Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้สูงอายุเพศหญิงอายุ83ปี - Coggle Diagram

- - - - ทฤษฎีผู้สูงอายุและการเปลี่ยนแปลงตามวัย
        
        ทฤษฎีความเสื่อมโทรมระบบอวัยวะทางเดินอาหารจะมีการเผาผลาญพลังงานลดลง กระเพาะอาหารบีบตัวลดลง การเคลื่อนไหวของร่างกายลดลงส่งผลให้การเคลื่อนไหวของลำไส้ลดลง การขับถ่ายของผู้สูงอายุจึงไม่ดี ดังนั้นการส่งเสริมสุขภาพตนเองรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ ออกกำลังกายอย่างเหมาะสม พักผ่อนอย่างเพียงพอทำให้ลดความเสื่อมได้ และทฤษฎีอนุมูลอิสระ โดยอนุมูลอิสระเป็นผลพลอยได้จากการใช้ออกซิเจนในเซลล์ ซึ่งออกซิเจนในเซลล์ทำปฎิกิริยาไวมากกับ คาร์โบไฮเดรต โปรตีน กรดไขมันไม่อิ่มตัว ทำให้เกิดการสะสมของอนุมูลอิสระ การรับประทานอาหารอย่างเหมาะสมจะช่วยต้านอนุมูลอิสระและรับประทานอาหารอย่างพอเหมาะแบ่งอาหารออกเป็นหลายมื้อเพื่อลดของเสียที่เกิดจากกระบวนการออกซิเดชั่นและส่งเสริมให้ร่างกายสามารถขจัดของเสียออกไปได้ทันโดยการทาน วิตามินบี 3 วิตามินเอ ซี อี ซึ่งช่วยลดอนุมูลอิสระได้
        
        ระบบการย่อยของทางเดินอาหารเสื่อมลง เช่น การบดเคี้ยวไม่ดีเนื่องจากฟันผุ ไม่มีฟันที่จะบดเคี้ยวอาหารที่มีเส้นใย ประกอบกับการเคลื่อนไหวบีบตัวของลำไส้ลดลง ไม่ได้เคลื่อนไหวหรือไม่มีการออกกำลังกาย หรือผู้ป่วยที่นอนติดเตียง การเคลื่อนไหวร่างกายและการออกกำลังกายจะกระตุ้นกระบวนการเผาผลาญอาหารและช่วยให้ลำไส้มีการเคลื่อนไหวบีบตัวให้มีการขับถ่ายดีขึ้น
        
        การรับประทานยาระบายเป็นประจำ ทำให้ลำไส้ใหญ่ถูกกระตุ้นจากยาอยู่เสมอจนลำไส้ไม่สามารถทำงานตามกลไกปกติได้ ยารักษาโรคบางชนิด อาจจะทำให้เกิดอาการท้องผูก เช่น ยาแก้ปวดบางชนิด เช่น มอร์ฟีน
        
        สาเหตุอื่นๆ เช่น ดื่มเครื่องดื่มประเภทชา กาแฟมากเกินไป ได้รับยาแก้ปวด หรือยาบางอย่าง หรืออาจมีโรคที่ทำให้ท้องผูกได้ เช่น โรคทางระบบประสาท มะเร็งลำไส้ใหญ่ ฯลฯ
      - ซึ่งในผู้สูงอายุรายนี้ทานอาหารที่มีกากใยได้น้อยจากปัญหาการเคี้ยว ซึ่งอาหารที่มีเส้นใยจะเพิ่มกากอาหาร หรือปริมาณเนื้ออุจจาระ และอุ้มน้ำทำให้อุจจาระอ่อน และอุจจาระไม่แข็ง แต่ผู้สูงอายุทานน้อยจึงทำให้มีอุจจาระที่แข็ง รวมถึงผู้สูงอายุดื่มกาแฟ ซึ่งในกาแฟมีกาเฟอีน คุณสมบัติของกาเฟอีนคือขับน้ำออกจากร่างกาย ทำให้น้ำในร่างกายลดลง จึงเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เกิดอาการท้องผูก และไม่มีการออกกำลังกายส่งเสริมการทำงานของลำไส้ ซึ่งผู้สูงอายุไม่ได้ถ่ายมาเป็นเวลา 7 วัน
      - ท้องผูกเป็นอาการที่พบได้บ่อย หมายถึง การที่ลำไส้ไม่สามารถขับถ่ายอุจจาระได้ง่ายและสม่ำเสมอ โดยมีความถี่ของการขับถ่ายอุจจาระน้อยกว่า 3 ครั้งต่อสัปดาห์ร่วมกับก้อนอุจจาระมีลักษณะแข็งและยากต่อการขับถ่ายออกมา คนที่มีท้องผูกอาจรู้สึกเจ็บปวดเวลาถ่ายอุจจาระซึ่งมักต้องออกแรงเบ่ง ท้องอืดมีลมเยอะ แน่นท้องและรู้สึกว่าถ่ายไม่หมดรวมถึงถ่ายอุจจาระใช้เวลานานกว่าปกติ
    - - S: ผู้สูงอายุกล่าวว่า “ฟันปลอมใส่ไม่กระชับเคี้ยวผักผลไม้ไม่สะดวก ก็เลยไม่ค่อยกิน ถ้ากินก็กินแค่พวกน้ำส้มกับแตงโม”
      - O:-ผลการประเมินตามแบบประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดอาการท้องผูกของผู้สูงอายุ เกิดท้องผูกระดับรุนแรง ได้ 8 คะแนน
        -ผู้สูงอายุมีประวัติท้องผูกเป็นประจำ
        -ผู้สูงอายุไม่ได้ขับถ่ายมาเป็นเวลา 7 วัน
        -อุจจาระแข็ง
        -ผู้สูงอายุทานกาแฟในตอนเช้า
        -ผู้สูงอายุไม่ได้ออกกำลังกายเพียงแต่บริการข้อตอนเช้า
    - - เป้าประสงค์ทางการพยาบาล
        ไม่มีอาการท้องผูก
        เกณฑ์การประเมินผล
        1.ผู้สูงอายุสามารถขับถ่ายได้ใน 1 สัปดาห์มากกว่า 3 ครั้ง
        2.อุจจาระมีลักษณะปกติคือ ไม่แข็ง มีสีเหลือง
        3.ใช้เวลาถ่ายไม่นาน
        4.แบบประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะท้องผูกของผู้สูงอายุโดยใช้แบบประเมินของจันทนา และBristol stool chart
    - - 1.ประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะท้องผูกของผู้สูงอายุโดยใช้แบบประเมินของจันทนา หรือ Bristol stool chart และสอบถามข้อมูลจากผู้ดูแล รวมถึงบอกว่าผู้สูงอายุมีภาวะท้องผูก
        
        2.ประเมินความรู้ความเข้าใจของผู้สูงอายุต่อภาวะท้องผูก ถึงสาเหตุของการท้องผูก ข้อเสีย ผลกระทบต่อร่างกาย
        
        3.ให้ความรู้และคำแนะนำเกี่ยวกับการช่วยให้ไม่เกิดภาวะท้องผูก
        
        -ดื่มน้ำอย่างน้อย 1.5 – 2 ลิตรต่อวันผู้สูงอายุสามารถจัดโปรแกรมการดื่มน้ำแต่ละวันได้เช่น ให้ดื่มน้ำ 1 แก้ว (250 มิลลิลิตร) หลังตื่นนอนหรือก่อนอาหารเช้าอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง ดื่มน้ำหลังอาหารมื้อละ 250 - 500 มิลลิลิตรและระหว่างมื้อ หรือจิบเป็นระยะๆ หรือดื่มน้ำทันทีเมื่อรู้สึกกระหายน้ำ รวมทั้งดื่มน้ำ-เครื่องดื่มที่ช่วยกระตุ้นการขับถ่ายอุจจาระเช่น ผสมเม็ดแมงลักกับน้ำหวานแต่ให้หวานน้อย หรือน้ำลูกพรุนอย่างใดอย่างหนึ่ง ให้ดื่มวันละ 1 แก้วตามเวลาที่สะดวก ทั้งนี้อาจดื่มน้ำในรูปแบบอื่นๆเพิ่มได้อีกเช่น น้ำมะขามเติมน้ำผึ้งแท้วันละ 1 - 2 แก้ว นมเปรี้ยว น้ำว่านหางจระเข้ ครั้งละประมาณ 50 มิลลิลิตรวันละ 3 ครั้ง เครื่องดื่มเหล่านี้ล้วนมีสรรพคุณในทางกระตุ้นการขับถ่ายอุจจาระได้คล่องช่วยแก้ไขปัญหาท้องผูกได้
        
        -ออกกำลังกายทุกวันเพื่อทำให้มีการเคลื่อนไหวของลำไส้เพิ่มขึ้นได้
        
        -ไม่ละเลยหรือยับยั้งความรู้สึกอยากถ่ายอุจจาระ เมื่อปวดควรไปถ่ายเลย
        
        -ฝึกการขับถ่ายให้เป็นเวลา โดยเวลาถ่ายที่เหมาะสมควรเป็นหลังตื่นนอนตอนเช้าหรือหลังมื้อใดมื้อหนึ่ง ควรใช้ประโยชน์จาก gastrocolic reflex ซึ่งจะเกิดในช่วง 5-30 นาทีหลังมื้ออาหาร จะทำให้ถ่านง่ายขึ้น
        
