Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

TEMA 11 - Coggle Diagram

- - - - Para a formación do feminino e do plural, o adxectivo segue as mesmas regras que o substantivo.
  - - - Grao comparativo: compara calidades entre dous elementos. Pode ser de superioridade, deigualdade e de inferioridade.
        
        De superioridade:fórmase co adverbio máis e cos relativos do que/ca/que.
        
        De igualdade: fórmase cos adverbios tan, tanto, tanta e coa conxunción como/coma. Úsase unha ou outra conxunción nestes casos
      - Grao positivo: é aquel que ofrece información sobrea calidade do substantivo ou nome.
  - - - Pola súa forma, hai adxectivos dunha terminación para o masculino ou o feminino ou de dúas distintas para cada xénero
        
        Cunha soa terminación
        
        O libro grande A mesa grande
        
        Con dúas terminacións
        
        O rapaz xeitoso A rapaza xeitosa
- - - - Levan i palabras como iogur, moito, maionesa, gaiola, ioió, apoiar,iarda, raio, saia, atalaia, maior, faiado, ioga...
      - As palabras con ll representan o son /ʎ/, que é un son moi frecuente en galego.
        
        Levan ll palabras como abella, allo, alleo, farangulla, culler, callar,concello, antollo, esgalla, lentella, vella, tella, piollo, calella, millo,mexillón, monllo, illa, sella, pallaso, bacallau, espello, palla, toalla,coello, ollo, atallo, billa, aparellador, brillo, ovella...
        
        Temos de pór especial coidado na grafía dalgunhas palabras nas que a influencia do castelán fai que se tenda a usar o x no lugar do ll, exemplo: *conexo por coello.
- - - - O suxeito é a parte da oración formada por palabras que nos di quen realiza a acción ou de quen se di algo.
        
        Os suxeitos teñen núcleos, que son os que levan a cabo a acción e concordan co predicado. O papel de núcleo desenvólveo un substantivo ou un pronome persoal, que é o núcleo da frase substantiva.
        
        Cando o suxeito non aparece de forma aparente, pero overbo fai referencia a el, dicimos que é un suxeito elididoou elíptico. Para saber quen é o suxeito, podemos preguntarlle ao verbo por quen ou que é o que sucede.
      - O predicado é a parte da oración que desenvolve aacción. Expresa o que fai o suxeito, como é ou como está. Pode estar formado por unha ou varias palabras. O núcleo do predicado é sempre un verbo.
        
        Os predicados poden ser nominais ou verbais
        
        Os predicados nominais son aqueles que están formados por un verbo copulativo, que indican unha calidade do suxeito, que é ou como está: ser, estar, parecer.
        
        Os predicados verbais son aqueloutros distintos aos copulativos que expresan unha acción do suxeito.
        
        Complementos do predicado
        
        Ademais do núcleo do predicado, que é un verbo, existen complementos que forman parte da oración e que completan o significado deste. Existen verbos que precisan dun complemento directo ou indirecto para completar o seu significado.
        
        O complemento directo é aquel que completao significado dos verbos transitivos (os que precisan dun complemento para completar o seu significado) e está formado por un nome,pronome ou grupo nominal.
        
        O complemento indirecto engade máis significado ao verbo, indicando sobre quen recae a súa acción. Está introducido polas preposicións a ou para.
        
        O complemento circunstancial expresa olugar, o modo, o tempo da acción do verbo...
- - - - Hai dous niveis ou planos dentro dunha obra teatral, un atinxeá posta en escena e outro ao texto.
        
        Os lances son unha forma de clasificar as accións ou sucesos que forman parte dunha novela, serie ou obra de teatro, tal é ocaso de Os vellos non deben de namorarse, de Castelao.
        
        Un acto é cada unha das partes principais en que se divide unha obra de teatro.
        
        Na estrutura das obras de teatro, no texto, tamén cómpre salientar os conceptos de actos, escenas ou lances.
        
        As escenas son cada unha das partes en que podemos dividir os actos dunha obra de teatro e que son representadas polos personaxes desta.
        
        No texto que escribe o autor móstranse os diálogos dos personaxes e as anotacións, que son indicacións sobre como deben comportarse os actores, como debe ser o decorado etc.Para que se distingan ben do que din os actores, as anotacións escríbense en cursiva e, normalmente, tamén entre parénteses.Cando se representa, os personaxes son interpretados por actores que soben a un escenario, cos decorados, iluminación,música, vestiario, maquillaxe...