต
        
        ถ้าความดันโลหิตต่ำกว่า 10 มม.ปรอท มักเป็นอาการแสดงของการตกเลือด ต้องรีบให้การช่วยเหลือ
        
        วัดความดันโลหิตทุก 15 นาที ในชั่วโมงแรกหลังคลอด และวัดทุก 30 นาที ในชั่วโมงที่สองหลังคลอด
    - - เนื่องจากในระยะคลอด ผู้คลอดสูญเสียน้ำจากร่างกาย โดยมีเลือดออกภายหลังคลอด มีเหงื่อออก ในบางรายที่มีอาการอาเจียนหรือได้รับการงดน้ำและอาหาร ทำให้หญิงหลังคลอดส่วนใหญ่กระหายน้ำ
      - ควรให้น้ำจำนวนพอเหมาะไม่มากเกินไป และควรแนะนำให้ผู้คลอดดื่มน้ำช้าๆ เพราะการที่ให้น้ำมาเกินไป มักทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียนได้
      - ภายหลังคลอด1 ชั่วโมง อาจให้อาหารอ่อนย่อยง่ายแก่ผู้คลอดได้