Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดเศรษฐศาสตร์มาร์กซิสม์ (Maxism Economics) - Coggle Diagram

- - - - ทำการวิเคราะห์ระบบทุนนิยม
        
        ใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์มาวิเคราะห์
        
        คำนึงถึงความเป็นมาของประวัติศาสตร์ที่เป็นรูปธรรม
- - - - ลักษณะสำคัญ
        
        1.สรรพสิ่งและปรากฏการณ์ทั้งหลายเกี่ยวข้องกัน ต่างกำหนดซึ่งกันและกัน
        
        2.สรรพสิ่งอยู่ในสภาพเคลื่อนไหวและเปลี่ยนแปลงเป็นนิจ
        
        3.การเปลี่ยนแปลงมิได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ การเปลี่ยนเเปลงแบบไดอาเล็คติกเป็นการเคลื่อนไหวไปสู่สภาพใหม่ซึ่งดีและสูงกว่าเสมอ
        
        4.สรรพสิ่งมีความขัดแย้งภายใน ซึ่งจะทำให้เกิดการพัฒนา
  - - - ตรงข้ามกับปรัชญาจิตนิยม
        
        จิตนิยมเชื่อว่าจิต(พระเจ้า)สมบูรณ์
        
        อยู่เป็นอิสระ
        
        เป็นผู้กำหนดสรระพสิ่ง ปรากฏการณ์ทั้งหลาย
        
        จิตเป็นตัวกำหนดวัตถุหรือความคิดกำหนดสิ่งแวดล้อม
        
        วัตถุนิยมไม่เชื่อในพระเจ้า
        
        เชื่อในธรรมชาติ
        
        วัตถุเป็นความจริงพื้นฐาน
        
        มองว่าวัตถุกำหนดจิตหรือสิ่งแวดล้อมกำหนดความคิด
      - สำหรับMarx ปรัชญาจิตนิยมถือเป็นปรัชญาของชนชั้นที่กดขี่ชนชั้นอื่น
  - - - ตอบโต้กันระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติแวดล้อมและสังคม
    - - แต่ละช่วงของการต่อสู้ก็จะมีชนชั้นใหม่เกิดขึ้นพร้อมกับวิถีการผลิตและความสัมพันธ์ทางการผลิตแบบใหม่ที่ขัดแย้งกับวิถีการผลิตแบบเดิม
      - สังคมใหม่จะเกิดขึ้นเพื่อที่จะเอื้อประโยชน์ให้กับวิถีการผลิตของชนชั้นที่ชนะการต่อสู้
    - - พลังการผลิต ความสัมพันธ์ทางการผลิต วิถีการผลิตจึงเป็นกรอบแนวคิดใหญ่ที่Marxใช้ในการอธิบายพลวัตของระบบเศรษฐกิจ
      - การเปลี่ยนแปลงเชิงวัตถุจะทำให้สังคมเปลี่ยนแปลง
      - Marxแบ่งองค์ประกอบสังคมเป็น3ส่วน
        
        พลังการผลิต
        (Productive Forces)
        
        ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ เป็นวิธีที่มนุุษย์ต้องเอาชนะธรรมชาติ
        
        ความสัมพันธ์ทางการผลิต
        (Relations of Production)
        
        ความสัมพันธ์ระหว่างกันของบุคคลต่างๆในสังคม ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลกับปัจจัยการผลิตต่างๆ
        
        กำหนดว่าใครเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิต ใครจะได้ส่วนเกินที่เหลือจากการบริโภค
        
        โครงสร้างส่วนบน(Superstructure)
        