        -แนะนำให้ผู้สูงอายุรับประทานอาหารที่มีกากใยสูง เช่น ประเภทผัก ผลไม้ พืชตระกูลถั่ว และธัญพืชต่างๆเช่น ข้าวกล้อง ข้าวซ้อมมือ ข้าวสาลี เพื่อเป็นการกระตุ้นการขับถ่าย โดยเพิ่มการรับประทานที่มีใยอาหารเสริมในแต่ละมื้อจากอาหารที่ผู้สูงอายุเคยรับประทานเป็นประจำทุกมื้อหรือรับประทานเป็นอาหารว่าง เช่นส้มเขียวหวาน กล้วยน้ำว้า กล้วยหอม มะม่วงสุก แอปเปิ้ล อย่างละ 1 ผล หรือมะละกอสุกประมาณ 6 - 7 ชิ้น เงาะ มังคุด อย่างละประมาณ 3 - 5 ผล ชมพู่ประมาณ 4 ชิ้น อย่างใดอย่างหนึ่งต่อ 1 มื้อหรือ การรับประทานรำข้าว 1 ช้อนโต๊ะละลายน้ำ 1 - 2 แก้วดื่มก่อนนอน2ชั่วโมงจะช่วยเสริมใยอาหารให้มีปริมาณเพียงพอกระตุ้นการขับถ่ายอุจจาระได้
        
        -ผู้สูงอายุที่มีภาวะท้องผูกอยู่แล้ว ควรหลีกเลี่ยงอาหารต่อไปนี้
        อาหารที่มีแป้งมากเช่น ขนมหวาน ขนมกรุบกรอบ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
        อาหารรสจัด เผ็ดจัด เค็มจัด ชา กาแฟ สุรา หรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และ อาหารและเครื่องดื่มที่มีรสหวานจัดเช่น ขนมหวาน น้ำอัดลม
        
        4.จากผลงานวิจัยพบว่าเทคนิคการนวดท้องเพื่อกระตุ้นการขับถ่ายให้คล่องขึ้น สามารถทำให้ถ่ายคล่องขึ้นและช่วยในการขับถ่ายได้อย่างมีนัยสำคัญ ทำได้โดย
        
        เริ่มต้นจากนอนราบหรือสามารถนวดในขณะที่นั่งอยู่หรือที่ชักโครกก็ได้วางมือทั้งสองข้างซ้อนกันนวดท้องโดยนวดเป็นวงกลมตามเข็มนาฬิกา ประมาณ 10 รอบ
        
        เริ่มต้นจากจุดที่ 1 คือลำไส้ใหญ่ขาขึ้น ค่อยไล่ไปยังจุดที่ 2 ลำไส้ใหญ่ส่วนขวาง แล้วลากไปยังจุดที่ 3 ลำไส้ใหญ่ขาลง สุดท้ายคือจุดที่ 4 ลำไส้ใหญ่ส่วนตรง
        
        เน้นนวดบริเวณจุดที่ 3 และ 4 เพราะเป็นตำแหน่งลำไส้ใหญ่ที่จะไปยังทวารหนัก
        
        ข้อควรระวัง ก็คือ อย่านวดทวนเข็มนาฬิกาเพราะอาจจะทำให้ท้องผูกได้ (ปภาภิน ศิริผล และคณะ, 2558)
        
        5.สังเกตและบันทึกลักษณะ และระยะเวลาการขับถ่ายของผู้สูงอายุเพื่อประเมินภาวะท้องผูกของผู้สูงอายุ
        
        6.ฟัง Bowel sound วันละ1-2ครั้งเช้าเย็นเพื่อประเมินการบีบตัวและทำงานของลำไส้และติดตามการขับถ่ายของผู้สูงอายุ
    - - กิจกรรมของผู้สูงอายุ
        1.ปฎิบัติตามคำแนะนำโดยดื่มน้ำวันละ1.5 – 2 ลิตรต่อวัน ออกกำลังกายทุกวันเพื่อทำให้มีการเคลื่อนไหวของลำไส้เพิ่มขึ้น
        2.รับประทานอาหารที่มีกากใยสูง เช่น ประเภทผัก ผลไม้ พืชตระกูลถั่ว และธัญพืชต่างๆเช่น ข้าวกล้อง ข้าวซ้อมมือ ข้าวสาลี เพื่อเป็นการกระตุ้นการขับถ่าย
      - กิจกรรมของผู้ดูแล
        1.ดูแลให้ผู้สูงอายุได้รับประทานอาหารที่มีกากใย ลดกาแฟ และน้ำอัดลม
        2.ช่วยนวดท้องเพื่อกระตุ้นการขับถ่ายของผู้สูงอายุ
        3.กระตุ้นให้ผู้สูงอายุออกกำลังกายเพื่อเพิ่มการทำงานของลำไส้
        4.ดูแลให้ผู้สูงอายุขับถ่ายทุกวัน
    - - 8 มีนาคม ผู้สูงอายุสามารถขับถ่ายได้ อุจจาระสีเหลืองเข้มเป็นก้อน กลมแข็งรวมกันเป็นแท่ง bristol stool chart type 2 ใช้้เวลาถ่ายนานอยู่บ้าง
      - 9 มีนาคม ผู้สูงอายุสามารถขับถ่ายได้ อุจจาระสีเหลือง คล้ายไส้กรอกมีผิวแตก bristol stool chart type 3 ใช้เวลาถ่าย 8 นาที
      - 10 มีนาคม ผู้สูงอายุขับถ่ายได้ ใช้เวลาในการนั่งถ่ายไม่นาน อุจจาระสีเหลือง ไม่แข็ง bristol stool chart type 4 คล้ายไส้กรอกผิวเรียบ เวลานั่งถ่าย 5 นาที
  - - - ทฤษฎีผู้สูงอายุและการเปลี่ยนแปลงตามวัย
        
        ทฤษฎีความเสื่อมโทรมระบบอวัยวะทางเดินอาหารจะมีการเผาผลาญพลังงานลดลง กระเพาะอาหารบีบตัวลดลง การเคลื่อนไหวของร่างกายลดลงส่งผลให้การเคลื่อนไหวของลำไส้ลดลง ไม่สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเช่นเดิม ซึ่งผู้สูงอายุเป็นวัยที่ร่างกายกำลังเสื่อมสภาพอย่าง รวดเร็ว แต่ความต้องการสารอาหารยังคงเหมือนกับคนวัยอื่น แตกต่างกันในลักษณะและปริมาณ โดยความต้องการ พลังงานจะน้อยลง เนื่องจากผู้สูงอายุมีกิจกรรมลดลง และ อัตราการเผาผลาญอาหารลดลง ซึ่งเมื่อผู้สูงอายุรับประทานอาหารเข้าไปเยอะ แต่ร่างกายมีอัตราการเผาผลาญที่ลดลง ความต้องการพลังงานลดลง ทำให้สิ่งที่รับประทานเข้าไปกลายไปเป็นไขมัน ทำให้มีภาวะโภชนาการเกินได้
      - ผู้สูงอายุมีพฤติกรรมรับประทานอาหารไม่เหมาะสม โดยชอบรับประทานของหวานมาก และทานอาหารที่มีกากใยน้อย ทานข้าวมื้อละ 2 ทัพพี ซึ่งในผู้สูงอายุความต้องการพลังงานลดลง อัตราการเผาผลาญก็ลดลง การรับประทานอาหารที่ไม่ใช่ผักผลไม้ปริมาณมาก จะทำให้มีไขมันไปสะสม ทำให้ผู้สูงอายุรายนี้มีภาวะโภชนาการเกิน โดย BMI อยู่ที่ 30.22 อยู่ในโรคอ้วน
      - มีภาวะโภชนาการเกินหมายถึง ภาวะที่เกิดจากการบริโภคอาหารหรือสารอาหารที่เกินต่อความต้องการของร่างกายเช่นบริโภคอาหารที่ให้พลังงานเกินกว่าที่ร่างกายจะใช้ ร่างกายจึงเกิดการสะสมพลังงานเหล่านั้นไว้ในรูปของไขมัน ทำให้เกิดโรคอ้วน
    - - S:ผู้สูงอายุกล่าวว่า “ ชอบกินขนมหวานมาก เช้าบางทีก็กินกาแฟบางทีก็ชานม น้ำอัดลมเวลาร้อนๆชอบกินมาก กินทุกวัน”
      - O :-ผู้สูงอายุชอบทานขนมหวาน
        -ผู้สูงอายุดื่มน้ำอัดลมละชานมเกือบทุกวัน
        -BMI 30.22
        -ผู้สูงอายุไม่ออกกำลังกาย
        -ผลการประเมินตามแบบประเมินภาวะโภชนาการ MNA การคัดกรองได้ 13 คะแนนไม่มีภาวะขาดโภชนาการ
    - - เป้าประสงค์ทางการพยาบาล
        ผู้สูงอายุมีภาวะโภชนาการปกติ BMI =18.5-24.9
        เกณฑ์การประเมินผล
        1.BMI 18.5-24.9 และ WRH(เส้นรอบวงเอว/เส้นรอบเอวสะโพก)<0.8 2.ผู้สูงอายุรับประทานอาหารปริมาณลดลง 3.ผู้สูงอายุลดการทานขนมหวาน ชานม และน้ำอัดลม 4.ผู้สูงอายุรับประทานอาหาร ครบ 5 หมู่ โดยทานผักและผลไม้ไม่หวานเพิ่มขึ้นทุกวัน 5.ปริมาณอาหารที่ผู้สูงอายุควรรับประทานต่อวัน -เนื้อสัตว์ 4-5 ช้อนโต๊ะ -นมสด 240 ml -ไข่ 3-4 ฟอง/สัปดาห์ -ถั่วและผลิตภัณฑ์รับประทานประจำ -ข้าวและอาหารประเภทแป้ง 6-8 ทัพพี -ผักใบเขียวสด/ต้ม 2 ทัพพี -ผักสีเหลือง ส้ม 1 ทัพพี -ผลไม้/ผลไม้สุก มื้อละ 1 ส่วนหลีกเลี่ยงหวาน -ไขมัน/น้ำมันพืช 2 ช้อนโต๊ะ -น้ำดื่ม 6-8 แก้ว 6.ผลตรวจทางห้องปฎิบัติการ Hb 12-15 gm/dL Hct 36-45 % Albumin 3.5-5 gm/dL TC <200 มก/ดล LDL-C<100 มก/ดล HDL-C >40 มก/ดล
        TG <150 มก/ดล
    - - 1.ประเมินภาวะโภชนาการเกินของผู้สูงอายุ
      - 2.ประเมินความรู้ความเข้าใจของผู้สูงอายุเกี่ยวกับภาวะโภชนาการเกิน ในสาเหตุ ผลกระทบ
      - 3.ดูแลและแนะนำให้ผู้สูงอายุปรับและควบคุมบริโภคนิสัย โดยเริ่มจากลดพลังงานของอาหารที่รับประทานลงจากเดิม 500-1,000 แคลอรี่(ศศิธร, 2552)
        
