Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กรณีศึกษาที่ 1 ผู้ป่วยชายไทย อายุ45 ปี, อ้างอิง - Coggle Diagram

- - - - เพศ: เพศชายมีความเสี่ยงมากกว่าเพศหญิง
      - อายุ : เพศชายอายุเกิน 40 ปีขึ้นไปมีโอกาสพบหลอดเลือดแข็งตัวได้มาก เพศหญิงที่มีประจําเดือนแล้วพบได้บ่อยใกล้เคียงกับเพศชาย
      - ประวัติครอบครัว :ครอบครัวที่มีคนเป็นโรคหัวใจเกี่ยวกับหลอดเลือดโคโรนารีจะมีโอกาสเสี่ยงต่อการเป็นโรคมากกว่าครอบครัวที่ไม่มีโรคนี้
    - - ภาวะไขมันในเลือดสูง ( hyperlipidemia )
      - ความดันโลหิตสูง (hypertension)
      - โรคเบาหวาน (diabetes mellitus)
      - การสูบบุหรี่ (smoking)
      - โรคอ้วน (obesity)
      - ความเครียด (stress)และการละเลยการออกกําลัง (lack of proper exercise)
  - - - เจ็บ หน้าอกรุนแรงขึ้นชัดเจน เจ็บถี่มากขึ้น โดยมีอาการเจ็บ ปวด จุกแน่นที่กลางหน้าอก ร้าวไปคอ กรามหรือแขน
      - เจ็บหน้าอกติดต่อกันมากกว่า 30 นาที อมยาใต้ลิ้นไป 3 เม็ด ในเวลา 10 นาทียังไม่ทุเลา
      - เจ็บหน้าอกมาก่อนขณะออกกำลังกายเป็นการบาดเจ็บครั้งแรกขณะพัก
  - - - อาการเจ็บหน้าอก (Chest pain) เจ็บแน่นอึดอัด เหมือนมีอะไรมาทับหรือมาบีบหัวใจ ตำแหน่งที่ เจ็บอาจเป็นบริเวณกลางทรวงอก ลิ้นปี่ หน้าอกข้างซ้าย อาจมีอาการเจ็บหน้าอกร้าวไปที่หัวไหล่ซ้ายขวา ข้อศอก แขนซ้ายถึงนิ้วก้อย หรือร้าวไปที่คอ คาง ขากรรไกรล่าง เจ็บครั้งหนึ่งไม่เกิน 15 นาที เรียกว่า angina pectoris ในระยะ coronary insufficiency เจ็บไม่เกิน 30 นาที แต่เป็น acute myocardial infarction จะเจ็บนานกว่า 30 นาที ปัจจัยชักนำที่ททำให้เจ็บหน้าอก ได้แก่ออกกำลังกายรับประทานอาหารอิ่มใหม่ๆ หรืออิ่มเกินไป ความเย็น เช่น อากาศเย็น สูบบุหรี่ อารมณ์ โกรธ หงุดหงิดวิตกกังวล
    - - Troponin T 2 ng/L
        CPK-MB133 u/ml
      - creatinine kinase (CK) หรือcreatinine phosphokinase(CPK),lactate dehydrogenase (LDH) และ aspatatetransaminase (AST)
  - - - โดยให้ยาอมไนโทรกลีเซอรีน ใต้ลิ้น0.002 มิลลิกรัม ทุก 5 นาที หรืออมยาไอ ซอริ์ล 5 มิลลิกรัม ทุก 5 นาที จนหายเจ็บหน้าอก เคี้ยวและกลืนยาแอสไพรินขนาด 160-325 มิลลิกรัมทันที เปิดเส้นเลือดดำคาสายน้ำเกลือไว้ เพื่อเตรียมพร้อมในภาวะฉุกเฉิน ให้ออกซิเจน 2-4 ลิตร / นาที ให้ยาบรรเทาอาการเจ็บหน้าอก มอร์ฟีน 2.5 มิลลิกรัม เข้าเส้นเลือดดำ แล้วรีบนำส่ง โรงพยาบาล
    - - ได้รับยาแอสไพริน ออกซิเจน น้ำเกลือทางหลอดเลือดดำ และมอนิเตอร์คลื่นไฟฟ้าหัวใจตลอดเวลา ดูแลให้ผู้ป่วยได้พักและได้ยาแก้ปวด เช่น มอร์ฟีนจนอาการเจ็บหายไป มีการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจซ้ำและตรวจเลือดเพื่อหา ฮีมาโทคริต ไขมัน เบาหวาน การทำงานของไต เกลือแร่
    - - จะค่อย ๆ เพิ่มการเคลื่อนไหวขึ้น และย้ายออกจากหอผู้ป่วยวิกฤตได้ใน 2-3 วัน และกลับบ้านได้ใน 4-7 วันยังต้องให้ยาแอสไพรินขนาด 160 – 325 มิลลิกรัมต่อวันตลอดไป ส่วน beta – blocker ก็ให้ตลอดไป และควรให้ ACE –inhibitors อย่างน้อย 6 สัปดาห์ ตลอดจนเตรียมผู้ป่วยกลับบ้านหลังจากทดสอบด้วยการออกกกำลังกายด้วย
  - - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        O: Pain score8 มีอาการเจ็บแน่นหน้าอก ร้าวไปแขนซ้าย ขณะวิ่งออกกำลังกายนั่งพักแล้วอาการไม่ดีขึ้น แน่นหน้าอกคล้ายมีอะไรมาทับ เหงื่อแตก ใจสั่น หน้ามืดคล้ายจะเป็นลม
        
