Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
PAMIĘĆ SENSORYCZNA - Coggle Diagram
PAMIĘĆ SENSORYCZNA
George Sperling
-
Sperling zauważył, że w tradycyjnych eksperymentach z użyciem tachistoskopu, występuje interesujące zjawisko. Kiedy pokazywał on plansze zawierające różną liczbę liter i prosił badanych o odtworzenie wszystkich liter, badani potrafili podać 4-5 liter poprawnie, niezależnie od tego, czy Sperling pokazywał 5 czy 10 liter.
Plansza zawierająca litery była eksponowana przez okres około 100 milisekund. Potem następowała przerwa trwająca od 50 do 500 milisekund. Badany widział w tym czasie jasne lub ciemne pole.
Potem eksponowano tak zwany bodziec wskaźnikowy, informujący badanego, którą część planszy ma odtworzyć. Bodźcem wskaźnikowym był ton o różnej wysokości. Gdy ton był wysoki, badany miał odtwarzać górny wiersz planszy, gdy ton miał średnią wysokość-wiersz środkowy, kiedy zaś ton był niski-wiersz dolny.
Ponieważ tony eksponowano w losowej kolejności, badany nigdy nie wiedział, jaką część planszy zawierającej litery będzie musiał odtworzyć. Do czasu ekspozycji bodźca wskaźnikowego musiał więc przechowywać w pamięci wszystkie litery.
W eksperymencie badany przechowywał w pamięci informację o położeniu liter, czyli w którym wierszu planszy się one znajdowały. Badani potrafili odtwarzać litery z bardzo dużą dokładnością i nie popełniali wielu błędów. Gdy plansza zawierała 9 liter-po 3 litery w 3 wierszach-zadanie wykonywane było niemal bezbłędnie. Wyniki przedstawiały się analogicznie, gdy eksponowano 12 liter-po 4 litery w 3 wierszach.
Sperling postanowił tak zmodyfikować procedurę eksperymentu, aby sprawdzić, czy w pamięci zostało więcej informacji, aniżeli badani mogli przywołać. Badacz poprosił badanych o odtwarzanie naraz tylko części liter znajdujących się na planszy. Nazwano to techniką odtworzenia częściowego.
-
Averbach i Coriell
Badanym pokazywano plansze zawierającą 16 liter ułożonych w 2 wierszach, po 8 liter w każdym. Jako bodziec wskaźnikowy wykorzystywany był bodziec wzrokowy- nad miejscem, w którym znajdowała się litera, pokazywał się wskaźnik, który wskazywał która litera ma zostać odtworzona.
Zredukowano obciążenie związane z odtwarzaniem- badany miał odtwarzać tylko po jednej literce (u Sperlinga po 3-4)
W badaniu tym wykryto zjawisko maskowania. Okazało się, że lokalizacja bodźca wskaźnikowego wpływa na to
czy litera z planszy zostanie odtworzona czy nie.
Kiedy w miejscu litery znajdowało się czarne kółko i było ono eksponowane przed upływem 500 milisekund, badani nie potrafili odtworzyć litery znajdującej się w tym miejscu.
A kiedy bodźcem wskaźnikowym była inna litera, badani składali te dwie litery ze sobą- jeśli na pierwszej planszy znajdowała się litera F, a bodźcem była litera L, to badani podawali, że widzieli literę E.
-
-
-
-