        ปริมาณอาหารที่ผู้สูงอายุควรรับประทานต่อวัน
        
        -เนื้อสัตว์ 4-5 ช้อนโต๊ะ
        
        -นมสด 240 ml
        
        -ไข่ 3-4 ฟอง/สัปดาห์
        
        -ถั่วและผลิตภัณฑ์รับประทานประจำ
        
        -ข้าวและอาหารประเภทแป้ง 6-8 ทัพพี
        
        -ผักใบเขียวสด/ต้ม 2 ทัพพี
        
        -ผักสีเหลือง ส้ม 1 ทัพพี
        
        -ผลไม้/ผลไม้สุก มื้อละ 1 ส่วนหลีกเลี่ยงหวาน
        
        -ไขมัน/น้ำมันพืช 2 ช้อนโต๊ะ
        
        -น้ำดื่ม 6-8 แก้ว
      - 4.แบ่งอาหารให้กระจายปริมาณเท่าๆกันทั้งวัน ไม่ควรงดอาหารระหว่างมื้อ
      - 5.ลดการบริโภคอาหารที่มีไขมันอิ่มตัว โดยไม่ควรเกิน 20-30%ของพลังงานทั้งหมด
      - 6.เลี่ยงอาหารที่ปรุงแต่งด้วยน้ำตาล เช่น โซดา คุกกี้ ซีเรียล พาย น้ำผลไม้ ลูกอม เป็นต้น
      - 7.ลดอาหารกลุ่มที่มีน้ำตาลเชิงเดี่ยว เนื่องจากอาหารกลุ่มนี้กระตุ้นความอยากอาหาร เช่น น้ำตาลทรายขาว
      - 8.แนะนำให้ผู้สูงอายุรับประทานอาหารพวกผัก ผลไม้ที่มีกากใยสูง และแนะนำให้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เพื่อเพิ่มการเผาผลาญให้มากขึ้น
      - ลดการรับประทานอาหารที่มีไขมันสูง ได้แก่ เนื้อสัตว์ติดมัน แกงกะทิ เครื่องดื่มที่มีพลังงานสูง เช่น น้ำหวาน กาแฟเย็น น้ำอัดลม ชานมไข่มุก รวมถึง ลดการรับประทานอาหารที่มีส่วนผสมของไขมันดัดแปลง (trans fat) เช่น ขนมปัง เค้ก โดนัท เป็นต้น (นัชชา และคณะ,2563)
      - 10.เปิดโอกาสให้ซักถามข้อสงสัยในการปฏิบัติตัวเพื่อลดภาวะโภชนาการเกิน
      - 11.ประเมินผลโดยการตรวจร่างกาย ชั่งน้ำหนัก วัดรอบเอว และสะโพก
    - - กิจกรรมของผู้ดูแล
        กระตุ้นให้ผู้สูงอายุทานอาหารที่มีกากใยสูง ออกกำลังกาย งดของหวาน ของผู้สูงอายุ ประเมินภาวะโภชนาการของผู้สูงอายุได้ ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูง หา BMI ได้
      - กิจกรรมของผู้สูงอายุ
        ปรับนิสัยบริโภคอาหารโดยลดพลังงานจากอาหารที่รับประทานลง 500-1,000 kcal ลดการบริโภคไขมันไม่อิ่มตัว พวกขนมหวานต่างๆ และทานอาหารที่มีกากใยสูง รวมถึงออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ชั่งน้ำหนักและวัดรอบเอวอย่างสม่ำเสมอ เพื่อประเมินภาวะโภชนาการตนเองได้
  - - - เป้าประสงค์ทางการพยาบาล
        เพื่อบรรเทาความปวดที่ทำให้ผู้สูงอายุรู้สึกไม่สุขสบาย
        เกณฑ์การประเมินผล
        1.สีหน้า ท่าทางผ่อนคลาย รู้สึกสบายขึ้น ไม่มีอาการแสดงของความไม่สุขสบาย เช่น หน้านิ่วคิ้วขมวด หงุดหงิด เป็นต้น
        2.ผู้สูงอายุบอกว่ารู้สึกสุขสบายมากขึ้น
        3.สัญญาณชีพปกติ
        
        อุณภูมิร่างกาย 36.5°C– 37.4 °C
        
        อัตราการเต้นของหัวใจ อยู่ระหว่าง 60-100 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ อยู่ระหว่าง 16-20 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต Systolic <120 mmHg, Diastolic <80 mmHg
        4.อาการปวดลดลง Pain score < 4
        4.ผู้สูงอายุสามารถนอนหลับพักผ่อนได้อย่างเพียงพอ คือ 7-8 ชั่วโมง
    - - ทฤษฎีผู้สูงอายุและการเปลี่ยนแปลงตามวัย
        
