Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลทารกแรกเกิดที่มีภาวะเสี่ยงสูง - Coggle Diagram

- - - - ทารกแรกเกิดมีน้าหนักน้อย (low birth weight infant)
        
        ทารกที่มีน้าหนักแรกเกิดต่ากว่า 2,500 กรัม
      - ทารกแรกเกิดมีน้าหนักปกติ (normal birth weight infant)
        
        ทารกที่มีน้าหนัก แรกเกิด 2,500 – 4,000 กรัม
    - - ทารกคลอดก่อนกำหนด (preterm infant)
        
        ทารกที่มีอายุครรภ์ 37 สัปดาห์เต็มหรือต่ากว่านี้
      - ทารกแรกเกิดครบกำหนด (term or mature infant)
        
        ทารกที่มีอายุครรภ์มากกว่า 37 สัปดาห์ ถึง 41 สัปดาห์เต็ม
      - ทารกแรกเกิดเกินกำหนด (post term infant)
        
        ทารกที่เกิดเมื่ออายุครรภ์มากกว่า 41 สัปดาห์
- - - - เกิดจากผิวของทารกสัมผัสกับวัตถุที่เย็น
    - - การพาความร้อนจากทารกสู่สิ่งแวดล้อมที่เย็นกว่า
    - - การสูญเสียความร้อนไปสู่ที่เย็นกว่า แต่ไม่สัมผัสวัตถุโดยตรง
    - - การสูญเสียความร้อน เมื่อของเหลวเปลี่ยนไปเป็นไอน้า
  - - - ทารกเกิดก่อนกำหนด วัดนาน 3 นาที ลึก 2.5 ซม.
      - ทารกครบกำหนด วัดนาน 3 นาที ลึก 3.0 ซม.
    - - ทารกเกิดก่อนกำหนด วัดนาน 5 นาที
      - ทารกครบกำหนด วัดนาน 8 นาที
  - - - มือเท้าเย็น ตัวซีด ผิวหนังลายจากเส้นเลือดขยายตัว
      - ซึม ดูดนมช้า ดูดนมน้อยลง หรือไม่ดูดนม
      - อาเจียน ท้องอืด น้าหนักไม่ขึ้น หรือน้าหนักลด
  - - - จะหงุดหงิดเมื่อร้อนขึ้น มีการเคลื่อนไหวลดลง
      - หายใจเร็วและแรง หรือหยุดหายใจ ซึม สัมผัสผิวหนังพบว่าอุ่นกว่าปกติ
  - - - ปรับอุณหภูมิตู้อบเริ่มที่ 36 องศาเซลเซียส
      - ปรับอุณหภูมิตู้อบเพิ่มขึ้นครั้งละ 0.2 องศาเซลเซียส (max 38.0 องศาเซลเซียส )
      - ติดตามอุณหภูมิกายทุก 15 – 30 นาที
      - ถ้าวัดอุณหภูมิกายได้ 36.8 -37.2 องศาเซลเซียส 2 ครั้งติดกัน
        
        ให้ปรับอุณหภูมิตู้อบตาม Neutral thermal environment (NTE)
        
        ติดตามอุณหภูมิกายต่อทุก 15 -30 นาทีอีก 2 ครั้งและต่อไปทุก 4 ชม.
    - - ติด Skin probe บริเวณหน้าท้อง โดยหลีกเลี่ยงบริเวณตับและ bony prominence
      - ปรับอุณหภูมิตู้อบเริ่มที่ 36.5 องศาเซลเซียส
      - ปรับอุณหภูมิตู้อบเพิ่มขึ้นครั้งละ 0.1 องศาเซลเซียส (max 38.0 องศาเซลเซียส )
- - - - Foramen ovale ปิดสมบูรณ์
      - Ductus arteriosus จะหดตัวและปิดกลายเป็นเอ็น(ligamentum arteriosum)
      - Ductus venosus ปิดเมื่อสายสะดือถูกตัดกลายเป็นเอ็นที่ตับ(ligamentum venosum)
  - - - หายใจเร็ว หอบเหนื่อย รับนมได้น้อย ท้องอืด น้าหนักไม่ขึ้น
    - - การรักษาทั่วไป
        
