Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
Od falangi do legionu, Od falangi do legionu - Coggle Diagram
-
Od falangi do legionu
Uzbrojenie rzymskiego legionisty Maciej Słuja
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Uzbrojenie falangi greckiej Maciej Słuja
-
-
Hełm koryncki wykonany z brązu, przylegający do głowy, miał niewielkie otwory na oczy i usta
-
-
-
-
Zawodowi legioniści
-
-
Reforma zawierała:
- przyjęcie do armii ochotników, co oznaczało przekształcenie armii rzymskiej w zawodową
- ustanowienie czasu trwania służby wojskowej na 16 lat
- zagwarantowanie uzbrojenia
- otrzymanie przez legionistów żołdu, branie udziału w podziale łupów
- nadanie ziemi legionistą po zakończonej służbie
Zmiany organizacyjne legionu:
- kohorta złożona z trzech manipułów stała się nową jednostką taktyczną, jej liczebność gwarantowała większą elastyczność na polu bitwy, przez co zanikał tradycyjny sposób walki
- wprowadzenie standardów zawodu legionisty takich jak: obowiązkowe noszenie ekwipunku, żywności i broni ( przez co legioniści byli nazywani "wołami Mariusza")
Nowy typ armii był na tyle efektywny, że w zasadniczej mierze nie został zmieniony nawet w okresie wczesnego cesarstwa
Obóz rzymski:
-
-
-
Pax romana- okres w którym rozwinięto obronę cesarstwa, a wśród mieszkańców panowało poczucie bezpieczeństwa
Armia rzymska dominowała w świecie śródziemnomorskim niemal 600 lat. W tym czasie ze względu na zmieniające się uwarunkowania społeczno-polityczne podlegała licznym przeobrażeniom. W okresie wczesnej republiki Rzym dysponował armią obywatelską. Od sil greckich czy macedońskich odróżniał ja jednak sposób organizacji i prowadzenia działań zbrojnych.
Zrezygnowano z włóczni na rzecz oszczepu (pilum) oraz krótkiego, obosiecznego miecza (gladius) Nowe uzbrojenie pozwalało na rozluźnienie szyków armii i podzielenie jej na mniejsze jednostki -manipuly (lac. manipulus-garść) liczące od 120 do 220 legionistów. Były one jednostkami taktycz
Niemal do końca . Obywatele republiki shuzacy armii sami musieli zapewnić sobie wyposażenie. Różniło się ano od uzbrojenia Greków czy Macedoniczyków. Od IV w. p.ne. zamiast okrąglej tarczy Hoplickiej używano tarczy podłuznej, za którą krył się tylko posługujący się nią piechur.
Walka
-
do Velties należeli najmłodsi, byli to żołnierze, którzy walczyli o lekkim uzbrojeniu. Wycofywali się z walki kiedy reszta armii była gotowa do walki
-
szyk manipularny
manipuł - jednostka taktyczna armii rzymskiej, składająca się z dwóch centurii
-
-
-
-
Cesarstwo w defensywie
W III w. n.e., gdy wzrosło zagrożenie zewnętrzne Rzymu i system ochrony granic przestał być wystarczający, pojawiła się konieczność rozbudowy armii.
Wprowadzane od czasu panowania cesarza Dioklecjana (III/IV w.) reformy pozwoliły nie tylko powiększyć jej stan liczebny, lecz także stworzyć rezerwy.
-
-
Rozmieszczenie wojsk wzdłuż limesu wymuszało tworzenie miejsc stałego stacjonowania poszczególnych oddziałów i rozbudowę systemu umocnień, zwłaszcza w najbardziej zagrożonych inwazją zewnętrzną częściach granicy.
Zaczęły powstawać forty i obozy wojskowe, wieże obserwacyjne, a nawet strzeżone punkty przekraczania granicy.
Na Wyspach Brytyjskich powstał wał Hadriana, który przecinał wszerz całe terytorium i chronił posiadłości rzymskie od ataku z północy.
Wiele fortów powstało również wzdłuż Renu i Dunaju. W ich pobliżu pojawiały się osady handlowe, które z czasem przekształciły się w istniejące do dzisiaj miasta (m.in. Budapeszt, Wiedeń, Kolonia).
-
Utrwalony za cesarza Konstantyna podział na jednostki graniczne pod wodzą lokalnych dowódców oraz jednostki manewrowe podległe cesarzowi nie zapewnił bezpieczeństwa imperium.
-
Od falangi greckiej do falangi macedońskiej
-
-