        ทฤษฎีความเสื่อมโทรม(Wear and tear theory)การบาดเจ็บของเซลล์ที่เกิดขึ้นตลอดเวลาเกิดจากการใช้งานอวัยวะต่อเนื่องเป็นเวลานาน หรือใช้งานหนักๆ ต่อมาเมื่ออายุมากขึ้นเกิดการตายของเซลล์ เนื้อเยื่อ อวัยวะและระบบต่างๆของร่างกายทำงานเสื่อมลงจนไม่สามารถใช้งานได้ดีเหมือนเดิม ในผู้สูงอายุการเปลี่ยนแปลงตามวัยที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเสื่อม คือ การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของกระดูกอ่อนผิวข้อ ทำให้สูญเสียคุณสมบัติการหดตัวเมื่อมีแรงกด และการยืดตัวเมื่อแรงกดหมดไป ร่วมกับปริมาณและขนาดของ proteoglycan ลดลง ปริมาณน้ำในกระดูกอ่อนเพิ่มมากขึ้น มีการสร้างสารจำพวก stomelysin , collagenase และ gelatinase มากขึ้น กระดูกอ่อนผิวข้อจะเริ่มนุ่มกว่าปกติ สีเปลี่ยนจากใสเป็นเหลืองและมีการแตกของผิวข้อ กระดูกอ่อนผิวข้อและกระดูกบริเวณใกล้เคียงจะมีการเปลี่ยนแปลงมีผล ให้กระดูกผิวข้อในผู้สูงอายุเริ่มบางลง
      - ซึ่งในผู้สูงอายุรายนี้ มีอาการปวดข้อเข่าจากข้อเข่าเสื่อม ทำให้เกิดความไม่สุขสบาย โดยมีความปวดอยู่ที่ระดับ 10 ปวดเวลาเดินขึ้นบันได และเวลาเดินมากๆ ในอดีตผู้สูงอายุมีการใช้เข่าและขามากจากการทำอาชีพค้าขายโดยการยืนตลอดทั้งวัน ปัจจุบันต้องใช้ไม้เท้าสามขาในการช่วยเดิน ตรงกับทฤษฎีความเสื่อมโทรมที่อวัยวะถูกเคยถูกใช้งานตลอดเวลาและใช้งานอย่างหนักมาเรื่อยๆ เมื่อสูงอายุจึงเกิดการตายของเซลล์ เนื้อเยื่อ อวัยวะ และระบบต่างๆ และผู้สูงอายุมีน้ำหนักที่เยอะ BMI 30.22 ทำให้ข้อเข่าต้องรับน้ำหนักเยอะทำให้ปวดเข่ามาก
      - ภาวะเจ็บปวดเป็นความรู้สึกไม่สุขสบาย เนื่องจากมีการกระตุ้นที่เส้นประสาทส่วนของร่างกายที่รับรู้ภาวะเจ็บปวด อาจเกิดจากการ กระตุ้น การกดทับ การอักเสบ การแน่นขยาย การถู การหดรัด หรือ การที่มีการทำลายของเซลล์ในร่างกาย ซึ่งโรคข้อเข่าเสื่อม (osteoarthritis of knee) เป็นโรคที่มีการเสื่อมสภาพของกระดูกอ่อนผิวข้อ และกระดูกที่อยู่ใต้ผิวข้อ ของข้อเข่าอย่างเรื้อรัง โดยเริ่มเกิดการสูญเสียกระดูกอ่อน
        ผิวข้ออย่างช้าๆ เมื่อเวลาผ่านไป กระดูกอ่อนผิวข้อจะถูกทำลายเพิ่มขึ้น ทำให้กระดูกอ่อนผิวข้อบางลง ร่วมกับมีการหนาตัวของเนื้อกระดูกที่อยู่ใต้ผิวข้อ ทำให้เกิดแรงกดหรือการเสียดสีต่อกระดูก เอ็น และกล้ามเนื้อภายในข้อเข่ามากขึ้น ทำให้เกิดการอักเสบของข้อ และมี
        น้ำไขข้อลดลง มีอาการปวดเรื้อรัง (chronic pain)
    - - S: ผู้สูงอายุกล่าวว่า “เวลาเดินเยอะๆจะปวดเข่ามาก พอพักหรือนั่งอยู่เฉยๆจะไม่ปวดมาก เดินขึ้นบันไดไม่ได้เพราะปวดมาก”
      - O: -Pain Score 10
        -สังเกตผู้สูงอายุมีอาการปวดเข่าทั้งสองข้าง
        -ผู้สูงอายุมักบ่นปวดเข่า และมีสีหน้าที่เจ็บปวด หน้านิ่วคิ้วขมวด เวลาเดิน
        -ผู้สูงอายุต้องใช้ไม้เท้าสามขาช่วยในการเดิน
        -BMI 30.22
    - - 1.ประเมินตำแหน่งและระดับความรุนแรงของอาการปวด และสังเกตสีหน้าท่าทางที่บ่งบอกถึงความปวดของผู้สูงอายุ รวมถึงประเมินสัญญาณชีพ เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการวางแผนการให้การพยาบาลที่เหมาะสม
      - 2.แนะนำให้ผู้สูงอายุบรรเทาอาการปวดด้วยตนเอง เช่น การใช้ความร้อนหรือความเย็นประคบ การนวดกดจุด หรือการสัมผัส เป็นต้น เพื่อลดอาการปวดและเกร็งของกล้ามเนื้อรอบเข่า
      - 3.แนะนำให้ผู้สูงอายุประเมินความปวดด้วยตนเองโดยหากปวดมากๆจนทนไม่ไหวให้บอกพี่เลี้ยง
      - 4.แนะนำให้ผู้สูงอายุใช้เทคนิคเบี่ยงเบนความสนใจหรือการผ่อนคลาย
        
        การเบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวดไปสู่สิ่งอื่นๆ เช่น การดูโทรทัศน์ การฟังเพลง การอ่านหนังสือ เป็นต้น ซึ่งการนำดนตรีมาบรรเลงจากการทบทวนวรรณกรรม พบว่า ระดับ ความปวดลดลง ดนตรีจะมีผลทำให้หลั่งสารเอนดอร์ฟินให้ร่างกายสงบผ่อนคลาย (จุฑารัตน์ และคณะ, 2562)
        
        การฝึกสมาธิ ( meditation ) เป็นการกำหนดจิตให้นิ่ง จดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
        
        การจิตนาการในทางบวก ( imaginary )เป็นการจินตนาการนึกคิดในสิ่งที่พึงพอใจ หันเหความสนใจออกจากความทุกข์
        
        เทคนิคความผ่อนคลาย ( relaxation technique ) เช่น การสะกดจิต การฝึกการหายใจ ( abdomen and diaphragmatic breathing ) เป็นต้น
      - 5.ดูแลให้ผู้สูงอายุใช้สนับเข่า เพื่อช่วยให้ข้อเข่ากระชับ ลดอาการปวด
      - 6.แนะนำผู้สูงอายุปรับรูปแบบการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันให้มีการถนอมข้อเข่าโดย
        
        -หลีกเลี่ยงการอยู่ในท่าเดิมเป็นเวลานานๆ
        
        -หลีกเสี่ยงการยกของหนักควรใช้เครื่องทุ่นแรง เช่น รถเข็น
        
        -หลีกเลี่ยงการนั่งพับเพียบการนั่งยองๆ และไม่ควรใช้ส้วมนั่งยอง
        
        -หลีกเสี่ยงการกระโดดหรือวิ่ง ซึ่งข้อจะรองรับแรงกระทำมาก ยิ่งผู้สูงอายุมีน้ำหนักที่มากยิ่งไม่ควร
        
        -การขึ้นลงบันไดเมื่อมีอาการปวดเข่าให้ก้าวเท้าข้างที่ดีขึ้นบันไดก่อน ขณะเดียวกันเมื่อจะลงบันไดให้ก้าวเท้าที่เจ็บลงก่อนตามด้วยเท้าข้างที่ดี
      - 7.แนะนำให้ผู้สูงอายุออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อจะช่วยชลอความก้าวหน้าของโรคข้อเข่าเสื่อมหรือลดอาการปวด เช่น ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน เดินเร็ว ความถี่ 3-5 วัน/สัปดาห์ ระยะเวลา 30-60นาทีต่อครั้ง ในครั้งแรกเริ่มต้นที่ 5 นาที ต่อจากนั้นค่อยๆเพิ่มเวลาโดยพิจารณาจากความปวด
      - 8.แนะนำการส่งเสริมให้ออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความแข็งแรงและทนทานแก่กล้ามเนื้อควอดดริ-เซปส์ (Quadriceps)
        
        การออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อรอบข้อ โดยการเกร็งกล้ามเนื้อแบบไม่เคลื่อนไหวข้อ (Isometric exercise) วิธีนี้ทำได้ในขณะที่มีอาการปวดข้อ เช่น ขณะที่มี
        การอักเสบเฉียบพลันเพื่อป้องกันการฝ่อลีบจากการไม่ได้ใช้งานและรักษาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ โดยให้เกร็งค้างไว้ 5 - 6วินาทีพักประมาณ 10 วินาที ให้ทำซ้ำ 10 ครั้ง ถือเป็น 1 ชุด ทำ 1 -2 ชุดอย่าง ต่อเนื่อง หากไม่เมื่อยหรือปวดมากอาจทำๆ พักๆ ได้ตลอดวัน
        (อภิวรรณ ณัฐมนวรกุล และคณะ, 2550)
        
        การออกกำลังแบบที่กล้ามเนื้อรอบเข่ามีการเคลื่อนไหวของข้อ (Isotonic exercise) ให้เริ่มวิธีนี้เมื่อการอักเสบทุเลาลงแล้ว การออกกำลังด้วยวิธีนี้จะเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อโดยเพิ่มความต้านทาน (resistance) ทีละน้อย อาจใช้การจัดท่าให้ออกกำลังต้านแรงโน้มถ่วงของโลก การต้านด้วยการใช้แขนหรือขาด้านตรงข้ามดันไว้ด้านด้วยการใช้ตุ้มน้ำหนักถุงทราย ดัมเบล ขวดน้ำ
        และสปริง แนะนำให้ทำ 10 ครั้งต่อชุด ทำ3 ชุด สัปดาห์ละ2-3 วัน แต่น้ำหนักที่ใช้ต้องไม่มากเกินไป(อภิวรรณ ณัฐมนวรกุล และคณะ, 2550)
      - 9.แนะนำให้ผู้สูงอายุบริหารกล้ามเนื้อรอบเข่าให้แข็งแรงอย่างสม่ำเสมอ เพื่อช่วยลดแรงกระทำต่อข้อเข่า
        
        นั่งชิดเก้าอี้ เหยียดเข่าตรง เกร็งค้างนับ 1-10 หรือเท่าที่ทำได้ แล้วเอาลงนับเป็น 1 ครั้ง ทำสลับข้าง
        
        ท่านั่งไขว้ขา โดยขาด้านบนกดลง และขาด้านล่างเหยียดขึ้น เกร็งนับ 1-10 ทำสลับข้าง ช่วยให้กล้ามเนื้อหน้าขา และท้องขาแข็งแรงขึ้น
        