        ให้ยาควบคุมอาการถ้ามีภาวะหัวใจวาย
      - การรักษาจาเพาะ
        
        โดยใช้ยา เพื่อช่วยยับยั้งการสร้าง prostaglandin
        
        การผ่าตัด PDA ligation
  - - - ภาวะตัวเหลืองจากสรีรภาวะ (Physiological jaundice)
        
        เกิดจากมีการสร้างบิลิรูบินมาก
        
        เพราะเม็ดเลือดแดงอายุสั้นกว่าและความไม่สมบูรณ์ในการทางานของตับ
        
        ทาให้กระบวนการในการขับบิริลูบินออกทาได้ช้า
        
        พบในช่วงวันที่ 2 - 4 วันหลังคลอด และหายไปเองใน 1 - 2 สัปดาห์
      - ภาวะตัวเหลืองจากพยาธิภาวะ ( Pathological jaundice)
        
        เป็นภาวะที่ทารกมีบิลลิรูบินในเลือดสูงมากผิดปกติและเหลืองเร็ว
        
        ภายใน 24 ชั่วโมงแรกหลังเกิด
    - - มีการสร้างบิลลิรูบินเพิ่มขึ้นมากกว่าปกติ
        
        มีการแตกทาลายของเม็ดเลือดแดงจากหมู่เลือดของแม่ลูกไม่เข้ากัน
        
        มีความผิดปกติเยื่อหุ้มเม็ดเลือดแดง ทาให้เม็ดเลือดแดงแตกง่ายกว่าปกติ
        
        มีความผิดปกติของเอนไซด์ในเม็ดเลือดแดง
        
        มีเลือดออกในร่างกาย
        
        เม็ดเลือดแดงเกิน (polycythemia ) จากการที่ทารกในครรภ์ขาดออกซิเจนเรื้อรัง
        
        โรคธาลัสซีเมีย
      - มีการดูดซึมของบิลิรูบินจากลาไส้มากขึ้น จากภาวะต่างๆ
      - มีการกาจัดบิลิรูบินได้น้อยลงจากท่อน้าดีอุดตัน การขาดเอนไซด์บางชนิดแต่กาเนิด
      - มีการสร้างบิลิรูบินเพิ่มมากขึ้นร่วมกับการกาจัดได้น้อยลง
      - มีการดูดซึมของบิลิรูบินจากลาไส้มากขึ้นจากภาวะที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่
  - - - ซึม ดูดนมน้อยลง ตัวอ่อนปวกเปียก เกร็งหลังแอ่น ชัก มีไข้
    - - มีการเคลื่อนไหวผิดปกติของร่างกายและแขนขา
      - มีความผิดปกติของการได้ยินและการเคลื่อนไหวลูกตา
      - พัฒนาการช้า ระดับสติปัญญาลดลง
  - - - ประวัติมีบุคคลในครอบครัวมีโรคเม็ดเลือดแดงแตกง่ายหรือไม่
      - มารดามีโรคประจาตัวการได้รับยาการติดเชื้อในระหว่างตั้งครรภ์หรือไม่
      - ประวัติการคลอดของทารก คะแนน Apgar การได้รับบาดเจ็บในระยะคลอด
    - - ซีด เหลือง ตับ ม้ามโตหรือไม่มีจุดเลือดออกบริเวณใดหรือไม่
    - - CBC, Coombs’test, LFT, G6PD
  - - - เพราะอาจมีการระคายเคืองจากผ้าปิดตา ทาให้ตาอักเสบ
    - - เป็นการกระตุ้นความรักผูกพันกันระหว่างมารดากับทารก
    - - ได้แก่ ภาวะขาดน้า ถ่ายเหลว ดูดนมไม่ดี มีผื่นที่ผิวหนัง หรือภาวะแทรกซ้อนที่ตา
- - - - มารดามีเลือดออกทางช่องคลอดก่อนกำหนด
      - ทารกมีภาวะ hypothermia, Perinatal asphyxia
      - มารดาเป็นเบาหวานขณะตั้งครรภ์
      - ครรภ์ก่อนบุตรมีภาวะ RDS
    - - เกิดจากการขาดสารลดแรงตึงผิวที่ผิวของถุงลม
      - โครงสร้างของปอดมีพัฒนาการไม่เต็มที่
      - สาร surfactant ทาหน้าที่ให้ถุงลมคงรูปไม่แฟบขณะหายใจออก
    - - มารดาที่มีความเสี่ยงจะคลอดก่อนกาหนดแต่ถุงน้าคร่ายังไม่แตก
        