        มีหน้าที่ประคับประคองความสัมพันธ์ทางการผลิตไม่ให้เปลี่ยนแปลงง่ายๆ
        
        Marx ให้ความสนใจเรื่องการผลิตและการทำมาหากินของมนุษย์
        
        เมื่อพลังการผลิตเปลี่ยน ความสัมพันธ์ในการผลิตและระบบกรรมสิทธิ์ก็จะเปลี่ยนด้วย
        
        การขัดแย้งกับโครงสร้างส่วนบนจะเกิดขึ้น ทำให้เกิดการปฏิวัติสังคม
    - - สามารถเเบ่งยุคสมัยของประวัติศาสตร์
        
        1.ชุมชนบุพกาลหรือคอมมิวนิสต์โบราณ
        
        สมาชิกของชุมชนร่วมกันล่าสัตว์
        
        หาสิ่งจำเป็นสำหรับยังชีพ
        
        2.สังคมทาส
        
        มีการผลิตในภาคเกษตรกรรมขนาดใหญ่
        
        เลี้ยงสัตว์
        
        เกิดการยึดเอาแรงงานผู้อื่นมาเป็นสมบัติของตน
        
        3.ระบบศักดินา
        
        มีการผลิตขนาดเล็ก
        
        เกิดระบบการเช่าที่ดินโดยผู้เช่า
        
        ผู้สืบสายโลหิตจะเป็นทาสติดที่ดินหรือไพร่
        
        ไพร่จะต้องส่งผลผลิตส่วนหนึ่งให้แก่เจ้าของที่ดิน
        
        4.ระบบทุนนิยม
        
        ผลิตเพื่อขายผลผลิตเป็นสินค้า
        
        การผลิตขนาดใหญ่ใช้แรงงานอิสระ
        
        5.ระบบสังคมนิยม
        
        คนจะทำงานตามความมารถของตน
        
        แต่ละคนก็จะได้ผลตอบแทนตามงานที่ได้ทำ
        
        6.ระบบคอมมิวนิสต์
        
        คนทำงานตามความสามารถ
        
        จะได้ผลตอบแทนตามความต้องการของแต่ละคน
        
        Marx เชื่อว่าการขูดรีดจะก่อให้เกิด"การต่อสู้ระหว่างชนชั้น"
        
        ซึ่งทำให้เกิดการการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ในการผลิต
        
        เกิดการปฏิวัติเปลี่ยนระบบกรรมสิทธิ์และโครงสร้างส่วนบน
- - - - แรงงานรูปธรรม
        
        ใช้ในการผลิตสินค้า
        
        ก่อให้เกิดวัตถุที่มีอรรถประโยชน์
        
        แรงงานถูกใช้ในรูปแบบต่างๆ
        
        แตกต่างในแง่คุณภาพ
        
        ไม่ได้เป็นตัวกำหนดมูลค่า
        
        เป็นการผลิต"มูลค่าการใช้สอย"
      - แรงงานนามธรรม
        
        เมื่อเกิดการแลกเปลี่ยนสินค้า"แรงงาน"ที่ถูกใช้อย่างหลากหลายในการผลิตสินค้าสามารถเทียบเท่ากันได้
        
        เป็นลักษณะร่วมกันของสินค้า
        
        กำหนด"มูลค่าของสินค้า"
        
        เมื่อสินค้าถูกขายก็จะมี"มูลค่าในการแลกเปลี่ยน"
        
        แรงงานในการผลิตแยกเป็น2กลุ่ม
        
        แรงงานทางตรง
        
        แรงกาย
        
        แรงงานทางอ้อม
        
        แรงงานที่อยู่ในรูปวัตถุดิบ เครื่องมือเครื่องจักรที่ใช้ในการผลิต
      - ถ้าผลิตสินค้ามาแล้วไม่ได้ขายก็จะไม่มีมูลค่าในการแลกเปลี่ยน
        
        แรงงานที่ใช้ไปก็จะสูญเปล่า
    - - วัดได้ด้วยปริมาณแรงงานที่ใช้ไปในการผลิต
        หรือ ชั่วโมงในการทำงาน
        
