Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 10 การแนะแนวและการให้คำปรึกษา - Coggle Diagram

- - - - การอบรมเลี้ยงดูที่ผิด
      - ปัญหาด้านจิตใจ
      - ปัญหาด้านสุขภาพร่างกาย
    - - ขนบธรรมเนียม ประเพณี และวัฒนธรรม
      - เศรษฐกิจ
      - อาชีพ
      - สภาพสังคมและครอบครัว
      - ระบบการศึกษา
  - - - เทคนิคและเครื่องมือที่ไม่ใช่แบบทดสอบ
        
        การสังเกต
        
        การสัมภาษณ์
        
        เยี่ยมบ้านผู้เรียน
        
        การศึกษารายกรณี
      - เทคนิคและเครื่องมือที่เป็นแบบทดสอบ
        
        แบบทดสอบเชาว์ปัญญา
        
        แบบสำรวจความสนใจ
        
        แบบทดสอบความถนัด
    - - ข้อสนเทศด้านการศึกษา
      - ข้อสนเทศด้านอาชีพ
        
        เพื่อช่วยให้ผู้เรียนสามารถวางแผนเลือกและตัดสินใจได้อย่างฉลาดและมีเจตคติที่ดีต่อ
        การประกอบอาชีพสุจริตทั้งหลาย
      - ข้อสนเทศด้านส่วนตัวและสังคม
    - - เพื่อช่วยให้ผู้เรียนได้เรียนตามที่วางแผนไว้หรือเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ที่เหมาะสมกับตนเองตามความถนัด
    - - เอกสารถึงตัวบุคคล
      - ติดต่อเป็นการส่วนตัวโดยตรง
      - ติดต่อกับบุคคลที่รู้จักหรือเกี่ยวข้อง
- - - - ปัญหาวิกฤติ
        
        ปัญหาที่เกิดขึ้นฉับพลัน
      - ปัญหาที่ควรตระหนักรู้ว่าเป็นปัญหา
        
        เอื้อให้ผู้เรียนกระจ่างในปัญหาของ
        ตน เข้าใจตน และยอมรับตน
  - - - จำนวนสมาชิกระหว่าง 6-8 คน
  - - - วัยประถมศึกษาอายุ 7-12 ปีควรใช้เวลาครั้งละ 20-30 นาที
      - อายุตั้งแต่12 ปีขึ้นไป ควรใช้เวลาครั้งละ 50 นาทีถึง 1 ชั่วโมง
      - ผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียน ควรใช้เวลาครั้งละประมาณ 1 คาบเรียน
      - ควรใช้ระยะเวลาต่อเนื่องอย่างน้อย 1 เดือน แต่ไม่ควรเกิน 1 ป
    - - ใช้เวลาครั้งละ 60 นาทีถึง 2 ชั่วโมง
      - ควรอยู่ในช่วงระยะเวลาไม่เกิน 3 เดือน
      - ให้คำปรึกษาสัปดาห์ละ 1 ครั้ง ๆ ละ 60-90 นาที
  - - - ส่วนตัว เงียบ เป็นสัดส่วน
      - นั่งแบบหันหน้าเข้าหากัน 90 องศา
      - นั่งแบบหันหน้าเข้าหากันแบบเอียง 45 องศา
      - เก้าอี้นั่งของผู้ให้
        คำปรึกษาและผู้รับคำปรึกษาไม่ควรมีอะไรมากั้นกลาง
      - เก้าอี้นั่งควรเป็นเก้าอี้ที่หมุนไปมาไม่ได้
      - เข่าของผู้ให้คำปรึกษาและผู้รับคำปรึกษาควรห่างกันประมาณ 30 – 60 ซม.
    - - เป็นสัดส่วนอำนวยความสะดวกในการจัดกิจกรรมกลุ่มต่าง ๆ
      - จัดที่นั่งเป็นรูปวงกลม
      - เก้าอี้นั่งไม่ควรหมุนได้
  - - - พ่อแม่ดุด่า
    - - Externalizing Problems คือ ปัญหาที่ถูกแสดงออกมาให้ปรากฏภายนอกใน
        รูปแบบพฤติกรรม
      - Internalizing Problems คือ ปัญหาที่ถูกเก็บไว้ข้างใน
  - - - หนักแน่นมั่นคงทางอารมณ์
      - ใจกว้างยอมรับตนและผู้อื่น
      - น่าศรัทธา น่าไว้วางใจ และมีเมตตา
      - รู้ขอบเขตความสามารถของตน
    - - เชื่อในคุณค่าและความสามารถของผู้อื่น
    - - เข้าใจธรรมชาติ
        ของผู้มารับบริการ
      - ติดต่อสื่อสารได้ดี
      - มีทักษะการให้คำปรึกษาพื้นฐาน
      - ให้คำปรึกษาในขอบเขตจรรยาบรรณวิชาชีพ
  - - - ตอบรับสั้น ๆ
        หลังจากผู้รับคำปรึกษาพูดจบ หรือพูดซ้ำ
      - ประสานสายตาที่ไม่จ้องมองมากจนเกินไป
      - ผงกศีรษะรับคำตามความเหมาะสม
    - - ไม่รีบตีความ ตัดสินหรือสรุปเรื่องราวที่ฟังก่อนที่ผู้รับ
        คำปรึกษาจะเล่าเรื่องจบ
      - ไม่โน้มน้าว ขัดแย้ง หรือแนะนำผู้รับคำปรึกษา
      - จับประเด็นสำคัญของเรื่องราว
    - - เริ่มต้นด้วยการตกลงเรื่องการให้
        คำปรึกษาในแต่ละครั้งเกี่ยวกับระยะเวลาของการให้คำปรึกษา บทบาทของผู้ให้คำปรึกษาและ
        ผู้รับคำปรึกษา การรักษาความลับ
    - - การถามด้วยคำถามปลายเปิด
        