        ควรได้ antenatal corticosteroids อย่างน้อย 24 ชั่วโมงก่อนคลอด
        
        พื่อกระตุ้นให้มีการสร้างสารลดแรงตึงผิวและปอดมีความสมบูรณ์มากขึ้น
      - การป้องกันไม่ให้ทารกขาดออกซิเจนในระยะแรกเกิด
        
        ซึ่งจะทาให้เลือดเป็นกรด ขัดขวางการทางานของการสร้างสารลดแรงตึงผิว
    - - ระบบไหลเวียนโลหิตและระบบทางเดินหายใจ
        
        หายใจเร็ว (tachypnea) มากกว่า 60 ครั้ง / นาที
        
        หายใจ หน้าอกและหน้าท้องไม่สัมพันธ์กัน
        
        เสียงหายใจผิดปกติมีการกลั้นหายใจขณะหายใจออก
        
        ซีด BP ต่า
      - ระบบทรวงอก
        
        หน้าอกปุ่ม (retraction)
      - ระบบทางเดินอาหาร
        
        ดูดนมไม่ดี อาเจียน ท้องอืด
      - ระบบประสาท
        
        ซึม กระสับกระส่าย reflex ลดลง กระหม่อมโปร่งตึง
      - ระบบผิวหนัง
        
        ตัวลาย ผิวหนังเย็น ตัวเหลือง มีจุดเลือดออก
      - เมตาบอลิซึม
        
        Hypoglycemia ภาวะ acidosis
    - - การให้ออกซิเจนตามความต้องการของทารก
      - ป้องกันไม่ให้เกิดภาวะแทรกซ้อนจากการได้รับออกซิเจน โดยการปรับลดความเข้มข้น และอัตราไหลของออกซิเจน
        
        ภาวะแทรกซ้อนจากการได้รับออกซิเจน
        
        เช่น ภาวะปอดอุดกั้นเรื้อรัง (BPD) ภาวะจอประสาทตาพิการจากการเกิดก่อนกาหนด (ROP)
      - ให้สารลดแรงตึงผิวเพื่อทาให้ความยืดหยุ่นของปอดดีขึ้น ลดความรุนแรงของภาวะหายใจลาบาก
  - - - ประกอบด้วย
        
        เลือดขาดออกซิเจน(hypoxemia)
        
        คาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดสูง (hypercapnia)
        
        เลือดเป็นกรด เนื่องจากการระบายอากาศที่ปอด (ventilation)และการกำซาบของปอด (pulmonary perfusion) ไม่เพียงพอ
    - - ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการคลอด
        
        ได้แก่
        
        ศีรษะทารกไม่ได้สัดส่วนกับเชิงกรานมารดา
        
        คลอดติดไหล่
        
        ความผิดปกติของสายสะดือ
        
        ครรภ์แฝด ทารกท่าผิดปกติ
      - ปัจจัยทางด้านมารดา
        
        ได้แก่
        
        ตกเลือด อายุมาก เบาหวาน รกเกาะต่า รกลอกตัวก่อนกำหนด
        
        ภาวะพิษแห่งครรภ์ ความดันเลือดต่า ครรภ์เกินกาหนด ซีดมาก ได้รับยาแก้ปวด
      - ปัจจัยเกี่ยวกับทารก
        
        ได้แก่
        
        ทารกคลอดก่อนกำหนด
        
        ภาวะติดเชื้อในครรภ์
        
        ความพิการโดยกาเนิด
    - - ระบบหัวใจและหลอดเลือด
        
        ศูนย์ควบคุมการทางานของหัวใจถูกกดเป็นผลให้หัวใจเต้นช้าลง
        
        การขาดออกซิเจน ทาให้กล้ามเนื้อหัวใจทางานมีประสิทธิภาพลดลง
        
        การขาดออกซิเจนมากของหัวใจ ทาให้เกิดภาวะหัวใจวาย
        
        การมีเลือดไปเลี้ยงเนื้อเยื่อหัวใจลดลง ทาให้ลิ้นหัวใจ หลอดเลือดหัวใจถูกทาลายเกิดลิ้นหัวใจปิดไม่สนิท
      - ระบบหายใจ
        
