มีอาการบวดหรือบวม ไข้ ไอหอบ แผลเปื่อยขาวปนหนอง

ไข้ ปวดศีรษะ หายใจลำบาก ไม่สบายท้อง อาการสับสน ปวดข้อ

ไข้ น้ำหนักลด ปวดท้อง เจ็บหน้าอก ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อหรือข้อ ชัก

กลไกการเกิดโรคเมออยโดสิสส่วนใหญ่เกิดจากการที่ร่างกายได้รับเชื้อเข้ามาใหม่ ส่วนน้อยเป็นผลจากการกำเริบของการติดเชื้อที่มีอยู่เดิม หลังจากมีการติดเชื้อเกิดขึ้นผู้ป่วยจะเป็นโรคหรือไม่ขึ้นอยู่กับระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายและจำนวนเชื้อที่ได้รับเข้าไปเวลล์เม็ดเลือดขาวชนิด neutrophils จะทำหน้าที่ในการควบคุมเชื้อโรคในระยะแรกเนื่องจากเชื้อโรคที่เป็นปัจจัยเอื้อต่อการเกิดโรคเมออยโดสิสเป็นโรคที่ทำให้หน้าที่ของเซลล์เม็ดเลือดขาวเสียไป

เป็นการติดเชื้อแบคทีเรียชนิดBurkholderia pseudomallei
ชนิด Gram-negative bacilli
การรับเชื้อเข้าสู่ร่างกายโดยการสัมผัส ดิน และน้ำที่มีการปนเปื้อนผ่านผิวหนังที่มีแผล หรือหายใจเอาฝุ่นละออง รับประทานอาหารหรือน้ำที่มีการปนเปื้อนเชื้อ
ระยะฝักตัว 1-21 วัน โดยเฉลี่ยอยู่ประมาณที่ 9 วัน

CT scan :used to diagnose abscesses in the liver and spleen

ซักถามอาการผู้ป่วย แหล่งที่อยู่อาศัย โรคประจำตัว สังเกตว่ามีแผลตามร่างกายหรือไม่ มีประวัติการสัมผัสดิน น้ำที่ปนเปื้อนเชื้อหรือมีการสูดดมหรือไม่

การรักษาแบบประคับประคองรักษาตามอาการเช่น การให้ยาลดไข้เมื่อมีไข้ การให้ยาแก้ปวดเมื่อมีอาการปวด การให้ออกซิเจนช่วยหายใจ การใส่ท่อช่วยหายใจเมื่อมีปัญหาการหายใจและการให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ

การให้ยาปฏิชีวนะเข้าทางหลอดเลือดดำ10-14 วันตามด้วยการให้ยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน ต่อเนื่องนาน 3-6เดือน สำหรับยาฉีดเข้าเส้นเลือดอาจให้เซฟตาซิมดิม(Ceftazidime) ทุก 6-8 ชั่วโมง หรือให้เมอโรเพเนม (Meropenem) ทุก 8 ชั่วโมง ส่วนยาชนิดรับประทานนั้น อาจใช้ไตรเมโทพริม ซัลฟาเมธอกซาโซล (Trimethoprim-Sulfamethoxazole) หรือดอกซีไซคลีน (Doxycycline) โดยรับประทานทุก 12ชั่วโมง

การผ่าตัด เช่น การผ่าตัดระบายหนองในข้อ หนองในปอด หรือหนองในโพรงเยื่อหุ้มปอด