Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

1.วิเคราะห์-ค้นคว้าบทเรียนจริยธรรมเพิ่มเติม และจงบอกเล่าประสบการณ์ส่วนตัว,…

- - - - หมายถึง การระลึกรู้อารมณ์ และเป็นสิ่งที่ยับยั้งมิให้จิตตกไปในฝ่ายอกุศล
      - สติมีความสำคัญอย่างไร?
        
        ประการแรก : ควรจะได้รู้ลักษณะหน้าที่ และผลของสติเสียก่อนว่า มีประการใดบ้าง
        
        ประการที่สอง : เรื่องหน้าที่ของสติ คือ มีการไม่หลงลืมเป็นหน้าที่
        
        ประการที่สาม : ผลของสติก็มีการจำได้อย่างแม่นยำ
    - - คือ ความรู้ หรือ ความเข้าใจ ทั้งรู้ในตน รู้ในงาน รู้ในตำรา และรู้ในคน อันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการดำรงชีพในชีวิตประจำวัน
      - ปัญญา 3 ประการ
        
        สุตมยปัญญา คือ ปัญญาหรือความรู้อันเกิดจากการศึกษาเล่าเรียน
        
        จินตามยปัญญา คือ ปัญญาหรือความรู้อันเกิดจากการคิดวิเคราะห์
        
        ภาวนามยปัญญา คือ ปัญญาหรือความรู้อันเกิดจากฝึกฝน หรือ ลงมือปฏิบัติ
      - ผู้มี “ปัญญา” คือ?
        
        ผู้ที่ความคิดมีการไตร่ตรอง ถึงเหตุ ถึงผล ข้อดี ข้อเสีย วิเคราะห์อย่างละเอียดถี่ถ้วน อันนำมาซึ่งกระบวนการ “ตัดสินใจ” ที่จะกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง คือ “ถูกต้อง เป็นธรรม และมีคุณค่ายิ่ง”
  - - - คือ สิ่งที่สั่งสมมาจากการศึกษาเล่าเรียน การค้นคว้าหรือประสบการณ์ รวมทั้งความสามารถเชิงปฏิบัติและทักษะความเข้าใจ หรือสารสนเทศที่ได้รับมาจากประสบการณ์ สิ่งที่ได้รับมาจากการได้ยิน ได้ฟัง การคิดหรือการปฏิบัติองค์วิชาในแต่ละสาขา
    - - คือ ความดีงามที่ถูกปลูกฝังขึ้นในจิตใจ จนเกิดจิตสำนึกที่ดี มีความกตัญญู เป็นต้น
  - - - คือ ความรู้สึกนึกคิด เชาว์ปัญญา ความสำนึก ความมีสติ แต่ความคิดเป็นองค์ประกอบสำคัญของจิตใจที่สามารถรู้เห็นได้ กำกับและควบคุมอย่างชัดเจน บางครั้งจึงใช้คำว่า "ความคิด" แทน
    - - คือ การยอมรับนับถือและพร้อมที่จะปฏิบัติตามคุณค่าที่คนหรือกลุ่มคนที่มีอยู่ต่อสิ่งต่างๆ ซึ่งอาจเป็นวัตถุ มนุษย์ สิ่งมีชีวิตอื่นๆ รวมทั้งการกระทำด้านเศรษฐกิจ สังคม จริยธรรม และสุนทรียภาพ โดยได้ประเมินค่าจากทัศนคติต่างๆ อย่างถี่ถ้วนและรอบคอบแล้ว
- - - - ตัณหาราคะคือความไม่บริสุทธิ์ในระดับหยาบทางร่างกายทางวัตถุ การเอาชนะในระดับหยาบไม่ใช่เรื่องยากนัก แต่การเปลี่ยนทัศนคติและการกระทำที่เชื่อมโยงกับตัณหาราคะเป็นสิ่งที่ยากยิ่งกว่า
  - - - ความรักเป็นศูนย์กลางของศาสนาหลายศาสนา อย่างเช่นในวลี "พระเจ้าเป็นความรัก" ของศาสนาคริสต์ หรืออากาเปในสังฆวรสาร ความรักยังอาจอธิบายได้ว่าเป็นพฤติกรรมต่อตนเองหรือผู้อื่นซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเห็นอกเห็นใจ หรือความเสน่หา