        ศูนย์หายใจถูกกดทำให้หายใจช้า หรือหยุดหายใจ
        
        เนื้อเยื่อปอดขาดออกซิเจนมาก ๆ
        
        ทาให้เซลล์ถุงลมไม่สามารถสร้างสารลดแรงตึงผิวได้เกิดกลุ่มอาการหายใจลาบาก
        
        การรั่วของซีรั่มจากหลอดเลือดปอด จากเยื่อบุหลอดเลือดเสียหน้าที่
        
        ทาให้เกิดภาวะปอดคั่งน้า
      - ระบบประสาทกลาง
        
        ทารกจะมีการเปลี่ยนแปลงระดับการรู้สติ หายใจไม่สม่าเสมอ
        
        เลือดออกในสมองจากหลอดเลือดของสมองเสียความคงทน แตกได้ง่าย
        
        ภาวะสมองบวมจากการคั่งของสารน้าทั้งภายในและภายนอกเซลล์ของสมอง
      - ระบบการขับถ่าย
        
        การขาดออกซิเจนและเลือดไปเลี้ยงทาให้หลอดฝอยของไต หรือเนื้อไตเกิดเนื้อตายเฉียบพลัน
        
        ปัสสาวะลดลง หรือไม่ปัสสาวะใน 48 ชั่วโมงหลังคลอดหรือปัสสาวะเป็นเลือด
      - ระบบทางเดินอาหาร
        
        เลือดไปเลี้ยงระบบทางเดินอาหารลดลง ทาให้เกิดภาวะลาไส้เน่า
        
        ภาวะน้าตาลในเลือดต่า บิลิรูบินในเลือดสูง
    - - การสังเกตอาการอย่างใกล้ชิดและต่อเนื่อง
      - ให้ความอบอุ่นและควบคุมทารกให้อุณหภูมิปกติ
      - ให้ออกซิเจนที่เหมาะสม
      - งดอาหารทางปากชั่วคราว ให้สารน้าและอาหารทางหลอดเลือด
      - ให้เลือด ถ้าความเข้มข้นของเลือดต่าหรือเสียเลือด
      - หลังจาก 12 ชั่วโมง ให้ระวังอาการชัก
      - พิจารณาให้ยาปฏิชีวนะ
      - ระมัดระวังภาวะแทรกซ้อนต่างๆ
  - - - prematurity
      - infection
      - metabolic disorder
      - Impaired oxygenation
    - - จัดท่านอนที่เหมาะสม
      - สังเกตอาการพร่องออกซิเจน
      - ดูแลให้ได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
      - ดูดเสมหะเมื่อจาเป็น
      - ระวังการสาลัก
  - - - ช่วงก่อนคลอด
        
        การคลอดทางช่องคลอด ภาวะทารกขาดออกซิเจนขณะอยู่ในครรภ์ ภาวะตกเลือดก่อนคลอด
      - ช่วงหลังคลอด
        
        RDS, prolonged neonatal resuscitation
    - - ในรายที่มีเลือดออกปริมาณมากและเร็ว
        
        ทารกจะมีอาการทรุดลงอย่างรวดเร็ว หมดสติชักเกร็ง หยุดหายใจ ซีด และกระหม่อมหน้าโป่งตึง
      - ถ้าเลือดออกไม่มาก
        
        ทารกอาจไม่มีอาการหรือเพียงแต่ซีดลงเท่านั้น บางรายอาจมีอาการซึม กล้ามเนื้ออ่อนแรงเป็นพักๆ
    - - การตรวจ ultrasound
    - - grade 1
        