        นอนหงาย เอาหมอนเล็ก ๆ วางใต้เข่า เกร็งสะบ้า เหยียดเข่าตึง นับ 1-10
        การบริหารทุกท่า ให้เริ่มทำจากน้อยไปมาก โดยทำประมาณ 10-20 ครั้ง / ชุด วันละ 2-3 ชุดเป็นอย่างน้อย ค่อย ๆ เพิ่มตามความสามารถของกล้ามเนื้อรอบเข่า จะช่วยเพิ่มทั้งความแข็งแรงและความทนทานของกล้ามเนื้อ
      - 10.แนะนำอาหารที่มีแคลเซียมและโปรตีนเพื่อส่งเสริมการเสริมสร้างกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุ เช่น เนื้อสัตว์ที่ไม่ติดมัน ไข่ดาว ดื่มนมพร่องมันเนยและผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นประจำ ปลาตัวเล็กที่รับประทานได้ทั้งกระดูก เช่น ปลาข้าวสาร ผักใบเขียวเข้ม ผักสีส้ม เช่น คะน้า กวางตุ้ง ตำลึง ใบยอ ฟักทอง แครอท และพาผู้สูงอายุออกไปรับแดดช่วงเช้า 8-10 โมง เพื่อให้ร่างกายได้ Vit D ในการนำแคลเซียมไปใช้ได้มากขึ้น
      - 11.ประเมินสัญญาณชีพ และระดับความปวดของผู้ป่วยรวมถึงสังเกตอาการอีกครั้งว่าความปวดลดลงหรือไม่
      - 12.ดูแลความสุขสบาย ลดอาการปวด ส่งเสริมคุณภาพการนอนหลับ โดยให้ผู้ป่วยอาบน้ำให้สะอาด ดื่มนมอุ่นๆก่อนนอน 2 ชั่วโมง
    - - กิจกรรมของผู้ดูแล
        1.กระตุ้นให้ผู้สูงอายุบริหารข้อและออกกำลังกาย
        2.พูดคุยเบี่ยงเบนความเจ็บปวด
        3.ดูแลจัดอาหารที่มีโปรตีนและแคลเซียมเพื่อเสริมสร้างกระดูก
        4.พาผู้สูงอายุออกไปรับแดดในช่วง 8-10 โมงเช้า
        5.ดูแลให้ผู้สูงอายุพักผ่อนนอนหลับอย่างเพียงพอ
      - กิจกรรมของผู้สูงอายุ
        1.ปฏิบัติตามคำแนะนำของพยาบาลโดยประเมินตำแหน่งและระดับความรุนแรงของอาการปวดได้ด้วยตนเอง หากปวดมากบอกผู้ดูแล ผู้สูงบรรเทาอาการปวดด้วยตนเอง
        2.ใช้เทคนิคต่างๆ ปฎิบัติกิจวัตรด้วยการถนอมข้อเข่า เช่น หลีกเลี่ยงการยกของหนัก การนั่งยองๆ เป็นต้น
        3.ออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเพื่อชลอความก้าวหน้าของโรคข้อเข่าเสื่อม รวมถึงการบริหารกล้ามเนื้อรอบเข่าเพื่อช่วยลดแรงกระทำต่อข้อเข่าได้ด้วยตนเอง 4.รับประทานอาหารที่มีแคลเซียมและโปรตีนเพื่อเสริมสร้างกระดูกและกล้ามเนื้อ
    - - -วันที่ 9 มีนาคม ผู้สูงอายุมีความปวดลดลง Pain Score 4 คะแนน สีหน้าผ่อนคลาย ยิ้มได้ บอกว่าปวดลดลง สัญญาณชีพ T=36.8 องศาเซลเซียส PR=82ครั้ง/นาที RR=18ครั้ง/นาที BP 120/70 mmHg นอนหลับได้ดี 7 ชั่วโมง
      - -วันที่ 10 มีนาคม ผู้สูงอายุมีความปวดลดลง Pain Score 3 คะแนน สีหน้าผ่อนคลาย ยิ้มได้ ร่าเริง บอกว่าปวดลดลง สัญญาณชีพ T=36.8 องศาเซลเซียส PR=76ครั้ง/นาที RR=18ครั้ง/นาที BP 120/70 mmHg นอนหลับได้ดี 7 ชั่วโมง
      - -วันที่ 8 มีนาคม ผู้สูงอายุมีความปวดลดลง Pain Score 6 คะแนน สีหน้าผ่อนคลายมากขึ้น คิ้วขมวดเล็กน้อย
        สัญญาณชีพ T=37 องศาเซลเซียส PR=90ครั้ง/นาที RR=20ครั้ง/นาที BP 120/80 mmHg
        นอนหลับได้ดี 7 ชั่วโมง
  - - - S:ผู้สูงอายุกล่าวว่า “ตื่นมาปัสสาวะทุกคืนแหละ คืนละ3-4ครั้ง เลยทำให้ตอนเช้าง่วงๆไปบ้าง”
      - O:-ผู้สูงอายุดื่มน้ำก่อนนอน 1 ชั่วโมง
        -ผู้สูงอายุมีสีหน้าอ่อนเพลีย
        -แบบประเมิน PSQI 15 คะแนน
    - - 1.ประเมินคุณภาพการนอนหลับ เพื่อพิจารณาวางแผนให้การดูแลที่เหมาะสม ด้วยวิธีการประเมินดังนี้
        
        ซักประวัติ โดยซักประวัติจากผู้สูงอายุ เวลาเข้านอน เวลาตื่นนอน การงีบหลับ สาเหตุ การนอนไม่หลับ การตื่นกลางดึก การใช้ยานอนหลับ ประวัติโรคประจำตัว ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ ประวัติ การใช้ยา และสารเสพติด ดื่มเรื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ คาเฟอีน ตลอดจนการทำกิจวัตรประจำวัน
        
        สังเกตอาการและอาการแสดงของการนอนหลับไม่มีคุณภาพ เช่น ง่วงนอนในตอน กลางวัน อ่อนเพลีย สับสน สมาธิสั้น มีการงีบหลับ ขอบตาคล้ำ เป็นต้น
        
        ประเมินคุณภาพการนอนหลับโดยใช้แบบประเมิน โดยแบบประเมินที่นิยมใช้ ได้แก่ The Pitsburgh Sleep Quality Index (PSQI)
      - ดูแลและแนะนำให้ผู้สูงอายุเข้านอน ตื่นนอนให้ตรงเวลา ไม่ควรงีบหลับโดยเฉพาะหลัง
        เวลา 15.00 น. แต่ถ้าง่วงมากงีบหลับกลางวันได้ไม่เกิน 60 นาที
      - 3.แนะนำให้ผู้ดูแลและผู้สูงอายุจัดสภาพแวดล้อม ห้องนอนให้ถูกสุขลักษณะ ให้เงียบสงบ สบาย สะอาดอากาศถ่ายเท แสงสว่างไม่มากเกินไป ควรสลัว จัดอุปกรณ์การนอนให้สะอาด และสามารถรองรับส่วนต่าง ๆ
        ของร่างกายได้อย่างพอเหมาะ สวมเสื้อผ้าที่สบายไม่คับหรือรัดแน่น
      - แนะนำกิจกรรมที่ส่งเสริมการนอนหลับ จากวิจัย ได้แก่ การอ่านหนังสือ ฟังวิทยุ ฟังเพลง การหลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์และการทำกิจวัตรก่อนเข้านอน เช่น อาบน้ำ แปรงฟัน สวดมนต์ เพื่อให้จิตใจสบายผ่อนคลายและนอนหลับได้ดี (วันดี, 2558)
      - ดูแลความสุขสบาย ลดอาการปวด วิตกกังวล เพื่อส่งเสริมคุณภาพการนอนหลับ
      - ดูแลและแนะนำให้ผู้สูงอายุถ่ายปัสสาวะก่อนเข้านอน
      - ดูแลและแนะนำให้ผู้สูงอายุดื่มเครื่องดื่มพวกนม โอวัลติน นมถั่วเหลืองก่อนนอน จะช่วยให้หลับง่ายขึ้น การดื่มเครื่องดื่มก่อนนอนควรดื่มอย่างน้อย 2 ชั่วโมงก่อนนอน
      - ดูแลและแนะนำให้ผู้สูงอายุงดเครื่องดื่มที่มีส่วนประกอบของคาเฟอีน เช่น ชา กาแฟ เครื่องดื่มชูกำลัง น้ำอัดลม
      - ดูแลและแนะนำให้ผู้สูงอายุหลีกเสี่ยงอาหารที่ทำให้เกิดแก๊ซเพราะจะทำให้เกิดความไม่สุขสบายแน่นท้อง
      - กระตุ้นให้ผู้สูงอายุมีกิจกรรมในช่วงกลางวัน เช่น ออกกำลังกาย
      - ดูแลให้ผู้สูงอายุได้ผึ่งแดด มีการศึกษาวิจัยโดยนำผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมองไปตากแดด 2 ชั่วโมง พบว่าทำให้ช่วงเวลานอนยาวนานขึ้น การตื่นนอนเวลากลางคืนลดลง เวลาตื่นนอนช้าลง และการนอนหลับในเวลากลางวันลดลง
      - ดูแลและแนะนำผู้สูงอายุไม่ให้ดื่มน้ำมากในตอนเย็นและค่ำ ถ้าจะดื่มควรดื่มก่อน 2 ชั่วโมง
    - - ทฤษฎีสูงอายุและการเปลี่ยนแปลงตามวัย
        