        ประโยคของคำถามมักลงท้ายด้วย
        “อะไร” “อย่างไร”
      - การถามด้วยคำถามปลายปิด
        
        คำถามมักลงท้าย
        ประโยคด้วย “ไหม” “เหรอ” “หรือไม่” “หรือยัง” “รึเปล่า”
      - หลีกเลี่ยงการถามด้วยคำถาม “ทำไม” เพราะมักจะทำให้ผู้รับคำปรึกษารู้สึกว่าตนเองผิด
    - - สังเกตอากัปกิริยาที่สื่อถึงการแสดงอารมณ์ความรู้สึกหรือความคิดที่ไม่ได้พูดออกมา
      - สังเกตความขัดแย้งในพฤติกรรมที่แสดงออกมา
      - สังเกตพฤติกรรมที่แสดงออกมาระหว่างผู้รับคำปรึกษาเงียบ
      - สังเกการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม น้ำเสียง
    - - การเงียบที่เกิดขึ้นจากการใช้ทักษะการเงียบของผู้ให้คำปรึกษา
        
        ให้ผู้รับคำปรึกษาคิดทบทวนเรื่องราวของตัวเองและทำความเข้าใจในสิ่งที่พูดหรือรู้สึก
        
        ให้ผู้รับคำปรึกษาได้พักหลังจากแสดงอารมณ์โกรธ เสียใจ
        
        ให้ผู้รับคำปรึกษาได้อยู่กับอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่สบายใจอย่างเต็มที่
      - การเงียบที่เกิดขึ้นจากผู้รับคำปรึกษา
        
        ต่อต้านผู้ให้คำปรึกษา
        
        ความประหม่าหรือหวาดกลัว
    - - เพื่อแสดง
        ถึงความใส่ใจ
      - ไม่ควรทวนซ้ำบ่อยๆ เพราะจะทำให้ผู้รับคำปรึกษารับรู้หรือรู้สึกว่า ผู้ให้คำปรึกษา “ย้อนความ” หรือ “กวน”
    - - เพื่อช่วยลดความรู้สึกที่มีต่อปัญหาของผู้รับคำปรึกษา
      - หลีกเลี่ยงที่จะใช้คำว่า “รู้สึก” บ่อย ๆ และไม่ใช้คำศัพท์ที่เกี่ยวกับความรู้สึกซ้ำ ๆ
    - - เพื่อช่วยให้ผู้รับคำปรึกษาได้รู้ตัว เข้าใจถึงปัญหา
  - - - เริ่มด้วยทักษะการใส่ใจ ทักษะการสังเกต และ
        ทักษะการเริ่มต้นให้คำปรึกษาและตกลงบริการ
    - - เริ่มต้นด้วยทักษะการฟัง ทักษะการสังเกต
        ทักษะการถาม ทักษะการเงียบ ทักษะการทวนความ และทักษะการสะท้อนความรู้สึก
    - - เริ่มต้นด้วยทักษะการสรุปความ ทักษะการ
        ทวนซ้ำ ทักษะการสะท้อนความรู้สึก ทักษะการชี้ประเด็น และทักษะการให้กำลังใจ
    - - เริ่มต้นด้วยทักษะการสรุปความและเลือกประเด็น ทักษะการชี้ผลที่ตามมา ทักษะการให้ข้อมูลและข้อเสนอแนะ และทักษะการให้กำลังใจ
    - - เริ่มต้นด้วยทักษะการสรุปความและทักษะการให้กำลังใจ ขณะเดียวกันผู้ให้คำปรึกษาควรใช้วิธีการให้คำปรึกษาอื่น ๆ ร่วมด้วยซึ่งประกอบด้วย การส่งสัญญาณยุต
      - การส่งต่อในกรณีที่ผู้รับคำปรึกษาควรเปลี่ยนผู้ให้คำปรึกษาหรือควรได้รับบริการการให้คำปรึกษาในรูปแบบอื่นที่เหมาะสมกับสภาพปัญหา