        มีเลือดออกที่ germinal matrix
      - grade 2
        
        มีเลือดออกในโพรงสมอง และขนาดของโพรงสมองปกติ
      - grade 3
        
        มีเลือดออกในโพรงสมอง และขนาดของโพรงสมองใหญ่ขึ้น
      - grade4
        
        มีเลือดออกในโพรง สมองร่วมกับเลือดออกในเนื้อสมอง
  - - - การงอกผิดปกติของเส้นเลือดบริเวณรอยต่อระหว่างจอประสาทตา
    - - ตรวจครั้งแรกเมื่อทารกอายุ 4 - 6 สัปดาห์ หรือ เมื่อทารกอายุครรภ์รวมหลังเกิด 32สัปดาห์
      - ถ้าไม่พบการดาเนินของโรค ตรวจซ้าทุก 4 สัปดาห์
      - ถ้าพบว่ามีการดาเนินของโรคอยู่ตรวจซ้าทุกอาทิตย์
      - ถ้าพบ ROP ควรนัดมาตรวจซ้าทุก ๆ 1 – 2 สัปดาห์
    - - ดูแลให้ทารกรับออกซิเจนเท่าที่จำเป็น
      - ในทารกที่ได้รับออกซิเจน ติดตาม O2 saturation
        
        ดูแลให้ทารกมีระดับ O2 saturation อยู่ระหว่าง 88-92 %
      - ดูแลให้ทารกได้รับยาวิตามินอีตามแผนการรักษา
      - ดูแลให้ทารกได้รับการตรวจ screening ROP
      - ดูแลให้ทารกมีภาวะ ROP รุนแรงและอยู่ในเกณฑ์บ่งชี้ให้ได้รับการรักษาโดย ใช้แสงเลเซอร์
  - - - หายใจเร็วกว่าปกติ
      - หน้าอกบุ๋ม (intercostal retraction)
      - O2ในเลือดต่ำกว่าปกติ
      - CO2ในเลือดคั่ง
      - ความดันในปอดสูง(pulmonary hypertension) ในรายที่รุนแรง
    - - ภาพถ่ายรังสีปอด
        
        ระยะที่ 1
        
        ปอดขยายตัวไม่เต็มที่ มีจุดฝ้าขาวเล็กๆทั่วปอด
        
        ระยะที่ 2
        
        มีฝ้าขาวทั่วปอด
        
        ระยะที่ 3
        
        เข้าสู่ระยะเรื้อรัง เห็นก้อนในเนื้อปอด
        
        ระยะที่ 4
        
        ระยะเรื้อรัง มีatelectasis และ hyperaeration กระจายในปอด จะมีความดันในเลือดสูง
    - - โดยหลีกเลี่ยงปัจจัยเสี่ยงและลดปัจจัยเสี่ยง
        
        การคลอดก่อนกำหนด
        
        การให้ o2 ความเข้มข้นสูงเป็นเวลานาน
        
        การใช้ความดันของเครื่องช่วยหายใจสูงเป็นเวลานาน
        
        ให้สารต้านอนุมูลอิสระ
    - - ตามสาเหตุ
      - ตามอาการ
        
        เช่น การให้ o2, ให้ยาขยายหลอดลม,รักษาภาวะแทรกซ้อน, ฟื้นฟูสมรรถภาพปอด
- - - - ติดเชื้อในระยะก่อน/ ระหว่างการคลอด
    - - ติดเชื้อที่แสดงอาการ หลังคลอด 72 ชั่วโมงถึง 1 เดือน
    - - preterm
      - ถุงน้าคร่าแตกก่อนกาหนดนานเกิน 18 ชั่วโมง
      - การคลอดล่าช้า
      - มารดามีการติดเชื้อ น้ำคร่ำมีกลิ่น
      - ทารกมีภาวะพร่องออกซิเจนในครรภ์
    - - ซักประวัติมารดาขณะตั้งครรภ์ ไข้ ผื่น ต่อม น้าเหลืองโตสัมผัสผู้ป่วยติดเชื้อ
      - ตรวจร่างกาย
      - ตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        Culture 24-48 hr.
        