        ผลการตรวจ EKG : ST-elevate
      - วัตถุประสงค์ของการพยาบาล
        
        เพื่อให้อาการเจ็บ หน้าอกของผู้ป่วยทุเลาลง
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ดูแลให้ออกซิเจน mask c bag 10 lit/นาที และติดตามระดับความอิ่มตัวของออกซิเจน keep มากกว่าร้อยละ 90
        2.ตรวจวัดสัญญาณชีพทุก 15 นาที เฝ้าระวังการเปลี่ยนแปลงอาการ อาการแสดงภาวะ Cardia c shock เช่น หน้าซีด เหงื่อออก ตัวเย็น กระสับกระส่าย สับสน ความรู้สึกตัวลดลง ชีพจรเบาเร็ว ความดันโลหิตต่ำ
        3.ดูแลให้ยา Isodil 5 mg โดยให้อมใต้ลิ้น และยาต้านเกร็ดเลือด (Aspirin,Clopidogrel) ตามแผนการรักษาประเมิน และบันทึกการตอบสนองของยา และเฝ้าระวังผลข้างเคียง ที่อาจจะเกิดขึ้น ให้สารน้ำทางหลอดเลือด 0.9%NaCl 1,000 ml v drip 60 ml/hr
        4.ให้ผู้ป่วยพักผ่อนอย่างเต็มที่ (absolute bed rest) โดยให้นอนศีรษะสูง 30-60 องศา สังเกตอาการเจ็บหน้าอกของผู้ป่วย รวมทั้งคำพูดต่าง ๆ ที่บ่งบอก ถึงการเจ็บหน้าอก การประเมินผล:สัญญาณชีพ อุณหภูมิร่างกาย 36.7 องศาเซลเซียส ชีพจร 110 ครั้ง/นาที อัตราการหายใจ 30 ครั้ง/นาที ความดันโลหิต 140/80 มิลลิเมตรปรอท และ O2 saturation 98% อาการเจ็บหน้าอกลดลง pain score 5 ผู้ป่วยไม่มีอาการกระสับกระส่ายภายหลังอาการเจ็บหน้าอก
    - - ข้อมูลสนับสนุน
        
        S : “เจ็บหน้าอกร้าวไปแขนซ้าย กรามซ้าย"
        
        O :-จากการสังเกต ผู้ป่วยแน่นหน้าอกคล้ายมีอะไรมาทับ
        เหงื่อแตก หน้ามืดคล้ายจะเป็นลม
        -จากการตรวจร่างกาย temperature 36.8 องซาเซลเซียส Pulse 102 ครั้ง/นาที Respiratory 24 ครั้ง/นาที
        ความดันโลหิต 96/62 mmHg. SaO2 94% room air
        -จากผลตรวจ EKG: ST. depress
      - วัตถุประสงค์ของการพยาบาล
        
        เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการแลกเปลี่ยนก๊าช
        และร่างกายได้รับออกซิเจนเพียงพอ
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินสภาพทั่วไป สัญญาณชีพ ( อัตราการเต้นของหัวใจ อัตราการหายใจ และ ความดันโลหิต) ทุก 5 นาที 2 ครั้ง ทุก 15 นาท 2 ครั้ง ทุก 30 นาที 2 ครั้ง และทุก 1 ชั่วโมง ตามลำดับจนกว่าสัญญาณชีพจะอยู่ในระดับปกติ และ คลื่นไฟฟ้าหัวใจ เพื่อเฝ้าระวังการ เปลี่ยนแปลงอาการอาการแสดงภาวะCardiac shock เช่น หน้าซีด เหงื่อออก ตัวเย็น กระสับกระส่าย สับสน ความรู้สึกตัวลดลง ชีพจรเบาเร็ว ความดันโลหิตต่ำ
        
        ดูแลให้ยา Isodil 10 mg โดยให้อมใต้ลิ้นตามแผนการรักษา เพื่อขยายหลอด เลือดไปเลี้ยงกล้ามเนื้อหัวใจ
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับสารน้ าทางหลอดเลือดด า (5% D/N/2 1000 ml v drip 60ml/hr) ตามแผนการรักษาของแพทย์ เพื่อทดแทนปริมาณเลือดและสารน้ าที่สูญเสียไป
        
        ตรวจแรงดันก๊าชในเลือดแดง ตามแผนการรักษา 4.1 O2 saturation จากเครื่อง pulse oxymeter ไม่น้อยกว่า 90 % ประเมินอาการกระสันกระส่าย สับสน หายใจเร็ว หัวใจเต้นเร็วขึ้น เนื่องจากการมีภาวะออกซิเจนต่ำในเลือดสังเกตลักษณะผิวหนัง เพื่อดูภาวะ Cyanosis หรือไม่
        
        ดูแลให้ออกซิเจน Cannula 5 ลิตร / นาที ตามแผนการรักษา
        
        อยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วย พูดปลอบโยนให้กำลังใจเพื่อให้ผู้ป่วยสงบลง การประเมินผล ผู้ป่วยรู้สึกตัว อาการเจ็บหน้าอกลดลง วัดค่าความอิ่มตัวออกซิเจนทางผิวหนัง90 – 95 % อุณหภูมิ 36.7 องศาเซลเซียส ชีพจร 110 ครั้ง/นาที อัตราการหายใจ 30 ครั้ง/นาทีความดัน โลหิต 90/60 mmHg ไม่มีอาการกระสับกระส่าย พักผ่อนได้
- - - - บรรเทาอาการปวดแบบเฉียบพลันและเรื้อรังระดับปานกลางและรุนแรง เช่น หลังผ่าตัดหรือจาก โรคมะเร็ง และ myocardial infarction
        
        รักษาภาวะ Acute pulmonary edema ที่สัมพันธ์กับ left ventricular failure
        
        ใช้ก่อนผ่าตัดเพื่อทำให้สงบลดกังวล
        
        ใช้เป็นfacilitate induction of anesthesia
        
        ใช้ใน neonatal opiate withdrawal
    - - ผู้ป่วยที่แพ้ยา Morphine sulfate หรือ แพ้ส่วนประกอบในสูตรตำรับ
        
        ผู้ป่วยที่มีภาวะความดันในกะโหลกศีรษะและ/หรือในช่องไขสันหลังสูง (Increased intracranial pressure)
        