        ทฤษฎีความเสื่อมโทรมโดยระบบปัสสาวะมีความเสื่อมลง เช่นการรับรู้ความรู้สึกแรงบีบตัวของกระเพาะปัสสาวะลดลง กระเพาะปัสสาวะหย่อน ผู้ที่มีอายุมากอาจปัสสาวะบ่อยมากขึ้น เพราะร่างกายผลิตฮอร์โมนได้น้อยลง อย่างผู้สูงอายุเพศชาย อาจเกิดจากภาวะต่อมลูกหมากโต ส่งผลให้ปัสสาวะมากขึ้น หรือผู้สูงอายุผู้หญิงอาจปวดปัสสาวะบ่อย เพราะย่างเข้าวัยทอง สาเหตุเนื่องจากร่างกายผลิตฮอร์โมนเอสโตรเจนน้อยลง ทำให้ความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อต่างๆเสียไป จึงมีผลกระทบต่อระบบทางเดินปัสสาวะ หรือเป็นผลข้างเคียงจากการใช้ยาบางชนิด เนื่องจากยาได้ขับของเหลวออกมาจึงทำให้ผู้สูงอายุปัสสาวะบ่อยขึ้นรวมทั้งการเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ เช่น ต่อมลูกหมากโตหรือติดเชื้อ กระเพาะปัสสาวะหย่อน กระเพาะปัสสาวะบีบตัวไวเกิน ซึ่งปัจจัยเหล่านี้ทำให้เกิดการปัสสาวะบ่อยตอนกลางคืน ทำให้รบกวนการนอนหลับและส่งผลให้ไม่สามารถนอนหลับได้อย่างต่อเนื่อง
      - อาการปัสสาวะบ่อยตอนกลางคืน คือ อาการที่ตื่นในตอนกลางคืนเพื่อปัสสาวะมากกว่า 1 ครั้ง โดยเกิดจากการที่ร่างกายผลิตปัสสาวะมากเกินไป หรือกระเพาะปัสสาวะไม่สามารถรองรับน้ำปัสสาวะได้นานเพียงพอ บางครั้งอาจเกิดจากหลายปัจจัย เช่น การดื่มน้ำมากเกินไปหรือดื่มน้ำใกล้เวลานอนจะทำให้ร่างกายผลิตปัสสาวะในปริมาณมากขึ้น ซึ่งอาจเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ปวดปัสสาวะในตอนกลางคืน
      - ซึ่งในผู้สูงอายุรายนี้ มีการลุกมาปัสสาวะในตอนกลางคืนจากการดื่มน้ำก่อนนอน ทำให้มีปัสสาวะบ่อยในตอนกลางคืนส่งผลให้คุณภาพการนอนหลับไม่ดี ร่วมกับทฤษฎีความเสื่อมโทรมตามวัยที่กล้ามเนื้อกระเพาะปัสสาวะไม่สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนเดิมจากฮอร์โมนเอสโตรเจนลดลง รวมถึงการหย่อนยานของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานที่จะช่วยพยุงบริเวณคอกระเพาะปัสสาวะตามอายุที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
    - - เป้าประสงค์ทางการพยาบาล
        นอนหลับพักผ่อนอย่างเพียงพอ
        เกณฑ์การประเมินผล
        1.นอนหลับได้ 6-8 ชั่วโมง
        2.ไม่มีอาการง่วงนอน หงุดหงิด
        3.มีสีหน้าที่สดชื่น ไม่รู้สึกอ่อนเพลียเมื่อตื่นนอน
        4.แบบประเมิน PSQI<5คะแนน
    - - กิจกรรมของผู้สูงอายุ
        1.ปฏิบัติตามคำแนะนำ ดื่มน้ำหรือดื่มนมอุ่นๆอย่างน้อย 2 ชั่วโมงก่อนนอนเพื่อไม่ให้ปวดปัสสาวะกลางดึก และพักผ่อนนอนหลับได้ดี
        2.งด ชา กาแฟ
        
        กิจกรรมของผู้ดูแล
        1.ดูแลให้ผู้สูงอายุดื่มนมอุ่นๆก่อนนอนอย่างน้อย 2 ชั่วโมง
        2.ลดการดื่มชาและกาแฟของผู้สูงอายุ
        3.ดูแลให้ผู้สูงอายุออกกำลังกายในแต่ละวัน
        4.จัดสภาพแวดล้อมของผู้สูงอายุให้เหมาะกับการนอนหลับ
        5.ดูแลผู้สูงอายุให้เข้าห้องน้ำก่อนนอน
    - - 8 มีนาคม นอนหลับได้ 7 ชั่วโมง ไม่มีอาการง่วงนอนหงุดหงิด สีหน้าสดชื่น
      - 9มีนาคม นอนหลับได้ 8 ชั่วโมง ไม่มีอาการง่วงนอนหงุดหงิด สีหน้าสดชื่น
      - 10 มีนาคม นอนหลับได้ 8 ชั่วโมง ไม่มีอาการง่วงนอนหงุดหงิด สีหน้าสดชื่น
  - - - ทฤษฎีผู้สูงอายุและการเปลี่ยนแปลงตามวัย
        
        ทฤษฎีความเสื่อมโทรมโดยระบบปัสสาวะมีความเสื่อมลง เช่นการ รับรู้ความรู้สึกแรงบีบตัวของกระเพาะปัสสาวะลดลง กระเพาะปัสสาวะหย่อน เมื่อมีอายุสูงขึ้นจะมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆ มีความเสื่อมของร่างกาย ทั้งในระบบของทางเดินปัสสาวะเองและ ในระบบที่เกี่ยวข้อง เช่น กระเพาะปัสสาวะที่ผ่านการใช้งานมานาน เช่น กล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานหย่อนตัว, หูรูดท่อปัสสาวะหดรัดตัวไม่ดี, โรคอ้วน จะมีการทำงานที่แปรปรวนได้ เช่น ปัสสาวะเล็ด ขณะที่ความดันในช่องท้องเพิ่มสูงขึ้น เช่น ไอ จาม หรือหัวเราะ
      - โดยผู้สูงอายุรายนี้มีอาการปัสสาวะเล็ด เวลาไอจาม ไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้ต้องไปเข้าห้องน้ำทันที เป็นภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่
        ชนิด Stress อาจมีสาเหตุมาจากกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานหย่อนตัว, หูรูดท่อปัสสาวะหดรัดตัวไม่ดี, โรคอ้วน ทำให้มีปัสสาวะเล็ดขณะที่ความดันในช่องท้องเพิ่มสูงขึ้น ร่วมกับทฤษฎีความเสื่อมโทรมตามวัยที่กล้ามเนื้อกระเพาะปัสสาวะไม่สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนเดิมจากฮอร์โมนเอสโตรเจนลดลง รวมถึงการหย่อนยานของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานที่จะช่วยพยุงบริเวณคอกระเพาะปัสสาวะตามอายุที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คุมการกลั้นปัสสาวะได้ไม่ดี
      - ภาวะกลั้นปัสสาวะไม่ได้ หมายถึง การสูญเสียความสามารถในการควบคุม การขับถ่ายปัสสาวะ ทําให้มีปัสสาวะเล็ดราดออกมาทางท่อปัสสาวะ โดยไม่สามารถ ควบคุมได้และก่อให้เกิดผลกระทบต่อสุขภาพอนามัย คุณภาพชีวิต และการเข้าร่วม กิจกรรมทางสังคมของบุคคลภาวะกลั้นปัสสาวะไม่ได้มีผลต่อความรู้สึกมีคุณค่าในตัวเอง ทําให้แยกตัวจากสังคม เนื่องจากกลัวการ
        ปัสสาวะเล็ดราดในชุมชน กลิ่นที่ไม่สะอาด อาจจะนําไปสู่ภาวะซึมเศร้าได้ โดยภาวะกลั้นปัสสาวะไม่ได้เป็นภาวะที่เกิดขึ้นเฉพาะในช่วงที่กระเพา:ปัสสาวะกำลังทำการเก็บน้ำปัสสาวะ (Storage function) เมื่อความดันในกระเพาะปัสสาวะ (Intravesical pressure) สูงขึ้นมากกว่า ความดันภายในท่อปัสสาวะในขณะที่ปิดอยู่ (Urethral closure pressure) จะส่งผลให้เกิดมีการเล็ดรอดของน้ำปัสสาวะออกมาได้ หรือในผู้ป่วยบางรายอาจเกิดจากการที่กระเพาะปัสสาวะมีรูรั่ว (Fistula) ส่งผลให้ไม่สามารถเก็บกักน้ำปัสสาวะได้
    - - O:แบบประเมินภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ในผู้สูงอายุ อยู่ในระดับรุนแรงเล็กน้อย
      - S:ผู้สูงอายุกล่าวว่า “ไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้ ต้องรีบไปเข้าห้องน้ำทันที เวลาไอจามปัสสาวะจะเล็ด”
    - - 1.ประเมินภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ เพื่อดูระดับความรุนแรงของภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ ด้วยการซัก ประวัติเกี่ยวกับระยะเวลาที่มีอาการกลั้นปัสสาวะไม่อยู่เป็นมานานเท่าใด ความบ่อยของการถ่ายปัสสาวะในแต่ ละวัน ปริมาณปัสสาวะในแต่ละครั้ง
      - ประเมินพฤติกรรมของผู้สูงอายุ เพื่อดูปัจจัยที่อาจทำให้เกิดภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่เพิ่มมากขึ้น ด้วยการซักประวัติเกี่ยวกับการสูบบุหรี่ การดื่มสุรา การใช้ยาบางชนิด รวมถึงการซักประวัติการเจ็บป่วยใน อดีต เช่น โรคเบาหวาน โรคความดันโลหิต
      - 3.แนะนำให้ผู้สูงอายุทำTime voiding เป็นการฝึกนิสัยในการขับถ่ายปัสสาวะ โดยกำหนดเวลาในการขับถ่ายปัสสาวะให้สอดคล้องกับความต้องการของผู้สูงอายุ เพื่อยืดเวลาในการขับถ่ายปัสสาวะออกไปให้ยาวนานขึ้น ทำได้โดยให้ผู้ดูแลหรือผู้สูงอายุประเมินว่าเฉลี่ยแล้วการขับถ่ายแต่ละครั้งห่างกันนานประมาณเท่าไหร่ ตั้งเป้าหมายว่าจะกลั้นให้นานกว่าระดับเฉลี่ย และหาวิธีการผ่อนคลายตนเองจากความรู้สึกอยากปัสสาวะ เช่น การนับถอยหลัง 100-1 หรือการกำหนดลมหายใจ เป็น จนสามารถยืดเวลา ในการขับถ่ายปัสสาวะออกไปได้ทีละน้อย จนสามารถกลั้นปัสสาวะได้นานขึ้น ฝึกให้ผู้สูงอายุเข้าห้องน้ำให้เป็นเวลา ถ้าตื่น 7 โมง ปัสสาวะอีกครั้ง 9 โมง อีกครั้ง 11 โมง อาจจะกำหนดให้ห่างกัน 2-3ชั่วโมง ในช่วงเช้าถึงก่อนนอน
      - ฝึกบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน เพื่อช่วยให้กล้ามเนื้อแข็งแรง มีความทนทานต่อการกลั้นปัสสาวะ ได้นานขึ้น ดังนี้
        