        ซึ่งโดยเฉลี่ยนไม่สามาถวัดออกมาได้ แต่ตลาดจะแสดงกลไกออกมา
        
        ในระบบทุนนิยม
        
        นายทุนจะถูกกำกับโดยการแข่งขันกับค่าเฉลี่ยของเวลาที่ใช้ในการผลิต
        
        จึงไม่ได้รับประกันว่าสินค้าจะขายได้ ขึ้นอยู่กับตลาด
        
        ถ้าสินค้าขายได้ แรงงานก็จะไม่สูญเปล่า
        
        ถ้าไม่ ก็จะสูญเปล่าทันที
        
        ทำให้ผู้ผลิตเอาชีวิตไปฝากไว้กับสินค้าที่ผลิต
  - - - ระบบทุนนิยม
        
        การเเลกเปลี่ยนสินค้ากลายเป็น M-C-M'
        
        M'=M+ΔM
        
        M' คือเงินที่เพิ่มขึ้น
        
        ΔM คือมูลค่าส่วนเกิน
        
        ส่วนต่างระหว่างมูลค่าสินค้าทั้งหมดที่พลังแรงงานเป็นผู้สร้างกับค่าจ้างที่นายทุนจ่ายให้กับคนงาน
        
        แรงงานขาย "พลังแรงงาน"ให้นายทุนแลกกับค่าจ้าง
        
        2 more items...
        
        สินค้าไม่ใช่เป้าหมายสุดท้าย แต่เป็นตัวกลาง
    - - ให้คนงานทำงานให้มากที่สุด
        
        Absolute Surplus Value
        
        ขยายชั่วโมงการทำงาน
        
        ในระบบทุนนิยมทำได้ เพราะมีสัญญาจ้างและกฎหมายคุ้มครองแรงงาน
        
        2.Relative Surplus Value
        
        ทำงานชั่วโมงเท่าเดิม แต่คนงานจะถูกเร่งรัดการทำงาน
        
        สร้างระบบสายพานการผลิตเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพการผลิต
        
        คนงานทำงานเร็วขึ้น
        
        ผลผลิตมากขึ้น
  - - - กระบวนการสะสมทุน
        
        เริ่มต้น นายทุนจะมีเงิน
        
        ซื้อปัจจัยการผลิตใน"ตลาดปัจจัย"
        
        "เงิน(M)"ถูกแบ่งไปซื้อ
        
        ปัจจัยการผลิตประเภทวัตถุดิบ เครื่องมือเครื่องจักร(Mp)
        
        วัตถุดิบและเครื่องมือเครื่องจักร เรียกรวมกันว่า"ทุนคงที่(c)"
        
        แรงงานทางอ้อม
        
        พลังแรงงาน(Lp)
        
        แรงงานทางตรง
        
        มูลค่าการแลกเปลี่ยนของแรงงาน(ค่าจ้าง:v) และ มูลค่าส่วนเกิน(s)
        
        "เงิน"ส่วนที่ใช้ซื้อพลังแรงงานเรียกว่า"ทุนผันแปร(v)"
        
        ซื้อ MpและLp จ่ายรวมเป็นมูลค่าเท่ากับ c+v
        
        ทุนเริ่มต้นในรอบต่อไป
        
        จะเริ่มต้นด้วยจำนวนเงินเท่าใดขึ้นอยู่กับวิธีการผลิตซ้ำของนายทุน
        
        มี2ลักษณะ
        
        2 more items...
  - - - เป้าหมายคือการเพิ่มมูลค่าส่วนเกิน
      - เร่งรัดการผลิตเพื่อแย่งตลาด แข่งขันด้านราคา
    - - ใช้เครื่องจักรมากขึ้น
        
        ทุนคงที่(c)เพิ่ม ทุนแปรผัน(v)ลดลง
      - แรงงานไม่มีรายได้เพียงพอที่จะใช้ในการดำรงชีพ
      - ต้นทุนต่อหน่วยลดลง
      - การผลิตขยายตัวมากขึ้น(Overproduction)