.
W pierwszej części badania pokazywano badanym dwa zestawy, z których każdy zawierał cztery bodźce.
Następnie pokazywano osobno dwa nowe bodźce, a zadaniem badanych było stwierdzenie, do którego z zestawów należy dany bodziec (warunek .,klasyfikacja"), albo też do którego zestawu nowy bodziec jest najbardziej podobny (warunek .,podobieństwo"). Jak można się przekonać, patrząc na rycinę 8.6, wykorzystywano
zarówno zestawy bodźców przypominających rzeczywiste obiekty (..kwiatki" w górnej części ryciny), jak i kształty abstrakcyjne (dolna część ryciny; to ostatnie określenie autorów wydaje się nie do końca trafne, ponieważ
owe kształty przypominają głowy ludzików). W warunku .,klasyfikacja" nie wykryto różnic międzykulturowych
-wszyscy badani z łatwością znajdowali rozwiązanie, stwierdzając, że pierwszy z nowych kwiatków należy do
zestawu znajdującego się po prawej stronie, drugi zaś-do zestawu znajdującego się po lewej stronie. Cechą,
którą badani wykorzystywali, był kształt łodygi -raz była to łodyga prosta i nieco grubsza a raz cienka i zakrzywiona. Właściwość ta występowała we wszystkich egzemplarzach wchodzących w skład zestawu. Natomiast w przypadku zestawu kształtów abstrakcyjnych ("głowy ludzików") cechą różnicującą był rodzaj "owłosienia". Raz były to trzy włoski sterczące w różne strony, a raz włosy skręcone w sprężynkę1• Zadanie było dość łatwe. Specjalnych trudności nie napotkała kolejna grupa badanych, pytanych o to, do którego zestawu jest podobny nowy bodziec. .
Odpowiedzi studentów amerykańskich opierały się na cesze wspólnej, to znaczy twierdzili oni, że wśród kwiatków najbardziej podobny jest ten zestaw, w którym występuje taka sama łodyga co w kwiatku pokazywanym później, albo też identyczne "czupryny " w przypadku zestawu kształtów abstrakcyjnych. Odpowiedzi Koreańczyków i Chińczyków przedstawiały się jednak inaczej. Wskazywali oni zestaw kwiatków po lewej stronie jako bardziej podobny do nowego kwiatka z krótką i prostą łodygą. Natomiast w przypadku kwiatka z zakrzywioną łodygą jako bardziej podobny wskazywali zestaw leżący po prawej stronie. Zauważmy, że brali oni pod uwagę fakt, iż w zestawie znajdowały się trzy kwiatki mające zaostrzone płatki, łodygę bez liścia i podwójne koło w środku. Analogiczna zależność występowała między kwiatkiem z prostą łodygą a zestawem znajdującym się nad tym kwiatkiem. Można powiedzieć, że dla przedstawicieli kultur Wschodu bardziej liczyło się ogólne podobieństwo, podczas gdy Amerykanie zadowalali się rozwiązaniem najprostszym: dla nich największe podobieństwo było równoznaczne z wykryciem jednej cechy wspólnej nowego bodźca z bodźcami tworzącymi grupę