        CBC , Plt count
        
        ESR ดูการตกของเม็ดเลือดขาว ทารกยังไม่เกิน 2 mm/hr
        
        CRP,CXR
    - - ซึม ร้องนาน ไม่ดูดนม ซีด ตัวลายเป็นจ้ำ หายใจเร็ว หายใจลาบาก ท้องอืด อาเจียน สั่น ชัก ผิวหนังเย็น
    - - ให้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสมตาม sensitivity
    - - ประเมินภาวะติดเชื้อในร่างกาย
      - ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะ และสังเกตอาการข้างเคียงของยา
      - ควบคุมอุณหภูมิกายให้อยู่ในระดับปกติ
      - ดูแลความสะอาดร่างกายและสิ่งแวดล้อม
      - ติดตามผลทางห้องปฏิบัติการ
      - แยกทารก
- - - - การใช้ยาของมารดาขณะตั้งครรภ์
      - การคลอดก่อนกำหนด
      - การเริ่มรับนมและเพิ่มปริมาณนมเร็ว
      - ภาวะขาดออกซิเจน
    - - มารดาใช้สารเสพติดระหว่างตั้งครรภ์
      - ทารกติดเชื้อแบคทีเรียในกระแสเลือด
      - การเติบโตช้าในครรภ์
      - การคลอดก่อนกำหนดหรือมีปัญหาระหว่างทำคลอด
      - ทารกเกิดภาวะขาดออกซิเจน
      - น้าหนักตัวทารกน้อยกว่า 2,000 กรัม
      - ความพิการของหัวใจแต่กำเนิด
      - การให้นมผสมที่เข้มข้นสูงผ่านทางเดินอาหาร
      - การใส่สายสวนหลอดเลือดทางสะดือ
    - - เซื่องซึม ดูดนมไม่ดี ตัวเหลือง ร้องกวน
        อุณหภูมิกายต่ำ
      - หยุดหายใจ หัวใจเต้นช้า มีภาวะกรดเกิน โซเดียมต่ำและออกซิเจนต่ำ
      - อาการเฉพาะ
        
        ท้องอืด ถ่ายอุจาระเหลว อาเจียนเป็นสีน้ำดี
        
        มีเลือดออกในทางเดินอาหาร อาจมีเยื่อบุช่องท้องอักเสบ
    - - การตรวจเอกซเรย์ช่องท้อง เพื่อสังเกตเงาลมแทรกในผนังลาไส้
      - การตรวจเอกซเรย์ด้านข้าง
      - การตรวจช่องท้องด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง
      - การเพาะตัวอย่างเลือด
    - - การระงับสิ่งกระตุ้นทาให้เกิดการอักเสบ ผ่านการพักการใช้ทางเดินอาหาร
      - ยาปฏิชีวนะชนิดสเปกตรัมกว้าง
      - การพยุงระบบไหลเวียน ด้วยการให้สารน้ำ สารอาหารทางหลอดเลือด
      - ให้ยากลุ่มกระตุ้นความดันโลหิต
      - การเฝ้าติดตามการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
    - - การผ่าตัดแบบเปิดสารวจช่องท้อง
      - การใส่ท่อระบายช่องท้อง
  - - - ระดับน้าตาลในเลือดต่ากว่า 40 mg% (term)
      - ระดับน้าตาลในเลือดต่ากว่า 35 mg% (preterm)
    - - ซึม ไม่ดูดนม มีสะดุ้งผวา อาการสั่น ซีดหรือเขียว
      - หยุดหายใจ ตัวอ่อนปวกเปียก อุณหภูมิกายต่ำ ชักกระตุก
    - - การไม่ได้รับกลูโคสจากมารดาอีกต่อไป
      - glycogen ที่ตับสะสมไว้น้อยจึงสร้างกลูโคสได้จากัด
      - การสร้างกลูโคส (glucogenesis) ได้น้อย
      - มีภาวะเครียดทั้งขณะอยู่ในครรภ์ ขณะคลอดและหลังคลอด
    - - ทารกที่มีอาการร่วมกับระดับน้าตาลน้อยกว่า 40 มก./ดล.
        
        ให้สารละลายกลูโคสทางหลอดเลือด(10% D/W)
      - ทารกไม่มีอาการ
        
        แรกเกิด อายุ 4 ชั่วโมง ให้นมภายใน 1 ชั่วโมงแรก
        
        ติดตามระดับน้ำตาลในเลือด 30 นาทีหลังให้นมมื้อแรก
        
        ถ้าระดับน้ำตาลน้อยกว่า 25 มก/ดล. :
        
        ให้นมและติดตามระดับน้ำตาลในเลือด 1 ชั่วโมง
        
        ถ้าระดับน้าตาลน้อยกว่า 25 มก/ดล.
        
        ให้สารละลายกลูโคสทางหลอดเลือด
        
        ระดับน้าตาล 25-40 มก/ดล.
        