        4.1 อธิบายให้ผู้สูงอายุรู้จักกล้ามเนื้อที่จะบริหาร
        
        ให้ผู้สูงอายุจิตนาการว่ากำลังจะผายลมแต่พยายามกลั้นไว้ไม่ให้ผายลม ออกมาโดยการขมิบกล้ามเนื้อรอบๆทวารหนัก ซึงกล้ามเนื้อนั่นเป็นกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานด้านหลัง
        
        ให้ข้อมูลผู้สูงอายุถ่ายปัสสาวะ แต่ขณะปัสสาวะ ให้กลั้นปัสสาวะให้หยุดไหล กล้ามเนื้อที่หยุดการไหลของปัสสาวะนั้นคือ กล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานส่วนหน้า
        
        4.2 ขั้นตอนฝึกบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน
        
        จัดให้ผู้สูงอายุนอนราบกับพื้น ขาเหยียดตรง ปล่อยขาตามสบาย ไม่เกร็งกล้ามเนื้อสะโพก
        
        ผู้สูงอายุเกร็งกล้ามเนื้อรอบๆทวารหนักโดยจินตนาการว่ากำลังผายลมแต่ พยายามกลั้นไว้ไม่ให้ผายลมออกมาโดยขมิบกล้ามเนื้อรอบๆทวารหนักแล้วเกร็งกล้ามเนื้อค้างไว้นาน 3 วินาที โดยนับ 1-2-3และคลายกล้ามเนื้อนาน 3 วินาที การเกร็งและคลายกล้ามเนื้อนับเป็นการบริหาร 1 ครั้ง ทำติดต่อกันได้ตามจำนวนที่ต้องการ
      - หลีกเลี่ยงปัจจัยเสริมให้มีการถ่ายปัสสาวะบ่อย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่เพิ่มมากขึ้น ด้วยการให้ข้อมูลให้งดดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ หรือคาเฟอีน
      - 6.แนะนำดื่มน้ำให้เพียงพอ ดื่มน้ำให้ได้อย่างน้อย 1500 ลิตร หรือ 6-8 แก้ว
      - 7.แนะนำอาหารที่มีแคลเซียมและโปรตีนเพื่อส่งเสริมการเสริมสร้างกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุ เช่น เนื้อสัตว์ที่ไม่ติดมัน ไข่ดาว ดื่มนมพร่องมันเนยและผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นประจำ ปลาตัวเล็กที่รับประทานได้ทั้งกระดูก เช่น ปลาข้าวสาร ผักใบเขียวเข้ม ผักสีส้ม เช่น คะน้า กวางตุ้ง ตำลึง ใบยอ ฟักทอง แครอท
      - 8.จัดให้ผู้สูงอายุมีความสะดวกในการเข้าห้องน้ำ จะช่วยพัฒนาความเชื่อมั่นในการปัสสาวะ
      - การดูแลเพื่อลดผลกระทบด้านจิตสังคม
        
        9.3 เปิดโอกาสให้ผู้สูงอายุได้ซักถามข้อสงสัยต่างๆ
        
        9.4 เตรียมความพร้อมให้ญาติหรือผู้ดูแลในการดูแลผู้สูงอายุ โดยกระตุ้นให้ผู้สูงอายุบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน และไปปัสสาวะเป็นเวลา รวมถึงไม่ดื่มกาแฟหรือชามนมและน้ำอัดลม
        
        9.2 จัดกิจกรรมที่ผู้สูงอายุสามารถทำด้วยตนเอง เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจในการปวดปัสสาวะ
        
        9.5 สร้างความตระหนักให้ผู้สูงอายุโดยบอกถึงประโยชน์ของการบริหารกล้ามเนื้อเชิงกรานว่าสามารถช่วยให้ปัสสาวะไม่เล็ดได้ และสามารถบริหารได้โดยที่ไม่มีใครรู้
        
        9.1 อธิบายให้ผู้สูงอายุเข้าใจเกี่ยวกับสาเหตุ กลไก อาการ และการรักษา พร้อมคำแนะนำในการปฏิบัติตนเพื่อบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน
      - ประเมินความสามารถในการกลั้นปัสสาวะโดยการขมิบได้ถูกต้องหรือไม่ ด้วยการสอบถามถึง ความรู้สึกของผู้สูงอายุว่าสามารถขมิบได้ตามที่กำหนดหรือไม่ โดยการตรวจสอบขณะปัสสาวะ ถ้าทำถูกต้อง ปัสสาวะจะหยุดไหลเมื่อขมิบ และเมื่อคลายกล้ามเนื้อน้ำปัสสาวะจะไหลปกติ
      - ติดตามการกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ในผู้สูงอายุว่าสามารถกลั้นได้นานขึ้นไหม และยังมีปัสสาวะเล็ดอยู่หรือไม่
    - - เป้าประสงค์การพยาบาล
        ผู้สูงอายุสามารถกลั้นปัสสาวะได้ดีขึ้น
        เกณฑ์การประเมิน
        ผู้สูงอายุไม่มีการปัสสาวะเล็ดขณะไอจาม
    - - กิจกรรมของผู้สูงอายุ
        1.บริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานทุกวัน
        2.ไม่ดื่มกาแฟ/ชา
        3.ประเมินเวลาที่ปัสสาวะโดยเฉลี่ย และจัดตารางการฝึกปัสสาวะให้เป็นเวลา
        4.ดื่มน้ำให้ได้อย่างน้อย 1,500 ml
        5.หากิจกรรมทำที่จะเบี่ยงเบนการปวดปัสสาวะเช่น การนับ1-100 การฟังเพลง
        
        กิจกรรมของผู้ดูแล
        กระตุ้นให้ผู้สูงอายุบริหารอุ้งเชิงกราน คอยเตือนให้ผู้สูงอายุไปเข้าห้องน้ำตามตารางเวลา พูดคุยเบี่ยงเบนความสนใจขณะที่ผู้สูงอายุกลั้นปัสสาวะ
    - - 8 มีนาคม ผู้สูงอายุกลั้นปัสสาวะได้ 5 นาที ยังมีปัสสาวะเล็ดอยู่บ้างเวลาไอจาม
      - 9 มีนาคมผู้สูงอายุกลั้นปัสสาวะได้ 10 นาที ยังมีปัสสาวะเล็ดอยู่บ้างเวลาไอจาม
      - 10 มีนาคม กลั้นปัสสาวะได้ 20 นาที ยังมีปัสสาวะเล็ดอยู่บ้างเวลาไอจาม
  - - - O:-พื้นห้องน้ำแฉะอยู่ตลอดเวลา
        -มีบันไดและทางต่างระดับ
        -ผู้สูงอายุข้อเข่าไม่ดีต้อใช้ไม้เท้าสามขาช่วยเดิน
      - S:"พื้นห้องน้ำเปียกตลอด"
    - - ทฤษฎีผู้สูงอายุและการเปลี่ยนแปลงตามวัย
        