        Severe respiratory depression ที่ไม่มีเครื่องช่วยหายใจหรือเครื่องช่วยชีวิต
        
        ผู้ป่วยที่เป็นโรคหอบหืดเฉียบพลัน หรือรุนแรง
        
        ผู้ป่วยที่ทางเดินหายใจส่วนบนอุดกั้น
        
        Paralytic ileus หรือ gastrointestinal obstruction
    - - ท้องผูก, มึนงง, ระงับประสาท, คลื่นไส้/อาเจียน, ซึม และเคลิ้มฝัน ถ้า overdose ผู้ป่วยจะมีอาการง่วงซึมปลุกไม่ตื่น, หายใจช้า, Shock, หัวใจหยุดเต้น ถ้าจะให้ยา Morphine กินเป็นระยะเวลานาน ควรให้ยาระบาย
  - - - บรรเทาอาการเจ็บปวด บวมจากภาวะอักเสบของข้อ เช่น ไขข้อกระดูก อักเสบ (Osteoarthritis) ไขข้ออักเสบรูมาตอยด์ (rheumatoid arthritis) และ ไขข้อ กระดูกสันหลังอักเสบ (ankylosing spondylitis) หรือใช้เพื่อบรรเทาอาการปวด จากสาเหตุอื่น ได้แก่ ปวดประจำเดือน ปวดฟัน ปวดกล้ามเนื้อ ใช้ลดไข้ตัวร้อนที่ไม่ได้มีสาเหตุมาจากไข้เลือดออก อีสุกอีใส หรือไข้หวัดใหญ่ โดยขนาดใช้ยาในผู้ใหญ่เมื่อมีอาการดังกล่าวคือรับประทานครั้งละ 325 – 650 มิลลิกรัม ทุก 4 – 6 ชั่วโมง นอกจากนั้นในโรคหลอดเลือดอุดตันเฉียบพลัน สามารถใช้aspirin ในขนาดยาที่สูงได้เช่นกันคือขนาดยา 150-325 มิลลิกรัม วิธีใช้ยา • ยานี้ใช้สำหรับรับประทาน โดยทั่วไปรับประทานวันละ1-4 คร้ังขึ้นกับ โรคหรืออาการที่เป็นอยู่ • ห้ามรับประทานยานี้พร้อมยาลดกรด หากจะรับประทานต้องห่างกันอย่างน้อย 2 ชั่วโมง • หากมีไข้นานเกิน 3 วัน หรืออาการปวดยังไม่ทุเลาเกิน 10 วัน ควรปรึกษา แพทย์ • หลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอลในระหว่างรับประทานยานี้• ไม่ควรใช้ยานี้ในเด็กอายตุต่ำกว่า12 ปีโดยไม่ได้อยู่ในความดูแลของ แพทย์หรือเภสัชกร • ไม่ควรบดหรือเคี้ยวเม็ดยา
    - - การยับยั้งเอนไซม์ในร่างกายที่ทำให้เกิดสารอักเสบ ซึ่งมีชื่อว่า ไซโคลออกซิจีเนส หรือเรียกชื่อเอนไซม์นี้อย่างย่อๆ ว่า ค็อกซ์ (cyclooxygenase: COX) นอกจากนี้ เอนไซม์ค็อกซ์ (COX enzyme) ยังกระตุ้นการสร้างสารที่ทำให้เกิดการเกาะกลุ่มของเกล็ดเลือด ที่มีชื่อว่า ทร็อมบ็อกเซนเอทู thromboxane-A2 ดังนั้น ผลที่ได้จากการใช้ยาแอสไพริน นอกจากจะบรรเทาอาการอักเสบแล้ว ยังทำให้เกล็ดเลือดเกาะกลุ่มกันได้ยากมากขึ้น ซึ่งขนาดยาที่สูงของแอสไพริน (325-650 มิลลิกรัม ต่อครั้ง) จะได้ผลดีในการบรรเทาอาการปวดและอักเสบ2-3 ส่วนขนาดยาที่ต่ำของแอสไพริน (75-150 มิลลิกรัมต่อวัน) มีผลการรักษาที่ดีในแง่ฤทธิ์ต้านเกล็ดเลือด
    - - -ผื่นคัน ลมพิษ บวมที่ตา ใบหน้า ริมฝีปากลิ้น หรือช่องคอ หายใจลำ บากหรือ หายใจมีเสียงหวีด เสียงแหบ ตัวเย็น มีเสียงในหูหรือไม่ได้ยินเสียง อาเจียนเป็น เลือด อุจจาระเป็นสีแดงสด หรือสีดำคล้ำ