        ให้นมหรือสารละลายกลูโคสทางหลอดเลือด
        
        อายุ 4-24 ชั่วโมง ให้นมทุก 2-3 ชั่วโมง
        
        ติดตามระดับน้าตาลในเลือดก่อนมื้อนม
        
        ถ้าระดับน้ำตาลน้อยกว่า 35 มก/ดล.
        
        ให้นมและติดตามระดับน้ำตาลในเลือด 1 ชั่วโมง
        
        ถ้าระดับน้ำตาลน้อยกว่า 35 มก/ดล.
        
        ให้สารละลายกลูโคสทางหลอดเลือด
        
        ถ้าระดับน้าตาล 35-45 มก/ดล.
        
        ให้นมหรือสารละลายกลูโคสทางหลอดเลือด
      - กรณีทารกเสี่ยงต่อระดับน้ำตาลในเลือดต่ำ
        
        ตรวจหาระดับน้ำตาล ภายใน 1-2 ชม.หลังคลอด
        
        ติดตามทุก 1-2 ชม.ใน 6-8 ชม.แรกหรือจนระดับน้ำตาลจะปกติ
        
        ให้ 5,10 %D/W ทางปาก
        
        NG tube ใน 1-2 มื้อแรก แล้วให้นม
  - - - ส่งผลให้ทารกมีปัญหาหายใจลำบาก
    - - มีแรงหายใจด้วยตนเองได้ดี
      - มีกาลังกล้ามเนื้อดี
      - อัตราการเต้นของหัวใจมากกว่า 100 ครั้งต่อนาที
    - - ปัจจัยด้านมารดา
        
        อายุครรภ์มากกว่า 42 wks ส่งผลให้รกเสื่อมสภาพ
        
        ความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์
        
        มารดามีภาวะรกเกาะต่ำหรือรกลอกตัวก่อนกำหนด
        
        มารดามีภาวะน้ำคร่ำน้อยกว่าปกติ
        
        มีภาวะถุงน้ำคร่ำอักเสบ
        
        ประวัติใช้สารเสพติด
      - ปัจจัยด้านทารก
        
        ทารกมีภาวะเครียด
        
        มีการคลายตัวของหูรูดลำไส้ของทารก
        
        ทารกมีการถ่ายขี้เทาปนในน้าคร่ำมารดา
    - - อาการรุนแรงน้อย
        
        ทารกมีอาการหายใจเร็วระยะสั้นๆ เพียง 24-72 ชั่วโมง
      - อาการรุนแรงปานกลาง
        
        อาการหายใจเร็วมีความรุนแรงมากขึ้น มีการดึงรั้งของช่องซี่โครง
      - อาการรุนแรงมาก
        
        ทารกจะมีระบบหายใจล้มเหลวทันที
    - - อาการแสดง
        
        หายใจลำบาก ทรวงอกโป่ง
      - ตรวจร่างกาย
        
        น้าคร่ามีตะกอนขี้เทา ร่างกายทารกมีขี้เทาติด ฟังเสียงปอดไม่ได้ยินเสียงอากาศผ่าน
      - ภาพถ่ายรังสี
        
        alveolar infiltration hyperaeration atelectasis
      - ABG
        
        มีภาวะเลือดเป็นกรด มีคาร์บอนไดออกไซด์คั่ง มีภาวะพร่องออกซิเจน
    - - ให้ทารกได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
      - พิจารณาให้ยาตามอาการของทารก เพื่อให้ทารกพักผ่อน ลดการใช้ออกซิเจนในร่างกาย
      - พิจารณาใช้ยาเพื่อขยายหลอดเลือดในปอด กรณีมีภาวะความดันในปอดสูง
      - ให้ยาปฏิชีวนะ ในกรณีมีภาวะหายใจล้มเหลว
    - - ให้ทารกได้รับออกซิเจนเพียงพอ เฝ้าระวังการติดเชื้อ
      - ติดตามอาการแสดงของการขาดออกซิเจน
        
        ได้แก่ หายใจเร็ว อกบุ๋ม ปีกจมูกบาน ใช้กล้ามเนื้อช่วยในการหายใจมากขึ้น เขียว
      - วัดความดันโลหิตทุก2- 4 ชั่วโมง เฝ้าระวังการเกิดความดันต่าจาก PPHN
      - รบกวนทารกให้น้อยที่สุด