        ทฤษฎีความเสื่อมโทรมตามวัย ในวัยผู้สูงอายุการทำงานต่างๆของร่างกายย่อมเสื่อมถอยลง มีการสูญเสียมวลกล้ามเนื้อและกระดูก กระทบต่อการก้าวเดินและการทรงตัวทำให้เกิดการหกล้มของผู้สูงอายุมากขึ้น และจากทฤษฎีการเชื่อมตามขวาง(Cross-linking Theory)การเชื่อมตามขวางจะค่อยๆเป็นไปตามอายุ ทำให้เนื้อเยื่อขาดความยืดหยุ่น ส่งผลต่อความคล่องตัวในการเคลื่อนไหวร่างกาย จากสารที่มีการเชื่อมตามขวางเกาะ DNA ทำให้เซลล์ทำหน้าที่ผิดปกติและ collagen เปลี่ยนแปลง
      - จากการตรวจร่างกายและซักประวัติ พบว่าสภาพแวดล้อมโดยรอบตัวผู้สูงอายุเสี่ยงต่อการเกิดการหกล้ม คือ มีพื้นที่ในห้องน้ำแฉะอยู่ตลอดเวลา รวมถึงมีทางลาดชัน ทางต่างระดับ ทำให้เสี่ยงต่อการลื่นล้มได้
      - การหกล้มเกิดจากการสูญเสียการทรงตัว ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ทำให้อวัยวะต่าง ๆ เช่น แขน ขา ศีรษะ ฯลฯ เกิดการกระแทก และมีอาการบาดเจ็บตามมา อาจบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยไปจนถึงบาดเจ็บรุนแรง และรุนแรงที่สุดคือเสียชีวิต โดยปัญหาการหกล้มเกิดมากกับผู้สูงอายุ และมีความอันตรายมากกว่าคนวัยอื่น เพราะการหกล้มอาจทำให้ผู้สูงอายุกระดูกหัก รุนแรงคือ กระดูกสะโพกหักอาจทำให้เกิดผู้สูงอายุติดเตียงได้ และการบาดเจ็บที่ศีรษะอาจเกิดการบาดเจ็บทาง สมองได้ การหกล้มมีปัจจัยเสี่ยงสำคัญ 2 ประการ คือ -ปัจจัยที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและจากการที่มีพยาธิสภาพจากอายุที่เพิ่มขึ้น-ปัจจัยทางด้านสิ่งแวดล้อม ได้แก่ การวางเฟอร์นิเจอร์และสิ่งของเกะกะกีดขวางทางเดิน พื้นลื่น แสงสว่างไม่เพียงพอ การใช้ยานอนหลับ ยาต้านซึมเศร้า เป็นต้น
    - - เป้าประสงค์การพยาบาล
        เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการหกล้มในผู้สูงอายุ
        เกณฑ์การประเมิน
        1.ไม่เกิดการหกล้มในผู้สูงอายุ
        2.ไม่พบรอยแผลหรือฟกช้ำตามร่างกาย
    - - 1.ประเมินความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
      - 2.จากการวิจัยเครื่องมือที่ใช้ทดลอง ให้ความรู้เกี่ยวกับปัจจัยเสี่ยง และวิธีการป้องกันการเกิดการพลัดตกหกล้ม และการสำรวจสิ่งแวดล้อม (กรรณิการ์, 2560)
        
        ปัจจัยที่มีผลต่อการหกล้ม ได้แก่ อายุเพิ่มขึ้น , การเปลี่ยนแปลงตามวัย เช่น การมองเห็น การทรงตัว การทำงานของกระดูกและกล้ามเนื้อ ,การมีโรคเกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือด , เคยมีประวัติหกล้ม , สภาพแวดล้อมไม่เหมาะสม
        
        แนะนำให้จัดสิ่งแวดล้อมบริเวณเตียงให้เป็นระเบียบ ไม่วางสิ่งของเกะกะทางเดิน
        
        แนะนำให้ผู้สูงอายุใช้ห้องน้ำด้วยความระมัดระวัง ใส่รองเท้ากันลื่น
        
        แนะนำให้ผู้สูงอายุออกกำลังกายที่ช่วยเพิ่มความแข็งแรง ความทนทานของกล้ามเนื้อและส่งเสริมการทรงตัว ได้แก่
        
        1.นั่งชิดเก้าอี้ เหยียดเข่าตรง เกร็งค้างนับ 1-10 หรือเท่าที่ทำได้ แล้วเอาลงนับเป็น 1 ครั้ง ทำสลับข้าง
        
        2.ท่านั่งไขว้ขา โดยขาด้านบนกดลง และขาด้านล่างเหยียดขึ้น เกร็งนับ 1-10 ทำสลับข้าง ช่วยให้กล้ามเนื้อหน้าขา และท้องขาแข็งแรงขึ้น
        
        3.นอนหงาย เอาหมอนเล็ก ๆ วางใต้เข่า เกร็งสะบ้า เหยียดเข่าตึง นับ 1-10
      - 4.สอบถามความเข้าใจของผู้สูงอายุในการปฎิบัติตัวเพื่อป้องกันการหกล้ม
      - 3.แนะนำอาหารที่มีแคลเซียมและโปรตีนเพื่อส่งเสริมการเสริมสร้างกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุ เช่น เนื้อสัตว์ที่ไม่ติดมัน ไข่ดาว ดื่มนมพร่องมันเนยและผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นประจำ ปลาตัวเล็กที่รับประทานได้ทั้งกระดูก เช่น ปลาข้าวสาร ผักใบเขียวเข้ม ผักสีส้ม เช่น คะน้า กวางตุ้ง ตำลึง ใบยอ ฟักทอง แครอท และพาผู้สูงอายุออกไปรับแดดช่วงเช้า 8-10 โมง เพื่อให้ร่างกายได้ Vit D ในการนำแคลเซียมไปใช้ได้มากขึ้น
    - - กิจกรรมของผู้สูงอายุ
        ปฎิบัติตามคำแนะนำใส่รองเท้ากันลื่น เดินอย่างระมัดระวัง ออกกำลังกายเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ
        กิจกรรมญาติ ทานอาหารที่มีแคลเซียมและโปรตีน ออกไปตากแดดช่วงเช้าเพื่อรับวิตามินดีช่วยในการดูดซึมแคลเซียม ไม่วางของตรงทางเดิน ไม่สวมใส่เสื้อผ้าที่รุ่มร่าม
      - กิจกรรมของผู้ดูแล
        
        1.เก็บของให้เป็นที่ไม่นำของไว้ตรงทางเดินไม่ให้มีสิ่งกีดขวางทางเดินผู้สูงอายุ
        2.ทำพื้นที่ผู้สูงอายุจะเดินให้แห้งอยู่เสมอ
        3.ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุออกกำลังกายและบริหารข้อ
        4.ดูแลให้ผู้สูงอายุได้รับอาหารที่มีโปรตีนและแคลเซียม
        5.พาผู้สูงอายุออกไปเดินตากแดดตอน 8-10 โมง
    - - 8 มีนาคม ผู้สูงอายุไม่หกล้มไม่มีรอยฟกช้ำตามร่างกาย
      - 9 มีนาคมผู้สูงอายุไม่หกล้มไม่มีรอยฟกช้ำตามร่างกาย
      - 10 มีนาคมผู้สูงอายุไม่หกล้มไม่มีรอยฟกช้ำตามร่างกาย
- - - - ผู้สูงอายุชอบทานขนมไทย รับประทานผักและผลไม้ได้น้อยเพราะผู้สูงอายุเคี้ยวลำบากจากการใส่ฟันปลอมไม่กระชับจึงไม่ค่อยอยากทาน หากทานผลไม้จะทานเป็นแตงโมหรือแค่น้ำส้ม ดื่มน้ำอัดลมเกือบทุกวัน โดยในตอนเช้าจะดื่มกาแฟหรือชานม มีการดื่มน้ำก่อนเข้านอน 1 ชั่วโมงจำนวน 1 แก้ว ดัชนีมวลกายเท่ากับ 30.22 ซึ่งอยู่ในเกณฑ์อ้วนระดับ 3
  - - - อุจจาระ 3-4 วันต่อครั้ง ไม่ได้ถ่ายมาแล้ว 7 วัน มีประวัติท้องผูกเป็นประจำ เคาะได้ยินเสียงทึบที่ลำไส้ใหญ่ ปัสสาวะบ่อยในตอนกลางคืน โดยปัสสาวะ3-4 ครั้ง มีภาวะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ต้องเข้าห้องน้ำทันที เวลาไอจาม มีปัสสาวะเล็ด
  - - - ปัญหาที่พบ : ปวดที่ข้อเข่า ให้คะแนนความปวดที่ 10 คะแนน และมีภาวะพึ่งพาเล็กน้อย ไม่ออกกำลังกายเพียงแต่บริหารข้อเข่าอย่างเดียว
  - - - คุณภาพการนอนหลับไม่ดี PSQI 15 คะแนน ตื่นมาปัสสาวะบ่อยครั้ง
  - - - ความปวดข้อเข่าที่ระดับ 10